Wedle reguły kreacji - Artur Boratczuk.pdf - arturborat - BIRDWATCHER

Artur Boratczuk

Wedle reguły kreacji

Chwarszczany 2011

Redakcja: Barbara Gabrysz

projekt okładki: agmART

ilustracja na okładce: Bruce Rolf (rolffimages)

Wydanie 1

ISBN 978-83-933337-0-7

Chwarszczany 2011

Rozdział pierwszy

Ludzi we Fraudencji nie ciekawiło, co dzieje się poza ich doliną.

Gdy nocą za wzgórzami widać było łuny, wychodzili przed domy

i zgadywali, czy to płoną lasy, łąki, wioski w innych dolinach, czy

wybuchła jakaś wojna, koniec świata się zaczął, a potem kładli się

do łóżek i zaciągali kotary, żeby blask nie przeszkadzał im we śnie.

Wszystko za horyzontem było dla nich bezpańskie. Zaczynała się ta

bezpańskość już na stokach. Rosły tam przy polnych dróżkach

jabłonie, śliwy, grusze, czereśnie i leszczyna; mógł z nich zrywać,

kto chciał, nie wiadomo, dla kogo rosły. Tak kończyło się to, co

ogrodzone, zwyczajne, bez zgadywania.

Osobliwością Fraudencji był kościół, wzniesiony nie w sercu

miejscowości, lecz na jej osierdziu. Jakiś przejezdny naukowiec

tłumaczył, że to relikt zamku templariuszy, założycieli Fraudencji,

którzy stronili od ludzi i żyli na uboczu.

Najbliżej kościoła mieszkała Głupia Irmina. Pod jej płotem

oszczeniła się kiedyś suka młynarza Rahnera. Stało się to w nocy

z soboty na niedzielę, tak że rano idący na mszę mogli sobie

przystanąć i litować się:

– Biedne psiaki... Rahner skąpy, nie będzie chciał ich żywić,

pewnie wszystkie potopi.

– Potopi, co roku topi.

– Potopi pod młynem, pod kołem. Tam woda najgłębsza.

Rahner zapakował pięć szczeniąt do worka i zaniósł na brzeg

rzeki. Cisnął miot w odmęty i przyglądał się bąbelkom na

powierzchni. Ku jego niezadowoleniu worek musiał się w jakiś

sposób rozwiązać, bo jedno ze szczeniąt wypłynęło żywe. Uznał to

jednak za znak boży, zabrał psa ze sobą i nadał mu imię Glück:

Szczęście.

Dwa lata później wybrał się do pobliskiego miasta załatwić kilka

spraw. Glück, wyrosły na olbrzymiego wilczura, zamiast iść przy

nodze, ciągnął smycz w swoją stronę, aż znaleźli się obok kolektury

loterii państwowej. Rahner, choć nigdy nie wydał ani feniga na

żadnej loterii, tym razem kupił jeden los. Nie mógł uwierzyć, gdy

okazało się, że wygrał milion marek.

– To nagroda za ciężką pracę i oszczędne życie – tłumaczył sobie.

W ciągu tygodnia sprzedał żarna i wyjechał w południowe strony.

Glücka zostawił we Fraudencji u karczmarza Pohla. Nie przyszło mu

nawet do głowy, że wygraną na loterii zawdzięcza zwierzęciu. Pohl

natomiast, uwielbiający niezwykłe historie, jakich wiele nasłuchał się

od pijących w jego szynku mężczyzn, wierzył, że Glück obdarzony

jest nadprzyrodzonymi właściwościami. I rzeczywiście, na Wielkanoc

1943 roku, gdy zamykał karczmę, pies przytaszczył w pysku

diamentową bransoletę, a potem zaprowadził go do ruin starego

zamku i wskazał wygrzebaną między chaszczami dziurę – wejście do

lochów. Pohl znalazł tam kufer pełen złotych monet i klejnotów.

O mało nie oszalał, pojąwszy, że posiadł skarb templariuszy,

o którym nieraz rozprawiali piwosze w jego karczmie.

– Sprawdziło się jego imię – powiedział tajemniczo staremu

Ernstowi, ofiarowując mu psa i prosząc, żeby o niego dbał. Jeszcze

tej samej nocy, nie zaprzątając sobie nawet głowy sprzedażą

Wedle reguły kreacji - Artur Boratczuk.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: