McElfresh Adeline - Kiedyś znikną cienie.pdf - Nowe ebooki 2012(5) - sisi_b86

Adeline McElfresh

Kiedyś znikną cienie

Po raz pierwszy od śmierci ojca przed sześciu laty była teraz

znów w domu w Mobile. Ukochany dom rodzinny wydawał jej się

inny, niż zachowała go w swoich wspomnieniach. Wprawdzie wciąż

jeszcze stały w nim te przepiękne stare meble, tak ukochane przez jej

rodziców, lecz mimo to wydawał się pusty i ponury. Podjąwszy

szybką decyzję, kazała oddać meble do magazynu, a dom przekazała

do sprzedaży.

- Przecież nie ma mnie dopiero od ośmiu dni -przypomniała

teraz Tomowi.

- Tak, to prawda.

Przez chwilę milczał, a potem cicho dokończył:

- Brak mi ciebie, Ann.

- Mnie również ciebie brakuje. Gdybyś wiedział, jak bardzo za

tobą tęsknię!

Brakowało jej także kliniki. Po czteroletniej nieprzerwanej

pracy zatęskniła teraz za dużym budynkiem z czerwonej wypalonej

cegły, w którym mieścił się Bayley-Memorial-Hospital.

Zaniepokoiło ją nieco, że tak samo jak spragniona była

wiadomości o swoich pacjentach, których pozostawiła pod opieką

doktora Toma Callana, równie mocno tęskniła za tym, by znów

znaleźć się w jego ramionach i poczuć na swoich ustach jego wargi.

Bądź co bądź pacjenci stanowili ważną część jej życia. Szkoda, że

Tom nie chciał tego zrozumieć.

- Czy jesteś jeszcze przy telefonie?

W trwającej zbyt długo ciszy jego głos zabrzmiał lekko

zagniewanym tonem.

- Przepraszam, kochanie. Zamyśliłam się. Powiedz, co słychać u

pani Quentin? Co porabiają inni?

Maudie Quentin była przemiłą starszą panią, której przed

kilkoma tygodniami operowała złamane biodro. Żyła zupełnie

samotnie, mimo to była pogodna i zawsze w dobrym humorze. To

sprawiło, że w ciągu krótkiego czasu stała się ulubienicą całego

oddziału.

Tom Callan parsknął gniewnie:

- Możesz ją sobie zabrać! Nie lubi mnie. Liczy dni do twojego

powrotu i mówi mi o tym za każdym razem, kiedy ją widzę. Żeby nie

słuchać dłużej jej gderania, wyjaśniłem, że ja również czekam na twój

powrót.

Śmiejąc się, Ann odpowiedziała:

- Przekaż jej, że odwiedzę ją jutro po południu.

- Przecież nie jesteś już daleko od nas.

- To prawda, ale tutaj jest tak pięknie, Tom. Drzewa są w

pełnym kwieciu. Poza tym aż do następnego tygodnia nie mam w

planie żadnych operacji.

Mogłabym pozostać jeszcze dobrych kilka dni - pomyślała Ann.

Ta myśl zdziwiła ją nieco. Pamiętała, jak szybko przyjechała tutaj z

Mobile i właśnie teraz, gdy była tak blisko Toma i kliniki, wpadła

nagle na pomysł, aby w tej pięknej górzystej okolicy pozostać trochę

dłużej.

- Co się z tobą właściwie dzieje? - zapytał Tom bardzo

rozgniewanym tonem. - Chcę, żebyś była tutaj przy mnie! Potrzebuję

cię, Ann!

Doktor Ann Tyler zmarszczyła czoło.

- Czy coś jest nie w porządku? - zapytała.

- Dlaczego tak sądzisz?

- Nie jestem pewna - odpowiedziała z wahaniem. - Jesteś taki

skryty, Tom. Co się stało?

Szybko przeleciała myślą listę pacjentów, których pozostawiła

pod jego opieką.

- Czy Jack Bayley sprawia ci kłopoty?

- Bayley sprawia wszystkim kłopoty! To jego klinika i nie

pozwala, by powstały w tej kwestii jakiekolwiek wątpliwości.

- Nie masz racji, kochanie - zaprotestowała Ann. - Wszyscy

rodzice są niespokojni i zdenerwowani, gdy jedno z ich dzieci leży w

szpitalu, zwłaszcza po takiej operacji, jaką Lisa ma za sobą. Wątpię,

czy Jack zachowuje się w tym przypadku inaczej niż zwykli ojcowie.

Co słychać u Lisy?

Odpowiedź Toma Callana okazała się bardzo szorstka.

- Czego się właściwie spodziewasz?

Ann uśmiechnęła się. Wiedziała, co Tom myśli o Jacku

Bayleyu, którego zamożna rodzina założyła cztery pokolenia temu

Bayley-Memorial-Hospital i od tego czasu zarządzała kliniką. Wie-

działa również, że Tom niechętnie wziął pod opiekę jako pacjentkę

małą Lisę Bayley, chociaż nie należało spodziewać się jakichkolwiek

komplikacji. Jednak wyczuwalne w jego głosie rozgoryczenie trochę

ją zaskoczyło.

- Czego się spodziewam? Z pewnością jest szczęśliwa, że będzie

mogła wkrótce biegać i bawić się jak inne dzieci.

Ta radosna myśl wywołała uśmiech na twarzy Ann.

- Powinna właściwie już teraz dobrze poruszać się przy pomocy

swoich "podpórek". Obiecałam jej, że natychmiast po moim powrocie

rozpoczniemy trening bez kul.

Ann ponownie przypomniała sobie wywołującą moc emocji i

zdenerwowania operację po ciężkim wypadku, w którym

dziewczynka została potrącona przez o wiele za szybko jadący

samochód. Jego kierowca rzucił się potem do ucieczki. Ratowanie

życia dziecka nie było łatwe, ale Ann udało się wygrać wyścig z

czasem. Po operacji małej nie groziło już niebezpieczeństwo.

- Powiedz Lisie, że jak tylko będzie mogła odłożyć kule,

urządzimy jej małe przyjęcie.

- Stary Paull daje mi właśnie znak, żebym skończył rozmowę.

Ann roześmiała się. Tom nie lubił także lekarza naczelnego,

doktora H. Paulla. Niechęć była obustronna. Ann często zastanawiała

się nad jej przyczyną.

McElfresh Adeline - Kiedyś znikną cienie.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: