OBRZĘDY I ZWYCZAJE WIELKANOCNE.
W tradycji ludowej zwana też kwietną lub wierzbną rozpoczyna cykl obrzędów i zwyczajów związanych z okresem Wielkanocy. Dawniej kto w tym dniu bagniątka (bazi) nie połknął, a dębowego Chrystusa do miasta nie doprowadził, to już dusznego zbawienia nie otrzymał.
W tradycji chrześcijańskiej jest pamiątką Ostatniej Wieczerzy, W obrzędowości kościelnej od tego dnia zaczynają się uroczystości Wielkotygodniowe przygotowujące do Wielkanocy, poświęcone rozpamiętywaniu Męki Chrystusa. Od tego dnia milkną dzwony w Kościele.
To dzień upamiętniający śmierć Chrystusa. W dawnej Polsce ludzie przez cały ten dzień pościli. W tym dniu w kościele kobiety i dziewczęta ubierały Boży Grób.
W tradycji ludowej stanowi czas ostatnich przygotowań do Wielkanocy. Wierni odwiedzają Chrystusa leżącego w grobie, tu też pełnią wartę strażacy i harcerze. Wielka Sobota w obrzędowości kościelnej jest dniem poświęcenia wody i ognia. W ten dzień kapłani święcą pokarmy, które przynoszą wierni do kościoła.
To pierwsze i najstarsze ze świąt chrześcijańskich. Data obchodów Wielkanocy jest obliczana według kwadr księżyca i przypada w identycznym momencie astronomicznym jak przekazana tradycją data faktycznej śmierci Chrystusa. Od XVIII wieku zaczęto Wielkanoc obchodzić w obecnej postaci.
W drugi dzień Świąt Wielkanocnych od wczesnego ranka rozpoczynał się śmigus-dyngus. Stąd też pochodzi nazwa święta - lany poniedziałek. W śmigus wcześnie rano chłopcy przychodzili do domów, gdzie były panny na wydaniu i oblewali je wodą. Obecni nie lejemy się już wodą , lecz skrapiamy wodą kolońską.
maryla20