Clancy Tom - Centrum 09 - Misja honoru.pdf - CLANCY Tom - glory24

TOM

CLANCY

OP-CENTER

CENTRUM SZYBKIEGO REAGOWANIA

MISJA HONORU

Seria Toma Clancy’ego i Steve'a Pieczenika

Tekst Jeff Rovin

Przekład

Maciej Pintara

Tytuł oryginału

TOM CLANCY'S OP-CENTER: MISSION OF HONOR

Redaktorzy serii

MAŁGORZATA CEBO-FONIOK

ZBIGNIEW FONIOK

Redakcja stylistyczna

ZABELLA SIENKO-HOLEWA

Redakcja techniczna

ANDRZEJ WITKOWSKI

Korekta

AGATA GOŹDZIK

RENATA KUK

Ilustracja na okładce

WYDAWNICTWO AMBER

Opracowanie graficzne okładki

STUDIO GRAFICZNE WYDAWNICTWA AMBER

Wydawnictwo Amber zaprasza do własnej księgarni internetowej

http://www.wydawnictwoamber.pl

Ali rights reserved.

For the Polish edition

ISBN 83-241-2237-0

ROZDZIAŁ 1

Maun, Botswana

Poniedziałek, 4.53

Nad płaską, pozornie niekończącą się równiną szybko wschodziło słońce.

Krajobraz zmienił się przez dziesięciolecia, odkąd Książę Leon Seronga

przybył tu po raz pierwszy. Rzeka Khwai za jego plecami nie była już tak

głęboka jak kiedyś. Trawa na równinie, teraz krótsza i bujniejsza, zasłaniała

znajome głazy i wąwozy. Ale były oficer bez trudu rozpoznał miejsce, gdzie

wszystko się zaczęło.

Po pierwsze, tutaj dorósł.

Po drugie, tu powstał nowy kraj.

A po trzecie? Miał nadzieję, że trzecia, największa zmiana, właśnie dziś

będzie miała swój początek.

Niemal dwumetrowy Seronga wchodził w nowy świt i patrzył, jak czarne

niebo zdaje się stawać w ogniu. Blask pojawił się w jednym punkcie i rozlał

wzdłuż horyzontu niczym płonące morze. Gwiazdy, które zaledwie przed

momentem świeciły tak jasno, zgasły szybko jak ostatnie fajerwerki. Ostry,

jaskrawy sierp księżyca zbladł i rozpłynął się w kilka sekund. Ziemia wokół

budziła się do życia. Powiał wiatr. Wysoko w powietrze wzbiły się sokoły

i maleńkie mysikróliki. Obok wojskowych butów Leona biegały mrówki.

Przez trawę uciekały na północ polne myszy.

To jest potęga, pomyślał szczupły mężczyzna z dredami.

Wystarczyło, że pojawiło się słońce, że otworzyło oko, by zniknęły inne

światła na niebie i na ziemi zaczął się ruch. Emerytowany żołnierz Armii

Demokratycznej zastanawiał się, czy Dhamballa czuje taką samą moc, gdy

budzi się co rano. Jeszcze za krótko był kapłanem, ale jeśli ktoś jest urodzo-

nym przywódcą, musi czuć taki ogień, taki żar, taką siłę.

Gdy na równinie i niebie wstał dzień, temperatura szybko wzrosła. Czer-

wień złagodniała i stała się pomarańczowa, a potem żółta. Głęboki błękit

świtu zmienił się w jasnoniebieski poranek. Po ciele Leona zaczął spływać

pot. Gromadził się na jego kościach policzkowych, pod nosem i wzdłuż linii

włosów. Leon z przyjemnością powitał tę wilgoć. Chroniła skórę przed bez-

litosnym żarem słońca. Zapobiegała też otarciu ud i kostek o dżinsy i wyso-

kie buty. Zadziwiające, jak ciało samo potrafi o siebie zadbać.

Przyroda jak zawsze ukazywała cały swój majestat i każdy szczegół, ale ten

poranek był naprawdę wyjątkowy. Nie tylko z powodu tego, co miał zrobić,

choć zadanie to było niezwykłe. Seronga nie zdawał sobie sprawy, że czekał

na tę chwilę ponad czterdzieści lat. Za byłym pułkownikiem maszerowało

w dwóch zwartych kolumnach pięćdziesięciu dwóch ludzi. Sam ich potajem-

nie wyszkolił i mógł na nich polegać. Zaparkowali samochody nad rzeką, około

pół kilometra od kompleksu, żeby nikt ich nie zobaczył ani nie usłyszał.

Widok, jaki rozpościerał się przed pięćdziesięciosześcioletnim Botswań-

czykiem i uczucia, które w nim budził, na krótką chwilę przywołały wspo-

mnienia dnia, gdy po raz pierwszy zobaczył świt na tej równinie.

Był parny sierpniowy poranek 1958 roku. Leon miał jedenaście lat. W tym

wieku chłopcy z małego plemienia Batawana stawali się mężczyznami. Ale

kiedy Leonowi powiedziano, że jest już dorosły, wcale tego nie czuł.

Pamiętał dokładnie, jak szedł między swoim ojcem i wujem, wielkimi i sil-

nymi mężczyznami. Za nimi szli dwaj inni wieśniacy, równie potężni. Wy-

glądali tak, jak według Leona powinni wyglądać mężczyźni: byli wysocy

i wyprostowani. Jeszcze nie rozumiał, co to jest pewność siebie i duma,

lojalność i miłość, odwaga i patriotyzm. To przyszło później, te cechy

ukształtowały jego charakter.

Wtedy wiedział, że chce i może zabijać zwierzęta, żeby zdobyć pożywie-

nie, ale nie rozumiał, że mężczyzna ma przywilej - i często obowiązek -

zabijać innych mężczyzn w obronie honoru lub ojczyzny.

Ojciec i wuj Leona byli doświadczonymi tropicielami i myśliwymi. Do

tamtego poranka Leon łapał tylko zające i myszy polne. Kiedy szedł z męż-

czyznami, wiedział, że tak naprawdę nie jest jednym z nich.

Jeszcze nie.

Tamtego poranka, prawie pół wieku temu, pięciu mężczyzn zebrało się

przed krytą strzechą chatą Serongów. Do świtu było jeszcze daleko, nie spały

tylko niemowlęta i kury. Przed wyruszeniem w drogę mężczyźni zjedli

Clancy Tom - Centrum 09 - Misja honoru.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: