Boska komedia.doc

Boska komedia

Część I – Piekło

Dante rozpoczął swoją podróż w zaświaty w nocy, z Wielkiego Czwartku na Wielki Piątek, 7 kwietnia 1300 roku. W podróży towarzyszył mu Wergiliusz - rzymski poeta, który napisał m.in. „Eneidę”. Podróż zaczęli od Piekła. Znajduje się ono pod ziemią i kształtem przypomina stożek, który zwęża się ku dołowi. Lucyfer, kiedy został strącony z Nieba spadł i zrobił dziurę, a sam utknął w środku. Do Piekła wchodzi się przez bramę, za którą jest przedpiekle, jest ono oddzielone od właściwego Piekła rzeką Acheront. Przewoźnikiem dusz zmarłych jest Charon. Piekło właściwe skalda się z górnego  i dolnego. Dodatkowo jest podzielone na kręgi. Piekło górne złożone jest z sześciu kręgów.
Kręgiem I, nazywanym Limbo, zarządza Charon. Przebywają tam dusze tych, którzy nie zostali ochrzczeni i nie mogą być zbawieni. Tam Dante spotkał tu Dante wielkich uczonych starożytności - Homera, Horacego, Owidiusza, Cezara, Ptolemeusza, Talesa.
Na straży kręgu II, stoi Minos, będący sędzia podziemi. Pokutują tam ci którzy nie potrafili zapanować nad własną zmysłowością.
III krąg należy do Cerbera, są tam grzesznicy winni obżarstwa.
W kręgu IV są rozrzutnicy oraz skąpcy.
V krąg to bagno Styksu, cierpią tam ci, którzy nie byli w stanie pohamować gniewu.
VI krąg przypomina miasto i  jest to gród Szatana. Na straży grodu stoją złośliwe demony, z którymi nawet Wergiliusz nie może sobie poradzić. W końcu dzięki interwencji z Nieba podróżnicy dostają się do samego Szatana. Do bram grodu dostają się na barce Flegiasza.
W dolnym Piekle, w VI kręgu,  przebywają dusze heretyków, którzy przestali wierzyć w prawdy objawione przez Boga.
Krąg VII składa się z  trzy rejonów i jest to miejsce niekończących cierpień tych, którzy odebrali sobie życie. Są tam również dusze tych, którzy pogwałcili prawa natury: morderców, lichwiarzy i bluźnierców. Pilnuje ich Minotaur. Na leśnych drzewach i w krzakach pokutują dusze, tych, co targnęli się na własne życie. Poeci doszli do kolejnej podziemnej rzeki Flegeton. Za nią znajdował się już następny niższy krąg. Przekroczyli rzekę na grzbiecie Geriona – skrzydlatego potwora, w połowie smoka, w połowie człowieka.
Krąg VIII podzielony był na dziesięć czeluści. Pierwszą zajmowali oszuści, stręczyciele nierządu i uwodziciele kobiet. W drugiej przebywali pochlebcy, w trzeciej są  symoniści m.in. papież Mikołaj III, w czwartej są wróżbici, np. Manto – mityczna założycielka Mantui, w piątej przebywają oszuści, szósta należy do hipokrytów - Kajfasza, siódma jest miejscem cierpień są złodziei, których  kąsają węże, w ósmej są fałszywi doradcy, m.in. Odyseusz, w dziewiątej czeluści pokutują  podżegacze sporów, schizmatycy i fałszerze prawdy – Mahomet ze swoim zięciem, Alim.
W skład Dziewiątego kręgu wchodzą cztery podokręgi.
W I podokręgu Kaina są ci, którzy zdradzili bliskie osoby.
W II podokręgu Antenora są ci, którzy zdradzili swój kraj albo stronnictwo.
W III podokręgu Telomea są ci, którzy zdradzili, tych, którzy im zaufali.
IV ostatni podokręg Giudecca jest to dno Piekła i mieszka tam sam Lucyfer, który dopuścił się zdrady wobec Boga. Tam również przebywają trzej najwięksi zdrajcy w dziejach ludzkości – Judasz, Brutus i Kasjusz.
Nocą poeci wychodzą z Piekła i przemierzając podziemny tunel docierają na drugą półkulę, gdzie znajduje się Góra Czyśćcowa.

Część II – Czyściec
Czyściec jest górą o kształcie piramidy, która zwęża się ku górze i jest podzielona na dziewięć części. Pierwsza część jest wstępem do Czyśćca. Siedem następnych ma kształt tarasów i przebywają tam pokutnicy, a w dziewiątej jest Raj ziemski.
Na  pierwszym z siedmiu tarasów przebywają pyszni, na drugim – zazdrośnicy, na trzecim – gniewliwi, na czwartym – leniwi, na piątym – rozrzutni i chciwi, na szóstym – nie znający umiaru w jedzeniu i piciu, na siódmym są  ci, którzy nie potrafią zapanować nad swoją zmysłowością.
Do dziewiątej części Czyśćca -  Raju Ziemskiego (dziewiątej części) dostał Dante w trakcie snu. Św. Łucja przeniosła go tam w cudowny sposób. Uprosił Anioła, aby pozwolił mu wejść. Ten naznaczył go pieczęcią ( siedem P na czole) i nakazał, aby zadbał o to, by każda z tych plam się zmyła, dał mu dwa klucze, jeden srebrny, a drugi złoty.
Św. Piotr pomógł im otworzyć bramę i poeci poszli dalej. Wszędzie słychać było śpiew i muzykę organów. Tu Dante spotykał się za swoją ukochaną Beatrycze, która teraz została jego przewodniczką, a Wergiliusz zniknął.
 
Cześć III – Raj
Dante, zanim znalazł się w Empireum – siedzibie Boga, był zmuszony  przebyć dziewięć niebieskich sfer. Był na Księżycu, Merkurym, Wenus, Słońcu, Marsie, Jowiszu, Saturnie. W końcu dociera do Nieba dziewiątego. Tam opiekuje się  nim św. Bernard - czciciel Matki Bożej.
Cały Raj jest zdematerializowany i Dante po tym jak zostaje obdarzony Łaską Bożą nie podlega już ograniczeniom natury ludzkiej i potrafi unosić się w powietrzu. Spotyka się tu z wieloma znanymi ludźmi, w tym ze swoim przodkiem Cacciaguidem, który opowiada Dantemu jaka będzie jego przyszłość. Widzi Jozuego, Judę Machabeusza, wysłuchuje św. Bonawentury, św. Piotra oraz Archanioła Gabriela.
Dante doznaje ekstatycznego uniesienia i w tym stanie może dojrzeć oblicze samego Boga. W końcu osiąga szczęście i cały zatapia się w Stwórcy.