Krentz Jayne Ann - Swiatlo prawdy.pdf - WSZYSTKO DLA PAŃ - Amber - glory24

JAYNE ANN

KRENTZ

ŚWIATŁO PRAWDY

Rozdział 1

segregator, położył dłonie płasko na małym okrągłym stoliku i spoj-

rzał na mężczyznę, który siedział naprzeciw niego w nieco za małym ho-

telowym fotelu.

- Jest pan pewien, że te dane są wiarygodne? - spytał obojętnie.

Absolutnie. - Dexter Morrow odpowiedział mu uspokajającym

uśmiechem doradcy inwestycyjnego, ale jego oczy pozostały zimne i wy

rachowane. - Ściągnąłem je wprost z osobistego laptopa Katherine wczo

raj wieczorem, kiedy poszła już spać.

- Istotnie, wspominał pan, że jest blisko z szefową.

Morrow zachichotał. Był to ten rodzaj znaczącego, męskiego śmiechu,

jaki często można usłyszeć w barach i przydrożnych motelach.

Bardzo blisko. Wiem z doświadczenia, że jest równie dobra w łóż

ku, jak w zarządzaniu firmą.

Ethan zdołał nad sobą zapanować, choć nie było to łatwe. Przyszedł tu

jednak, aby załatwić sprawę swojej klientki, anie po to, by bronić jej honoru.

Za oknem słońce Arizony oświetlało wyłożony błękitnymi płytkami

basen i hol. Dzień był jasny i ciepły, jeden z tych, które rozsławiły ten

Stan. Jednak w hotelowym pokoju czuło się chłód i nie była temu winna

sprawnie działająca klimatyzacja.

Morrow swobodnie założył nogę na nogę, opierając kostkę na kolanie.

Kołnierzyk jego drogiej kremowej koszulki polo był wykończony cien

kim czarnym paseczkiem. Koszulka została idealnie dobrana do marko

wych spodni i eleganckich skórzanych mokasynów. Na jego nadgarstku

połyskiwał dyskretnie szwajcarski zegarek.

E than Truax nie cierpiał spraw, które kończyły się tak, jak ta. Zamknął

Dexter Morrow należał do tych. którym się powiodło. Pracował w kosz

townie urządzonym biurze, grał w golfa w środku tygodnia i podejmo

wał swoich klientów w drogich restauracjach, takich jak Desert View

Country Club. Tu, w Whispering Springs, był człowiekiem sukcesu.

A Ethan miał zamiar mu to wszystko odebrać.

- W porządku - powiedział. Miał już wielką ochotę zakończyć tę grę. -

Więc umowa stoi.

Morrow spojrzał w stronę teczki o bokach z aluminium, która stała przy

krześle Ethana.

- Przyniósł pan gotówkę?

- Niskie nominały, zgodnie z ustaleniami. - Ethan opuścił rękę, ujął

uchwyt teczki i pchnął ją po dywanie w stronę Morrowa.

W czasach, gdy pieniądze można w mgnieniu oka przenosić z jednego

krańca globu na drugi za pomocą systemów komputerowych, ci, którzy

nie chcą zostawiać za sobą żadnych elektronicznych śladów, ciągle wolą

żywą gotówkę.

Morrow podniósł teczkę i położył ją na stoliku. U siłował zachować obo

jętność, ale Ethan widział, że nie bardzo mu się to udawało. Jego palce

drżały lekko, kiedy otwierał zamki. Tak, facet był mocno podekscytowany.

Mężczyzna otworzył teczkę i spojrzał na spoczywające w niej, staran

nie powiązane pliki banknotów. Cała jego postać emanowała gorączko

wym podnieceniem, które w przypadku kogoś innego można by wziąć za

chorobliwą seksualną żądzę.

- Chce je pan przeliczyć? - spytał Ethan cicho.

- Nie, to by za długo trwało. Muszę wracać do biura. Nie chcę, żeby

ktoś zaczął o mnie pytać. - Sięgnął do teczki. - Sprawdzę tylko kilka bank

notów, na chybił trafił.

Ethan wstał i odsunął się nieco od stolika. Nigdy nie wiadomo, jak

zareaguje taki facet, kiedy zorientuje się, że został zapędzony w kozi róg.

Morrow przejrzał plik równo przyciętych kartek białego papieru, ukry

ty pod pojedynczym dwudziestodolarowym banknotem. Wydawało się,

że w pierwszej chwili nie pojął, co się stało. Potem zrozumiał i jego opa

lona twarz nabiegła krwią. Odwrócił się i spojrzał na Ethana.

- Co tu się dzieje, do cholery? - warknął.

Drzwi łazienki otworzyły się i stanęła w nich Katherine Compton.

- Właśnie miałam ci zadać to samo pytanie, Dex - powiedziała gło

sem stłumionym od powstrzymywanego gniewu. Jej ładna twarz była

ściągnięta i nieruchoma. - Ale to byłaby strata czasu, prawda? Już znam

odpowiedź. Właśnie próbowałeś sprzedać poufne dane firmy panu Tru-

aksowi.

W oczach Morrowa błysnęła panika.

- Przedstawił się jako Williams.

- Naprawdę nazywam się Truax - odparł Ethan. - Ethan Truax z Truax

Investigations.

Morrow bezwiednie zaciskał i rozprostowywał palce dłoni. Sprawiał wra

żenie, jakby ciągle nie umiał powiązać wszystkich faktów w logiczną całość.

- Jest pan prywatnym detektywem?

- Tak - odparł Ethan.

Osłupienie Morrowa trochę go zaskoczyło. Facet miał na swoim kon

cie kilka podobnych przekrętów. Powinien wiedzieć, że nie zawsze wszyst

ko idzie zgodnie z planem. Nie znaczyło to co prawda, że kiedykolwiek

groziło mu jakieś realne niebezpieczeństwo. Pracodawcy prawie nigdy

nie kierowali takich spraw do sądu. Nie życzyli sobie rozgłosu.

- Wynajęłam Ethana w ubiegłym tygodniu, kiedy nabrałam pewnych

podejrzeń co do ciebie, Dex - powiedziała Katherine.

Morrow błagalnie wyciągnął ręce w jej stronę.

- Kochanie, nic nie rozumiesz...

- Niestety, rozumiem doskonale - odparła. - Udało ci się zrobić ze

mnie idiotkę, ale to już koniec.

Morrow spojrzał na Ethana pociemniałymi od gniewu oczami, po czym

znowu zwrócił się do Katherine.

- To nie tak, jak myślisz. Popełniasz duży błąd.

- Nie sądzę - odparła Katherine.

- Posłuchaj, wiedziałem, że jest przeciek, i wiedziałem, że to ktoś z two

jego najbliższego otoczenia. Więc postanowiłem, że spróbuję przyłapać

drania, który cię oszukuje.

- Ty jesteś tym draniem.

- To nieprawda. Kocham cię. Chciałem cię chronić. Kiedy Truax za

czął rozpuszczać pogłoski, że jest zainteresowany kupnem tych danych,

pomyślałem, że wreszcie dotrę do tego, kto sprzedaje tajemnice firmy.

Jestem tu, bo chciałem wyciągnąć od niego jakieś informacje. Miałem

zamiar go podejść.

- Nie martw się - powiedziała Katherine - nie pozwę cię do sądu. To

mogłoby zaszkodzić firmie. Compton Investments zostało zbudowane na

zaufaniu i długoterminowych kontraktach - uśmiechnęła się sarkastycz

nie. - Ale ty przecież o tym wiesz, prawda, Dex? W końcu pracowałeś

dla mnie ponad rok.

- Katherine, to wszystko nie tak...

- Możesz już iść. W biurze czeka na ciebie ochroniarz. Będzie ci to

warzyszył podczas pakowania rzeczy, weźmie twoje klucze, a następnie

odprowadzi cię do wyjścia. Wiesz, jak to się odbywa. Standardowa pro

cedura. Nikt się nie dowie, dlaczego zostałeś zwolniony. Oczywiście wszy

scy w firmie wiedzą, że coś nas łączyło. Będą więc podejrzewać, że ze

rwaliśmy ze sobą. Kiedy coś takiego ma miejsce, to zawsze niższy rangą

odchodzi z firmy, prawda?

- Katherine, nie możesz nam tego zrobić.

- Nie robię tego nam. Robię to tobie. A skoro mowa o kluczach, oddaj

mi ten do mojego domu, który dałam ci kilka miesięcy temu. Nie będzie

ci już potrzebny. - Wyciągnęła przed siebie otwartą dłoń.

- Mówię ci, popełniasz poważny błąd. - Głos Morrowa brzmiał teraz

ochryple.

- Nie, raczej naprawiam błąd, który popełniłam, kiedy się z tobą zwią

załam. Oddaj klucz. No, już - dodała ostro.

Morrow zbladł. Ethan był pod wrażeniem szybkości, z jaką Morrow

wyciągnął z kieszeni pęk kluczy na złotym łańcuszku. Jeden z nich zdjął

z kółka i rzucił Katherine.

- Na wszelki wypadek zmienię zamki. - Katherine włożyła klucz do

torebki. - Dziś rano spakowałam twoje rzeczy. Maszynkę do golenia, zapa

sowe koszule i takie tam. Zostawiłam je po drodze w twoim mieszkaniu.

Twarz Morrowa zadrgała z wściekłości. Spojrzał na Ethana.

- To twoja wina, ty sukinsynu. Pożałujesz tego, obiecuję.

Ethan wyjął z kieszeni dyktafon. Wszyscy troje spojrzeli na malutkie

urządzenie, które trzymał w dłoni. Ethan wyłączył je bez słowa.

Morrow zacisnął zęby, kiedy pojął, że jego groźba została nagrana.

W milczeniu chwycił teczkę, z taką siłą, że aż zbielały mu kostki. Potem

podszedł do drzwi, otworzył je i wyszedł.

Zapadła cisza. Wydawało się, że cały pokój odetchnął z ulgą.

Katherine nie odrywała oczu od drzwi.

- Myślisz, że kiedy ci groził, mówił poważnie?

- Nie przejmuj się tym. - Ethan podszedł do stolika i wrzucił plik kartek

udających banknoty z powrotem do teczki. - Faceci tego typu rzadko ucie

kają się do przemocy. Wolą nie lyzykować. Kiedy zostaną przyłapani na

gorącym uczynku, zwykle znikają tak szybko, jak tylko się da. Jutro o tej

porze nie będzie go już w mieście. Najdalej pojutrze. A za kilka tygodni

zahaczy się gdzie indziej i zacznie przygotowywać kolejny przekręt.

Katherine skrzywiła się lekko.

- Nie wyświadczam światu przysługi, puszczając go wolno, prawda?

- Wyświadczanie światu przysług nie jest twoim zadaniem - odparł

spokojnie Ethan. - Musisz pamiętać o swojej firmie i jej klientach. To

trudny wybór?

- Nie - powiedziała bez wahania. - Dobro firmy liczy się dla mnie

najbardziej. Jesteśmy w trakcie bardzo delikatnych negocjacji. Ich wy

nik będzie miał wpływ na ponad pięćdziesięciu pracowników trzech filii

Compton Investments tu, w Whispering Springs oraz w rejonie Phoenix

i setki klientów. Mam wobec nich wszystkich zobowiązania.

Mówi jak prawdziwy przedsiębiorca, pomyślał Ethan.

Katherine potrząsnęła głową. Teraz, kiedy było już po wszystkim, wy

glądała na znużoną.

- Nie przypuszczałam, że kiedykolwiek dam się nabrać jakiemuś fa

cetowi. Zawsze ufałam swojej intuicji. Byłam pewna, że umiem rozpo

znać oszusta.

- I rozpoznałaś go. - Ethan zatrzasnął teczkę. - Właśnie dlatego pod

niosłaś pewnego dnia słuchawkę i zadzwoniłaś do mnie, pamiętasz?

Wydawała się zaskoczona tą uwagą. Przez chwilę myślała o tym, co

powiedział, a potem kiwnęła głową, jakby przyznawała mu rację.

- Tak, zadzwoniłam do ciebie. - Podeszła zdecydowanie do drzwi. —

Dziękuję, że mi o tym przypomniałeś. W całym tym zamieszaniu zapo

mniałam, że Dexter Morrow wydał mi się w końcu zbyt wspaniały, by

mógł być prawdziwy.

Ethan wyszedł za nią na korytarz i zamknął drzwi.

- Intuicja cię nie zawiodła.

- Wiesz, naprawdę myślałam, żeby za niego wyjść.

Ethan kiwnął głową.

- Byłoby to moje drugie małżeństwo - dodała.

Znowu przytaknął. Zatrzymał się przy windach i wcisnął guzik.

- Mój pierwszy mąż ożenił się ze mną, bo chciał położyć ręce na fir

mie mojego ojca - ciągnęła Katherine. - Kiedy zrozumiał, że to ja odzie

dziczę Compton Investments i że mam zamiar sama nią zarządzać, wy

stąpił o rozwód.

Ethan modlił się w duchu do wszystkich hotelowych bóstw, by winda

przyjechała jak najszybciej. Rozumiał, że po wszystkim klient musi się

wygadać i zazwyczaj był gotów cierpliwie go wysłuchać. Uważał to za

część swoich zawodowych obowiązków. Ale dziś chciał się jak najszyb

ciej pożegnać. Czuł się śmiertelnie zmęczony.

Tym razem pomyślnemu doprowadzeniu sprawy do końca nie towa

rzyszyło radosne podniecenie. Może dlatego, że ostatnio kiepsko sypiał.

Znał przyczynę swojej bezsenności. Był listopad, co dla niego ozna

czało czas koszmarów. Jeśli ostatnie dwa lata uznać za miarodajne, nie

wyśpi się aż do grudnia.

W końcu drzwi rozsunęły się i Katherine pierwsza weszła do windy.

Krentz Jayne Ann - Swiatlo prawdy.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: