Molestowanie społeczeństwa.pdf

Molestowanie społeczeństwa

Nie od dziś znane są aspiracje "Gazety", która dąży do osiągnięcia

wyłączności na kreowanie intelektualnych i moralnych

standardów naszego społeczeństwa. Od początku działalności,

wraz z innymi bliskimi sobie mediami, usiłuje ona podważać

funkcjonujące w naszym społeczeństwie wartości i autorytety

moralne, atakując zwłaszcza Kościół. Jednym ze środków

realizowania tego celu jest kreowanie i nagłaśnianie obyczajowych

skandali. W tym celu "GW" ze szczególnym upodobaniem zajmuje

się sprawą tzw. molestowania seksualnego. Na jej łamach ten

termin w ciągu ostatnich kilku lat pojawia się ponad 1300 razy.

Niedawno na łamach "Gazety" ukazał się artykuł Romana

Graczyka pt. " O gorszeniu maluczkich"/ "Gazeta Wyborcza", 26

luty 2002 r./. Sztandarowy publicysta "Gazety" do zadań

specjalnych wraca ponownie do szeroko eksploatowanego na jej

łamach tematu zarzutów wobec proboszcza z Tylawy. W "Gazecie"

oskarżenia i pomówienia w tej sprawie pojawiły się już

kilkadziesiąt razy, jeszcze w fazie trwania śledztwa, co świadczy o

zdeterminowaniu kierownictwa redakcji. We wspomnianym

artykule p. Graczyk wylewa krokodyle łzy nad zgorszeniem

maluczkich. A przecież doskonale zdaje sobie sprawę z faktu, iż

sygnalizowane nadużycia mogą być co najwyżej mikroskopijnym

marginesem i potwierdzają jedynie prawa statystyki. Załamując

obłudnie ręce nad przypadkami molestowania we Francji sam

przyznaje, że osoby skazane/ sprawiedliwie i być może także

niesprawiedliwie!/ za molestowanie seksualne stanowią jedynie

0,0012 ogółu duchownych. Jednak mimo problematycznego,

przynajmniej na razie, charakteru winy, ze względu na aktualny

stan śledztwa w tych sprawach, przypisuje sobie prawo ferowania

wyroków. Zdaje się zapominać, że nikt nie ma prawa zastępować

organów wymiaru sprawiedliwości w ich funkcji. To przecież nie

dziennikarz czy "Gazeta" stanowi wymiar sprawiedliwości ale

kompetentne organy władzy sądowniczej. Graczyk zdaje się

zapominać, że wg Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka art. XI:

" Każdy człowiek oskarżony o popełnienie przestępstwa ma

prawo, aby uznano go za niewinnego dopóty, dopóki nie

udowodni mu się winy, zgodnie z prawem, podczas publicznego

procesu, w którym zapewniono by mu wszystkie konieczne środki

obrony". A wg Konstytucji RP art. 42 p. 2: "Każdego uważa się za

niewinnego dopóty, dopóki jego wina nie zostanie stwierdzona

prawomocnym wyrokiem sądu". Zapytajmy: Co stanowi większe

zgorszenie i zło: czy troska o zachowanie tych właśnie

podstawowych reguł prawa i sprawiedliwości wobec pomawianego

człowieka czy rzucanie niczym przynajmniej na razie nie

potwierdzonych oskarżeń wobec setek tysięcy czytelników

"Gazety"? A jeśli zarzuty się nie potwierdzą? W jaki sposób

dziennikarz beztrosko miotający oskarżenia wynagrodzi wtedy

zadaną krzywdę? Jak zebrać rozsypane pierze? Czy "święte"

oburzenie Graczyka nie pobrzmiewa obłudą i cynizmem? Warto

postawić pytanie: czy inteligentny dziennikarz nie zdaje sobie

sprawy, że preparowanie czy kreowanie oszczerstw na temat

ludzkiej słabości / seksu/ może być wykorzystywane do

zdobywania władzy nad ludźmi, do ich uzależniania,

terroryzowania, niszczenia? Można np. terroryzować jakąś

społeczność wykorzystując wiedzę o ludzkich słabościach,

stosując manipulację i szantaż. Ks. Prymas w przypadku

oskarżeń formułowanych wobec arcybiskupa poznańskiego

wspomniał, że poza deklarowanym celem dziennikarskiego ataku

istnieją być może inne, ukryte. Np. może chodzić o osłabienie

wspólnoty Kościoła, sparaliżowanie jego hierarchii i wiernych, w

sytuacji gdy w tym samym czasie usiłuje się wprowadzić nowe

uregulowania prawne dla homoseksualnych partnerów, czy

zmianę prawodawstwa odnośnie aborcji itp.

Wracając do omawianej sprawy, Roman Graczyk stawia zarzut

przemyskiemu metropolicie ks. abpowi Józefowi Michalikowi, że

nie odwołał natychmiast oskarżanego proboszcza, ale

wypowiedział się pozytywnie na jego temat w oparciu o

dotychczasową pracę, a z podjęciem konkretnych decyzji czeka na

orzeczenie prokuratury i sądu. Graczyk powołuje się przy tym na

przypadek francuski, gdzie biskup diecezji, w której zdarzył się

casus molestowania seksualnego przez księdza spotkał się z

zarzutem nie poinformowania organów ścigania. Ma to świadczyć,

zdaniem Graczyka, o kryzysie Kościoła i jednocześnie o sile etosu

laickiego państwa. Pomijając zupełnie chybiony charakter tego

porównania należy zauważyć, iż arcybiskup przemyski w swoich

wypowiedziach przestrzegał jedynie "Gazetę Wyborczą" przed

wydawaniem sądów uprzedzających badanie prokuratorskie,

podkreślając także dobrą opinię, jaką cieszył się proboszcz znany

swoim parafianom od kilkudziesięciu lat. Wydaje się w świetle

ogólnie przyjętych zasad, że to właśnie Arcybiskup, a nie Graczyk,

działa z poszanowaniem dla prawa. Jak wiemy odmowa wszczęcia

postępowania przez prokuratora przeciw księdzu wywołała

oburzenie "GW". W przypadku Tylawy po przesłuchaniu około 70

świadków okazało się, że zdecydowana większość zaprzeczyła

oskarżeniom. Zeznania jedynej dziewczynki oraz kilku osób

dorosłych zeznających przeciw proboszczowi zostały

zweryfikowane negatywnie przez biegłych psychologów jako

niewiarygodne. Jednocześnie badania prokuratorskie ujawniły

kulisy preparowania przez Lucynę K. obciążających materiałów.

Wyszło na jaw, że dzieci były zabierane na różne wycieczki,

obdarowywane przez nią prezentami. Ponadto, zdaniem biegłych,

pytania na taśmie magnetofonowej zadawane dziewczynkom

przez Lucynę K. sugerowały odpowiedź , czyli skłaniały do

udzielenia założonej z góry odpowiedzi. Z owych spreparowanych

nagrań wynikało, że także język dziecięcych odpowiedzi

przekracza poziom intelektualny i środowisko kulturowe dzieci.

Została również podważona postawa moralna jednego z

oskarżycieli - przebywającego poza klasztorem brata zakonnego.

Ogłoszenie niewygodnej dla oskarżycieli decyzji prokuratury

wywołało ich frustrację i wściekłość. Niepodatny na wpływ

"Wyborczej" urząd prokuratorski został posądzony o dyletantyzm,

ignorancję, stronniczość. Oskarżenia skierowano także przeciw

biegłym i psychologom. W tym wypadku potężne tuby

propagandowe, zwykle tak skutecznie manipulujące opinią

publiczną i instytucjami zawiodły. Nie dano jednak za wygraną i

sprawa nadal jest badana przez instancję prokuratorską

wyższego rzędu. "Gazeta" niepewna wyniku nadal usiłuje w

swoich kolejnych publikacjach tworzyć atmosferę i wpływać na

przebieg badań. Tym razem jednym z elementów nacisku jest

artykuł Graczyka.

Przedstawmy szerszy kontekst tej absurdalnej afery. Stanowisko

Kościoła wobec problemu krzywdzonych dzieci jest znane. Ojciec

św., Stolica Apostolska na terenie wewnętrznym i

międzynarodowym interweniują w obronie krzywdzonych na

wszystkich kontynentach dzieci. Te krzywdy mają różne postacie.

Prostytucja dziecięca, zbrodnie pornograficznych mafii, handel

narządami ludzkimi, propagowanie narkotyków, demoralizacja

przeprowadzana w imię fałszywie pojmowanej wolności i

tolerancji. W wypowiedziach Watykanu pojawiła się nawet

propozycja by wykorzystywanie seksualne dzieci uznać za

zbrodnię przeciw ludzkości. Te zagrożenia i zbrodnie są

prawdziwe, nie wymyślone. W ostatnim czasie właśnie na łamach

"Wyborczej" pojawiła się informacja, że dzieci afrykańskie w

obozach w Liberii, Gwinei i Sierra Leone są wykorzystywane

seksualnie przez pracowników organizacji humanitarnych za

"kilogram soi", a żołnierze ONZ za stosunek z dzieckiem z obozu

płacą 10 centów - równowartość garści orzeszków ziemnych. Ten

zbrodniczy proceder uprawiają zarówno krajowi jak i zagraniczni

członkowie organizacji humanitarnych, pod szyldem ONZ. Czy w

"Gazecie Wyborczej" przybył kolejny sojusznik w obronie

krzywdzonych dzieci? Jak należy oceniać interwencję "Wyborczej"

w sprawie z Dukli? Przypatrzmy się nieco dokładniej. Nie od dziś

"Gazeta Wyborcza" przoduje w propagowaniu na naszym terenie

mody tropienia molestowania seksualnego dzieci i dorosłych. To

nic nowego. Niektóre społeczeństwa, zwłaszcza społeczeństwo

Stanów Zjednoczonych od kilkudziesięciu już lat są

terroryzowane przez grupy kierujące oskarżenia pod adresem

nauczycieli, wychowawców, katechetów, księży a nawet rodziców

o seksualne wykorzystywanie dzieci.

Wybitny socjolog, znawca współczesnej kultury prof. Zygmunt

Bauman widzi te zjawiska w kontekście zachodzących procesów

społecznych, które sprawiają, że nawet dla własnych rodziców

dziecko staje się obiektem seksualnym. Jego zdaniem, odbywa się

systematyczny demontaż "rodzinnego gniazda", seks staje się

instrumentalny itp./ "Ponowoczesność jako źródło cierpień", s.

244/. Te procesy kulturowe sztucznie wspomagane przez

nawiedzonych "inżynierów społecznych" przynoszą fatalne skutki.

Ks. prof. Czesław Bartnik ukazuje to jeszcze bardziej konkretnie:

istnieje moda polowania na ludzi znaczących w życiu publicznym:

polityków, wysokich urzędników, aktorów, uczonych. Czyni się to,

jego zdaniem, na wielką skalę w USA, Anglii, Francji, Belgii, Italii.

Na oskarżenia narażeni są także znaczący w dawnej społeczności

duchowni: duszpasterze, wybitni wychowawcy, biskupi katoliccy.

Jak pisze ks. Bartnik: "... nie brak oskarżeń fałszywych. Ale i w

prawdziwych nie chodzi ani o dzieci, ani o moralność lecz o

wyłudzenie pieniędzy, o zniszczenie moralne bardziej wpływowych

działaczy kościelnych, o odstraszenie od pracy nad młodzieżą, a

przede wszystkim o kompromitowanie Kościoła katolickiego

zgodnie z programem masonerii. / "Nasz Dziennik", nr

277/2001/. W prawie amerykańskim instytucje są

odpowiedzialne finansowo za swoich pracowników, stąd lęk przed

niosącym katastrofalne skutki oskarżeniem.

Również tysiące rodziców zostało oskarżonych w wyniku

działalności różnego rodzaju psychoterapeutów, psychologów,

którzy zdołali zasugerować dzieciom, że ich nieudane życie

wynika z ich molestowania seksualnego choćby w niemowlęcym

wieku przez "toksycznych" rodziców. Często te praktyki seksualne

miały być powiązane z rytuałami satanistycznymi. Trzeba było

wielu tragedii, wielu procesów sądowych aby te oskarżenia

podważyć. Obecnie ze względu na liczne udowodnione przypadki

wmawiania ofiarom rzekomo ewidentnych faktów nadużyć przez

psychologów czy psychiatrów, istnieją internetowe poradnie i

wykwalifikowani specjaliści, którzy zajmują się pomocą i

dokumentacją takich sfałszowanych oskarżeń/ np.

http://www.rickcross.com/groups/. Wyjaśniono także zjawisko

tzw. "fałszywej pamięci". Okazuje się, że taka fałszywa pamięć jest

stosunkowo łatwa do wykreowania. Pamięć nie działa jak

wideokamera, jest zawodna i łatwo jest komuś wmówić coś co nie

zdarzyło się w rzeczywistości / W przypadku Tylawy dzieci były

poddawane manipulacji ze strony pewnych zainteresowanych

osób/. W USA wiele diecezji zostało dotkniętych oskarżeniami

duchownych i katechetów o molestowanie seksualne dzieci.

Specjaliści od manipulacji opinią publiczną doprowadzili tam do

takiego poziomu histerii, że żaden wychowawca nie odważy się

pozostać sam na sam z wychowankiem, gdyż musi się obawiać

oskarżeń o molestowanie seksualne. Tego zarzutu muszą się

obawiać także rodzice w stosunku do własnych dzieci, gdyż nawet

w przedszkolach są one w wyrafinowany sposób przesłuchiwane i

podsuwa się im złe skojarzenia co do normalnych gestów i

czułości rodziców. Profesor Zygmunt Bauman we wspomnianej

powyżej pracy pisze o "epidemii" "seksualnego wykorzystywania

dzieci", która pojawiła się w Anglii, gdzie inspektorzy społeczni

wespół z nauczycielami i lekarzami oskarżyli dziesiątki rodziców o

kazirodcze stosunki z dziećmi. Dzieci oskarżanym rodzicom

zabierano i umieszczano w zakładach opiekuńczych. Gazety raz

po raz oznajmiały o wykryciu "seksualnego nadużywania" w

internatach i domach opieki. Profesor opisuje jak to w jednej z

licznych spraw rodzicom odebrano trzyletnie dziecko, gdyż w toku

psychologicznego eksperymentu narysowało przedmiot podobny

do żmii. Zabrano by je także rodzicom gdyby narysowało jakiś

inny przedmiot! Znamienne, że to co wybitny uczony nazywa

"epidemią", instrumentalizacją, "Gazetowi" publicyści traktują

śmiertelnie serio. W Stanach Zjednoczonych zdarzyło się nawet,

że pewien wysoki rangą duchowny, pod wpływem panującej

histerii tropienia nadużyć seksualnych oświadczył, że sprawa

molestowania seksualnego jest tak newralgiczna, iż samo

wniesienie oskarżenia powinno powodować utratę przez osobę

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: