roczny plan treningowy skoczka w dal.doc

Roczny plan szkolenia skoczka w dal  na lata 2010/2011

Opracowała: Cecylia Gratkowska

Grupa I, rok V

Trening sportowy to wieloletni, specjalnie zorganizowany proces pedagogiczny, w ramach, którego zawodnik uczy się techniki oraz taktyki swojej dyscypliny i doskonali je, kształtuje sprawność fizyczną a także cechy wolicjonalne i osobowość oraz nabywa wiedzę na temat prowadzonej przez siebie działalności sportowej. Celem treningu jest optymalizacja funkcji ustroju, rozwinięcia specyficznej adaptacji wysiłkowej, umożliwiającej uzyskiwanie maksymalnych wyników i osiągnięć w uprawianej specjalności ruchowej.
Skoki lekkoatletyczne stanowią zamknięta grupę konkurencji o dużym ładunku specyficznych rozwiązań techniki ruchu. Model mistrzostwa sportowego w skokach opiera się na dominacji cech szybkościowo - siłowych i koordynacyjnych. Ze względu na strukturę i złożoność rozwiązań ruchowych skoki zalicza się do tzw. konkurencji technicznych. Do bloku skoków wchodzą: skok wzwyż, skok o tyczce, trójskok oraz skok w dal.
Zadaniem techniki skoku w dal jest umiejętność wykorzystania cech motorycznych w celu przemieszczenia ciała na jak największą odległość.
Planując roczny plan treningowy należy pamiętać, że jest on częścią perspektywicznego planu szkolenia.
Młodzież, która systematycznie trenowała w ciągu kilku lat przed 16 rokiem życia i jest pod względem ogólnorozwojowym dobrze przygotowana, może z chwilą przejścia do wieku juniorskiego rozszerzyć trening specjalistyczny. Im większa wszechstronność i lepsze przygotowanie ogólne, tym więcej czasu poświęcić można na doskonalenie techniki, siły specjalnej, szybkości i szybkości wytrzymałościowej. Nie oznacza to jednak, że można pominąć pracę nad rozwojem ogólnym wszystkich cech motorycznych. Plan należy dostosować do realnych możliwości jego wykonywania. Musi uwzględniać on poziom rozwoju oraz właściwości psychiczne i fizyczne zawodnika, określając drogę do uzyskania zaplanowanego wyniku.
W niniejszym planie rocznym przedstawiam plan treningowy dla zawodników rozpoczynających etap treningu ukierunkowanego. Ma on na celu podniesienie cech motorycznych, techniki i wyników sportowych na wyższy poziom oraz przygotowanie ich do udziału w zawodach sportowych.

Charakterystyka procesu treningu.
Zgodnie z wymogami konkurencji skocznościowych trening ukierunkowany jest głównie na kształtowanie dyspozycji szybkościowo-siłowych i techniki ruchu. Realizacja procesu treningowego przebiega podczas całego okresu kariery sportowej , w której wyróżnia się trzy etapy:
- Etap przygotowania wszechstronnego
- Etap treningu ukierunkowanego
- Etap treningu specjalistycznego
Etap przygotowania specjalnego to pierwsze lata treningu, krystalizowanie zainteresowań i dyspozycji lekkoatletycznych. Jest on charakterystyczny dla klas lekkoatletycznych w szkołach sportowych stopnia podstawowego. Program winien obejmować niemal cały wachlarz grup środków treningu lekkoatletycznego oraz podstawowe środki innych dyscyplin. Celem tego etapu jest rozwijanie potencjału ruchowego, wyposażanie
w bogaty zasób umiejętności ruchowych rozpoznawanie kierunkowych uzdolnień i zainteresowań, socjalizacja sportowa wychowanie przez sport, udziału w różnorakich formach współzawodnictwa sportowego ( nie tylko lekka atletyka ).
Etap treningu ukierunkowanego jest logicznym następstwem kwalifikacji prowadzonej w grupach wszechstronnego przygotowania, konsekwencja ujawniających się prawidłowości rozwojowych, dyspozycji sprawnościowych i krystalizacji zainteresowań. Następuje zawężenie środków treningu, które mają za zadanie kształtowanie dyspozycji szybkościowo-siłowych charakterystycznych dla skoków. Cel tego etapu to kształtowanie rozpoznanych predyspozycji, uzdolnień i zainteresowań lekkoatletycznych, profilowanie potencjału ruchowego jako funkcjonalnej bazy wysiłków skocznościowych, rozwijanie zasobu umiejętności ruchowych, opanowanie techniki, kontynuacja celów wychowawczych i socjalizacyjnych, udział w zorganizowanych formach współzawodnictwa i przede wszystkim skoki.
Etap treningu specjalistycznego związany jest z wyborem specjalizacji w danym skoku. Następuje dalsze adekwatne do wymogów konkurencji, zawężenie środków treningu, logiczne modelowanie wielkości i charakterystyki obciążeń treningowych poprzez odpowiednie zmiany objętości i intensywności pracy. Zawodnik nabywa i doskonali specyficzny dla siebie model techniki. Celem w tym etapie jest kształtowanie i doskonalenie mistrzostwa sportowego konkretnej konkurencji skoków i wyróżnia się tu fazę specjalizacji wstępnej, właściwej i mistrzostwa sportowego.
Analizy rozwoju najlepszych skoczków wykazują, ze w przypadku właściwego doboru utalentowanego kandydata w wieku 13-14 lat już wszechstronnie przygotowanego, rozpoczęcie z nim szkolenia ukierunkowanego w wieku 14-15 lat i specjalistycznego w wieku 17-18 lat wystarcza do pełni rozwoju sportowego i osiągnięcia w przeciągu 5-8 lat (od przełomu etapu ukierunkowanego i specjalistycznego) życiowego poziomu wyników.
Tak zarysowany model treningu i granice etapów odpowiadają tzw. treningowi progresywnemu, nastawionemu na długofalowy proces szkolenia dostosowany do biologicznych zmian w ontogenezie i uzyskanie najlepszego poziomu wyników w wieku dojrzałym. 

Charakterystyka zawodnika.

Cykl treningowy opracowany jest dla zawodnika Tomasza Jurkanisa, skoczka w dal, trenującego w MKS SPORT Szczecin. Zawodnik rozpoczął treningi będąc w wieku młodzika w grupie rówieśników.
Staż treningowy: 3 lata
Wiek: 17 lat
Wzrost: 172 cm

Cele szkoleniowe

- Cel główny - awans do zawodów centralnych

- Cele pośrednie - uzyskanie satysfakcjonujących wyników w mityngach kwalifikacyjnych, Mistrzostwach okręgu Szczecińskiego, Mistrzostwach województwa Zachodnio-Pomorskiego i zawodach szkolnych.

Podstawowe sprawdziany :
 

Sprawdziany są nieodzowną częścią systematycznego treningu. Określają one aktualny stan danej cechy motorycznej i pozwalają prowadzić właściwa pracę treningową. Są one koniecznym elementem szkolenia, ponieważ pobudzają zainteresowanie treningiem, zwłaszcza w zimie. Należy je przeprowadzać konsekwentnie w ustalonych terminach, gdyż tylko wtedy dostarczają materiału porównawczego i stopień postępu. Każdy mezocykl należy zakończyć sprawdzianem, mówiącym o aktualnym poziomie rozwoju cech motorycznych.

Stosowane sprawdziany :

Podnoszenie nóg do poziomu w zwisie na drabince (na czas lub ilość)
Wyskok dosiężny
5 przysiadów na czas z obciążeniem 50 ¸ 60 % masy ciała
Bieg lotny na 20 lub 40 m
Bieg ze startu wysokiego na 40 m
Bieg ze startu niskiego na 20 lub 30 m
Skoki z 9 i 11 kroków
Skok w dal z miejsca
Rzut kulą 4 kg przez głowę
Trójskok z miejsca (początek obunóż)
Trójskok z miejsca na jednej nodze
Pięcioskok z miejsca
Pięcioskok lewa prawa i pięcioskok na lewej i przeskok na prawej.

Kalendarz zawodów.

Zawody główne(terminy orientacyjne)
1. Mityng LA juniorów i juniorów młodszych eliminacje do OOM. 12-13.05
2. Mityng LA juniorów i juniorów młodszych eliminacje do OOM. 22-27.05

3. Ogólnopolska Olimpiada Młodzieży 27-29.07.
Zawody pośrednie
1. 29.04 Mityng LA - otwarcie sezonu
2. 05.05 Szkolna Liga LA - rzut wiosenny
3. 4. 19-20.05 Mityng LA, "Liga Juniorów"
4. 6. 02.06 Mistrzostwa Miasta - juniorów i juniorów młodszych w LA
5. 09-10.06 Mistrzostwa regionu Zachodnio-Pomorskiego w LA
6. 16-17.06 Pomorskie Mistrzostwa juniorów i juniorów młodszych
7. 08-09.09 Mityng LA "Liga Juniorów"
8. 16.09 Mityng LA
9. 30.09 Szkolna Liga LA - rzut jesienny
10. 05.01 Mityng LA

 

Struktura czasowa treningu skoczka w dal.

Struktura rocznego okresu szkoleniowego skoczka

Roczny cykl szkolenia jest podstawowym cyklem długim, składową etapów i innych cykli wieloletnich. Na przestrzeni każdego roku szkoleniowego zawodnik realizuje program pracy mający na celu:
- Doskonalenie funkcji organizmu
- Doprowadzenie techniki do wyższego poziomu,
- Kształtowania sprawności fizycznych.
Do osiągnięci tego celu prowadzi właściwa konstrukcja planu treningowego uwzględniająca ilość i jakość pracy oraz środki i metody treningu. Temu celowi służy roczny plan pracy treningowej, który powinien być jednym z ogniw łańcucha jaki tworzy wieloletni plan perspektywiczny.
W warunkach polskich, struktura treningu skoczka w rocznym okresie treningowym, przy założeniu uzyskania najwyższej formy sportowej, raz w ciągu roku wygląda następująco:
- Okres przygotowawczy 3.XI – 22. IV,
- Okres startowy 23 IV - 30 IX,
- Okres przejściowy 1 - 30 X.

Okres przygotowawczy
03.11-14.12 (6 tygodni) podokres przygotowawczy I, A
15.12-28.12 (2 tygodnie) podokres przygotowawczy, A
29.12-20.01 (3 tygodnie) podokres przygotowawczy, A
21.01-04.02 (2tygodnie) podokres zgrupowań-przygotowawczy II, A
05.02-30.03 (8 tygodni) podokres przygotowawczy II, A
31.03-13.04 (2 tygodnie) podokres przedstartowy I, I
14.04-28.04 (2 tygodnie) podokres zgrupowań - przedstartowy I, I

Okres startowy
28.04-22.06 (8 tygodni) podokres startowy I, P
23.06-02.07 (2 tygodnie) podokres zgrupowań, I-P
03.07-29.09 (3tygodnie) podokres startowy główny, P
30.07-30.08 (4 tygodnie) podokres treningów i zgrupowań, I-P
01.09-30.09 (4 tygodnie) podokres startowy II, P

Okres przejściowy
01.10-30.10 (4 tygodnie), A

Objaśnienia:
Cel podokresów - mikrocykli
A- akumulacja
I - intensyfikacja
P- przekształcanie

Okres przygotowawczy cechuje się największą objętością pracy treningowej stopniowo wzrastającej, przy czym główne jego zadania można ująć następująco:
- W przygotowaniu podstawowym: wszechstronne kształtowanie funkcji organizmu, tworzenie bazy wyjściowej
  do dalszej pracy treningowej, kształtowanie siły ogólnej, koordynacji, ogólnej wytrzymałości i elementy techniki.
- W przygotowaniu ukierunkowanym: kształtowanie koordynacji specjalnej, zwiększenie pracy nad rozwojem siły
  dynamicznej, wytrzymałości szybkościowej, koordynacji specjalnej, techniki, oraz wytrzymałości specjalnej.
- W przygotowaniu specjalnym: kształtowanie koordynacji specjalnej środkami charakterystycznymi dla techniki skoku w dal i trójskoku. Rozpoczęcie kształtowania siły, mocy krótkiego czasu, szybkości maksymalnej i specjalnej oraz techniki.
Okres startowy cechuje się większą w stosunku do poprzedniego okresu intensywnością pracy. Zadaniem jego jest wykorzystanie nabytego przygotowania wszechstronnego ukierunkowanego i specjalnego dla osiągnięci optymalnych rozwiązań techniki i najwyższego poziomu sprawności specjalnej oraz kształtowanie najwyższej gotowości startowej i stabilizacji formy na poziomie odpowiadającego stopnia przygotowania. Uważa się, że wysoką formę sportową w skokach lekkoatletycznych zawodnik może utrzymywać przez około 6 tygodni. Po tym okresie może spaść poziom motoryki i dlatego należy ponownie powrócić do treningu siły, skoczności i szybkości. Ważne jest, by w okresie najwyższej formy sportowej, nie wszystkie starty były prestiżowe, w których oczekujemy od zawodnika rekordowych wyników. Nie możemy doprowadzić zawodnika do wypalenia, nie tylko fizycznego, ale i psychicznego. W przypadku skoków lekkoatletycznych, konkurencji o wysokim poziomie udziału stresu w warunkach startowych i treningowych ma to duże znaczenie.
Okres przejściowy zaczyna się po zakończeniu startów i trwa około trzydziestu dni. W naszej szerokości geograficznej w odniesieniu do warunków polskich, przypada na październik. Cechuje się zmniejszeniem objętości i intensywności pracy treningowej. Głównymi środkami są ćwiczenia o charakterze wszechstronnym i sporty uzupełniające. Okres ten powinien być wykorzystany na zaleczenie kontuzji i kuracje klimatyczne. W tym okresie nie są wskazane ćwiczenia siłowe, skocznościowe oraz jednostronne ćwiczenia wytrzymałościowe.

 ...