chrzescijanstwo 7.12.odt

Goci przyjmują w większości ariański odłam chrześcijaństwa. Mówi się o jednym bogu, JCH jako Mesjasz, ale człowiek. Duch święty jest mocą objawioną boga, ale nie ma tu trójcy.

Teodoryk, król Longobardów miał pomysł zjednoczenia wszystkich ariańskich gotów. Z powodu wewnętrznych podziałów do zjednoczenia nie doszło.

Frankowie – plemię germańskie, które jako pierwsze przyjęło chrzest w formie rzymskiej.

314 – św. Alban, pierwszy męczennik chrześcijański na Wyspach Brytyjskich.

430 – najazd pogańskich Jutów, Anglów i Sasów na Wyspy Brytyjskie.

563 – opat Kolumban z Ajony dociera do Brytanii. Zakłada kościół w Kaledonii.

597 – misja św. Augustyna na rozkaz Grzegorza Wielkiego, Brytania staję się wyznania rzymskiego.

431 – misja Palladiusza do Irlandii.

432 - misja świętego Patryka.

829 – Szwedzi wysyłają poselstwo do Ludwika Pobożnego.

1008 – chrzest Szwecji, za czasów króla Olafa. Chrystianizacja zakończyła się w XII wieku.

826 – wygnany król Danii Harald przyjął chrzest na dworze Ludwika Pobożnego. Angar – misjonarz na dworze Ludwika Pobożnego, został biskupem w Hamburgu.

965 – Harald Sinozęby przyjmuję chrzest jako król Danii.

955 - chrzest Haakona Dobrego.

966 – chrzest Polski.

974 – książę węgierski przyjmuję chrzest od misjonarzy węgierskich.

1000 – Islandia – zgromadzenie ludowe przyjmuję chrześcijaństwo.

1001 – pierwsza metropolia chrześcijańska na Węgrzech.

Znajomość modlitwy Ojcze Nasz jest wystarczające do przyjęcia chrztu.

Pierwsze niełacińskie wątki w liturgii to pieśni.

Arianie za sprawą bp Wulfili otrzymują tłumaczenie Biblii na język gocki. Stworzył on na potrzeby tłumaczenia alfabet gocki, na podstawie greckiego. W alfabecie znajdowały się dwa znaki runiczne. Alfabet runiczny nie mógł zostać użyty z powodu mocy magicznej, która byłą przypisywana znakom alfabetu.

496 lub 498 lub 506 lub 508 – daty przyjęcia chrztu przez Chlodwiga. Nie wiadomo, kiedy się ochrzcił, wiadomo, że na boże narodzenie.

Mit dynastyczny Merowingów jest rekonstruowany dopiero w 630 roku przez anonimowego autora. Wcześniejsze wierzenia Franków nie są znane. Merowingowie przyjmując chrzest rzymski przyjęli chrzest najpóźniej. Mit dynastyczny mówi o Chlodio, który odpoczywając nad morzem, gdzie ujawnia mu się syn Posejdona podobny do Minotaura. Minotaur ów miał zapłodnić żonę Chlodia i miało z tego począć się dziecko. Chlodio miał być dziadkiem Chlodwiga. Każdy Merowing podróżował w powozie zaprzęgniętym w woły, co odsyłało do minotaurowego protoplasty rodu. Podróżowali zawsze z kawałkiem płaszcza świętego Marcina. Merowingowie Przemieszanie się na wozie oznaczało przyłączanie poszczególnych ziem do swojego królestwa. Miało to charakter sakralny. Tacyt opisuję boginię Nepu, czczoną nad morzem Północnym, która miała poruszać się wozem zaprzęgniętym w krowy. Wóz myto, a następnie składano niewolników powożących w ofierze.

Królowie Merowińscy wyróżniali się długimi włosami, nigdy nie obcinanymi i bardzo zadbanymi. Obcięcie włosów oznaczało odebranie władzy, tak postąpiono z ostatnim Merowingiem. Następna dynastia Karolingów odeszła od tego zwyczaju. Włosy te nie były zaplatane.

Pochówki Merowingów wiążą się z symboliką byka. Pochówkowi króla wiązały się z ofiarą z koni, które były ułożone w specyficzny sposób. Znajdowała się tam także włócznia, związana z bogiem Wodanem. Wkładano do grobu także kule z kryształu górskiego. Po śmierci królów często dekapitowano, obciążano je kamieniami, bądź przybijano gwoździami.

W latach 717-741 panuję w Bizancjum Leon III Izauryjczyk. Uznał on, że wszystkie problemy chrześcijan biorą się nieodpowiedniej formy czci boga, z powodu czczenia wizerunków, bałwanów. Wydał on edykt ikonoklastyczny, który zakazał czczenia obrazów. Z bram Konstantynopola zostaję zdjęta i zniszczona figurka przedstawiająca JCH. Papież Grzegorz III ekskomunikuję ikonoklastów poza cesarzem. Duchowieństwo związane z cesarstwem pozostało jednak wierne edyktowi cesarskiemu. Drugim problemem Grzegorza III był najazd Longobardów, którzy chcieli rozciągnąć swe panowanie na terenie całych Włoch – księstwo Rzymskie i Egzarchat Rawenny to tereny uznawane za związane z cesarstwem, stąd nie były one nigdy przejmowane przez Germanów. Papież Grzegorz III wysyła poselstwo do Karola Młota, zamiast do cesarza, gdzie prosi o pomoc w starciu z Longobardami. Karol Młot odmawia pomocy, gdyż Longobardowie byli mu niezbędni do walki z Islamem. W 749 roku Pepin Mały zgadza się pomóc papieżowi Zachariaszowi, grekowi, który przywiązany był do kultu ikon. Postanawia on pozbyć się ostatniego Merowinga. W 751 roku w debata Merowingów nad problemem z majordomami, gdzie zgadzają się na intronizację Pepina, a ostatni Merowing na tronie zostaje pozbawiony włosów i zamknięty w klasztorze. Jednocześnie król Longobardów postanawia ponownie zdobyć pozostałe tereny Włoch, w tym Rzym. W 753/754 papież Stefan II udaje się do królestwa Franków by prosić o pomoc w walce z Longobardami. Spotkanie pomiędzy Pepinem, a Stefanem II odbywa się w Poniteu. Pepin wita papieża jako mocno uniżony, podczas uczty papież zaś ubrany jest w szaty pokutne i ma posypaną głowę popiołem. Podczas spotkania papież nadaję Pepinowi tytuł patricous romanorum, który był noszony tylko przez cesarza. Pepinowi nadano także sakrę królewską, która otwiera drogę dziedziczności dla karolingów. Pepin nadał Stefanowi II patrimonium sancti Petri, ojcowiznę świętego Piotra.

W 754 roku cesarz Konstantyn zwołał sobór, gdzie uznano, że wszystkie obrazy trzeba zniszczyć i ich cześć zostaję całkowicie zakazana. W tym roku doszło także do rozgromienia Longobardów przez Franków. W 756 roku Longobardowie przygotowali drugą wyprawę. W 773/774 ostateczną rozprawę Longobardami odbywa Karol Wielki.

785 pod władzą Karola Wielkiego jest Galia, Północna Italia.

W 790 podbija północne Węgry.

Za jego czasów zaczyna budować się także Akwizgran. Ma to być stała stolica królestwa Franków.

Karol Wielki odbył także pielgrzymkę do Rzymu, gdzie udał się bez insygniów królewskich w 800 roku. Papież Leon III koronuję go wtedy na cesarza.

Einchard opisujący życie Karola Wielkiego bazował na Żywotach Cesarzów Swetoniusza. Znajduję się tam opis wyglądu Karla Wielkiego, jego zwyczajów.

Rządzący od 814 Ludwik Pobożny dąży do zmian w kościele.

W królestwie Merowingów elitą byli sami Merowingowie ciągle z tych samych rodów. Nowa elita państwa karolingów to ludzie z różnych stron świata, którzy budowali nowe cesarstwo. Osoby zdolne były ściągane na dwór Karola Wielkiego i Ludwika Pobożnego. Na dworze Ludwika był m.in. Eriugenna. Spoiwem jest tu chrześcijaństwo i prawo chrześcijańskie, uznane za uniwersalne prawo, które, podobnie jak w Cesarstwie Rzymskim, staję się podstawą. Do 840 roku powstaję łąćżnei 700 wielkich klasztorów i ponad 100 stolic biskupich na terenach cesarstwa frankijskiego. Karol odnawia idee szkół, które skupiają wokół siebie zdolne dzieci. Uczy się głównie chłopców przeznaczonych do stanu duchownego.

Wielka reforma kościoła zaczyna się za czasów Karola Wielkiego, ale jej faktyczne wdrażanie odbywa się za Ludwika Pobożnego. Rozpoczynają się wizytację duchownych, by zbadać stopień ich wykształcenia. Pojawiają się egzaminy dla duchownych, każdy duchowny musiał znać na pamięć psałterz, podstawowe modlitwy oraz czytanie ze zrozumieniem modlitwy. Remontowano kościoły. Przesunięta zostaję chrzcielnica, by maksymalnie przyśpieszyć chrzest niemowląt, który został okrojony do pokropienia główki dziecka wodą.  Ekwipunek niezbędny do liturgii pojawia się w kościele na stałe, staję się jego własnością. Pojawiają się spisy obowiązkowego inwentarza kościoła. Pojawia się także minuskuła karolińska, która staję się łatwa do odczytania. Łacina staję się coraz bardziej językiem martwym, która ma swoje miejsce jeszcze w kulturze oraz liturgii. Otwierane zostają pierwsze biblioteki. Od IX wieku w większości klasztorów zaczynają się pojawiać przyklasztorne biblioteki. Książki są masowo przepisywane. Powstają wtedy też liczne nowe dzieła. Powstaję w tamtym czasie Libri Karolini, które krytycznie odnosi się do soboru nicejskiego II. Okazuje się w nim, że karolingowie byli ikonoklastami, pomimo poparcia papieży opowiadających się za kultem ikon. Jedyną sztuka jest sztuka jubilerska. Sztuka zostaję w ten sposób uwolniona, artysta jest świecki.