„Będę przedszkolakiem” R.Dąbrowska
-Dokąd dzisiaj, mamusiu, pójdziemy na spacer?
-To na razie niespodzianka.
Ale poznasz już niedługo miejsce bardzo ciekawe, w którym stale będziesz bywał. Tam z innymi dziećmi będziesz się bawił, śpiewał, rysował, jadł posiłki i odpoczywał.
-Czy może już się domyślasz, jak to miejsce się nazywa?
-To przedszkole!
-Tak, Karolku, to przedszkole, do którego będziesz wkrótce chodził. Są tam też inne dzieci, którym na wesołych i ciekawych zabawach czas szybko leci. Chcesz poznać przedszkole? wejdźmy więc do środka....
-Witam cię, Karolku, w naszym przedszkolu. Jestem nauczycielką, która dziećmi się opiekuje, kiedy ich mama i tata pracuje. Mam na imię Maria, lecz dzieci do mnie mówią pani Marysia. Umówiłam się z twoja mamą, że pokażemy ci przedszkole dzisiaj.
-To jest szatnia, takie miejsce w przedszkolu, gdzie wszystkie dzieci zostawiają swoje kurtki, płaszczyki, czapki i bereciki. To tutaj pantofle zmieniają i buty w swoich workach wieszają. Popatrz, tutaj są szafki –jest ich tyle, ile wszystkich dzieci.
-A jak swoje szafki poznają?
-Mądre pytanie, Karolku. Każdy przedszkolak ma na swojej szafce znaczek. Znaczki są różne: zwierzęta, pojazdy, zabawki, czasem napisane są nazwiska i imiona dzieci. Po wybranym przez siebie znaczku poznasz, która szafka jest twoja.
-To jest sala zabaw. Tutaj wszystkie dzieci się bawią, pracują, psocą, rozmawiają i z klocków domy układają. Słuchają też baśni i bajek, pomagają sobie w różnych sprawach i kłopotach nawzajem.
-Cześć, jestem Justynka, a to Jaś i Weronika.
-A ja nazywam się Karolek.
-Przyszedłeś poznać nasze przedszkole? pokażemy ci więc salę i o przedszkolu wszystko ci powiemy.
-Tutaj jest nasz kącik klocków, z których domy budujemy. Pomysłów mamy wiele i gdy tylko wielki dom powstanie jest on dla nas jak nowe mieszkanie.
A tu jest kącik pluszaków, takich misiów do przytulania dla wszystkich dzieciaków. Kiedy zatęsknisz za rodzicami lub będzie ci źle, do pluszaka zawsze przytulić możesz się.
Obok jest królestwo lalek. Razem z Weroniką gotujemy im obiady, przebieramy, kładziemy spać i cały czas o nie bardzo dbamy.
Dalej jest kącik z pojazdami, łódkami, ciężarówkami, samolotami i pociągami. Kiedy karetki jadą, to dzieci rączki na uszy kładą. Pani woła: „Gwałtu, rety!, a my na to: „Zdarzył się wypadek, niestety”.
Troszeczkę ciszej jest w kolejnym kąciku, gdzie książek jest bez liku. Znakiem sowy oznaczone są trudniejsze gry i zabawy. Znajdziesz tu domina, historyjki z obrazków do układania, puzzle i łamigłówki oraz labirynty do rysowania. Czasami coś może być trudne do rozwiązania, wtedy z panią Marysią siadamy i nad naszą zagadką wspólnie się zastanawiamy.
A tutaj można znaleźć kredki, farby, plastelinę, kartki, nożyczki, klej i modelinę. To miejsce –kącikiem plastycznym zwane –jest bardzo przez nas lubiane. Tu malujemy, rysujemy, wycinamy, a potem naszymi dziełami salę ozdabiamy.
Andrzej, Krzyś, Marysia „muzykują” nie od dzisiaj. Wzięli właśnie z szafek instrumenty, grają na nich i śpiewają, bo rodziców występy wkrótce mają. Kiedy pani na pianinie gra, każdy z ochotą śpiewa „tra la la”. I tańczy przedszkolnego walczyka lub w takt melodii wesoło bryka.
A gdy słońce pięknie świeci, do ogrodu idą dzieci –maluszki, średniaki i starszaki. Wszyscy razem się bawimy i biegamy, bo jak bracia i siostrzyczki się kochamy.
Po powrocie z ogrodu, przed obiadem, łazienkę odwiedzamy, gdzie włosy czeszemy i ręce dokładnie myjemy.
Ręczniki na znaczkach takich samych, jak w szatni wieszamy i tylko w swój ręcznik po myciu się wycieramy. W łazience są umywalki i ubikacje niziutkie, by z nich mogły korzystać dzieci malutkie.
Karolku, pierwszego września w przedszkolu na ciebie czekamy i mile cię tutaj przywitamy. Pamiętaj, ze każda pani w przedszkolu jest przyjacielem dziecka. W potrzebie pomoże, pochwali przytuli. I będzie z tobą i innymi dziećmi przez cały czas, zanim rodzice z przedszkola nie odbiorą was. Dzień z kolegami szybko ci upłynie, a gdy do domu wrócisz, opowiesz, co robiłeś, jak wesoło się bawiłeś, czy kłopoty jakieś miałeś, czego się nauczyłeś i o czym rozmawiałeś. Noc prześpisz, a rankiem, kiedy słońce znów zaświeci, do przedszkola wrócisz, tak jak inne dzieci.
W przedszkolu, Karolku, możesz spotkać:
-Panią dyrektor, która całym przedszkolem kieruje
-Panie nauczycielki, które z dziećmi pracują
-Panią która zakupy robi dla dzieci
-Panie, które o czystość dbają
-Panie, które w kuchni posiłki dla dzieci przygotowują
-Pana dozorcę, który przedszkola w nocy pilnuje, a czasem popsute zabawki i sprzęty dla dzieci zreperuje.
„Dziś wesoła nowina przedszkole się zaczyna” M.Kownacka
Śpią sobie smacznie w moim Plastusiowie. Wokoło mnie śpi całe moje gospodarstwo- krowy w oborze, piesek na dworze, koza w zagrodzie, żabki w ogrodzie, ptaszki na drzewie i świnki w chlewie!
Śpię...śpię... aż tu mi się śni, że ktoś drzewem trzęsie i ptaszki chce spłoszyć- więc otwieram szeroko oczy- a tu nie drzewem a mną samym- trzęsie miś i woła:
Plastusiu, nowina wesoła!
Jaka, misiu, nowina?
Przedszkole się zaczyna! Już pani kierowniczka zagląda do kątków, z mamusiami rozmawia, pilnuje porządku, już pani Agata- pokoje zamiata. Już tylko patrzyć, czas prędko leci- za małą chwilę będą tu dzieci!
A tu już z pokoju lalek- nowinę niesie krasnalek, że się stroją w suknie nowe: zielone, żółte, różowe... Powtarzają: „Nowina- rok przedszkolny się zaczyna!!!”.
Mówię do misia: „Pożycz lusterka!” i jednym okiem w lusterko zerkam...
Niczego sobie!... Piękna osoba- mur, że się będę dzieciom podobał!...
No, bo niech kto powie, proszę: jak rzodkiewka krasny nosek, oczy jak tarniny tarki, uszy jako talarki, no, a cała figurka- podobna do ogórka!
Patrzę na misia, a on biedaczek, wyciągnął szczotkę, czyści kubraczek... Ha, niech i on się dzieciom podoba, choć czarny nosek- to nie ozdoba!
A tutaj pajac z nowiną leci, że przyszły dzieci! Że zaraz wejdą- że już są w holu! Już wbiegła Ania!
WITAJ W PRZEDSZKOLU!
Elavon