Superparamagnetyzm.pdf

Superparamagnetyzm

Superparamagnetyzm – zjawisko pojawiające się w niektórych materiałach magnetycznych, które składają się z

bardzo małych krystalit ów (1-10 nm) (zwanych nanocząstka mi).

Pojedynczy krystalit staje się wtedy cząstką jednodomenową, tzn. nie ma w sobie podziału na odrębne domeny

magnetyczne. W temperaturze poniżej temperatury Curie l ub temperatury Néela energia termiczna nie jest

wystarczająca do zerwania sprzężenia ferro- lub antyferromagnetycznego pomiędzy sąsiadującymi atomami,

jednakże może być wystarczająca do zmiany orientacji namagnesowania całego krystalitu.

W przypadku braku zewnętrznego pola magnetycznego, każda jednodomenowa cząstka ma dwa stany równowagi na

kierunku anizotropii magnetycznej. Jeżeli energia termiczna będzie większa niż energia anizotropii magnetycznej,

spowoduje to, że moment magnetyczny cząstki będzie mógł się przeorientować. Takie ciągłe fluktuacje s powodują,

że wypadkowy moment magnetyczny uśredni się do zera. Materiał zacznie zachowywać się podobnie jak

paramagnetyk, lecz główną różnicą będzie to, że w paramagnetyku przyłożone pole magnetyczne wpłynie na

momenty magnetyczne pojedynczych atomó w, zaś w superparamagnetyku pole wpłynie na momenty magnetyczne

pochodzące od całych krystalitów.

Zobacz też

• paramagnetyzm

Źródła i autorzy artykułu

Superparamagnetyzm Źródło : http://pl.wikipedia.org/w/index.php?oldid=18301052 Autorzy : Beno, DrJolo, Klejas, Turbos10, 1 anonimowych edycji

Licencja

Creative Commons Attribution-Share Alike 3.0 Unported

http:/ / creativecommons. org/ licenses/ by-sa/ 3. 0/