Katecheza 57.doc

· Wierność Panu Bogu jest dla każdego ochrzczonego zadaniem otrzymanym na chrzcie świętym.

· Maria Goretti umierając przebaczyła swemu zabójcy.

· Św. Dominik Savio zrozumiał, że wierność Bogu czyni z człowieka świętego.

 Dzieci z Fatimy okazywały wierność Bogu Przymierza przez modlitwę i odpowiedzialność za wykonywaną pracę.

· Przyjaciele Boga okazywali Mu swe posłuszeństwo.

· Dla przyjaciół Boga najważniejszym jest On sam. 

· W jaki sposób człowiek może być wiernym przymierzu Pana Boga z ludźmi, czytaliśmy w opowiadaniach o Noem, Abrahamie i Mojżeszu. 

· Pan Bóg od człowieka oczekuje także wierności.

· Bóg jest wierny zawartemu z człowiekiem przymierzu. 

· Przyjaźń między człowiekiem a Bogiem nazwaliśmy przymierzem.

· Wierzymy, że w pokarmie, który nam Jezus daje podczas Eucharystii, jest On prawdziwie obecny i zapewnia nam życie wieczne z Nim.

· Podczas Eucharystii Jezus jest prawdziwym pokarmem, który Bóg obiecał już Izraelitom na pustyni.

· Prawdziwie, Pan Jezus daje siebie ludziom za pokarm i napój. 

· W tym, co teraz czynimy podczas każdej Eucharystii, spełnia się kolejna obietnica Boża.

· Podczas Mszy Świętej uobecniamy ofiarę Jezusa złożoną za przyjaźń ludzi z Bogiem.

· Podczas Mszy Świętej uobecniamy oddanie się Jezusa Ojcu za ludzi.

· Podczas każdej Mszy Świętej, nazywanej też Eucharystią, uobecniamy to, co Jezus Chrystus uczynił na krzyżu.

· Jezus w rozmowie z Żydami nawiązał do daru manny na pustyni i powiedział, że Pan Bóg da ludziom jeszcze innym pokarm. 

· Pan Bóg wobec braku zaufania ludzi nie opuszcza ich.

· Szemranie Izraelitów obrazuje to, że ludzie bardzo często nie obdarowują Boga prawdziwym zaufaniem w Jego bliskość i opiekę nad nimi.

Jezus powiedział, że On sam jest pokarmem na życie wieczne.

W tym co Pan Jezus uczynił w Wieczerniku, spełnia się kolejna obietnica Boża.

· Nowe Przymierze to doskonałe i wieczne przymierze, które zawarł Bóg ze wszystkimi ludźmi. Dokonało się ono przez śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa.

· Cała wspólnota Kościoła, która jest rodziną Bożą, spotyka się przy ołtarzu na uczcie ofiarnej, by składać ofiarę Jezusa i dziękować Bogu za Jego przymierze.

· Jezus składa jedną ofiarę, ale w różny sposób. Na krzyżu umiera – jest to ofiara krwawa. A kiedy przemienia chleb i wino w swoje Ciało i Krew, składa ofiarę bezkrwawą.

· Ofiara w Wieczerniku poprzedziła ofiarę na krzyżu.

· Jezus przemienił chleb w swoje Ciało, a wino w Krew, zapowiadając Apostołom, że odda siebie samego, złoży ofiarę, by nas wyzwolić z niewoli zła i grzechu.

· W czasie tej uczty, którą nazywamy Ostatnią Wieczerzą, Jezus powierzył swym uczniom, a przez nich całemu Kościołowi, Eucharystię – znak przyjaźni Boga.

· Dzień przed swoją śmiercią, w Wielki Czwartek, Jezus spotkał się z Apostołami na uczcie paschalnej w Wieczerniku, by wspólnie z nimi dziękować Bogu.

· Jezus przyszedł na świat, by uwolnić ludzi z niewoli grzechu, nawrócić ich i przyprowadzić z powrotem do Ojca, czyli zbawić.

· Jezus oddał swoje życie na krzyżu na znak przymierza Boga z wszystkimi ludźmi.

· Bóg przez Jezusa zawarł z ludźmi Nowe Przymierze.

· Uroczystość Paschy była zapowiedzią innego przymierza i wyzwolenia wszystkich ludzi z niewoli grzechu.

· Izraelici spotykali się przy stole na wspólnej uczcie, by wspominając wydarzenia wyjścia z niewoli, dziękować za wszystko Bogu. Bóg był najważniejszą Osobą w czasie tego spotkania.

· Patrząc na krzyż, łatwiej przeżywać trudne chwile.

· Krzyż jest znakiem przyjaźni Boga, znakiem Jego miłości do ciebie. 

· Krzyż jest znakiem rozpoznawczym dla wszystkich chrześcijan.

· Wiara w obecność Jezusa jest dla nas umocnieniem i radością. 

· Ten, który umarł na krzyżu, a potem zmartwychwstał, jest z nami.

Wielu ludzi słysząc albo czytając zapowiedzi o męce i śmierci, nie chce uwierzyć, że Bóg na wiele wieków przed narodzeniem swego Syna zapowiedział, co stanie się z Jezusem – Bożym Wysłańcem, z Bożym Sługą.

· Pan Jezus wiedział, że przyjmując śmierć wypełnia wszystkie zapowiedzi o mającym przyjść na świat Mesjaszu –Zbawicielu ludzi.

· Pan Jezus dokładnie wiedział, co Go spotka. Wiedząc o tym, przyjął śmierć i dlatego szedł do Jerozolimy.

· Śmierć Jezusa dokonała się na Kalwarii. 

· W Ewangelii według św. Łukasza wspomniane zostaje o tym, że Pan Jezus szedł do Jerozolimy, gdzie miał w niedługim czasie umrzeć na krzyżu.

· Podczas Eucharystii zmartwychwstały Jezus domaga się od uczestniczących w niej, podobnie jak od Apostołów, wiary w to, że On z nami się spotyka.

· Podczas Eucharystii zmartwychwstały Jezus pozwala nam uczestniczyć w wypełnianiu się obietnic danych ludziom przez Boga o ich ostatecznym wyzwoleniu z mocy śmierci.

· Podczas Eucharystii zmartwychwstały Jezus naucza nas, podobnie jak w czasach, kiedy żył na ziemi wśród ludzi. 

· Nasze spotkanie ze zmartwychwstałym Jezusem ma miejsce podczas każdej Eucharystii.

· Podobnie jak Apostołowie – możemy i my spotykać się ze zmartwychwstałym Jezusem. 

 Kiedy Apostołowie uwierzyli, że Jezus prawdziwie żyje, byli gotowi nie tylko mówić ludziom: Pan rzeczywiście zmartwychwstał (Łk 24, 34), ale też za swoją wiarę oddać życie.

· Kiedy Apostołowie uwierzyli, że Jezus prawdziwie żyje, byli gotowi mówić ludziom: Pan rzeczywiście zmartwychwstał (Łk 24, 34). 

· Wydarzenia dotyczące zmartwychwstania Jezusa domagały się od Apostołów wiary w wierność Pana Boga. 

· Wydarzenia dotyczące zmartwychwstania Jezusa wymagały od Apostołów uwierzenia w to, że w ten sposób Pan Bóg wypełnił swoje obietnice. 

· Dla Apostołów wydarzenia dotyczące zmartwychwstania Jezusa nie od razu były zrozumiałe. 

 Prawdę, że Jezus żyje, potwierdzają także opowiadania o Jego spotkaniu z Apostołami.

· Opis pustego grobu Jezusa to obrazowy sposób, w jaki Ewangelista przekazał ludziom Dobrą Nowinę 
– Ewangelię o tym, że Jezus żyje.

· Ciało ukrzyżowanego Jezusa złożono do grobu w Wielki Piątek.