Nowy Rok.doc

Pewnego razu młodemu człowiekowi przyśniło się, że przyszedł do niego Pan Bóg i dał mu piękny, nowy kalendarz. Bóg powiedział do niego: „Oto daję ci 365 nowych dni. Każdy z nich uczyniłem specjalnie dla Ciebie i teraz tobie go ofiaruję. Postaraj się każdy z nich dobrze i mądrze wykorzystać”.
Młody człowiek długo oglądał swój prezent, aż w końcu pomyślał: „Przecież niektóre dni nie są aż tak ważne”. I zaraz wykreślił połowę niedziel, gdyż wtedy – jak twierdził – jest wolny dzień i należy dobrze wypocząć, szczególnie wyspać się, bo sobotni program telewizyjny jest taki długi. 
Następnie skreślił wszystkie dni, kiedy nie musiał iść do szkoły, bo skoro to wolny dzień, to każda inna praca też może poczekać. Poza tym potrzebował kilkunastu dni na uprawianie sportu, to przecież było jego hobby.
I tak z 365 dni, które otrzymał w darze, pozostała mu niecała połowa. Przeminął rok, na końcu którego znów przyszedł do niego Pan Bóg, aby zapytać tego młodego człowieka, co zrobił ze swoim prezentem. Człowiek zarumienił się, kiedy pokazał Bogu swój kalendarz z wykreślonymi przez siebie dniami, które uznał za zbędne i niepotrzebne.
W tym momencie obudził się. Nagle stało się dla niego jasne, że to wszystko, co przeżył, było dla niego rzeczywistością. Prawie 200 dni z tych podarowanych prześnił, przespał i zmarnował”.

Ofiaruję, Tobie, Panie mój,
Całe życie me, 
Cały jestem Twój
Aż na wieki.

Oto moje serce,
Przecież wiesz.
Tyś miłością mą
Jedyną  jest.