Księga VII
Galba, Oton, Witeliusz
Galba
1. Ród Cezarów wygasł z Neronem. Że to nastąpi, wiele wskazywało znaków, lecz bodaj dwa najbardziej widoczne. Gdy ongiś Liwia, zaraz po ślubie z Augustem, wybrała się w odwiedziny do swej posiadłości w Wejach, przelatujący obok orzeł upuścił jej na kolana białą kurę z gałązką wawrzynu w dziobie, tak jak przed chwilą ją porwał. Liwii zachciało się tę kurę hodować, a gałązkę zasadzić. I oto wyhodowało się tak liczne potomstwo kurcząt, że dzisiaj jeszcze ta willa zwie się: „Pod kurami". Wawrzynowy gaj wyrósł tak bujnie, że Cezarowie stąd zrywali gałęzie wawrzynowe na triumf. Lecz Cezarowie obchodzący triumf natychmiast sadzili nowe drzewko na miejscu dawnego [użytego na triumf]. Zauważono także, że pod koniec życia każdego Cezara drzewko zasadzone jego ręką usychało. Oto w ostatnim roku życia Nerona usechł cały gaj aż do korzeni, wszystkie kury co do jednej wyzdychały. Bezpośrednio potem piorun uderzył w świątynię Cezarów l. Jednocześnie ze wszystkich posągów spadły głowy, nawet berło Augusta wypadło mu z rąk.
2. Po Neronie objął tron Galba, nie spokrewniony w żadnym stopniu z domem Cezarów, lecz niewątpliwie bardzo znakomitego pochodzenia, z rodu wielkiego i dawnego. Oto na napisach pod swymi posągami zawsze podawał się za prawnuka Kwintusa Katula Kapitolińskiego. Gdy został cesarzem, umieścił w atrium swe drzewo genealogiczne, na którym wywiódł ród po ojcu od Jowisza, po matce od Pazyfai, żony Minosa.
3. Zbyt długo trwałoby wyliczanie zasłużonych członków całego rodu 1 ich tytułów do sławy. Pokrótce opiszę tylko sławnych przedstawicieli najbliższej rodziny. Nie jest ustalone, dlaczego albo skąd wziął przydomek Galby ten, kto go pierwszy z Sulpicjuszów przyjął. Niektórzy sądzą, że gdy pewne miasto hiszpańskie nadaremnie i długo oblegał, wreszcie zdołał je podpalić pochodniami powleczonymi galbanem2.
Swiątynia Cezarów (aedes Caesarum) to świątynia Augusta na Palatynie. której budowę ukończył i poświęcił Kahgula w r. 38 n.e. Składano przed nią ofiary Augustowi; °d Klaudiusza także Liwii (zob. K/. II): od 38 r. n.e. doznawała tu czci boskiej Druzylla: divus Claudius od r. 59 n.e.; diva CIaudia virgo, córeczka Nerona, i diva Poppaea Sabina od r 66 n.e Były tu także ich posągi.
Galbanum, rodzaj gumy. sok żywiczny z pewnej rośliny baldaszkowatej w Syrii.
270 GALBA
Inni znowu podają, że w czasie długotrwałej choroby używał stale gal-beum, tj. leków owiniętych wełną. Niektórzy - że był uważany za bardzo grubego, a Galowie nazywają takiego człowieka „Galb...
spiniaa