W-4_A.doc

(312 KB) Pobierz
Lp

Wykład 4                Temat: Wycena majątku i kapitałów                                                                     

Lp.

Nazwa składnika

Wycena w ciągu roku

Wycena na dzień bilansowy

1.

Wartości niematerialne i prawne

Cena nabycia, koszt wytworzenia, wartość rynkowa=

Wartość brutto

Cena nabycia, koszt wytworzenia (lub wartość przeszacowana) pomniejszona o

umorzenie i  trwałą utratę wartości

2.

Środki trwałe

Cena nabycia, koszt wytworzenia, wartość rynkowa=

Wartość brutto

Cena nabycia, koszt wytworzenia (lub wartość przeszacowana) pomniejszona o

umorzenie i  trwałą utratę wartości

3.

Inwestycje długoterminowe

Cena nabycia

Cena nabycia pomniejszona o trwałą utratę wartości , wartość rynkowa lub wartość godziwa

4.

Należności długoterminowe

i krótkoterminowe

Wartość nominalna

Kwota wymagająca zapłaty, z zachowaniem ostrożności

(kwota należności – odpisy aktualizujące + odsetki)

5.

Zapasy

Cena zakupu, cena nabycia, koszt wytworzenia, cena ewidencyjna

Cena nabycia, koszt wytworzenia pomniejszona o utratę wartości zapasów, nie wyższa niż cena sprzedaży netto

6.

Inwestycje krótkoterminowe

Cena nabycia

Wartość rynkowa lub cena nabycia  w zależności od tego która z nich jest niższa, wartość godziwa

7.

Kapitały własne

Wartość nominalna

Wartość nominalna

8.

Rezerwy

Uzasadniona, wiarygodnie oszacowana wartość

Uzasadniona, wiarygodnie oszacowana wartość (przyszła wartość zobowiązania lub straty)

9.

Zobowiązania

Wartość nominalna

Kwota wymagająca zapłaty

(wartość zobowiązania + odsetki)

Źródło: Opracowanie własne na podstawie przepisów o rachunkowości i MSR-ów.

Cena zakupu= kwota należna sprzed. - VAT  - podatek akcyzowy + obciążenia publ. prawne

Koszty zakupu= koszty przystosowania składnika do używania+ koszty transportu, zadanku, wyładunku, składowania.

Wartość godziwą określa najczęściej rzeczoznawca, w oparciu o ceny podobnych skladników lub identycznych występujących na rynku.

Trwała utrata wartości  zachodzi wówczas, gdy istnieje duże prawdopodobieństwo, iż posiadany przez jednostę składnik nie przyniesie w przyszłości korzyści ekonomicznych. Uzasadnia to dkonanie odpisu zmnieszającego wartość aktywów.

Umorzenie- korygowaie wartości majątku (środków tr., wartości niematerialnych) o wartość zużycia (księgowane jest narastająco).

Amortyzacja – zużycie majatku trwałego wliczone w koszty działalności jednostki (każdego roku przeksiegowane na wynik finansowy).

Amortyzacja ≠ Umorzenie

odpis amortyzacyjny = odpis umorzeniowy

Odpisy amoryzacyjne dotyczą środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych oraz majątek używany na podstawie umowy dzierżawy, najmu lub leasingu .

Nie amortyzuje się gruntów, prawa wieczystego użytowania gruntów, dzieł sztuki, eksponatów muzealnych i wartości firmy jeśli nie powstała w drodze nabycia.

Rozpoczęcie amortyzacji następuje nie wcześniej niż po przyjęciu do używania (wg prawa bilansowego), w miesiącu następującym po miesiącu wpisania do ewidencji (wg prawa podatkowego), a zakończenie w momencie zrównania się odpisów z wartością początkową lub postawieniem w stan likwidacji, sprzedaży, stwierdzenia niedoboru.

Metody amortyzacji:

1.     Liniowaodpisy amortyzacyjne są równe (równomierne) aż do całkowitego umorzenia .

2.     Degresywna - przyśpieszona (odpisy są największe na początku i maleją w następnych okresach).

3.     Progresywna- kwota amortyzacji jest coraz większa z upływem okresu eksploatacji. Wynika to z założenia, że im starszy obiekt, tym wymaga większych nakładów na remonty, naprawy itp., a więc koszt jego eksploatacji się zwiększa. Metoda ta jest korzystna dla firm, które przez kilka początkowych lat, od wprowadzenia środka do ewidencji, ponoszą stratę.

4.     Naturalna - zakłada, że zużycie obiektu jest jednakowe na każdą jednostkę pracy (np. sztukę, kilogram, godzinę itp.), a więc kwota amortyzacji jest uzależniona od ilości pracy wykonanej w danym okresie czasu,

Środki trwałe o niskiej wartości (np. poniżej 3.500 zł) można bezpośrednio zaliczyć w koszty (jednorazowym odpisem amortyzacyjnym).

Podatnicy dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego i nie można jej już zmienić. W ramach stawek podwyższonych i obniżonych dopuszczalne są jednak zmiany stawek.

Ad.1 Stopa amortyzacji przyjmowana jest z wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych ( załącznik do ustawy o podatku dochodowym) lub indywidualnie obliczona na podstawie 

Stopa amortyzacji (Sa) = ;    Amortyzacja roczna  (Ar) = ;   Am ;

Stawka amortyzacji (roczna) Ar = ;   

Wartość początkowa jest to cena nabycia, koszt wytworzenia lub wartość rynkowa danego składnika majątku

Podstawę dokonywania odpisów amortyzacyjnych (umorzeniowych) stanowi aktualny plan amortyzacji zawierający stawki i kwoty rocznych odpisów poszczególnych środków trwałych opracowany, np. w formie tabeli amortyzacyjnej. Plan amortyzacji jednostki gospodarcze opracowują samodzielnie.
Amortyzacja planowa odzwierciedla normalne zużycie środków trwałych i obciąża koszty działalności.

Przykład: Jeśli wartość początkowa środka trwałego wynosi 60.000 zł i będzie amortyzowany stopą 15% to Ar= 60.000,-x 15%= 9000,-

Am (amortyzacja miesięczna) = 9000/12=750,- będzie zaksięgowana  w pierwszym miesiącu:













              Środki trwałe                                                        Umorzenie śr. Trwałych                                                                          Amortyzacja

Sp              60.000                                                                                                  750,- (1                                                                      1) 750,-

 

Po pierwszym miesiącu wartość netto, bieżąca (bilansowa) środka trwałego wynosi 60000 – 750 = 50250,-

Po pierwszym roku wartość netto środka trwałego wynosić będzie 51.000,-. Każdego roku w koszty zaliczymy 9000 zł.

Ad. 2  Metoda degresywna

Metoda degresywna to metoda malejących odpisów amortyzacyjnych. W Polsce utożsamiana najczęściej ze specyficzną metodą opisaną w przepisach podatkowych. Polega na zastosowaniu odpowiedniego współczynnika podwyższającego, wykorzystywana w szczególnych przypadkach. Oparta jest na założeniu, że zużycie środka trwałego a zwłaszcza zmniejszenie jego wartości następuje w początkowym okresie jego używania szybciej niż w następnych okresach.

Ar = w * Sa * WNt − 1

Gdzie: Ar - amortyzacja roczna dla roku t , w - współczynnik podwyższający stawkę amortyzacji

WNt − 1 - wartość netto na koniec poprzedniego roku obrotowego.

W metodzie tej odpisy zmniejszają się aż do momentu zrównania się z odpisem z metody ...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin