Przyczyny klęski powstania listopadowego i jego konsekwencje dla 3 zaborów.pdf

Przyczyny klęski powstania listopadowego i jego konsekwencje dla trzech zaborów

Powstanie listopadowe było wielkim zrywem niepodległościowym. Jego wybuch był

konsekwencją powstałej sytuacji międzynarodowej (powstanie w Belgii, wojna Rosyjsko-

Turecka). Przyczyn klęski jest wiele. Chciałbym teraz omówić je, a potem przedstawić

konsekwencje upadku powstania.

Pierwszym ważnym przejawem nadchodzącego niepowodzenia był brak jednolitego

pomysłu na cel powstania. Konserwatyści i część liberałów proponowała rokowania z Rosją

w celu uzyskania większej autonomii. Należało by dodać, że ich nadzieje wiązały się z

przewidywanym sukcesem polskiej dyplomacji i poparciem międzynarodowym. Lewica,

czyli Towarzystwo Patriotyczne, proponowała koncepcję Polski niepodległej w granicach

sprzed pierwszego rozbioru. Ich walka polegałaby na ogłoszeniu pospolitego ruszenia. Jednak

bezpośrednia przyczyna klęski leży po stronie militarnej. Z punktu widzenia matematyki i

logiki, Królestwo Polskie (4 mln mieszkańców) musiało przegrać z Rosją (40 mln

mieszkańców). Stosunki armii walczących na terenach powstanie nie były aż tak duże jednak

Rosjanie wciąż mieli przewagę 2 do 1. Dowódcy polscy unikali starć, gdyż wierzyli w litość

Moskwy i nie chcieli drażnić Cara (zdeterminować go). Już na samym początku powstanie

utraciło szansę na szybkie zwycięstwo (pozwolono uciec Konstantemu). Potem po

chwilowych sukcesach, nieudolność Skrzyneckiego doprowadziła do przegrania bitwy pod

Ostrołęką. Nie wprowadzono w życie planu Prądzyńskiego Æ uważany był za ofensywny.

Potem poszło jak lawina: nieudana wyprawa łysobycka, brak decydującej bitwy w obronie

Warszawy, przepuszczenie koło wielkiej twierdzy Modlin wojsk rosyjskich, nieudana akcja

odwracająca uwagę (marsz Ramorino), opieszała i nieskuteczna obrona miasta.

Podsumowując: czarnymi bohaterami powstania byli generałowie (konserwatyści). Nie

możemy też zapomnieć o braku poparcia ze strony Anglii i Francji, a nawet pomocy dla

Rosjan z Prus (żywność, amunicja).

Powstanie upadło. Teraz pora zająć się konsekwencjami: Zgodnie z traktatem w

Münchengratz’ie z 1833 roku Austria, Prusy i Rosja miały walczyć z polskim ruchem

niepodległościowym. Największe zmiany zostały dokonane na terenie Królestwa Polskiego.

Car Mikołaj I unieważnił konstytucję i wprowadził Statut Organiczny. Statut ten likwidował

autonomię zostawiając Radę Stanu, jako organ doradczy rosyjskiej rady państwa. Królestwo

nie miało już autonomii i miało być nierozdzielną częścią Rosji. Feldmarszałek Paskiewicz za

zdobycie Warszawy został namiestnikiem Królestwa. W 1834 przeprowadzono pobór do

armii rosyjskiej. Skonfiskowano majątki emigrantów. Zamknięto polskie uczelnie. Walczono

z kościołem katolickim. Przeprowadzono unifikację systemu prawnego z rosyjskim. W

Prusach sytuacja przedstawiała się mniej drastycznie: germanizowano urzędy i szkoły,

kolonizowano Niemcami tereny Wielkopolski, represjonowano ludzi pomagających

powstańcom. W Rzeczpospolitej Krakowskiej stacjonowały wojska trzech zaborców. I

ustalono, że jakiekolwiek ruchy niepodległościowe likwidują automatycznie R.K.

Podsumowanie: Powstanie nie miało szans powodzenie. Bez aprobaty i wsparcia

międzynarodowego niemożliwe było zwycięstwo nad Rosją. Powstanie przyniosło prawie

same szkody (poza ponownym rozpaleniem nadziei niepodległościowych). Jego szybki

upadek nastąpił na skutek działań generałów unikających walki. Represje zastosowanie

wobec Zaborów były chęcią odwetu na powstańcach i miały być przykładem. Upadek

powstania spowodował Wielką Emigrację inteligencji. Germanizowano i rusyfikowano

szkoły i urzędy. Chciano raz na zawsze zmazać pamięć i tożsamość narodową Polaków.