1. Połączenia kości przedramienia.
2. Układ naczyniowy – znaczenie, podział, budowa serca.
Połączenia kości przedramienia.
Omawiając dokładnie połączenia kości przedramienia, należy najpierw choćby pokrótce omówić ogólną budowę poszczególnych kości:
Kość łokciowa (ulna). Jest zaliczana do kości długich. Jej nasady są nierównomiernie rozwinięte; bliższa jest znacznie większa i grubsza niż dalsza. Trójgraniasty trzon kości łokciowej ma brzegi przedni, tylny i między-kostny (lub boczny) oraz powierzchnie przednią, tylną i przyśrodkową. Na końcu bliższym wyróżnia się: wyrostek łokciowy, wyrostek dziobiasty i powierzchnie stawowe tworzące wcięcie bloczkowe i wcięcie promieniowe. Poniżej wyrostka dziobiastego występuje guzowatość kości łokciowej. Na końcu dalszym kości łokciowej wyróżnia się głowę kości łokciowej przedłużającą się po stronie przyśrodkowej w wyrostek rylcowaty. Głowa kości łokciowej jest zakończona powierzchnią dla połączenia z trójkątną chrząstką, oddzielającą tę kość od nadgarstka.
Kość promieniowa (radius). Jest to kość długa, w której wyróżnia się trzon i dwa końce: nasadę bliższą i nasadę dalszą. Trzon ma kształt trójścienny, z wyraźnie zaznaczonym w części środkowej brzegiem międzykostnym. Głowa, czyli nasada bliższa kości promieniowej pokryta jest chrząstką szklistą i posiada płytki dołek głowy służący do połączenia z główką kości ramieniowej. Dookoła głowy układa się obwód stawowy stanowiący ruchome połączenie z kością łokciową. Poniżej głowy znajduje się szyjka. Poniżej szyjki, od strony kości łokciowej występuje silnie rozwinięta guzowatość kości promieniowej. Koniec dalszy jest grubszy i szerszy. Ma powierzchnię stawową tzw. wcięcie łokciowe, służącą do połączenia z kością łokciową oraz powierzchnię stawową nadgarstka, umożliwiającą połączenie z kośćmi nadgarstka. Nasada dalsza wydłuża się ku dołowi w tzw. wyrostek rylcowaty.
Kość łokciowa i promieniowa – połączone są ze sobą w trzech miejscach: końce bliższe kości tworzą staw promieniowo – łokciowy bliższy lub górny (tworzący z dwoma innymi stawami - staw łokciowego), końce dalsze – staw promieniowo – łokciowy dalszy lub dolny, natomiast trzony kości połączone są ze sobą błoną międzykostną.
Staw promieniowo – łokciowy bliższy. Razem z częścią ramienno – łokciową i ramienno – promieniową tworzy złożony staw łokciowy. Staw promieniowo – łokciowy bliższy należy do stawów typu obrotowego, a ruchy takie jak - nawracanie i odwracanie, może się odbywać w tym stawie przy współudziale stawu promieniowo – łokciowego dalszego.
Staw promieniowo – łokciowy bliższy tworzy: wcięcie promieniowe kości łokciowej wraz z obwodem stawowym kości promieniowej. Do wzmocnień stawu należy zaliczyć więzadła:
- więzadło pierścieniowate – Przyczepia się do przedniego i tylnego brzegu wcięcia promieniowego kości łokciowej. Obejmuje ono w swym przebiegu obwód stawowy głowy kości promieniowej i nie pozwala na oddalanie się głowy od wcięcia oraz uniemożliwia przesuwanie się kości promieniowej względem kości łokciowej.
- więzadło czworokątne – Jest rozpięte poziomo pomiędzy dolnym brzegiem wcięcia promieniowego kości łokciowej, a odpowiadająca mu częścią szyjki kości promieniowej. Więzadło to napina się podczas ruchów nawracania i odwracania przedramienia.
Staw·łokciowy.
Staw promieniowo - łokciowy dalszy. Jego powierzchnie stawowe to: jako panewka – wcięcie łokciowe kości promieniowej, zaś jako wypukłą powierzchnie stawową - obwód stawowy głowy kości łokciowej, który nie biegnie jednak dookoła całej głowy, tak jak na kości promieniowej, lecz zajmuje jedynie około połowy powierzchni obwodowej głowy. Do stawu promieniowo – łokciowego dalszego należy krążek stawowy, który przylega do dolnej powierzchni głowy kości łokciowej. Jest on przymocowany od strony przyśrodkowej do wyrostka rylcowatego kości łokciowej, bocznie – do krawędzi między wcięciem łokciowym a powierzchnia stawową nadgarstka kości promieniowej. Krążek stawowy jest dwuwklęsły i oddziela jamę stawu promieniowo – łokciowego dalszego od jamy stawu promieniowo – nadgarstkowego. Torebka stawowa jest luźna, lecz mocna i najgrubsza po stronie grzbietowej. Że względu na obecność krążka jama stawowa nie stanowi przestrzeni jednokształtnej.
Czynnościowo staw promieniowo – łokciowy dalszy jest sprzężony ze stawem promieniowo –łokciowym bliższym i należy do stawów typu obrotowego.
Błona międzykostna przedramienia (membrana interossea antebrachii). Stanowi mocną blaszkę włóknista rozpiętą między brzegami międzykostnymi kości promieniowej i łokciowej. W części środkowej jest ona najsilniejsza, zaś w części górnej i dolnej traci jednolity przebieg i zawiera otwory przeznaczone do przejścia naczyń krwionośnych. W górnej części błona międzykostna kończy się silna struną skośną. Ma ona duże znaczenie jako czynnik hamujący podłużne przesuwanie się kości promieniowej w stosunku do kości łokciowej, przenosząc częściowo obciążenie bez ograniczenia ruchów nawracania i odwracania. Błona międzykostna stanowi także pole przyczepów licznych mięsni.
Mięśnie działające na stawy promieniowo – łokciowe.
Mięśnie w przedramieniu możemy podzielić na trzy grupy:
- przednie (dłoniowe), Jest to najsilniejsza grupa zawierająca głównie zginacze. Mięsnie dzielą się tu na powierzchowne: mięsień nawrotny obły (m. pronator Teres), mięsień zginacz promieniowy nadgarstka (m. flexor carpi radialis), mięsień dłoniowy długi (m. palmaris longus), mięsień zginacz łokciowy nadgarstka (m. flexor carpi ulnaris), mięsień zginacz powierzchowny palców (m. flexor digitorum superficialis) i głębokie: mięsień zginacz głęboki palców (m. flexor digitorum profundus), mięsień zginacz długi kciuka (m. flexor pollicis longus)i mięsień nawrotny czworoboczny (m. pronator quadratus). Tylko mięśnie nawrotne kończą się na przedramieniu, pozostałe bowiem zmierzają do kości nadgarstka i palców. Mięśnie grupy przedniej (z wyjątkiem m. zginacza łokciowego nadgarstka i dwóch głów zginacza głębokiego palców) są unerwione przez gałęzie nerwu pośrodkowego (nervus medianus). Wymienione w nawiasie mięśnie są zaopatrzone przez gałęzie nerwu łokciowego (nerwus ulnaris).
- tylne (grzbietowe), Tą grupę równie dzielimy na warstwy. Mięśnie części powierzchownej to: mięsień prostownik palców (m. extensor digitorum), mięsień prostownik palca małego (m.extensor digiti minimi), mięsień prostownik łokciowy nadgarstka (m. extensor carpi ulnaris). Są one ze sobą częściowo zrośnięte w swym przyczepie początkowym i prawie w większości pokrywają warstwę głęboka, czyli wewnętrzną. Warstwę wewnętrzną stanowią: mięsień odwodziciel długi kciuka (m. abductor pollicis longus), mięsień prostownik długi kciuka (m. extensor pollicis longus), mięsień prostownik krótki kciuka (m. extensor pollicis brevis), mięsień prostownik wskaziciela (m. extensor indicis). Grupę tylna unerwia gałąź głęboka nerwu promieniowego.
- boczne (promieniowe); Główną funkcją tej grupy jest uczestnictwo w prostowaniu nadgarstka i odwracanie przedramienia. Grupa składa się z czterech mięśni, które swymi przyczepami sięgają ku górze aż do połowy wysokości ramienia, przymocowując się do brzegu i nadkłykcia bocznego kości ramiennej. Są to: mięsień ramienno-promieniowy (m. brachioradialis), mięsień prostownik promieniowy nadgarstka długi (m. extensor carpi radialis longu), mięsie prostownik promieniowy nadgarstka krótki (m. extensor carpi radialis brevis), mięsień odwracacz (m. supinator). Całą grupę boczną mięśni przedramienia unerwia nerw promieniowy.
Przód przedramienia
Tył przedramienia
Nie wszystkie jednak wyżej wymienione mięśnie działają na stawy promieniowo – łokciowy. Poniżej więc omówię tylko te, które biorą udział w ruchu odwracania lub nawracania.
1. Mięsień dwugłowy ramienia (m. biceps brachii)
Składa się z dwóch głów. Głowa ramienna posiada przyczep na przegrodzie międzykostnej przyśrodkowej ramienia i na nadkłykciu przyśrodkowym kości ramiennej. Głowa łokciowa posiada przyczep zlokalizowany na wyrostku dziobiastym kości łokciowej. Obie głowy łączą się kierując się skośnie ku dołowi i bocznie, gdzie przechodzą w krótkie płaskie ścięgno położone na powierzchni bocznej kości promieniowej. Unerwiony jest przez nerw pośrodkowy.
Do jego funkcji należy: zginanie łokciowe oraz nawracanie w stawie promieniowo – łokciowym.
Mięsień dwugłowy ramienia
2. Mięsień odwracacz przedramienia (m. supinator)
Leży na tylnej stronie przedramienia. Początkowo przyczepia się do więzadła obrączkowego kości promieniowej; do więzadła pobocznego promieniowego, a przede wszystkim do nadkłykci bocznych kości ramiennej i tylnej strony nasady bliższej kości łokciowej. Włókna tego mięśnia biegną skośnie w bok i ku dołowi, owijając się dookoła bliższej części kości promieniowej, której mięsień kończy się z przodu poniżej guzowatością kości promieniowej.
Czynnością tego mięśnia jest odwracanie przedramienia.
3. Mięsień ramienno – promieniowy (m. brachioradialis)
Rozpoczyna się na brzegu bocznym kości ramiennej poniżej połowy jej długości i biegnie wzdłuż kości promieniowej, kończąc się tuz powyżej wyrostka rylcowatego kości promieniowej. Jego brzeg przedni ku dołowi ogranicza bruzdę promieniową przedramienia, w której leży tętnica promieniowa, dwie żyły, gałąź powierzchowna nerwu promieniowego oraz naczynia chłonne.
Mięsień zgina przedramię w stawie łokciowym, najsilniej w położeniu nawrócenia przedramienia. Ponadto nawrócone przedramię odwraca, a odwrócone – nawraca.
...
edzia1303