Swobodny przepływ towarów stanowi jeden z czterech filarów jednolitego rynku Unii Europejskiej – obok swobodnego przepływu osób i kapitału oraz swobody świadczenia usług. Przyjęcie przez Polskę reguł swobodnego przepływu towarów w ramach UE oznacza:
· zniesienie ceł oraz wszelkich opłat równoważnych cłom w obrotach z państwami członkowskimi UE, a także stosowanie wspólnej taryfy celnej w handlu z krajami trzecimi (spoza Unii);
· zniesienie wszelkiego rodzaju barier o charakterze ilościowym (np. kontyngentów);
· likwidację barier o charakterze jakościowym związanych z przekraczaniem granicy
„Swobodny przepływ towarów” rozpoczęto negocjacjami 21 czerwca 1999 r., a ich tymczasowe zamknięcie 29 marca 2001 r. Kończąc rokowania Polska zastrzegła sobie możliwość wystąpienia o okres przejściowy.
Zgoda UE na uzyskanie okresu przejściowego została uzależniona od podjęcia przez Polskę następujących zobowiązań:
Ø dopuszczenie do obrotu wszystkich produktów farmaceutycznych na rynku polskim w dniu 31 grudnia 2008 r. będzie odbywać się zgodnie z wymogami dorobku prawnego UE. Produkty farmaceutyczne, nie spełniające tego warunku zostaną wycofane z rynku; po upływie tego terminu
Ø Polska uznaje uprawnienie przyznane krajom członkowskim w prawie UE, polegające na nie dopuszczeniu do obrotu na rynek UE produktów polskich do chwili dopuszczenia ich do obrotu w oparciu o procedurę zawartą w prawie unijnym;
Ø po przystąpieniu Polski do UE zostaną zniesione przepisy wprowadzające obowiązek uzyskania dopuszczenia do obrotu produktów, wobec których nie stosuje się takiego obowiązku w UE;
Ø do dnia członkostwa Polska będzie w pełni stosować scentralizowaną procedurę dopuszczenia do obrotu oraz procedurę wzajemnego uznawania dla produktów farmaceutycznych, dostępnych na rynkach w krajach UE;
Ø Polska zapewni utrzymanie dotychczas obowiązującego okresu ochrony danych.
Uzyskanie przez Polskę okresu przejściowego na wprowadzenie wspólnotowej procedury rejestracyjnej ma duże znaczenie dla polskiego sektora farmaceutycznego, ma także istotny wymiar społeczny i budżetowy. Polska uzyskała najdłuższy spośród państw negocjujących okres przejściowy na dostosowanie dokumentacji rejestracyjnej do wymogów wspólnotowych.
Negocjacje w obszarze „Swobodny przepływ osób” rozpoczęły się 26 maja 2000 roku, a ich tymczasowe zamknięcie nastąpiło 21 grudnia 2001 roku. Zgodnie z oczekiwaniami najtrudniejszą kwestią po stronie UE okazało się przyznanie polskim obywatelom prawa do podejmowania pracy w państwach członkowskich UE od dnia uzyskania członkostwa. Mimo zróżnicowanego podejścia tych państw do problemu (część z nich – m. in. Holandia, Irlandia, Szwecja, Dania – akceptowała pełnię swobody zatrudnienia), wobec sprzeciwu Niemiec i Austrii obawiających się destabilizacji na swoim rynku pracy, UE przyjęła wspólne stanowisko w sprawie konieczności zastosowania rozwiązań przejściowych. Polska nie akceptowała takiego podejścia argumentując, że nie istnieje rzeczywiste zagrożenie destabilizacji rynku pracy UE po akcesji przez polskich obywateli, a problem ma przede wszystkim wymiar psychologiczny i polityczny. W rezultacie, na wniosek UE, ustanowiony został 7-letni okres przejściowy (w formule 2+3+2) ograniczający polskim obywatelom swobodę podejmowania pracy w UE. Okres 7 lat stanowi więc maksymalny możliwy wymiar długości trwania okresu przejściowego. Większość państw członkowskich złożyła deklaracje o gotowości do skrócenia okresu lub wręcz odstąpienia od jego zastosowania. Obszar ten obejmuje ogół zagadnień dotyczących wzajemnego uznawania kwalifikacji zawodowych, swobodnego przepływu pracowników, zachowania ich praw do emerytur dodatkowych, a także kwestie koordynacji systemów zabezpieczeń społecznych i praw obywatelskich, w tym prawa pobytu i praw wyborczych. Mimo wprowadzenia okresu przejściowego w zakresie dostępu polskich obywateli do wspólnotowego rynku pracy, ogólny wynik negocjacji w tym obszarze należy ocenić pozytywnie. Takie rozwiązanie było konieczne dla zakończenia negocjacji na temat swobody przepływu osób. Czasowe ograniczenie dostępu do unijnego rynku pracy było niezbędne dla neutralizacji obaw społeczeństw UE (zwłaszcza Niemiec i Austrii, w tym w regionach przygranicznych).
Negocjacje rozpoczęły się 12 listopada 1999 r., a ich zamknięcie nastąpiło 14 listopada 2000 r. Polska zadeklarowała gotowość wdrożenia całości dorobku prawnego UE w tym obszarze do dnia uzyskania członkostwa, z wyjątkiem kwestii, w odniesieniu do których wystąpiła o rozwiązania przejściowe lub stałe wyłączenia spod działania prawa UE. Polska uzyskała okres przejściowy do 31 grudnia 2007 r. dla wdrożenia art. 5 dyrektywy 2000/12/EC, który ustala minimalny poziom funduszy własnych banków spółdzielczych w wysokości 1 mln euro.
Przyjęcie przez Polskę regulacji dotyczących obszaru „Swoboda świadczenia usług” wiąże się z ogromnym wysiłkiem dostosowawczym w tak istotnych dziedzinach działalności gospodarczej jak bankowość, ubezpieczenia, rynek papierów wartościowych i usługi inwestycyjne, ochrona danych osobowych, usługi społeczeństwa informacyjnego. Z drugiej strony da to polskim instytucjom i operatorom gospodarczym możliwość niezakłóconego włączenie się w funkcjonowanie jednolitego rynku UE oraz uzyskanie nowych perspektyw rozwoju.
Negocjacje w obszarze „Swobodny przepływ kapitału” rozpoczęły się 15 lipca 1999, zostały zakończone 22 marca 2002 r. W pierwotnym stanowisku negocjacyjnym Polska zadeklarowała pełne dostosowanie prawa polskiego do prawa UE z dniem uzyskania członkostwa w Unii Europejskiej, z wyjątkiem przepisów dotyczących nabywania nieruchomości przez cudzoziemców oraz inwestycji w sektorze transportu lotniczego. W odniesieniu do kwestii nabywania nieruchomości, strona polska zgłosiła wniosek o okres przejściowy umożliwiający utrzymanie krajowych zasad nabywania nieruchomości przez cudzoziemców w stosunku do obywateli UE, przy zachowaniu wymogu uzyskania zezwolenia na nabycie nieruchomości. Wnioski o okres dotyczyły nabywania nieruchomości na cele inwestycyjne oraz nieruchomości rolnych i leśnych, a także tzw. drugich domów. Strona polska argumentowała swoje postulat w dwojaki sposób: podstawowe znaczenie miały argumenty o charakterze ekonomicznym – obawa przed gwałtownym wzrostem cen nieruchomości po przystąpieniu Polski do UE i dostępności nieruchomości dla obywateli polskich, oraz o charakterze prawnym – zagrożenie spekulacją nieruchomościami w przewidywaniu znacznego wzrostu ich cen. Dodatkowo, Polska wskazywała na emocje i obawy, jakie rodzi w społeczeństwie nabywanie przez cudzoziemców nieruchomości w Polsce, a które mają podłoże nie tylko ekonomiczne, ale także historyczne. Dodatkowym argumentem był brak uporządkowania kwestii własności nieruchomości rolnych, szczególnie na dawnych tzw. Ziemiach Odzyskanych.W wyniku niezwykle trudnych negocjacji Polski, w stosunku do innych kandydatów, uzyskała dłuższy okres przejściowy w odniesieniu do nieruchomości rolnych i leśnych. Polska otrzymała zgodę na dwa okresy przejściowe:
1) przez okres pięciu lat od daty uzyskania członkostwa Polska będzie mogła stosować wobec obywateli Unii Europejskiej (oraz państw członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego) przepisy ustawy o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców (co oznacza utrzymanie wymogu uzyskania zezwolenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji na nabycie nieruchomości) w odniesieniu do tzw. drugich domów.
2) przez okres dwunastu lat od daty uzyskania członkostwa Polska będzie mogła stosować wobec obywateli Unii Europejskiej (oraz państw członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego) przepisy ustawy o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców (co oznacza utrzymanie wymogu uzyskania zezwolenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji na nabycie nieruchomości) w odniesieniu do nieruchomości rolnych i leśnych.
Najważniejsze postanowienia w zakresie przepływu kapitału finansowego i płatności to:
· zniesienie ograniczeń w zakresie podejmowania działalności gospodarczej;
· zniesienie ograniczeń w zakresie dokonywania operacji kapitałowych na rynku krajowym;
· zniesienie ograniczeń w zakresie operacji rynku pieniężnego i innych operacji krótkoterminowych;
· implementacja dyrektywy UE w sprawie finalności rozrachunku w systemach płatności i w systemach rozrachunku papierów wartościowych;
· przyjęcie zgodnych z acquis instrumentów ostrożnościowych w zakresie nadzoru nad instytucjami finansowymi;
· rozszerzenie przepisów w zakresie zapobiegania praniu brudnych pieniędzy na podmioty dotychczas nimi nie objęte.
Osiągnięcie celu, jakim jest członkostwo w Unii Europejskiej, nie byłoby możliwe bez stworzenia przez Polskę korzystnego otoczenia zewnętrznego. Ułatwiła to w pierwszej kolejności silna wola polityczna po stronie państw członkowskich UE, dla których podobnie jak i dla naszego kraju, idea rozszerzenia oznaczała przede wszystkim likwidację pojałtańskiego podziału Europy, powrót do normalności na kontynencie, normalności niezbędnej dla zapewnienia Europie należnego miejsca na arenie międzynarodowej, stworzenia społeczeństwom dalszych perspektyw postępu gospodarczego oraz cywilizacyjnego rozwoju.
Bibliografia:
1. Czyżewski A.B., Orłowski W.M., Zienkowski L., „Średniookresowe efekty członkostwa Polski w Unii Europejskiej”, Instytut Europejski, Łódź 1999 r.
2. Kawecka – Wyrzycka E. ,,Polska w drodze do UE” PWE Warszawa 1999 r.
3. Nicoll W., Salmon T. C., „Zrozumieć Unię Europejską” Wyd. Książka i Wiedza W-wa 2002
4. Raport z realizacji w 2001 roku Narodowego Programu Przygotowania do Członkostwa
w Unii Europejskiej Wyd. Urząd Komitetu Integracji Europejskiej W- wa 2002
5.www.infoeuropa.gov.pl
Szukasz gotowej pracy ?
To pewna droga do poważnych kłopotów.
Plagiat jest przestępstwem !
Nie ryzykuj ! Nie warto !
Powierz swoje sprawy profesjonalistom.
gosicka