Uzasadnienie ustawy o ochronie osób i mienia z dnia15.06.07.pdf

UZASADNIENIE

I. Wstęp

Projekt przedmiotowej ustawy jest wynikiem przygotowanej wcześniej nowelizacji ustawy z dnia

22 sierpnia 1997r. o ochronie osób i mienia, której pierwotny projekt trafił w lutym 2005r. do laski

marszałkowskiej, ale w ówczesnej kadencji Sejmu RP nie został rozpatrzony.

W 2006r. rozpoczęły się ponowne prace nad nowelizację tej ustawy. W toku uzgodnień

międzyresortowych – z uwagi na liczne zmiany, zalecono przepracowanie przedłożonego projektu

nowelizacji w kierunku przeredagowania na nowy projekt ustawy.

W przedkładanym projekcie ustawy podstawowe cele i założenia obowiązującej od 9 lat ustawy nie

uległy radykalnym zmianom. W uzasadnieniu omawiane są jedynie zmiany wprowadzone nową ustawą.

W warunkach gospodarki rynkowej system kontroli i nadzoru państwa nad prowadzeniem

działalności gospodarczej jest niezbędny. Od 1990r. system ten w Polsce uległ znacznym przeobrażeniom,

ale w dalszym ciągu pod względem normatywnym jest niezadawalający.

Projekt ustawy ma na celu:

zapewnienie właściwej kontroli i nadzoru nad przedsiębiorcami

prowadzącymi działalność gospodarczą w zakresie ochrony osób i mienia

ze strony ministra właściwego do spraw wewnętrznych, a w szczególności

przez Policję oraz stworzenie instrumentów bardziej elastycznego

nadzoru,

wprowadzenie jednakowych zasad dla wszystkich osób ubiegających się o

licencje pracownika ochrony, tj. zniesienie preferencji dla niektórych grup

zawodowych,

określenie w ustawie, (a nie w rozporządzeniach), wymogów, które należy

spełnić ubiegając się o koncesję oraz zasad wykonywania niektórych

rodzajów tej działalności, określenie zasad opłat za egzaminy na licencje

pracownika ochrony fizycznej, wskazanie dziedzin wiedzy objętych

egzaminami i instytucji oraz organizacji, z których powołuje się członków

komisji egzaminacyjnej, określenie wymogów lekarzy i psychologów

uprawnionych do przeprowadzania badań osób ubiegających się o licencje

lub posiadających licencje pracownika ochrony fizycznej oraz

uszczegółowienie zakresu niektórych delegacji do wydania aktów

wykonawczych,

dookreślenie niektórych pojęć i definicji użytych w ustawie.

II. Rozdział 1. Przepisy ogólne (art. 1 - 4)

W art. 1 . określającym zakres regulacji ustawy w pkt 3 zmieniono „zasady prowadzenia

działalności gospodarczej” na „zasady wykonywania działalności gospodarczej”

dostosowując w ten sposób nazewnictwo do używanego w ustawie o swobodzie

działalności gospodarczej – konstytucji działalności gospodarczej.

W pkt 6 dotyczącym zasad ochrony transportowanej broni, amunicji, materiałów

wybuchowych, uzbrojenia, urządzeń i sprzętu wojskowego – pojęcia „uzbrojenia,

urządzeń i sprzętu wojskowego” zastąpiono „innymi środkami bojowymi, stanowiącymi

uzbrojenie Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, Policji, Agencji Bezpieczeństwa

Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu

Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Biura Ochrony Rządu, Służby

Granicznej, Służby Więziennej oraz innych państwowych formacji uzbrojonych”.

Proponowana zmiana ma ułatwić kwalifikację innych niż materiały wybuchowe, broń i

amunicja towarów objętych obowiązkową ochroną.

(Definicję „innych środków bojowych” określono poprzez uzbrojenie wymienionych

organów i formacji).

Ponadto dodano pkt 7: zasady ochrony transportowanych wartości pieniężnych oraz

innych przedmiotów wartościowych lub niebezpiecznych.

Obowiązująca ustawa zawiera delegację do wydania rozporządzenia regulującego

transportowanie wartości, ale brak było egzemplifikacji tego zakresu w art. 1.

Art. 2 będący słowniczkiem pojęć używanych w ustawie został rozszerzony o definicje:

granicy chronionego obszaru, obiektu i urządzenia – przez co konkretyzuje się dokładnie

co musi być objęte ochroną( pkt 4 ), konwoju – ( pkt 6 ), jednostki obliczeniowej (pkt 7)

określającą dopuszczalny limit stale lub jednorazowo przechowywanych i

transportowanych wartości pieniężnych, państwa członkowskiego (pkt 12), przez które

należy rozumieć państwa członkowskie UE lub państwa EFTA – strony umowy o EOG

oraz Konfederację Szwajcarską, a także definicję granicy chronionego obszaru, obiektu i

urządzenia (pkt 4) – przez co konkretyzuje się dokładnie to, co musi być objęte ochroną.

Ponadto zmieniono: definicję kierownika jednostki (pkt 1) na definicję niebudzącą

wątpliwości interpretacyjnych, doprecyzowano pojęcie obszaru podlegającego ochronie

(pkt 3), który musi zostać oznaczony umieszczeniem stosownej informacji, w pkt 5

określono towary, których transport podlega obowiązkowej ochronie. Objęto obowiązkiem

ochrony transport broni, amunicji, materiałów wybuchowych lub innych środków

bojowych, o których mowa w art. 1 pkt 6, niezależnie od miejsca czy obiektu, z którego

transport jest wysyłany. Dotychczas obowiązek ten dotyczył wyłącznie transportów

wykonywanych z obszarów i obiektów podlegających obowiązkowej ochronie, a więc np.

z zakładu produkującego amunicję, ale nie dotyczył transportu z magazynu (hurtowni)

przedsiębiorcy wykonującego działalność handlową do sklepu (magazynu) innego

odbiorcy. Ponadto uzupełniono ten przepis o transport wartości pieniężnych oraz innych

przedmiotów wartościowych lub niebezpiecznych, aczkolwiek w obecnej ustawie towary

te również podlegały obowiązkowej ochronie. Wprowadzono definicję konwoju (pkt 6).

Zmieniono definicję ochrony mienia (pkt 9), wprowadzając w miejsce działań

zapobiegających przestępstwom i wykroczeniom przeciwko mieniu - działania

zapobiegające popełnieniu czynów zabronionych przeciwko mieniu.

Art. 3 określa formy w jakich realizowana jest ochrona osób i mienia.

W pkt 1 w lit. c do konwojowania wartości pieniężnych dodano konwojowanie broni,

amunicji, materiałów wybuchowych, innych środków bojowych ... – stosownie do zakresu

objętego regulacją ustawy (art. 1).

Zmiana w art. 4 zawierającym listę jednostek organizacyjnych, których przepisów w

zakresie ochrony nie narusza ustawa o ochronie osób i mienia, poszerzono o nowe

służby (Służba Kontrwywiadu Wojskowego i Służba Wywiadu Wojskowego).

III. Rozdział 2. Obszary, obiekty, urządzenia i transporty podlegające obowiązkowej

ochronie. (art. 5 – 11)

Projekt w tym rozdziale określa co podlega obowiązkowej ochronie, kto tworzy wykazy obszarów, obiektów

i urządzeń podlegających ochronie, ogólne zasady ochrony, w tym plany ochrony. Projekt wprowadza

szereg zmian, w tym dot. sposobu ochrony, porządkuje kwestie sporządzania szczegółowych wykazów

obszarów, obiektów i urządzeń podlegających obowiązkowej ochronie, precyzuje zakres obowiązków

związanych z planem ochrony, zapewniając komendantowi wojewódzkiemu Policji rzeczywisty wpływ na

kształt tego planu.

Art. 5 ust. 1 regulujący problematykę związaną z obowiązkową ochrona obszarów,

obiektów i urządzeń podlega w projekcie istotnej nowelizacji. Proponuje się, aby w

obszarach, obiektach, urządzeniach i transportach ważnego znaczenia, podlegających

obowiązkowej ochronie, ochrona była sprawowana przez specjalistyczne uzbrojone

formacje ochronne lub odpowiednie do stanu zagrożenia zabezpieczenie techniczne

wraz ze stałym dozorem sygnałów przesyłanych, gromadzonych i przetwarzanych w

elektronicznych urządzeniach i systemach alarmowych w połączeniu z doraźną ochroną

fizyczną. Obecnie obowiązuje rozwiązanie alternatywne: ochrona fizyczna albo

techniczna. W ocenie Policji w oparciu o kilkuletnie doświadczenia zatwierdzania planów

ochrony i nadzór nad tymi obiektami, stosowanie wyłącznie zabezpieczenia technicznego

- bez zapewnienia odbioru sygnału i właściwej reakcji na ten sygnał, tj. skierowania

załogi (patrolu interwencyjnego) nie zapewnia należytej ochrony. Nie chodzi więc o to

aby w przypadku zastosowania profesjonalnego zabezpieczenia technicznego

wprowadzić dodatkowo obowiązkowe posterunki dozorowe, czyli ochronę

specjalistycznej uzbrojonej formacji ochronnej (SUFO), ale należy zapewnić

monitorowanie urządzeń technicznych i stosownej reakcji na emitowane przez nie

sygnały w przypadkach wskazujących na naruszenie czy próbę naruszenia granic

chronionego obszaru, obiektu lub urządzenia.

W ust. 3 uszczegółowiono podmioty podlegające w zakresie regulacji ustawy Krajowej

Radzie Radiofonii i Telewizji oraz Prezesowi Narodowego Banku Polskiego. Nowy ust. 5

określa, że do decyzji Prezesa NBP w sprawach objętych regulacją ustawy stosuje się

przepisy Kpa.

W zakresie ewidencji prowadzonej przez Wojewodów zdjęto z rejestru klauzulę

poufności, wprowadzono możliwość nie tylko wpisania do ewidencji, ale również

wykreślenia z niej obszarów, obiektów i urządzeń, co stanowiło oczywistą lukę prawną.

Wprowadzono obowiązek zawiadamiania komendantów wojewódzkich Policji o

wydanych decyzjach dot. ich umieszczenia w ewidencji lub wykreśleniu z niej.

Regulacje te mają na celu usunięcie utrudnień Policji w realizacji jej ustawowych

obowiązków. Ustawodawca penalizuje brak działań określonych w art. 5 ust 1, a ściganie

tego przestępstwa bez dostępu do informacji o tym jakie obiekty, obszary lub urządzenia

podlegają obowiązkowej ochronie napotyka obecnie na trudności.

W art. 6 określono od jakiej wartości mamy do czynienia z kwalifikowaną ochroną

wartości pieniężnych.

W art. 7 - odniesiono się do ogólnych zasad transportów broni, amunicji, materiałów

wybuchowych, przyjmując tu rozwiązania stosowane w niektórych krajach UE.

Nowe art. 9 i 10 dotyczą rozbudowanych upoważnień ustawowych do wydania

rozporządzeń wykonawczych regulujących transporty wartości pieniężnych oraz broni,

amunicji, materiałów wybuchowych, innych środków bojowych... przy czym w zakresie

transportów broni, amunicji... będzie to pierwsza szczegółowa regulacja określająca

rodzaje zabezpieczenia technicznego, środków transportu, wyposażenia konwojenta oraz

sposobu powiadamiania właściwych służb o przemieszczaniu się transportu.

Art. 11 (zmiana dotychczasowego art. 7) precyzuje zakres obowiązków związanych z

opracowaniem planu ochrony obiektów, obszarów i urządzeń podlegających

obowiązkowej ochronie.

Wprowadzone zmiany mają na celu zapobiegać samowolnym zmianom w organizacji

ochrony, a także umożliwić Policji wpływanie na wcześniej uzgodniony plan w przypadku

wystąpienia zagrożeń nie przewidzianych w planie ochrony lub gdy przyjęte

przedsięwzięcia okazały się nieskuteczne.

Odmowa uzgodnienia planu ochrony oraz cofnięcie jego uzgodnienia następuje w drodze

decyzji administracyjnej.

IV. Rozdział 3. Wewnętrzne służby ochrony (art. 12-19).

Przepisy tego rozdziału określają zadania wewnętrznych służb ochrony, sposób ich tworzenia,

przyczyny odmowy wydania zezwolenia na ich utworzenie.

Wewnętrzne służby ochrony powołuje się spośród pracowników danej jednostki w celu

zapewnienia ochrony mienia w granicach chronionych obszarów i obiektów, ochrony ważnych urządzeń

chronionej jednostki, znajdujących się poza jej obszarem lub obiektem oraz do konwojowania mienia tej

jednostki.

Wewnętrzne służby ochrony tworzy się dla zapewnienia obowiązkowej ochrony obszarów, obiektów

i urządzeń określonych w art. 5 ust. 2, ale mogą być one utworzone także na podstawie zezwolenia

komendanta wojewódzkiego Policji w jednostce, w skład której nie wchodzą obszary, obiekty i urządzenia

umieszczone w ewidencji.

Proponowane zmiany w tym rozdziale polegają na nadaniu nowego brzmienia szeregu przepisom

dotyczących wewnętrznych służb ochrony.

Art. 12 ust. 2 projektu zmienia brzmienie ust. 2 art. 8 obecnej ustawy, określając,

że koncesję na wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie ochrony osób i mienia

może uzyskać przedsiębiorca, który powołał wewnętrzną służbę ochrony, a nie

wewnętrzna służba ochrony. Dotychczasowy przepis był nieprecyzyjny.

W art. 15 ust. 3 określa się termin, w którym kierownik jednostki jest obowiązany

utworzyć wewnętrzną służbę ochrony na podstawie zezwolenia Policji.

Proponuje się skreślenie ust. 3 w obecnym art. 11 ustawy, w którym wskazuje się

organ II instancji rozpatrujący odwołania od decyzji w sprawie wydania zezwolenia na

utworzenie wewnętrznej służby ochrony (WSO), jako przepis zbędny ze względu na

regulacje tej materii w kpa.

Art. 17 (obecny art. 12) precyzuje podmiotowo współpracę WSO z Policją i innymi

służbami, wskazując na kierowników jednostek lub osoby przez kierowników

upoważnione.

Delegacje do wydania rozporządzeń przez ministra właściwego do spraw

wewnętrznych i Ministra Obrony Narodowej, szczegółowo określają zakres

projektowanych regulacji dot. trybu i warunków tworzenia WSO, struktury organizacji,

uzbrojenia, sposób prowadzenia dokumentacji itp.

V. Rozdział 4. Zasady wykonywania działalności gospodarczej w zakresie usług

ochrony osób i mienia oraz kontrola tej działalności (art. 20-32).

Podejmowanie i wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie usług ochrony osób i mienia

wiąże się z obowiązkiem przedsiębiorcy uzyskiwania koncesji ministra właściwego do spraw

wewnętrznych.

W przypadku usług ochrony osób i mienia ustawą z 1988r. o działalności gospodarczej i kolejnymi

wprowadzono koncesjonowanie tej działalności uznając, że inne formy reglamentacji byłyby

niewystarczające ze względu na ważność tej działalności dla bezpieczeństwa obywateli i państwa oraz

związane z nią zagrożenia.

Rozdział ten w przedstawionym projekcie został zasadniczo rozbudowany, zawiera nowe regulacje

w zakresie uzyskiwania koncesji jak i wykonywania tej działalności, m.in. proponuje się zmianę

opiniowania wniosków, rozszerzono przesłanki odmowy i cofnięcia koncesji, proponuje się wzór wniosku o

udzielenie koncesji, zmiany dot. upoważnień do kontroli.

W art. 20 ust. 2 zawarto wyłączenia z zakresu koncesjonowania usług

powszechnych. Reglamentacja tej działalności nie ma uzasadnienia merytorycznego.

Proponowana regulacja jest podyktowana przede wszystkim ze względu na potrzebę

stworzenia podstaw do zwolnienia z reglamentacji już wcześniej zwolnionych z

koncesjonowania usług związanych z przechowaniem, np. prowadzenie parkingów i

szatni. Uregulowanie to istniało w przepisach wydanych do nie obowiązującej już ustawy

z 1988r. o działalności gospodarczej.

Art. 21 zmienia obecny art. 16 poprzez propozycję fakultatywnego zasięgania

przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych opinii komendanta wojewódzkiego

Policji przy zmianie, ograniczeniu zakresu lub cofaniu koncesji. Obowiązek zasięgania

opinii pozostaje przy udzielaniu koncesji.

Modyfikacja tego przepisu ma na celu ekonomikę postępowania i wyeliminowanie

sytuacji pozornego opiniowania, bo jaki wpływ na wydanie decyzji może mieć np. opinia

przy zawiadomieniu przez przedsiębiorcę o zaprzestaniu działalności, zmianie adresu

siedziby firmy albo gdy przedsiębiorca uniemożliwia organowi koncesyjnemu kontrolę,

itp.

Kopie wszystkich decyzji wydawanych przez organ koncesyjny są przekazywane

do wiadomości właściwym komendantom wojewódzkim Policji, zatem mają oni pełną

wiedzę w zakresie dokonywanych zmian.

Nowym przepisem jest art. 21 ust. 3 , w którym określono, że w stosunku do

pewnej kategorii osób, ze względu na ich uprzednią służbę lub pracę, organ koncesyjny

jest obowiązany zasięgać o tych osobach opinii właściwych służb w przypadku, gdy

osoby te ubiegają się o koncesję, reprezentują przedsiębiorcę lub są wspólnikami albo

udziałowcami przedsiębiorcy ubiegającego się o koncesję.

Proponuje się ograniczenie pełnienia funkcji pełnomocnika ustanowionego do

kierowania działalnością koncesjonowaną u przedsiębiorcy innego niż osoba fizyczna –

do jednego przedsiębiorcy (art. 22 ust. 2) . Regulacja ta ma na celu przeciwdziałać

fikcyjnej roli pełnomocnika i zapewnić faktyczne kierowanie działalnością.

Rozszerzono przesłanki, które uniemożliwiają ubieganie się o koncesję, tj. gdy

osoba fizyczna ubiegająca się o koncesję, osoba stanowiąca organ lub wchodząca w

skład organu uprawnionego do reprezentowania przedsiębiorcy, prokurent lub wspólnik

handlowej spółki pozostają w okresie próby w przypadku warunkowego umorzenia

postępowania karnego lub toczy się przeciwko tym osobom postępowanie o

przestępstwo umyślne lub umyślne przestępstwo skarbowe.

Szanując zasadę domniemania niewinności uznaje się w tym szczególnym zakresie

działalności dotyczącym bezpośrednio bezpieczeństwa obywateli i ładu powszechnego

aby koncesję udzielać osobom, w stosunku do których nie ma żadnych zastrzeżeń.

W art. 23 ust. 2 dopuszcza się wykonywanie działalności w zakresie usług

ochrony osób i mienia w ramach umowy spółki cywilnej, jeżeli wszyscy wspólnicy

posiadają koncesję w tym zakresie.

Ustawa o swobodzie działalności gospodarczej nie przyznaje przymiotu

przedsiębiorcy spółce cywilnej.

Projekt przewiduje nowy przepis określający co powinien zawierać wniosek o

udzielenie koncesji (art. 23 ust. 3) .

Ponadto proponuje się określenie wzoru takiego wniosku wraz ze wskazaniem

wymaganych dokumentów do ubiegania się o koncesję.

Regulacja ta ułatwi przedsiębiorcom prawidłowe złożenie wniosku wraz z wymaganymi

dokumentami i przyczyni się do ekonomiki postępowania administracyjnego.

W art. 25 określono jakie dane zawiera koncesja, a w kolejnych artykułach

określono obowiązki przedsiębiorcy.

W art. 29, zmieniającym art. 22 ustawy, określono przesłanki powodujące

cofnięcie koncesji.

Wprowadzone ustawą o swobodzie działalności gospodarczej w 2004r. zmiany

obowiązującej ustawy o ochronie osób i mienia w zakresie cofania koncesji okazały się w

praktyce zbyt ogólne.

Usługi ochrony osób i mienia ze względu na bardzo duży stopień wrażliwości

(bezpieczeństwo i obronność) wymagają odrębnego potraktowania.

W interesie przedsiębiorców powinna być przejrzystość co do przesłanek powodujących

utratę koncesji, a można to osiągnąć poprzez ich możliwe precyzyjne wyliczenie.

W interesie organu koncesyjnego jest zapewnienie wykonywania tych usług przez

przedsiębiorców dających rękojmię należytego ich wykonywania.

Koncesje muszą pozostać decyzjami wydawanymi w niektórych przypadkach w

oparciu o swobodę oceny dowodów.

Względy bezpieczeństwa i obronności mogą uniemożliwiać ujawnienie wszystkich

informacji i dowodów, na podstawie których podejmuje się decyzje w sprawie koncesji.

Art. 30 zmieniający obecny przepis art. 23 przyznający ministrowi właściwemu do

spraw wewnętrznych możliwość upoważnienia, oprócz Komendanta Głównego Policji,

także komendantów wojewódzkich Policji do przeprowadzenia kontroli działalności

gospodarczej w zakresie usług ochrony osób i mienia, ma na celu – z jednej strony

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: