Zasady tworzenia aktów prawa miejscowego
Tworzenie aktów prawa miejscowego
Zasady tworzenia przepisów prawnych zostały określone w rozporządzeniu Prezesa Rady
Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. Akty prawa miejscowego są stanowione przez wojewodę i
organy administracji zespolonej, a także przez sejmik województwa, radę lub zarząd powiatu oraz
radę lub wójta gminy – na podstawie przepisów upoważniających, zamieszczonych w ustawach.
1. Podstawą wydania uchwały i zarządzenia jest przepis prawny, który upoważnia dany organ do
uregulowania określonego zakresu spraw, wyznacza zadania lub kompetencje organu. W uchwale i
zarządzeniu zamieszcza się przepisy prawne regulujące wyłącznie sprawy należące do zadań i
kompetencji organu. Nie zamieszcza się w uchwale ani w zarządzeniu przepisów prawnych
niezgodnych z ustawą, na podstawie której są one wydane, oraz innymi ustawami i ratyfikowanymi
umowami międzynarodowymi, a także przepisów prawnych niezgodnych z rozporządzeniami.
Tekst uchwały i zarządzenia rozpoczyna się od wskazania przepisu prawnego, na podstawie którego
uchwała lub zarządzenie są wydawane. Akty normatywne o charakterze wewnętrznym określa się
wyłącznie nazwą „uchwała” albo „zarządzenie”.
2. Upoważnienia do stanowienia przepisów miejscowych mogą mieć charakter obligatoryjny lub
fakultatywny. O tym, czy dane upoważnienie ma charakter obligatoryjny (zobowiązujący dany
podmiot do wydania aktu prawa miejscowego), czy fakultatywny(zapewnia swobodę korzystania z
upoważnienia) przesądza sposób, w jaki dane upoważnienie zostało sformułowane. Użyty zwrot,
np. rada gminy wyda, określi, ustali, świadczy o obligatoryjnym charakterze upoważnienia. W
przypadku upoważnień fakultatywnych używane jest sformułowanie – może określić.
3. Jeżeli norma ma być adresowana do każdej osoby fizycznej, adresata tej normy wskazuje się
„kto”, jeżeli zakres adresatów ma być węższy, należy zastosować odpowiednie określenie
rodzajowe. W wymienionych przypadkach nie poprzedza się podmiotu wyrazem „każdy”. Należy
unikać określeń wieloznacznych, nieostrych lub powszechnie niezrozumiałych, a jeśli już w akcie
normatywnym się znajdą – należy w akcie zawrzeć definicję tych określeń.
4. W niektórych przypadkach przepisy upoważniające jednostki samorządu terytorialnego do
stanowienia przepisów miejscowych wymagają, by np. uzyskały one opinie bądź wydały akt w
uzgodnieniu, za porozumieniem czy też zgodą innego, wskazanego w przepisie podmiotu.
5. Stosownie do postanowień zasad techniki prawodawczej przepisy prawne należy redagować
zwięźle i syntetycznie, zgodnie z przyjętymi regułami składni języka polskiego. Podstawową
jednostką redakcyjną i systematyzacyjną jest paragraf. Paragrafy można podzielić na ustępy, ustępy
na punkty, punkty na litery, a litery na tiret.
Podstawa prawna:
Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie zasad techniki
prawodawczej (Dz. U. Nr 100, poz. 908).
macyss