Personiusz - Karolina Sykulska.pdf - Różne - q63

Niniejsza darmowa publikacja zawiera jedynie fragment

pełnej wersji całej publikacji.

Aby przeczytaæ ten tytuł w pełnej wersji kliknij tutaj .

Niniejsza publikacja mo¿e byæ kopiowana, oraz dowolnie

rozprowadzana tylko i wył¹cznie w formie dostarczonej przez

NetPress Digital Sp. z o.o., operatora sklepu na którym mo¿na

nabyæ niniejszy tytuł w pełnej wersji . Zabronione s¹

jakiekolwiek zmiany w zawartoœci publikacji bez pisemnej zgody

NetPress oraz wydawcy niniejszej publikacji. Zabrania siê jej

od-sprzeda¿y, zgodnie z regulaminem serwisu .

Pełna wersja niniejszej publikacji jest do nabycia w sklepie

internetowym e-booksweb.pl - Audiobooki, ksi¹zki audio,

e-booki .

Karolina Sykulska

Personiusz

(parodia powieści historycznej)

Bieliński

stepem w rozedrganym powietrzu pył powoli

opadał. W żółknących już, pachnących słodka-

wo trawach gdzieniegdzie widać było wyschnięte łebki

ostów. Po wiosennych roztopach dawno nie było śladu.

Gdzie słońce mniej dochodziło, step lśnił soczystą zie-

lenią. Kępy gęstwin odcinały się ciemnymi plamami,

które rozjarzały teraz złotawe i purpurowe błyski. Gdzie

drzew było więcej, tam kołysały się długie przedwie-

czorną porą cienie ich koron. Koło nich migały rdzawe,

kasztanowate i czarne plamki końskich grzbietów, pil-

nowanych przez ukrytych przed palącym słońcem roz-

leniwionych pastuchów. Powietrze pachniało rozgrzaną

trawą i ziołami. Czasem zabrzęczała mucha, bezszelest-

nie przemknęła jaszczurka. Poza tym było cicho. Nie

dochodził tu nawet zgrzyt studziennych żurawi, które

oznajmiały przybyszom obecność ludzkich sadyb.

Krwista łuna sprawiała wrażenie, jakby horyzont

ogarnęła pożoga. Na ziemi, na której od lat wyrzynali

się wzajemnie Lachy, Kozacy, Tatarzy, Turcy i parę in-

nych nacji, których przedstawiciele zabłąkali się w te

niespokojne strony, szukając wojennych łupów – nie

byłoby to niczym nowym ani zaskakującym. Teraz jed-

nak nie zapuszczały się tu nawet pojedyncze czambuły

S łońce zachodziło krwawo. Unoszący się nad

tatarskie, lubo chan już ruszył swoją potęgę. Od strony

Turcji szła ku Dzikim Polom wielka orda, niezmierzone

zastępy Turków, Tatarów, Wołochów, Multańczyków,

Arabów, setki tysięcy smagłych wojowników skrzyk-

niętych przez sułtana od Azji przez Bałkany po Eufrat

i Tygrys na świętą wojnę z niewiernymi.

Tak zaczynało się lato tysiąc sześćset siedemdzie-

siątego drugiego roku.

Krwawy blask przygasał i step zaczął szarzeć w chłod-

nym zmierzchu. Wtem plamki końskich grzbietów poru-

szyły się niespokojnie. Od nieodległej dąbrowy, ciemnie-

jącej głęboką, niemal czarną zielenią na tle płowego stepu,

oderwał się jakiś cień i szybko zmierzał w ich kierunku.

Wyminął stado. Rósł. Po chwili w przedwieczornej ciszy

rozległ się tętent kopyt. Cień okazał się karym, lśniącym

bachmatem, unoszącym w zapamiętałym cwale równie

kruczoczarnego jeźdźca.

Był to Bieliński. Legenda stepu i przekleństwo oko-

lic. Ludzie powiadali, że wilcy o nim głucho wyją do

księżyca. Sporo było w tym złośliwości, ale i bojaźni

niemało. Bieliński słynął bowiem z burd, bijatyk, gwał-

tów i zajazdów, którymi nękał każdego, kto mu wszedł

w drogę. Warchoł, łupieżca i pijanica, co znaczył swoją

obecność zniszczeniami, palonymi wsiami i wbijanymi

na pal buntownikami i grasantami, których po praw-

dzie nigdy tu nie brakowało. Ale nie na chwałę Rzeczy-

pospolitej ich wyrzynał, jeno dla prywaty, dla własnej

dumy i fantazji. Wysoki, szczupły, silny, zwinny był jak

kot, a przy tym szablą tak wybornie robił, że drugie-

Personiusz - Karolina Sykulska.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: