Przyczyny nadmiernego owłosienia i metody jego usuwania.doc

Policealne Studium Kosmetyczne                                                                                    Kielce, 26.11.2005

„OMEGA”

ul. Jasna 20/22             

Kielce

Kosmetologia

Temat: Przyczyny nadmiernego owłosienia i metody jego usuwania.

Opracowanie

Magdalena Staniec

Nadmierne owłosienie

Nadmiernym owłosieniem nazywa się patologiczny wzrost włosów dłuż­szych; grubszych, w miejscach gdzie w warunkach fizjologicznych występuje tylko meszek włosowy.

Rozróżnia się nadmierne owłosienie uogólnione i ograniczone. W postaci uogólnionej może być:

■              owłosienie wrodzone — występujące bezpośrednio po urodzeniu

i polegające na przeroście włosków meszkowych, które stają się długie i miękkie. Występują na całym ciele łącznie z twarzą;

■              owłosienie nabyte — różni się tym od powyższego, że występuje
w wieku dojrzałym.

Obydwa przypadki zdarzają się bardzo rzadko. Występowanie ich jest rodzinne. Podejrzewa się, że przyczyną mogą być zaburzenia w obrębie układu nerwowego oraz zaburzenia gruczołów wewnętrznego wydzielania. W postaci ograniczonej:

·         owłosienie wrodzone — dotyczy najczęściej okolicy krzyżowo — lędźwiowej (często łączy się z rozszczepem kręgosłupa) oraz międzyłopatkowej;

·         owłosienie nabyte — jest przedmiotem szczególnego zainteresowania kosmetologii, ponieważ stanowi defekt kosmetyczny i dotyczy przede wszystkim kobiet.

Miejsce występowania ograniczonego owłosienia u kobiet to:

·         twarz — górna warga, broda (najczęściej) oraz policzki i podbródek;

·         okolice brodawek sutkowych;

·         klatka piersiowa;

·         barki;

·         plecy;

·         linia biała brzucha;

·         wzgórek łonowy (owłosienie typu męskiego);

·         kończyny górne (przedramiona);

·         kończyny dolne.

Miejsce występowania u mężczyzn:

·         klatka piersiowa;

·         plecy;

·         kończyny górne i dolne.

Nadmierne owłosienie ograniczone u kobiet (przyczyny).

Najczęściej przyczyną owłosienia tego typu są zaburzenia gruczołów wewnę­trznego wydzielania głównie jajników i nadnerczy.

Stan ten może być spowodowany zaburzeniami w biosyntezie estroge­nów np. przy niedomodze jajników. Oprócz owłosienia może wystąpić rów­nież łojotok, skłonność do trądziku itp. Nadmierne owłosienie ograniczone może również towarzyszyć różnym chorobom endokrynologicznym dotyczącym zaburzeń czynności: przysadki mózgowej, jajników, tarczycy, kory nadnerczy, trzustki, wywołując nad­mierne owłosienie jako objawy wtórne. Jeżeli zmianom tym towarzyszą inne objawy wirylizmu (rozwój tkanki mięśniowej, tłuszczowej) to wtedy mówi się o hirsutyźmie zmiany tego typu towarzyszą np.: przerostom lub guzom kory nadnerczy, akromegalli, chorobie Cushinga. Nadmierne owłosienie może również występować u kobiet przy cukrzycy (najczęściej na brodzie i górnej wardze). Nadmierne owłosienie może towarzyszyć również chorobom psychi­cznym, ponieważ układ nerwowy ma wielki wpływ na układ hormonalny. Inne przyczyny miejscowego występowania nadmiernego owłosienia (bez zaburzeń wewnątrzwydzielniczych to czynniki drażniące: jak np.

·         fizykalne — nadmierne nasłonecznienie;

·         chemiczne — np. stosowanie psoralenów;

·         mechaniczne— usuwanie meszku np. pęsetą.

Czasem mogą się pojawić również włosy w miejscach długo drażnionych, np. w bliznach po długo gojących się ranach, po oparzeniach itp.

Mieszek włosowy składa się z części nabłonkowej i łącznotkankowej. Z czę­ści nabłonkowej, zwanej macierzą powstaje w wyniku rogowacenia łodyga włosa (część nad powierzchnią skóry) czyli trzon włosa i korzeń włosa. Część tkwiąca w mieszku włosowym stanowi opuszkę włosa w której znajdują się komórki macierzyste włosa. Główną częścią łącznotkankową jest brodawka włosa, zaopatrzona w naczy­nia krwionośne i nerwy, która jest ściśle związana z macierzą. Zniszczenie brodawki powoduje trwałe zniszczenie włosa, podczas gdy uszkodzenie części nabłonkowej jest odwracalne. W części nabłonkowej, tuż powyżej brodawki, znajdują się melanocyty. Od ilości wytwarzanego barwnika zależy kolor włosów. Włosy znajdują się w rozmaitym stadium rozwoju. Są to okresy: wzrostu (anagen), inwolucji (katagen) i spoczynku (telogen).

Anagen.                                                                                                                                                    Występuje w przeważającej liczbie włosów owłosionej skóry głowy i trwa 3 do 6 lat. W tym czasie opuszka jest dobrze wykształcona (następuje szybkie dzielenie się komórek nabłonka).

Katagen.                                                                                                                                                      Trwa kilka dni — do dwóch tygodni. W fazie tej, opuszka częściowo zanika i ulega rogowaceniu z przesunięciem się ku górze, w wyniku czego tworzy się kolba złożona z różnych komórek, z których w okresie anagenu powstaje nowa opuszka.

Telogen.                                                                                                                                                               Trwa 2 do 4 miesięcy. W tym okresie górna część mieszka jest zachowana, a zrogowaciały korzeń włosa leży bliżej powierzchni (na poziomie mięśnia przywłośnego), tworząc tzw. kolbę.

Metody usuwania nadmiernego owłosienia:

1.Mechaniczne

·         pęsetą (wyrywanie pojedynczych włosów) — głównie na twarzy;

·         elektrycznym aparatem — na kończynach;

·         ścieranie pumeksem — na kończynach.

2. Chemiczne.

Głównie oparte na preparatach z siarczkami (mogą wystąpić stany zapalne skóry). Dawniej różnicowano ich zastosowanie — o silniejszym działaniu na kończynach dolnych, łagodniejsze na twarzy. Te ostatnie były lekko perfumo­wane i nie miały ostrego zapachu siarki. Obecnie najczęściej stosuje się metodę woskowania: na gorąco, ciepło i zimno.

3. Fizykalne

Za pomocą: elektrolizy, termolizy, metody blend, metodą bezigłową oraz za pomocą lasera.

______________________________________________________________________________

Depilatory chemiczne

Depilatory chemiczne (kremy depilujące) to grupa kosmety­ków służących do usuwania zbędnego, niepożądanego owło­sienia. Na rynku występują dwa rodzaje produktów: środki do epilacji, czyli usuwania włosów razem z korze­niem włosa, depilatory właściwe, niszczące jedynie wystającą nad po­wierzchnię skóry martwą część włosa. Na dużych powierzchniach skóry najlepsze efekty uzyskuje się w wyniku użycia chemicznych depilatorów, działających na zasadzie rozpuszczania keratyny włosa pod wpływem czynników redukujących lub hydrolitycznych. Do niszczenia włosów przez redukcję stosuje się siarczki nieorganiczne i merkaptany (siarczki organiczne). Współcześnie w praktyce używa się preparatów działających na zasadzie kombinacji obydwu sposobów, przypominających pod wieloma względa­mi środki do trwałej ondulacji, lecz o silniejszym działaniu.

Wymagania stawiane współczesnym depilatorom są bardzo wysokie i można je sformułować następująco:

·         duża efektywność, zdolność do pełnego usunięcia włosów w ciągu 4 - 6 minut,

·         brak zapachu - w miarę możliwości,

·         stabilność brak toksyczności i działania drażniącego na skórę w wa­runkach stosowania,

·         przy długotrwałym przechowywaniu,

·         możliwie elegancka forma, mieszcząca się w granicach norm przyjętych dla nowoczesnych kosmetyków.

Rozjaśnianie włosów

Przed przystąpieniem do pierwszego zabiegu rozjaśniania włosów należy wykonać próbę uczuleniową. W tym celu rozjaśnianie przeprowadza się na małej powierzchni i jeśli po 24 godzinach nie wystąpi podrażnienie skóry, to można bez obawy wykonać zabieg, do którego początkowo stosuje się 6-procentowy roztwór wody utlenionej z amoniakiem (1 łyżka wody utlenionej + 5 kropli amoniaku). Rozjaśnianie włosów należy wykonywać 2 razy dziennie w cią­gu 5 dni i po każdym zabiegu skórę zakwasić. Przy kolejnych zabiegach zwiększa się stężenie wody utlenionej (aż do 10 %). Włosy można również rozjaśniać specjalnymi kremami. Ze­staw taki składa się z kremu i proszku rozjaśniającego oraz płynu łagodzącego. Krem należy zmieszać z proszkiem i nało­żyć na powierzchnię, np. z góry na dół, a następnie odwrot­nie tak, aby dokładnie pokryć powierzchnię, z której chce się usunąć włosy. Kremu nie wolno wcierać. Po 10 minutach należy dokładnie zmyć preparat i przemyć skórę płynem łagodzącym. Jeżeli włosy były zbyt gęste i nie rozjaśniły się dokładnie, to zabieg powtarza się następnego dnia.

Depilatory mechaniczne

Wszystkie metody depilacji włosów, przy stosowaniu któ­rych włosy są usuwane przy cebulkach, mogą prowadzić do ich wrastania lub powodować niewielkie uszkodzenia skóry.

Schorzenia, w przypadku których depilator mechaniczny może być użyty wyłącznie po uprzedniej konsultacji z lekarzem, to:

o egzemy, rany, stany zapalne skóry, żylaki,

o zmiany pigmentacyjne, pieprzyki,

o zmniejszona odporność skóry (np. w czasie ciąży), cukrzyca, choroba Raynauda,

o hemofilia, awitaminoza.

W miejscu wrastania włosa powstaje ognisko zapalne. Aby je zlikwidować konieczne jest usunięcie wrastającego włosa. Wszystkie rany i skaleczenia powstałe w czasie depilacji umożliwiają wnikanie bakterii. Dokładne czyszczenie depilatora znacznie zmniejsza ryzyko wystąpienia infekcji.

Golenie

Do golenia stosuje się miękkie mydła o konsystencji pasty oraz preparaty w piance. Mydło, pianka lub żel zmiękczają włosy, co ułatwia golenie i nie powoduje podrażnień. Po go­leniu skórę należy posmarować kremem nawilżającym. Gole­nie jest niewskazane, gdyż wzmacnia włosy, które po usunię­ciu odrastają bujniejsze, twardsze i bardziej widoczne.

Woski ciepłe i zimne

Plastry woskowe są stosowane do usuwania nadmiernego owłosienia, najczęściej przez osoby wykonujące ten zabieg samodzielnie w domu.

Za pomocą plastrów depilacyjnych usuwa się zbędne owłosie­nie szczególnie z nóg, rąk, karku itp. wraz z cebulkami włosów, co zapewnia długotrwały efekt zabiegu. Nie podrażniają one skóry i są bezzapachowe. Po zakończeniu depilacji należy po­smarować skórę cienką warstwą tłustego kremu lub oliwką, w celu zregenerowania i odświeżenia miejsc wydepilowanych. Niektóre firmy wraz z plastrami depilacyjnymi sprzedają balsa­my (do wykończenia zabiegu), które mają opóźnić odrost wło­sów oraz powodują, że skóra staje się delikatna i miękka. Duży wpływ na efekt depilacji ma temperatura. W przypad­ku, gdy temperatura środowiska jest wysoka, nie ma potrzeby ogrzewania plastrów w dłoniach, wręcz przeciwnie, wskaza­ne jest przez krótki czas schładzanie ich w lodówce, a przed samym użyciem ocieplenie w dłoniach.Do zmycia pozostałości wosku ze skóry nigdy nie należy uży­wać wody i mydła. Bezpośrednio po depilacji nie wolno tak­że stosować dezodorantów.

Usuwanie zbędnego owłosienia metodą ciepłego wosku

Woski używane w kosmetyce to przeważnie preparaty azulenowe, pszczele oraz rozpuszczalne, na podstawie wody i ole­ju. Są skutecznym sposobem usuwania zbędnego owłosienia. Woskowanie nie jest zabiegiem jednorazowym, trzeba je po­wtarzać. Po każdym zabiegu włosy odrastają zdecydowanie słabsze i jest ich mniej, ponieważ są usuwane wraz z cebulką. Metodą woskowania można usunąć włosy z każdej części cia­ła. W tym celu: ciepły, rozgrzany wosk nakłada się na owłosione części ciała zgodnie z kierunkiem wzrostu włosa; pory pod wpły­wem wosku rozszerzają się, na wosk nakłada się paski materiału lub flizeliny, które zry&#x...