Lp.

Zagadnienia i czas

Czynności instruktora

Czynności szkolonych

1.

2.

Nauka celowania.

Czas reguluje kierownik ćwiczenia.

„BACZNOŚĆ” uczył Was będę nauki celowania

„SPOCZNIJ”.

Ma to na celu nauczyć Was prawidłowego położenia muszki w stosunku do szczerbinki oraz zgrania przyrządów celowniczych z celem. Będziemy się uczyć nauki celowania za pomocą muszki uniwersalnej, diafragmy.

Stoją na zbiórce w szeregu i słuchają

3.

POKAZUJĘ I OBJAŚNIAM:

Wykonuję pokaz z objaśnieniem

MUSZKA POKAZOWA UNIWERSALNA TM-70

służy do nauczania prawidłowego położenia muszki w stosunku do szczerbiny oraz zgrania przyrządów celowniczych z celem. Składa się ona z :

- płytki górnej;

- płytki środkowej;

- płytki dolnej;

- kołka z gwintem;

- nakrętki zaciskowej;

- podkładki.

Błędy w celowaniu wynikają z nieumiejętnego zgrywania „równej muszki” i dobierania punktu celowania oraz niejednolitości celowania, dlatego też żołnierzy uczyć będę najpierw zasad celowania, wykorzystując tę muszkę. Pokazuję wówczas właściwe jej położenie w stosunku do szczerbiny, a następnie przystępuję do nauczania zgrywania „równej muszki” ze szczerbiną i punktem celowania. Podczas tych ćwiczeń można też stosować zmodernizowaną kołową muszkę pokazową, która składa się z:

-          muszki

-          obsady muszki

-          celów

-          kręgów z celami

-          tarczki z podziałkami celowników optycznych

Podczas nauki celowania ustawiam prawidłowo muszkę w szczerbinie celownika (tzw. „równą muszkę”).

Stoją na zbiórce

obserwują i słuchają

4.

ĆWICZENIE PRAKTYCZNE

Polecam szkolonym, aby każdy wielokrotnie wykonał tzw. „równą muszkę”. Następnie polecam, aby czynność tę powtarzać z uwzględnieniem punktu celowania.

Omawiam każde niewłaściwe ustawienie muszki pokazowej (muszka „wysoka”, „niska”, „prawa”, „lewa”), wyjaśniając jednocześnie wpływ ewentualnego błędu na celność strzelania. Po opanowaniu przez szkolonych umiejętności ustawiania „równej muszki” i zgrywania jej z punktem celowania przystępuję do omówienia zajęć.

Żołnierze ustawiają „równą muszkę” aż do pełnego opanowania

5.

POKAZUJĘ I OBJAŚNIAM:

DIAFRAGMA UNIWERSALNA TD-70

służy do pokazania szkolonym prawidłowego wycelowania broni. Ułatwia również nabycie wprawy w ustalaniu „równej muszki”. Przede wszystkim jednak służy ona do kontrolowania, czy przyrządy celownicze zostały właściwie ustawione.

Diafragma składa się z:

- wspornika;

- śruby podniesieniowej;

- okularu z przeziernikiem;

- śruby ustawczej poziomej;

- uchwytu do nałożenia na komorę zamkową.

W celu pokazania właściwego położenia „równej muszki” w szczerbinie przymocowuję diafragmę do broni i ustawiam przeziernik tak, aby w jego otworze widoczna była „równa muszka”. Następnie nakazuję każdemu szkolonemu kolejno obejrzeć ją i dobrze zapamiętać ułożenie.

Stoją na zbiórce i słuchają

6.

ĆWICZENIE PRAKTYCZNE

W czasie sprawdzania poprawności ustawienia „równej muszki” zmieniam położenie przeziernika diafragmy i nakazuję poszczególnym żołnierzom kilkakrotnie samodzielne ustawić „równą muszkę”, tłumacząc na czym polega błąd w przypadku stwierdzenia niedokładności i wyjaśniając jaki może mieć to wpływ na wyniki strzelania. Następnie nakazuję powtórzyć czynności, po czym sprawdzam ich wykonanie – aż wszyscy szkoleni opanują je bezbłędnie.

Żołnierze ustawiają „równą muszkę” aż do pełnego opanowania

Następnym etapem w nauczaniu poprawnego celowania jest szkolenie z wykorzystaniem diafragmy i stojaka.

Stojak składa się  z następujących elementów:

- osady;

- uchwytu;

- wspornika ruchomego;

- śruby ustawczej;

- śruby podniesieniowej;

- śruby kierunkowej;

- śruby zaciskowej;

- płytki przyciskowej;

- podstawy;

- nóżki trójnogu;

- zacisków nóżki.

Stoją na zbiórce i słuchają

7.

POKAZUJĘ I OBJASNIAM

W celu pokazania prawidłowej obsługi stojaka umocowuję broń z diafragmą na stojaku, jednak przed umocowaniem broni stojak ustawiam w taki sposób, aby jego osada znajdowała się na wysokości dogodnej do celowania i była zwrócona w stronę celu, a śruby zaciskowe znajdowały się z prawej strony. Następnie za pomocą śruby ustawczej mocuję osadę w położeniu poziomym, wkładam broń w uchwyt, po czym  przy pomocy diafragmy ustawiam „równą muszkę” i wycelowuję broń w określony punkt celowania (np. czarny krąg umieszczony na tarczy lub ekranie do „trójkąta błędów”). Następnie , po zaciśnięciu mechanizmu stojaka, pokazuję szkolonym właściwe wycelowanie broni, tłumacząc jednocześnie, jak należy wykonać tę czynność („równą muszkę” zgrywam z punktem celowania).

Stoją na zbiórce i słuchają

8.

ĆWICZENIE PRAKTYCZNE

Zmieniając położenie broni i diafragmy, polecam szkolonym aby przez diafragmę obejrzeli prawidłowe wycelowanie broni i nakazuję każdemu z nich wycelować broń w podobny sposób. Następnie polecam, aby kolejno wykonywali następujące czynności: ustawiali „równą muszkę”, zgrywali „równą muszkę” z punktem celowania, mocowali broń na stojaku, kładli na broń diafragmę i ustawiali „równą muszkę” oraz zgrywli za pomocą diafragmy muszkę ze szczerbiną i punktem celowania.

Gdy szkoleni zameldują, że wycelowali broń, polecam im zamienić się miejscami (stanowiskami) i skontrolować wzajemnie sposób „zgrania” przyrządów celowniczych z punktem celowania.

Następnie kolejno wysłuchuję uwag dotyczących wycelowania broni i oceniam każdego szkolonego. W razie potrzeby ponownie pokazuję jak należy prawidłowo wykonać te czynność. Żołnierze obserwują mnie, po czym ponownie wycelowują swoją broń i wzajemnie się kontrolują.

Żołnierze wycelowują broń aż do pełnego opanowania

9.

Na komendę kierownika ćwiczenia kończę szkolenie.

Omawiam popełnione błędy. Podaję ocenę ogólną, najlepiej ćwiczących.

Podaję zadania na naukę własną.

Stoją na zbiórce i słuchają