Monika dziewczyna ratownika Wały Jagielońskie
A E7 E A Fis7 hm A
Na plaży słońce praży, tu bladość ciał zanika, wśród tłumu wczasowiczów dziewczyna ratownika. A E7 A Fis7 hm A
I patrzą setki oczu, i z wody i z kocyka, gdy ona idzie plażą, wszyscy o niej marzą.
D A D D7 G aszm A7 D Monika, ach, Monika, dziewczyno ratownika, pół plaży tutaj marzy, że kiedyś się przydarzy. A7 D D7 G aszm A7 D
Twe ciało opalone, prawie nie osłonione, każdy wzrokiem dotyka - Monika, Monika, Monika.
A E7 E A Fis7 hm A Był kiedyś na tej plaży taki, co się odważył, ratownik miał baczenie i dał mu ostrzeżenie. A E7 A Fis7 hm A
Zabrała gościa woda, na dno poszedł jak kłoda, na zawsze się pogrążył, bo ratownik nie zdążył. D A D D7 G aszm A7 D Monika, ach, Monika, dziewczyno ratownika, pół plaży tutaj marzy, że kiedyś się przydarzy. A7 D D7 G aszm A7 D
Uwaga, uwaga! Tu mówi ratownik! Panowie na materacu! Do Szwecji w przeciwnym kierunku!
Pan w czerwonym czepku: proszę nie drażnić rekina!
Powtarzam, proszę nie drażnić rekina! Aaaaaaaaaa! A nie mówiłem!??
A E7 E A Fis7 hm A Rok minął, a na plaży już nowy tłum się smaży, i z innym się Monika ratownikiem spotyka. A E7 A
Tłum gości znów zazdrości palce gryząc do kości,
Fis7 hm A
i coraz to któryś z okrzykiem: "Monika!" rzuca się w morze i znika.
guldek2