Szymon Szymonowic.doc

Szymon Szymonowic (Simon Simonides – jest to odwołanie do imienia Simonidesa z Keos, poety greckiego z VI\V wieku[1]) herbu Kościesza przyszedł na świat 24 lub 26 października 1558 roku[2] we Lwowie. Urodził się w rodzinie mieszczańskiej. Był pochodzenia ormiańskiego. Syn Szymona z Brzezin, ławnika i rajcy lwowskiego.

Rozpoczął studia na  Akademii Krakowskiej na wydziale sztuk wyzwolonych we wrześniu 1575 roku, gdzie w roku 1577 uzyskał stopień bakałarza, był to najniższy tytuł naukowy. Zrezygnował ze starania się o tytuł magistra artium. W czasie nauki pisał już swoje pierwsze utwory. Jednym z nich jest okolicznościowy wierszyk łaciński zamieszczony przy Gnieździe cnoty Bartłomieja Paprockiego. Kolejny utwór poety to Divus Stanislaus. Utwór spotkał się z dużym uznaniem.

Studia kontynuował zagranicą. Prawdopodobnie we Francji, Belgii lub Włoszech. Jednak nie jest to do końca sprawdzony fakt z życia poety. W czasie pobytu za granica rozwinął swą wiedzę na temat filologii klasycznej, kultury antycznej, Biblii i pism autorów wczesnochrześcijańskich. Do kraju wrócił przed rokiem 1584. Zatrzymał się w domu rodzinnym we Lwowie.

Od 1586 roku związany był z Janem Zamoyskim, wówczas już kanclerzem wielkim koronnym i hetmanem wielkim koronnym. Zamoyski poszukiwał grecysty i Szymonowic został mu polecony przez Stanisława Sokołowskiego, protektor poety i Macieja Piskorzewskiego, sekretarz królewski.

W 1587 ukazuje się drukiem łacińska tragedia Castus Joseph. Podejmuję ona jeden z najpopularniejszych w europejskiej dramaturgii renesansowej wątków biblijnych. Poeta oparł się na modelu tragedii greckiej, zwłaszcza Eurypidesa, kładąc nacisk na dynamiczną akcję i ukazanie wewnętrznych przeżyć, namiętności głównych postaci. Dziesięć lat później wydrukowano jej przekład, co świadczy o dużej popularności utworu.

W 1590 uzyskał tytuł szlachecki i herb Kościesza. Odtąd posługiwał się niekiedy nazwiskiem Bendoński.