Profilaktyka tężca

1. Uodpornienie czynne

Szczepionka (anatoksyna) przeciwtężcowa

Szczepienia dzieci i młodzieży DiPerTe i DiTe, a następnie dorosłych co 5-10 lat.

2. Chirurgiczne opracowanie rany

Każda rana wymaga zaopatrzenia.

Usunięcie ciał obcych, wycięcie wszystkich martwych i zmiażdżonych tkanek, brzegów i dna rany.

Zeszycie nie powodujące nadmiernego napięcia i niedokrwienia tkanek. Fasciotomia? Szew odroczony.

Właściwy drenaż.

3. Uodpornienie bierne

Surowica (antytoksyna) przeciwtężcowa

Szczepienie równoczesne (uodpornienie bierno-czynne)

- Surowica antytężcowa (SAT)

a/ końska

b/ bydlęca

- Ludzka immunoglobulina uodparniająca przeciw tężcowi (Tetabulin)

Wykonujemy gdy:

- istnieje ryzyko zakażenia tężcem, a brak lub  niepełne uodpornienie czynne,brak odpowiedniego udokumentowania aktualności uodpornienia czynnego (chorzy nieprzytomni)

- u chorych z niedoborami przeciwciał (dys-, hypo-, agammaglobulinemia)

- w przypadkach immunosupresji (radio-, chemio-, sterydoterapia, po przeszczepach)

- u chorych skrwawionych, we wstrząsie

- w rozległych oparzeniach

Podwójna dawka gdy:

Bardzo duże ryzyko wystąpienia tężca

Powyżej 12 godzin od zranienia

Waga powyżej 90 kg

Powtórna dawka po 3-4 tygodniach (zapobiegająca późnym obj. tężca) gdy:

- nie możemy podać równoczesnego szczepienia przeciwtężcowego

- u chorych z niedoborami przeciwciał

- w przypadkach immunosupresji (radio-, chemio-, sterydoterapia, po przeszczepach)

- u chorych skrwawionych, we wstrząsie

- w rozległych oparzeniach

Koniecznym uzupełnieniem szczepienia równoczesnego jest powtórzenie dawki szczepionki przeciwtężcowej po 3-6 tygodni, oraz po roku.

4. Antybiotykoterapia

Antybiotyki penicylinowe

Antybiotykoterapia

Profilaktyka antybiotykowa okołooperacyjna

1 dawka ustalonego antybiotyku podana 1-2 godzin przed operacją.

Leczenie antybiotykiem

Klasycznie kuracja to minimum 5 dni

Antybiotyk dobrany empiryczne

- St.aureus

- Endogenna flora jelitowa: G(-), oraz beztlenowa (markerem jest E.coli).

Antybiotyk celowany