Każdy z was pewnie wie, gdzie znajduje się Stumilowy Las. Nieopodal Stumilowego Lasu znajduje się Królestwo Leśnych Zwierząt. Jego mieszkańcy są szczęśliwi i często odwiedzają swoich sąsiadów. Ale nie zawsze tak było. Pewnego dnia, w Królestwie Leśnych Zwierząt, zachorował władca – Lew. Ponieważ nie miał syna, musiał wyznaczyć swojego następcę spośród innych zwierząt. Jego wybór padł na Misia. Wszyscy mieszkańcy Królestwa byli tym zdziwieni. Miś był wprawdzie miły i dobry, ale nie był jeszcze doświadczonym niedźwiedziem. Jednakże słowu władcy nikt się nie sprzeciwił. Niedługo potem Lew zmarł. Zwierzęta były bardzo smutne i wcale nie chciały słuchać nowego króla – muchy łapały pająki a dzięcioł stukał w kamienie. Miś wiedział, że nikt nie zachowuje się tak, jak powinien, był jednak dzielny i nie poddał się łatwo. Pomyślał – muszę napisać to prawo i powiesić je w widocznym miejscu naszego Królestwa, żeby każde zwierzę wiedziało, jak ma postępować. Tak też zrobił. Po kilku dniach wszystko wróciło do normy – ptaki znów na dobre się rozśpiewały i każde zwierzę zachowywało się jak należy. Ale nadszedł dzień próby. Jak co roku, Wielka Komisja wybierała najlepsze Leśne Królestwo. Wszyscy królowie zebrali się wokół magicznego kamienia... Napięcie rosło i kiedy czerwone słońce chowało się już za drzewami, Komisja ogłosiła werdykt – najlepszym królestwem zostało... Królestwo Leśnych Zwierząt! Miś aż podskoczył z radości i czym prędzej pobiegł oznajmić swoim poddanym tę radosną wieść. Gdy zwierzęta się o tym dowiedziały, jeszcze bardziej pokochały swojego władcę. A Prawo Lasu było tak doskonałe, że obowiązuje odtąd we wszystkich Leśnych Królestwach i wszystkie zwierzęta go przestrzegają.
Elżbieta Stępień
Przedruk z „Zuchmistrz-yni” nr 110-111
sias