Terapia czaszkowo-krzyżowa jest subtelną formą pracy z ciałem na poziomie pobudzenia i zaktywowania naturalnych sił organizmu oraz wzmocnieniu tzw. oddechu życia. Terapia ta została stworzona przez rozwinięcie prac i badań amerykańskiego osteopaty dr Wiliama Shuterlanda we wczesnych latach XX wieku. Odkrył on nieustający ruch kości głowy, a następnie badania ujawniły obecność różnych rytmów w naszym ciele. Rezultatem wnikliwych obserwacji i badań stało się stwierdzenie, że ruchy te (mierzalne za pomocą aparatury) są bezpośrednim odzwierciedleniem zdrowia. Daje to możliwość pracy z fizycznymi, emocjonalnymi i psychicznymi aspektami życia. Terapia opiera się na stwierdzeniu, że człowiek jest systemem, w którym wszystko jest połączone. Terapia czaszkowo-krzyżowa (TCK) jest delikatną i nieinwazyjną formą terapii manualnej, która może poprawiać naturalne możliwości samoregulacji i gojenia się chorego ustroju. Pracuje się w niej z tak zwanym układem czaszkowo–krzyżowym, na który składają się kości czaszki, membrany mózgu, cały centralny układ nerwowy, współczulny i przywspółczulny układ nerwowy, płyn mózgowo – rdzeniowy, opona twarda i miękka otaczające mózg i rdzeń kręgowy, cały kręgosłup oraz miednica, jak również kończyny dolne. TCK może zapewniać objawową ulgę w szerokiej gamie dysfunkcji i problemów bólowych: bóle głowy, szyi, całego kręgosłupa, rwa kulszowa, bóle krzyża, kończyn. Powstała już pod koniec XIX wieku, ale w Polsce jest uczona od kilkunastu lat. Pracuje się w niej metodą nakładania rąk na miejsca zablokowane i przez odpowiednie techniki minimalnego ucisku, który jest bardziej dotykiem niż pracą manualną, rozlokowuje się powstałe w ciele napięcia i blokady, zwłaszcza zablokowane kości czaszki, usprawnia się przepływ płynu mózgowo-rdzeniowego, dożywianie mózgu oraz pracuje z całym systemem nerwowym – centralnym układem nerwowym, współczulnym i przywspółczulnym, z membranami i zatokami mózgowymi, z powięziami i przesuniętymi kręgami oraz dyskami. Terapia czaszkowo-krzyżowa jest jedyną pracą z ciałem, w której usprawnia się przepływ płynu mózgowo- rdzeniowego, rozblokowuje zaciśnięte kości czaszki czy zablokowaną kość krzyżową i w której pracuje z przyczyną a nie skutkiem zablokowań powstałych w ciele. Terapia czaszkowo–krzyżowa znajduje zastosowanie w takich schorzeniach, jak:
· trauma okołoporodowa dziecka i matki,
· bóle kręgosłupa (również w okresie ciąży),
· schorzenia narządu ruchu (zmiany zwyrodnieniowe i pourazowe),
· schorzenia układu nerwowego (migreny, chroniczne przemęczenie, nadpobudliwość u dzieci, padaczka),
· schorzenia układu naczyniowego (zastoje, niewydolność żylna i limfatyczna, nadciśnienie tętnicze),
· schorzenia układu hormonalnego (zaburzenia miesiączkowania, niektóre rodzaje niepłodności),
· schorzenia układu trawiennego (czynnościowe bóle trzewne, jelito drażliwe,biegunki, zaparcia, kolki),
· schorzenia psychiczne (depresje, nerwice),
· traumy psychofizyczne,
· autyzm, dziecięce porażenia mózgowe itd.
Katarzyna Hajduga
tp1111