Zabawa Przedstaw się
Nauczycielka wita dzieci i zachęca je do przywitania się tak, jak robią to dorośli (podanie prawej dłoni). Dzieci witają się każde z każdym.
Zabawa integracyjna Witaj
Dzieci z nauczycielką siedzą w kole. Nauczycielka śpiewa piosenkę, którą chce przywitać wszystkie dzieci. Nauczycielka śpiewa piosenkę na melodię „Panie Janie” jednocześnie pokazując gestami
„Witaj (imię dziecka) jak się masz?, wszyscy cię witamy, wszyscy cię kochamy. Bądź wśród nas.”
Zabawa powitalna Uścisk przyjaźni
Dzieci stoją w kręgu a nauczycielka mówi”
„Iskierkę przyjaźni puszczam w krąg, niech wróci do mych rak”
Dzieci puszczają iskierkę, nauczycielka zwraca uwagę aby uścisk dłoni przekazywany był po kolei.
Zabawa Poznajmy się – próba zintegrowania grupy
1.Krąg rozpoczynający
Dzieci stoją w kole wraz z nauczycielem. Powitanie rozpoczyna nauczyciel, podając dłoń dziecku stojącemu z prawej strony i przedstawiając się jej, ustalając w ten sposób kierunek wiania się. Dzieci kolejno podają sobie ręce i wymieniają imiona.
2.Zabawa Rób tak jak ja
Nauczyciel wykonuje różne gesty i ruchy, a dzieci go naśladują.
3.Krąg kończący
Dzieci stoją, tworząc koło podobnie jak przy powitaniu. Żegnają się mówiąc „żegnam” podając swoje imię.
Ćwiczenia poranne
1.Bieg po sali, na sygnał(tamburyn, klaśnięcie, stop)dzieci robią figury i nie poruszają się.
2. Marsz po sali na hasło „para” dzieci ustawiają się parami.
3.Podskoki w miejscu, „lekko” na palcach, „ciężko” całymi stopami, wysoko, nisko itp.
4.Marsz po obwodzie koła za nauczycielem.
Zabawa naśladowcza Nos – podłoga- lampa
Nauczyciel poleca dzieciom uważnie obserwować i słuchać co mówi, oraz pokazywać to o czym jest mowa. Przy powtarzaniu zabawy nauczyciel myli dzieci, wskazując coś innego niż brzmi polecenie słowne.
Ćwiczenie logorytmiczne (oparta jest na rytmie i tekstach słownych zestrajanych przez muzykę i łączonych z ruchem całego ciała).
Nauczycielka mówi wierszyka, a dzieci na słowa hopsa-sa, podskakują powtarzając tekst i wskazując wymienioną część ciała.
Hopsa-sa, oto ja!
Nóżki dwie, rączki dwie,
Hopsa-sa każdy wie.
Brzuszek, plecy, szyja, kark
hopsa-sa oto ja!
głowa, dwoje uszu ma,
usta, oczy, czoło, nos,
no i włosów cała moc.
Hopsa-sa oto ja!
Zabawa Wróbelki i bociany
Dzieci podzielone są na dwie grupy „wróbelki” czerwone szarfy i „bociany” zielone szarfy stoją w swoich gniazdach. Na sygnał dzwoneczka „wróbelki” wylatują ze swoich gniazd (czerwone obręcze) i naśladują fruwające małe ptaszki, szybko machają skrzydełkami. Na kolejny sygnał bębenek, wróbelki wracają do swoich gniazd, a bociany wychodzą na łąkę, wysoko podnoszą kolana i zaczynają fruwać powoli machając dużymi skrzydłami.
Zabawa Małe i duże piłeczki
Dzieci – „piłeczki” podskakują w miejscu, w rytmie wygrywanym na tamburynie przez nauczycielkę: szybkie tempo skaczą małe piłeczki, wolne tempo skaczą duże piłki.
Zabawa
Zabawy ruchowe z woreczkami
Chodzenie po sali z woreczkiem na głowie, podrzucanie woreczków, przerzucanie z ręki do ręki, przeskoki przez woreczki…
Zabawa orientacyjno – porządkowa Balonik
Dzieci stoją w ciasnym kółeczku trzymając się za ręce. Nauczycielka mówi „dmuchamy balonik”. Dzieci cofają się naśladując dmuchanie balonika. Gdy koło stało się duże nauczycielka klaszcze w ręce i woła „balon pękł”. Dzieci puszczają się za ręce i przysiadają lub kładą się. Następnie dzieci wstają chwytają się za ręce, a nauczyciela mówi wiersz.
Balon nowy, kolorowy, malusieńki był,
Teraz większy jest od głowy – dmucham ile sił,
Olbrzymieje! Jak przyjemnie!
Jeszcze dmuchać chcę, żeby większy był ode mnie!
Rośnie… rośnie… pękł!
(„Wychowanie fizyczne” Kazimiera Wlaźnik, s.181)
Dzieci adekwatnie do słów wiersza poszerzają koło, a na słowo „pękł” przysiadają. Nauczycielka ”naprawia” balon, dotykając kolejno dzieci, które wstają i wiążą koło.
Zabawa rozwija narząd mowy(dmuchanie), uczy zabawy w grupie i reagowania na sygnał.
Opowieść ruchowa „Spotkanie zabawek w przedszkolu”
Dzieci siedzą na dywanie. Nauczyciela zachęca dzieci do uważnego słuchania opowieści i naśladowania pajacyka.
„Ala miała wiele zabawek. Najbardziej lubiła małego pajacyka, który nawet lekko dotknięty zaczynał skakać (dzieci wstają i skaczą jak pajacyki).
Pajacyk nie zawsze był wesoły, zdarzało się że się zdenerwował (dzieci robią groźne miny), a potem na ogół był bardzo smutny (dzieci łączą wargi i opuszczają kąciki ust w dół).
Pewnego dnia Ala zabrała pajacyka do przedszkola. Gdy weszła do Sali pochyliła się nad Kasią i pajacyk, który był w jej kieszonce, wypadł na podłogę ( dzieci wykonuj ruchy pajacyka, leżąc na podłodze).
Ala pobiegła z Kasią do kącika lalek i nie zauważyła, że pajacyk wypadł z jej kieszonki. Inne zabawki zauważyły pajacyka i zaczęły się z nim bawić. Pajacyk naśladował ruchy lalki (dzieci chodzą nie zginając nóg w kolanach), podskakiwał jak piłeczka (dzieci skaczą w miejscu), chodził jak miś ( dzieci naśladują ruchy dużego, ciężkiego niedźwiedzia) i jeździł jak samochodzik (dzieci naśladują auto).
Nagle czyjeś ręce podniosły go do góry – to Ala! Pajacyk zaczął podskakiwać w jej rękach z radości ( dzieci naśladują skoki pajaca)”
Johnadita