Zasady wykorzystane w zajęciach to:
· Zasada afirmacji
· Zasada otwartości
· Zasada istnienia norm
Na proces socjoterapełtyczny złożyły się:
· Zmiana sądów poznawczych
· Zmiana wzorców zachowań
· Odreagowanie emocjonalne
Metody:
Gry i zabawy słowno-ruchowe, pantomima, teatr, pogadanka, dyskusja, diagnozy, sondaż.
Środki:
Plansze, kartony, obrazki, rysunki, pacynki, kredki, duże arkusze papieru.
Spotkanie 1
Samopoznanie się
Cele:
Umożliwienie dzieciom wzajemnego poznania się oraz zapoznanie ich z tym, co na zajęciach będzie się działo. Wprowadzenie dzieci w atmosferę życzliwości, otwartości.
Przebieg zajęć
1. Krąg rozpoczynający zajęcia
Wszystkie dzieci siedzą w kręgu. Nauczyciel je wita i sam po kolei przedstawia, wykorzystując informacje zebrane o dzieciach przed zajęciami w indywidualnych kontaktach ( np. To jest Tomek –ma młodszą siostrę, która go bardzo lubi, to jest Ewa zbierająca zdjęcia piosenkarzy itd.)
2. Prowadzący dobiera odpowiednie słowa przedstawia dzieciom zajęcia. Przykładowe wypowiedzi: „Wiem ,że jesteście bardzo wartościowymi chłopcami i dziewczynkami. Ale chcę abyście to lepiej potrafili pokazać. Na tych zajęciach będziemy wyszukiwali w każdym z was zalety , umiejętności, a także rozwijać je. Ja wam będę w tym pomagać i chcę was prosić, abyście wy też sobie pomagali.
3. Rysowanie. (Rozdaję dzieciom kolorowe kartki i kredki)
Dzieci rysują dowolnie wybraną część swojego mieszkania. Kolorowo zaznaczają miejsca sprzęty przez siebie używane. Prowadzący przygotowuje karteczki z imionami wszystkich dzieci, wiesza je na przygotowanej tablicy, a następnie pod odpowiednimi karteczkami umieszcza rysunki dzieci. Chwila omówienia wiszących na „wystawie” rysunków.
4. Zabawa „Imię z gestem”
Dzieci wraz z prowadzącym stoją w kręgu. Jedna osoba staje w środku mówiąc swoje imię z odpowiednią informacją, wykonuje wymyślone przez siebie gesty. Następnie wszyscy razem powtarzają naśladując informacje i gesty. W ten sposób przedstawiają się wszystkie dzieci i prowadzący.
5. Przystępują do wywiadu grupowego, wszyscy siedzą w kręgu. Prowadzący zadaje pytania, na które wszystkie dzieci kolejno odpowiadają.
· Kto wstaje w domu pierwszy?
· Jaki owoc lubisz najbardziej?
· Czym lubisz się zajmować?
· Co lubisz robić z przyjemnością?
· Co sprawia ci trudności?
· Czego się wstydzisz?
· Wymień twoje zainteresowanie
· Twoje ostatnie zmartwienie?
· Co sądzę o biciu dzieci przez dorosłych?
6. Prowadzący stara się utrzymać bliski kontakt przyjazny z dzieckiem. Pytania mogą zadawać również dzieci, tak jakby to była konferencja prasowa.
Gra jest czasochłonna, dlatego należy przeprowadzić na zajęciach od jednego do dwóch wywiadów, pamiętając żeby na kolejnych zajęciach wywiadu udzieliły wszystkie dzieci.
7. Przygotowanie dzieci do zabawy „Ha, ha, ha”
Dzieci układają się na podłodze w kręgu, tak , aby opierały głowy na brzuchach poprzedniego dziecka. Pewne dziecko rozpoczyna, imitując śmiech „ha,ha,ha” Następne dziecko, które trzymało głowę na brzuchu poprzedniego, kontynuuje. W ten sposób śmiech zaczyna ”krążyć” po podłodze.
8. Zakończymy zajęcia w kręgu „Runda” dzieci kolejno kończą zdanie.
„dzisiaj na zajęciach najprzyjemniej mi było , gdy….”
Spotkanie 2
Cel wychowawczy –
c.d budowanie atmosfery życzliwości i otwartości. Poprzez zabawę dzieci mają przekazać informacje o sobie.
Uwaga! Prowadzący zajęcia powinien wyraźnie okazywać dzieciom ciekawość, podziw i aprobatę.
Przebieg spotkania
1. Powtórzenie zabawy „Imiona z gestem” z tym, że dobieramy nowe gesty w prowadzeniu swojego imienia. Prowadzący daje tym razem przykład bogatej ekspresji.
2. Rozdaje dzieciom kartony podzielone w ten sposób, aby tworzyły sześć pól. W pole te każde dziecko wpisuje lub rysuje czynność domową (nawet najprostszą), która w swojej ocenie dobrze wykonuje. Dzieci czytają, patrzą na inne prace sprawdzające, które czynności powtarzają się, a które są dla nich nowe. Nie wolno rysunków krytykować.
Jakie uczucia towarzyszą ci przy wykonywaniu tych czynności? Stany emocji dzieci przedstawiają pantomimą.
3. Dzieci otrzymują kartony, na których w centralnym miejscu wpisują swoje imię, a do promieni odchodzących w różne strony dopisują – co dobrego zrobiły i dla kogo?
Następnie każde odczytuje z dumą „Najbardziej jestem dumny, że (kończy zdanie wybierając jedną czynność) np. Najbardziej jestem dumny, że zrobiłem babci zakupy. Zajęcia kończymy podaniem sobie ręki.
erishkigal