Fakty i mity_38-2004.pdf

DORADCA PAPIEŻA – KRYMINALISTĄ

INDEKS 356441

ISSN 1509-460X

http://www.faktyimity.pl

Nr 38 (237) 23 WRZEŚNIA 2004 r. Cena 2,40 zł (w tym 7% VAT)

Str. 13

Człowiek demolka

Z czego słynie Toruń? Z pierników, Tatki Rydzyka, na-

uczycieli maltretowanych przez młodzież... Otóż nie

tylko! Romuald Popławski – dyrektor Wydziału Kon-

troli Miasta Torunia – jest przez wielu uważany za

pierwszej wody złodzieja i oszusta. Problem w tym, że

Popławski jest powołany do sprawowania pieczy nad

wydatkami publicznymi.

Pierwsi w Polsce ujawniamy, jaki

będzie prawdopodobny skład nowego

rządu III RP po najbliższych wyborach.

Ale gra o władzę trwa cały czas,

a my za Alicją z Krainy Czarów może-

my powtórzyć: „Jesteście tylko zwy-

kłą talią kart”...

Str. 3, 8

Groziło mu 10 lat więzienia, dostał 15 tys. dolarów grzywny

Str. 10, 11

KSIĄDZ NAWRÓCONY

Nr 38 (237) 17 – 23 IX 2004 r.

FAKTY

KOMENTARZ NACZELNEGO

Wiek świra

UNIA EUROPEJSKA Kolejne kraje UE zapowiadają otwarcie swo-

ich rynków pracy dla obywateli RP. Odpowiednią ustawę przygoto-

wuje m.in. rząd Francji, drugiej co do wielkości gospodarki w Unii.

Saksy są m.in. okazją do przewietrzenia umysłu – dla mieszkań-

ców katolickiego grajdołu może to być zbawienne.

POLSKA Sejm przyjął uchwałę nakazującą rządowi podjęcie sta-

rań o uzyskanie stosownych reparacji wojennych od Niemiec.

W tym samym czasie 70 prominentnych Niemców (w tym przewod-

niczący Bundestagu Wolfgang Thierse i przedstawiciele rodu von

Moltke) zrzekło się jakichkolwiek pretensji do majątków ich przod-

ków w Polsce. Prasa narodowo-katolicka proponuje też wystawić Ro-

sji rachunek za Lwów oraz Wilno...

Stare przysłowie pszczół mówi: Jak się komuś nie chce praco-

wać, to się za spadkiem ogląda.

z uczuciem lęku. W jedną z takich bezsennych nocy coś

sobie przypomniałem. Otóż czytałem przed laty w jakiejś ame-

rykańskiej powieści wypowiedź starego generała. Podsumo-

wując swoje życie, obfitujące w niezliczone wojny, kampa-

nie, potyczki i pacyfikacje Indian, powiedział on: „Od wieków

mąż gromił męża, ale kiedy giną dzieci, trzeba się zacząć bać”.

Jak długo jeszcze w podświadomości będę widział bez-

władne ciała dzieci, ułożone wokół swojej szkoły niczym mar-

twe rybki na brzegu morza? Jak długo nie będę spokojnie spał?

Nie ma żadnego usprawiedliwienia dla tych, którzy zabi-

jają dzieci – powtarzają wszyscy – i mają rację. Nawet nie-

podległość własnego państwa, nawet śmierć własnych

dzieci nie jest powodem do zabijania dzieci morderców, tym

bardziej że w Biesłanie nie zginął nikt bezpośrednio odpowie-

dzialny za mordy na

Czeczenach.

Czy masowe

wysiedlenia Niem-

ców z tzw. Ziem Za-

chodnich po II woj-

nie światowej były

złem? Obiektywnie

tak, choć były rów-

nież przejawem

sprawiedliwości

dziejowej. Zbrodnią

byłoby mordowanie

niemieckich cywi-

lów, a zabijanie ich

niewinnych dzieci

byłoby zezwierzęce-

niem. Sięgnijmy głę-

biej, do czasów, kie-

dy Polska była Cze-

czenią, a caryca Ka-

tarzyna Putinem.

Jaki sens miały po-

wstania: kościuszkowskie, listopadowe i styczniowe? Co da-

ło zabicie 20, 50, 100 tysięcy Rosjan? Gniew wroga, zsyłki

na Sybir, spalony, zniszczony kraj i jeszcze więcej ofiar po stro-

nie powstańców, ich rodzin, przypadkowych ludzi. W konse-

kwencji – oddalenie wizji niepodległości. Brak rozumnej kal-

kulacji dowódców doprowadził do wybuchu powstania war-

szawskiego, w którym poległ kwiat warszawskiej młodzieży

(ponad 40 tys.) i ludność cywilna (180 tys. zabitych). Racjo-

nalne (bo niepozbawione nadziei na zwycięstwo), choć nie-

fortunne było sprzymierzenie się z Napoleonem.

Zastanawiam się, czy gdyby w XIX wieku polscy patrio-

ci mieli wybuchowy plastik i mogli zdalnie odpalać ładunki,

to czy wysadzaliby w powietrze carskie garnizony i pociągi?

Z pewnością znaleźliby się tacy śmiałkowie. Ale co by z te-

go wynikło? Czy takimi akcjami przegoniliby z Polski naj-

większą wówczas armię świata? A jak ocenić partyzantów,

którzy podczas okupacji, z narażeniem własnego życia, zabi-

jali żołnierzy niemieckich, mając świadomość, że za jednego

Niemca zostanie rozstrzelanych 100 Polaków? Z pewnością

gdyby nie było partyzantki i całego ruchu oporu, a w konse-

kwencji niemieckich prześladowań – wojska radzieckie i tak

wyzwoliłyby nasz kraj, w Normandii wylądowaliby alianci,

zaś wojna nie byłaby ani dużo krótsza, ani dłuższa. Bolesna

prawda jest taka, że tysiące, miliony polskich bohaterów

– kamieni – na próżno rzucało się na rosyjski czy niemiecki

szaniec. Głównie zresztą z winy krótkowzrocznych dowódców.

TVN i inne prawicowe media często i namiętnie porów-

nują walkę narodowowyzwoleńczą Polaków i Czeczenów. Jak-

że błędnie! Różnice są bowiem zasadnicze. Czeczeni, owszem,

walczą o niepodległą ojczyznę, ale w imię tej walki – która

niesie za sobą niemal fizyczną likwidację całego narodu – zre-

zygnowali z szerokiej autonomii, którą zaoferował im okupant,

czyli Rosja. Nikt z założenia nie chciał na nich uprawiać ho-

lokaustu. Poza tym, powodem nieustannych wojen na Kau-

kazie jest w dużej mierze fanatyzm religijny. 13 lat temu pre-

zydent Maschadow ogłosił wolną Czeczenię, ale zaraz potem

wprowadził prawo islamskiego szariatu. Być może do dziś

byłby tam spokój, gdyby nie sławny najazd czeczeńskiego

komanda na Dagestan w 1999 roku. Dało to Rosjanom pre-

tekst do nowej wojny i ponownej aneksji. Nie wolno też za-

pominać, że Czeczeni to także specjaliści od porwań dla oku-

pu oraz znani w całym regionie handlarze bronią i narkoty-

kami. Niechęć do nich jest w Rosji powszechna i uzasadnio-

na. Jeśli faktycznie stoją oni za mordem w Biesłanie, napraw-

dę trudno porównywać ich dalej do polskich powstańców,

jak to robią nagminnie nasze rusofoby.

Gdyby Rosja była państwem islamskim, prawdopodobnie

nie byłoby żadnych problemów, gdyż religia łączyłaby dwa na-

rody, a tak – jak to najczęściej bywa – dzieli. Podobnie jest

nie tylko na Kaukazie, ale również w Indiach, Pakistanie, Ma-

lezji, Sri Lance, Indonezji, Nigerii, Filipinach, Sudanie, Irlandii

Płn., byłej Jugosławii itd. Ponadto w krajach, gdzie wyraźnie

dominuje jedna religia czy wyznanie (państwa Bliskiego Wscho-

du, Rosja, Polska),

zawsze dochodzi do

przejawów nietole-

rancji wobec mniej-

szości światopoglą-

dowej, klerykalizacji

i indoktrynacji religij-

nej, a co za tym idzie

– do wypaczenia

ludzkiej mentalności

i do biedy. W skraj-

nych przypadkach

rozwija się fanatyzm

religijny, odpowie-

dzialny za globalne

już dziś zagrożenie

terroryzmem.

Niestety, globa-

lizacja tylko pogłębi

podziały na świecie;

biedni będą jeszcze

biedniejsi, a bogaci

– dzięki wolnemu

rynkowi i przepływowi kapitału – jeszcze bogatsi. Mocarstwa

takie jak USA (pod dalszą wodzą Busha), Rosja czy Chiny oraz

ogromne światowe korporacje kapitałowe wzmogą ekspansję

na Trzeci Świat, niby pod hasłem pomocy i solidarności, lecz

niezmiennie kierując się ZYSKIEM. Nieuchronny kryzys ener-

getyczny wywoła jeszcze niejedną inwazję na biedne Połu-

dnie, czego doświadczamy już dziś w Iraku. Fanatyzm religij-

ny, zwłaszcza ten islamski, jest jeszcze zbyt silny, aby można

było pomiędzy meczetami i innymi świętymi miejscami bez-

karnie, programowo i na życzenie zmieniać innym narodom

ich poglądy i ustroje. Tak więc XXI wiek będzie wiekiem ter-

roryzmu, a być może także – wygenerowanej na jego gruncie

– wielkiej wojny dumnego świata islamu z zadufanym w so-

bie światem chrześcijaństwa i demokracji. Osobiście uwa-

żam, że największe zagrożenie z jednej strony stanowi USA,

a z drugiej Iran, który właśnie pracuje nad bombą atomową.

Zaradzić konfliktowi może tylko wycofanie obcych wojsk

z Czeczenii i Iraku, zaprzestanie przez USA gospodarczej eks-

ploatacji krajów arabskich oraz odsunięcie od władzy przywód-

ców takich jak Bush, Putin, Szaron i Kwaśniewski. Bogata Pół-

noc posiada świetną i jedynie skuteczną broń do walki z fana-

tykami Allacha; jest nią zachodnia cywilizacja z jej humanizmem

i dobrobytem. W ten właśnie sposób Zachód od lat z powo-

dzeniem pacyfikuje i demokratyzuje wielką islamską Turcję. Ci,

którzy teraz nie chcą się podzielić z biednymi, mogą kiedyś stra-

cić wszystko. Tak jak w 1939 roku Liga Narodów nie ocaliła

świata przed wojną, tak po wojnie nie uczyni tego również sła-

ba ONZ. Polska w tej sytuacji powinna siedzieć cicho. Tak, tak,

nie wychylać się; trzymać ściśle – gospodarczo i politycznie

– Unii Europejskiej, gdzie stabilność oraz świadomość naro-

dów i polityków jest największa, co wynika m.in. z bolesnych

doświadczeń. Dbajmy raczej o wykształcenie naszych dzieci,

o ich godne i bezpieczne życie, zamiast narażać bezbronnych

na niepotrzebną śmierć. Fanatycy religijni będą zawsze, nikt

ich nie zdoła powystrzelać, bo gwałt zawsze gwałtem się od-

ciska, a ofiary rodzą swoich naśladowców. Wszelkiej maści fa-

natycznych świrów omijajmy szerokim łukiem. Czyż nie dość

mamy ich u siebie?

Platforma Obywatelska chce referendum w sprawie zmian w konsty-

tucji. Akcja „4 x TAK dla Polski” to pomysł dotyczący likwidacji Se-

natu, zmniejszenia liczby posłów o połowę, zniesienia immunitetu par-

lamentarnego i ustanowienia jednomandatowych okręgów wyborczych.

Dlaczego podobają nam się pomysły PO, a ona sama nie?

Sejm nieznaczną większością głosów prawicy odrzucił projekt usta-

wy przywracającej uprawnienia kombatanckie członkom MO i SB.

Za projektem głosowały kluby lewicowe.

Niektórzy kombatanci AK mordowali cywilów, ale dla wzniosłej idei...

Lech Wałęsa i Józef Oleksy wsparli projekt uczynienia dnia 31 sierp-

nia państwowym Dniem Wolności i Solidarności na pamiątkę pod-

pisania porozumień sierpniowych, choć połowa Polaków nie chce

święta kolesiów. Oleksy chce i zapowiedział ustawę w tej sprawie.

Gdyby nie Sierpień ’80, Oleksy nie byłby premierem i marszał-

kiem, Kwaśniewski prezydentem, a Jaskiernia jednorękim bandytą.

Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski abp Józef Michalik

przyjął na audiencji Belkę – premiera. Purpurowy obrońca pedofi-

lów poskarżył się na niektórych posłów, którzy chcą obcięcia części

przywilejów księżowskich. Rozmawiano m.in. o tajemniczych „rady-

kalnych, ekstremalnych poglądach i zachowaniach w polityce i ży-

ciu społecznym. Obie strony przyznały, że rozwiązania ekstremalne

nie są dobrą drogą, niezależnie z której strony pochodzą”.

Za katoekstremistę uchodzi Michalik. Chce się podać do dymisji?

Rząd ma przeznaczyć 300 mln złotych, czyli 700 tys. więcej niż

dotychczas, na dożywianie w przyszłym roku 1,5 mln osób.

To miłe ze strony rządu, choć niedożywionych też przybyło.

Bohaterowie naszego artykułu „Orkiestra dęta” („FiM” 37/2004)

– Grzegorz Jankilewicz i Sławomir Smołokowski, właściciele firmy

J & S handlującej paliwem z PKN Orlen – chcą zrzec się w Szwaj-

carii polskiego obywatelstwa. Zdaniem prof. Mariana Filara

z Uniwersytetu im. Mikołaja Kopernika w Toruniu, „powołanie ich

teraz na świadków będzie mocno skomplikowane”.

I o to właśnie chodziło.

„Trybuna” ujawniła, że Leszkowi Balcerowiczowi, prezesowi NBP,

doradza aż 80 osób z całej Polski.

Gdzie kucharek sześć, tam nie ma co jeść... A co dopiero osiem-

dziesiąt!

Fot. PAP/AP (Musa Sadulayev)

ŁÓDŹ Sąd Okręgowy w Łodzi orzekł, że kościół w Dalikowie, ja-

ko... przedmiot kultu, nie może być zlicytowany, natomiast organi-

stówka i plebania – mogą. Argument, że świątynie są przez Kościół

sprzedawane i kupowane, został odrzucony.

To ważny sygnał dla mafii, gangów i aferzystów: zamieniajcie

swoje nieruchomości na świątynie!

OPOLE Leszek Pogan, zamieszany w aferę korupcyjną były SLD-owski

prezydent miasta i wojewoda, zeznał, że premier Miller domagał się od

niego uprzywilejowanego traktowania Jarosława Mątkiewicza, syna by-

łego prezesa PZU. Młodszy Mątkiewicz handlował nieruchomościami,

więc zmieniono plan zagospodarowania przestrzennego miasta, aby na

należącej do niego działce mógł powstać hipermarket.

Oto kolejny przyczynek do obrazu Millerowskiej republiki kolesiów.

WIELUŃ Maryja z Radyja bardzo upodobała sobie miasteczko Wie-

luń – sygnał toruńskiej rozgłośni pojawia się tam na pasmach zaj-

mowanych przez inne stacje, a ostatnio blokuje łączność także w ra-

diostacjach policyjnych.

Zamiast marudzić, Rada Miejska powinna oddać Wieluń w opie-

kę Najświętszej Panience i podziękować za łaskę nawiedzenia.

ROSJA Prezydent Putin wykorzystuje tragedię w Biesłanie do wzmoc-

nienia swojej władzy: chce m.in. bezpośrednio mianować gubernato-

rów w całej Rosji. Byli oni dotąd wyłaniani w wyborach powszechnych.

Rosjanie chcą silnej władzy, Amerykanie Busha, Irakijczycy

Saddama, Polacy – rządów Kościoła. Każdemu według potrzeb!

CHORWACJA Wobec wprowadzenia przepisów, które zabraniają

spożywania najmniejszych nawet ilości alkoholu przed prowadzeniem

samochodu, protest podnieśli duchowni Krk. Zbierają podpisy pod

petycją, domagając się, aby dla każdego duchownego zatrudniono

kierowcę, który woziłby kapłana ze mszy na mszę. Realizacja ocze-

kiwań kleru może kosztować rząd 12 mln dolarów rocznie.

Żeby jeszcze lepiej zadbać o potrzeby księży, proponujemy, by

kierowcy koniecznie byli młodzi i przystojni.

IZRAEL Wznowiono zerwane przez stronę żydowską rokowania wa-

tykańsko-izraelskie na temat przyznania Krk specjalnych przywile-

jów podatkowych w Ziemi Świętej i zwrotu majątków należących do

Kościoła, a utraconych w ostatnich dziesięcioleciach.

To Polska przestanie być już ziemią obiecaną dla księży?

IRAK Zginęli trzej kolejni polscy żołnierze, a trzej inni odnieśli ra-

ny. Prezydent ubolewa, a Donald Tusk twierdzi, że wycofanie się

z Iraku byłoby klęską.

Wreszcie ktoś przyznał, że w Iraku toczymy wojnę, skoro mowa

jest o ewentualnej (i pewnej!) „klęsce”.

JONASZ

O d kilku dni źle sypiam. Budzę się niemal co godzinę

Nr 38 (237) 17 – 23 IX 2004 r.

GORĄCY TEMAT

mieście władzę dzier-

ży, jak wiadomo, pre-

zydent. W ograniczo-

nym zakresie dopuszcza do rządzenia

zaufanego zastępcę. Żeby wszystkich

trzymać krótko oraz ochronić publicz-

ną kasę przed ewentualnymi złodzie-

jami, ma zaufanego dyrektora Wy-

działu Kontroli Urzędu Miasta.

Bezpieczeństwa Wewnętrznego, ani

policja nie chcą zainteresować się dy-

rektorem Popławskim, korzystającym

z protekcji prezydenta Zaleskiego”.

Pojechaliśmy, poszperaliśmy i wło-

sy stanęły nam dęba. Okazuje się

bowiem, że 51-letni dyrektor Wydzia-

łu Kontroli (w sierpniu 2004 r. uho-

norowany przez prezydenta Aleksan-

dra Kwaśniewskiego Srebrnym

Kopernika oraz Wyższą Szkołę Ofi-

cerską w Toruniu. Przez 23 lata był

żołnierzem zawodowym. Służył w bry-

gadzie artylerii, potem (do 1991 r.)

wykładał w studium wojskowym

UMK. Odszedł na emeryturę w stop-

niu majora. Zapisał się do PSL-u

i na cztery lata został dyrektorem biu-

ra poselskiego Adama Szczęsnego .

Następnie był prezesem firmy han-

dlowej Wenta-Alfa. Prowadził też

działalność gospodarczą w zakresie

doradztwa finansowego”.

– Ta firma Wenta-Alfa zajmowa-

ła się produkcją papieru toaletowe-

go. Zainstalowali się w pomieszcze-

niach naszej Spółdzielni Kółek Rol-

niczych – wspomina Jerzy Bróżek ,

wiceprezes upadłego już SKR-u

w Grębocinie k. Torunia.

A czemu Spółdzielnia zbankru-

towała? Jakaś klęska nieurodzaju?

– Za namową Popławskiego oraz

jego wspólnika Piotra Fiderewicza

(brat wiceprezydenta Torunia – dop.

A.T.) zawiązaliśmy z nimi spółkę

o nazwie Przedsiębiorstwo Rolno-Pro-

dukcyjne „Akra”. Wnieśliśmy aport

w postaci nieruchomości oraz wyko-

nanej przez nas wagi, oni dali zdeze-

lowane maszyny. Popławski to był

wielki pan, gadkę miał piękną, więc

został prezesem. Omamił nas wizją

handlu węglem, potem hurtownią pasz

i materiałów budowlanych, a skoń-

czyło się na wyłudzonych z banków

kredytach i kompletnej ruinie spół-

dzielni – wyjaśnia nasz rozmówca.

„Akra” namiętnie handlowała to-

warami, za które nie trzeba było pła-

cić z góry. Popławski&Fiderewicz za-

łatwiali również taki towar, na który

Człowiek

demolka

Jeden z ważniejszych urzędników

samorządowych Torunia ma wyjątkową

smykałkę do przekrętów. Wygląda na to, że

właśnie ktoś taki bardzo jest potrzebny...

nie było żadnego pokrycia w papie-

rach, czyli – wolno domniemywać

– kradziony.

– To była reguła: jak przychodzi-

ły trzy transporty, na przykład cegły,

to na jeden „wuzetki” były, ale na po-

zostałe dwa – już nie. Albo miał wę-

glowy: pewnego razu sprowadzili te-

go 300 ton. Mówili, że od jakiejś spół-

ki w Lubiczu, a kwity wkrótce nadej-

dą. Miał sprzedali od ręki, a faktura

nigdy nie dotarła. Szukałem później

w Lubiczu tego rzekomego dostaw-

cy i okazało się, że istniał tylko w opo-

wiadaniach naszego prezesa – śmie-

je się Bróżek. Wszystko, co trafiło

do hurtowni w Grębocinie, sprzeda-

wało się na pniu, ale pieniądze gdzieś

znikały. W lipcu 1998 r. w kasie bra-

kowało już około 250 tys. zł, a od

natrętnych dostawców dających się

nabrać na tzw. przedłużony termin

płatności chłopi z SKR-u nie mogli

się opędzić.

– Wtedy Popławski wpadł na po-

mysł, że będziemy tu robić z beto-

nu bloczki fundamentowe. „Jak za-

trudnimy czterech bezrobotnych,

to z Urzędu Pracy dostaniemy po-

życzkę”, powiedział. Fiderewicz kie-

dyś w tym urzędzie pracował, więc

w trymiga załatwili 80 tysięcy zło-

tych. Podżyrowaliśmy to oczywiście

majątkiem SKR-u, podobnie jak póź-

niejsze 60 tysięcy z banku PKO i 15

tysięcy z Banku Spółdzielczego

w Grębocinie. We wrześniu 1998 ro-

ku byliśmy już zadłużeni na jakieś

450-500 tysięcy, a zewsząd spływały

niezapłacone faktury. Oszust z nie-

go był pierwszorzędny – pamiętam,

jak kiedyś kupił nam za 25 tysięcy

zdezelowaną ciężarówkę, a okazało

się, że w rzeczywistości kosztowała

zaledwie 5 tysięcy złotych. No to

w grudniu pan Popławski obraził się

i powiedział, że już nie chce być pre-

zesem. Wkrótce przyszedł likwida-

tor Adam Ostrowski i cały mają-

tek naszego SKR-u poszedł pod mło-

tek. Pamiętam, że ten syndyk chciał

od nas jeszcze pieniędzy za udzia-

ły, ale gdy zagroziłem, że pójdę

z tym do gazet, to jakoś szybko zre-

zygnował.

Pod względem organizacyjnym To-

ruń nie jest jakimś odmieńcem wśród

polskich metropolii. Rządzą: prezy-

dent Michał Zaleski (Stowarzysze-

nie Ordynacka), zaprzyjaźniony z nim

„od zawsze” wiceprezydent Zbigniew

Fiderewicz (bezpartyjny) oraz magi-

stracki oberpolicjant Romuald Po-

pławski (podczas wyborów samorzą-

dowych był pełnomocnikiem finan-

sowym komitetu wyborczego „Czas

na Gospodarza”, z którego zwycię-

sko startował Zaleski).

O Popławskim, którego uznaje się

za szarą eminencję Urzędu Miasta,

jedna z lokalnych gazet napisała nie-

dawno tak: „(...) do tej pory nie wy-

krył żadnej większej afery. Wygląda

na to, że w Toruniu i okolicach pra-

cują same anioły”.

No właśnie, a my zasypywani je-

steśmy błaganiami, żeby odwiedzić

gród Kopernika i „osuszyć bagno”,

jak to określił jeden z naszych

Czytelników, gdyż „ani Agencja

Krzyżem Zasługi) to prawdziwy czło-

wiek-demolka. Na drodze swojej do-

tychczasowej kariery zostawił kilka

zrujnowanych firm, kilkudziesięciu

paskudnie oszukanych ludzi i chyba

tylko polski cud sprawił, że Popław-

ski nie ogląda świata zza krat.

W jego oficjalnym życiorysie czy-

tamy: „Z wykształcenia ekonomista

– ukończył Uniwersytet Mikołaja

Romuald Popławski, dyrektor Wydziału Kontroli UM w Toruniu, za-

pytany przez nas o swoją przeszłość biznesową, powiedział:

– Dobrze wiem, kto mnie oskarża. Szumlański to jest degenerat

i alkoholik. Nie jestem mu nic winien. To, co opowiada wszem wo-

bec, jest kłamstwem. Radzę „Faktom i Mitom” nie zajmować się

moją przeszłością, bo i tak niczego nie znajdziecie.

– A rolnicy z Grębocina, pan Bróżek i inni, to też ludzie nieodpowie-

dzialni?

– Włożyłem i utopiłem w SKR mnóstwo swoich pieniędzy. Nie ro-

zumiem, dlaczego teraz mają do mnie jakiś żal.

– Innymi słowy, nie ma pan sobie nic do zarzucenia?

– Jestem czysty, uczciwy i jeszcze raz powtarzam: szkoda wasze-

go czasu, żeby zajmować się tymi sprawami.

Dokończenie na str. 8

GŁASKANIE JEŻA

Jak Kuba Bogu...

Teraz, po 65 latach, okazuje się, kto tak

naprawdę przegrał, a kto wygrał wojnę. Polska

straciła jedną trzecią swojego terytorium, bli-

sko 6 milionów obywateli i 50 procent mająt-

ku narodowego. Żeby było śmieszniej, w 1952

roku musieliśmy zapłacić Stalinowi 76 mln ru-

bli (w złocie, a dla wyniszczonego kraju były to

straszne pieniądze) za koszty repatriacji Zabu-

żan. Teraz niewykluczone, że Zabużanom (lub

ich potomkom) trzeba będzie płacić odszko-

dowania za utracone na Wschodzie majątki.

Jest więc tak: z jednej strony (pewnie słusz-

ne) żądania ze Wschodu, z drugiej – z Zacho-

du, a ty, Polaku, płacz i płać. Tym bardziej że

już nie ma Niemców, którzy choć trochę po-

czuwaliby się do odpowiedzialności za napaść

na Polskę, za eksterminację, za holokaust, za

zrównaną z ziemią Warszawę. Według badań,

ponad 98 procent naszych zachodnich sąsiadów

nie przyznaje się do posiadania w rodzinie przod-

ka nazisty. Wynika z tego, że 1 września 1939

roku napadło na nas jakieś plemię ufoludków

z innej planety i spustoszyło kraj.

To spostrzeżenie nie bez kozery: Związek

Wypędzonych i Pruskie Powiernictwo używa-

ją takich argumentów – „To nie my, to tylko

wstrętni hitlerowcy. My jesteśmy niewinni i na-

leżą się nam odszkodowania”. Jasne, tylko ja się

pytam, kto służył w Wehrmachcie, gestapo

i SS, kto był członkiem NSDAP?

Nie jestem fanem poczynań pań i panów

z ulicy Wiejskiej, ale tym razem trafili w sed-

no. Prawnie sprawa bowiem wcale nie jest ta-

ka przegrana. Otóż wielu wybitnych prawników

– znawców prawa międzynarodowego – twier-

dzi, że Polska co prawda zrzekła się niemiec-

kich reparacji wojennych w roku 1953, ale owo

zrzeczenie dotyczyło wyłącznie Niemieckiej Re-

publiki Demokratycznej. Jeśliby więc doszło

w końcu do legalizacji żądań niemieckich ziom-

kostw, to RFN wyszłaby na tym interesie jak

Zabłocki na mydle. Co prawda polskie straty

wojenne nie zostały jeszcze oszacowane, ale naj-

ostrożniejsi eksperci mówią o kwocie 450 mld

dolarów (a kto oszacuje miliony zabitych?).

Stosunki polsko-niemieckie są coraz gorsze.

I takie pozostaną, jeśli dzieci w szkołach za Od-

rą nadal dowiadywać się będą, że to Polska spro-

wokowała III Rzeszę do wojny, a w Polsce

kursować będzie powiedzenie, że jak świat świa-

tem, nie będzie Niemiec Polakowi bratem. Cóż...

szkoda!

Niemiecką prasę, i to wcale nie tę bulwa-

rową, ale jak najbardziej poważną, opanowała

histeria podlewana antypolskim sosem. Stało

się to po uchwale Sejmu RP zobowiązującej

rząd do wyliczenia strat materialnych, jakie Pol-

ska poniosła w wyniku II wojny światowej

i zwrócenia się do Republiki Federalnej o re-

paracje wojenne. Najdelikatniejsze komentarze

nazywały posunięcie polskiego parlamentu „bez-

rozumnym”. Czy aby na pewno bezrozumnym?

Oczywiście, tego, co zrobili posłowie

z Wiejskiej, nie należy rozpatrywać inaczej,

jak tylko w kategoriach retorsji za coraz bar-

dziej agresywne głosy Niemieckiego Związku

Wypędzonych i Pruskiego Powiernictwa, do-

magające się od Polski zadośćuczynienia fi-

nansowego za majątki utracone przez Niem-

ców na naszych Ziemiach Zachodnich i w

dawnych Prusach.

„To tylko niewielka, nic nieznacząca grup-

ka krzykaczy. Stanowisko rządu jest niezmien-

ne: nie domagamy się żadnych odszkodowań.

Parlament Polski działa irracjonalnie i awantur-

niczo” – tak cytowała prasa RFN wypowiedzi

ministrów z Berlina.

Irracjonalnie i awanturniczo? Guzik praw-

da, spieszę przypomnieć żurnalistom znad Re-

nu, że jeszcze kilka miesięcy temu oficjalne sta-

nowisko rządu niemieckiego brzmiało: „Wy-

właszczenie dokonane bez odszkodowań było nie-

zgodne z prawem międzynarodowym i prawami

człowieka” (sic!). To właśnie takie postawienie

sprawy zaowocowało tysiącami pozwów o za-

dośćuczynienie, złożonymi przez Niemców

w ichnich kancelariach adwokackich. Czyli ma-

my klasyczny przykład przypowiastki o Kalim

i krowie: jak Kali ukraść – wszystko w porząd-

ku, jak Kalemu – straszna zbrodnia.

MAREK SZENBORN

W każdym większym

Z NOTATNIKA HERETYKA

Nr 38 (237) 17 – 23 IX 2004 r.

ŚWIAT WEDŁUG RODANA

Porąbani

Inną kobietę spotkał okrutny los,

który wywarł piętno na całym jej póź-

niejszym życiu. Otóż w młodości za-

kochała się w chłopaku, a on ją pod-

stępnie wykorzystał. Co to oznacza?

Ano przespali się razem parę razy

i znajomość się zakończyła. Po kilku

latach spotkała innego chłopaka, któ-

remu postanowiła wyznać swą tajem-

nicę: Nie jestem dziewicą! „Pewien

ksiądz poradził mi, byśmy o moim pro-

blemie porozmawiali. Chłopak mój

klęczał przed Najświętszym Sakramen-

tem i modlił się, by umiał przyjąć to,

co mam mu powiedzieć. Początkowo

było dobrze. Wytrwał on z tym »cię-

żarem tajemnicy«. Potem uznał, że nie

może tego przeskoczyć. On był czysty.

Rozstaliśmy się. Wiem, że Bóg mnie

kocha i wybaczył wiele, ale ja sobie

nie potrafię, bo za każdym razem cią-

gle za dużo mnie to kosztuje. Jestem

więc osobą samotną”.

Babsko ma problem godny pió-

ra Dostojewskiego. Zbrodnia i kara.

A teraz konkretna odpowiedź

na pytanie, jak organizować poży-

cie małżeńskie: „Myślę, że można

świetnie opanować technikę współ-

życia zewnętrznie »zgodnego z nauką

Kościoła«, nawet wstrzymać się od

tego i, niestety, okropnie grzeszyć

w sektorze pożycia małżeńskiego (tak-

że tego, co dotyczy relacji seksualnej

wobec współmałżonka). Co o tym

mówił Jezus, wszyscy wiemy”...

Przyznam się, że do tej pory

wszystko kapowałem z tej porąba-

nej publicystyki, ale teraz nie kumam.

Wiem, co to jest współżycie seksual-

ne zgodne z nauką Kościoła (raz do

roku, żeby zrobić dzieciaka), ale ko-

niecznie musicie mi powiedzieć, moi

drodzy okupanci, co mówił Jezus

o grzeszeniu w „sektorze pożycia mał-

żeńskiego”! Tylko znowu nie wymy-

ślajcie!

Prowincjałki

W szkole podstawowej gminy Wyryki (woj.

lubelskie) na lekcjach WF uczniowie ćwi-

czą pod okiem... katechetki. Irena Łobacz , dyrektor szkoły, tłumaczy: „Nasze-

mu wuefiście 31 sierpnia skończyła się umowa o pracę, więc jego godziny

rozdzieliłam”. Myślenie dyrki jest słuszne, ale pod jednym warunkiem: kiedy

zabraknie katechetki, jej godziny powinien przejąć nowy pan od gimnastyki!

Dlaczego seks przedmałżeński

to coś złego? Czy orgazm bez

stosunku to grzech? Jak orga-

nizować pożycie małżeńskie?

Czy można dotykać piersi albo

ud mężczyzny? Na takie pyta-

nia odpowiedzą ci księża na por-

talu „katolik.pl”

To mój ulubiony portal. Kiedy

mam zły humor, dopada mnie chan-

dra albo inna cholera, sięgam po tę

wzniosłą lekturę i od razy jarzy mi

się gęba, a złe myśli odlatują w siną

dal. Ostatnio inni wielbiciele katoli-

kapeel, zbłąkane duszyczki, zadają

niezwykle ważne pytania, na które

dostają, niestety, ciutek wykrętne od-

powiedzi. Przykład: pewna dziewczy-

na pyta, czy to będzie grzech, jeśli

chłopak pocałuje ją w policzek albo

w kolano, albo w udo, a może jesz-

cze w coś innego. I czy ona mo-

że dotknąć jego piersi i uda?

Odpowiedź jest prosta. Tego

rodzaju czysto fizyczny, a więc

zboczony kontakt z chłopakiem

to poważny moralny problem:

„Trzeba tu wrażliwości, wyobraźni

i żywego kontaktu z Bogiem. Jeśli

autentycznie się modlisz, to będziesz

wiedziała... Jeśli sumienie coś ci wy-

rzuca, to podziel się tymi wyrzutami

ze spowiednikiem”.

No i jest odpowiedź: leć do spo-

wiednika, on wie i ci powie. Tylko

błagam, nie dawaj mu numeru ko-

mórki twojego chłopaka!

Inna poważna rozterka to pyta-

nie, czy orgazm bez stosunku to

grzech. A może grzechem jest tylko

orgazm w trakcie stosunku? Jasna

cholera, to ci dopiero dylemat,

a przecież pyta o to psychicznie roz-

bita kobieta! Ale katolikpeel i na

to ma odpowiedź: „Przecież napraw-

dę nie trzeba dużej wyobraźni, aby

wyobrazić sobie grzeszenie we dwoje

Złapała napastnika mocno za genitalia i ścisnęła. Do zda-

rzenia doszło na ul. Słowiczej w Nałęczowie. 18-latkę

zaatakował nieznany mężczyzna. Przystawił jej nóż do szyi i groził, że poderżnie

gardło. Kiedy dziewczyna zadała mu ból znany tylko mężczyznom, bandyta za-

wył i uciekł w popłochu. Ale mamy dziś uświadomione dziewice, co nie!

W Rabce (woj. małopolskie) odbyły się 5. Mi-

strzostwa Polski w Jeździe na Muszlach Klozeto-

wych. Każdy z kilkudziesięciu uczestników wyścigu otrzymał symboliczne pra-

wo jazdy na klozet. Niestety, dokument ten nie daje żadnych większych ko-

rzyści – z wyjątkiem kolekcjonerskich. Główną nagrodą powinna być zniżka

przy korzystaniu ze wszystkich krajowych płatnych toalet publicznych.

Na placu manewrowym w Krężnicy po-

licja sprawdziła 46-letniego instruktora

nauki jazdy. Stwierdzono, że „jedzie” od niego wódą. Jak się okazało, miał

w trzewiach prawie dwa promile. Instruktor prowadził fiata punto. Taki instruk-

tor, a nie wie, że w małym samochodzie nie wolno pić. Jedzie na kilometr!

W jednym z łódzkich sklepów z roz-

maitymi drobiazgami obok trady-

cyjnych zapachowych choinek wiszą zapachowi... święci. Można tam zakupić

św. Krzysztofa, patrona podróżnych i kierowców; św. Pankracego, patrona przy-

stępujących do Pierwszej Komunii; św. Izydora, patrona Internetu i kompute-

rowców. Święte truchła pachną jak żywe.

Opracował AR

bez orgazmu. Twoim problemem nie

jest tak naprawdę seks, ale kontakt

z Bogiem. Legalistyczne, a zarazem

karkołomne poszukiwanie krętych gra-

nic grzechu może być jedynie uciecz-

ką od Boga i od siebie samej. Nie

myśl, co by tu zrobić, żeby coś zro-

bić, a nie zgrzeszyć, ale o tym, jak być

czystą w oczach Boga”.

MYŚLI NIEDOKOŃCZONE

ANDRZEJ RODAN

Kiedy nadchodzi wrzesień, trzeba jechać do biskupa Pieronka i to jest bar-

dzo miłe. (Danuta Hübner na międzynarodowym sympozjum

„Rola Kościoła w procesie integracji europejskiej”)

Merytorycznie atakuje się całą etykę ewangeliczną, przede wszystkim jednak

szóste przykazanie, czystość seksualną, celibat, śluby, wstrzemięźliwość sek-

sualną, opanowywanie namiętności, ascezę itp. (...). Jednocześnie z drugiej

strony rozpowszechnia się twierdzenia, że katolicy, zwłaszcza duchowni gło-

szący etykę ewangeliczną, są całkowitymi kłamcami, bo skrycie uprawiają pe-

dofilię, homoseksualizm, wielką rozpustę i wszelkie zwyrodnienia. (...). Wy-

mownym przykładem jest masowe rozpowszechnianie przez „Gazetę Wybor-

czą” 1 czerwca br. książki Żyda włoskiego Umberto Eco pt. „Imię Róży”,

gdzie jest fabuła z tezą, że zakony katolickie były siedliskami zwyrodnień sek-

sualnych i zbrodni. Tu dopiero rozumiemy, dlaczego i nasi drapieżnicy wo-

łają, by duchowni „przyznali się” do takich różnych grzechów (...). Jest to

oczywiście logika perfidii.

mokracja jest wprawdzie ustrojem wadliwym,

ale najlepszym z możliwych. Być może tak jest,

tyle że nie wszystko, co demokracją zwiemy, jest

nią w rzeczywistości.

Ponoć od 15 już

lat mamy w Polsce de-

mokrację, i to parla-

mentarną. Lud wy-

biera swoich przed-

stawicieli, a ci stano-

wią prawo zgodnie

z danymi ludowi obietnicami i z tych obietnic są przez

społeczeństwo rozliczani. Tak wygląda teoria... W prak-

tyce lud nie kwapi się na wybory, bo wie, że wybrańcy za

nic mają składane obietnice, a rozliczanie z nich to czy-

sta fikcja. Podobnie wymiana wybrańców na niewiele się

zda, bo nowi szybko podążą śladem starych, zaprawio-

nych w kłamstwach i korupcji.

Czy z tego zaklętego kręgu beznadziei nie ma wyj-

ścia? Jest, choć ustanowienie prawdziwej demokracji nie

jest łatwe nawet w krajach, które uchodzą za wzory czy

nawet ojczyzny demokracji. Charakterystyczny jest przy-

kład Stanów Zjednoczonych, wynoszonych ponad nie-

biosa przez polską prawicę jako wzór wzorów. Ameryka-

nie, prawdę mówiąc, nie mają szczególnego wyboru: Par-

tia Demokratyczna niewiele różni się od Partii Republi-

kańskiej – jest, owszem, za aborcją i ciut większymi po-

datkami, ale to wszystko. To trochę tak, jakby wybierać

między SLD a SdPl. Co prawda istnieją tam także inne

partie, na przykład socjaldemokratyczna, ale one nie

mają najmniejszego znaczenia wyborczego. Dwie naj-

ważniejsze partie cieszą się poparciem często tych samych

koncernów i miliarderów, którzy obficie wspierają oby-

dwie gotówką. I nie robią tego bezinteresownie. Na do-

datek cechą charakterystyczną systemu amerykańskiego

jest brak ograniczeń kwotowych w przekazywaniu wspar-

cia przez poszczególne osoby i firmy. Nawet w „dzikiej”

Polsce istnieje limit (10 tys. zł), które może przekazać jed-

na osoba na komitet wyborczy danego kandydata. To spo-

sób, aby chronić państwo przed dyktaturą bogaczy. Jeże-

li dodamy, że wybory

prezydenckie za oce-

anem przypominają

raczej wybory miss

piękności niż mery-

toryczną debatę po-

lityczną, to można za-

sadnie snuć rozważania, czy w USA istnieje w ogóle ja-

kaś demokracja. Nie dziwi w tym kontekście, że więk-

szość Amerykanów nie uczestniczy (w Szwecji uczestni-

czy ponad 80 proc. mieszkańców) w wyborach, bo co za

różnica, jaki reprezentant wielkich korporacji będzie rzą-

dził. Tamtejsze społeczeństwo nie buntuje się jednak, bo

po pierwsze – korzysta z profitów, jakie gwarantuje oby-

watelstwo supermocarstwa, a po drugie – jest skutecznie

ogłupiane patriotyczną propagandą, dzięki której wierzy,

że żyje w najlepszym kraju świata. Nawet w Europie de-

mokracja przeżywa kryzys, czego dowodem jest konstru-

owanie Unii Europejskiej pod kątem potrzeb wielkich

przedsiębiorstw, a nie zwykłych obywateli.

Są jednak światełka w ciemności – demokracja cią-

gle ma się dobrze w Szwecji, gdzie społeczeństwo wy-

chowano tak, aby dbało o własne sprawy i patrzyło na

ręce politykom. Tam nie przejdzie hochsztaplerka,

a każda korona z publicznych funduszy jest wydawana

z namysłem i pod kontrolą. Podobnie w Szwajcarii, gdzie

przetrwały tradycje demokracji bezpośredniej – rzą-

dzący nie tylko pytają obywateli o wszystkie ważne spra-

wy, ale także czują na plecach ich oddech. Jest się za-

tem od kogo uczyć – trzeba tylko chcieć!

ADAM CIOCH

RZECZY POSPOLITE

Quasi-demokracja

(„Nasz Dziennik” 202/2004)

(...) chcę poprzeć inicjatywę mojego brata Józefa, jezuity, oraz całej właści-

wej społeczności, żeby nowym duchowym herbem Warszawy – stolicy, uczy-

nić wizerunek Matki Bożej Łaskawej i jej dać Order Virtuti Militari, nie zaś

tworom mitologicznym. (ks. prof. Czesław S. Bartnik, jw.)

(...) jakim prawem wymowny kaznodzieja porównuje Miłosza do św. Augu-

styna, fałszując całkowicie sens „szukania Boga”? (...) Tymczasem, wstyd

wspomnieć, noblista, niedługo przed śmiercią, pochwalał i aprobował gor-

szące parady gejów i innych zboczeńców. Gdzie tu miejsce na szukanie Pa-

na Boga? Chyba że wybitny kaznodzieja i myśliciel interpretuje św. Augusty-

na i całe prawo moralne w świetle Owsiakowej zasady „róbta, co chceta”.

Kogo mogą sprowadzić ze złej drogi zasady, które jak dotąd – praktykowa-

ne konsekwentnie przez stado Owsiaka – prowadzą tylko do ogólnego ogłu-

pienia i moralnego zniewolenia. Polacy, obudźcie się!

(ks. prof. J. Bajda, „Nasz Dziennik” 208/2004)

(...) skończy się „układ okrągłostołowy” w naszej ojczyźnie. Kwaśniewski zo-

stanie zagospodarowany – przypominam, że za rok skończy mu się druga

kadencja i trzeba będzie coś z nim zrobić – jako Treuhänder niemieckiego

odszkodowania, a Wałęsa pojedzie na roboty do Niemiec – zostanie prezy-

dentem Zjednoczonej Europy! Z uwagi jednak na rozlazłe prusactwo Kwa-

śniewski i Kulczyk wyjadą na roboty do Rumunii, a Miller tunelem do Pa-

ryża, gdzie Majestat Rzeczypospolitej usatysfakcjonuje się w jakimś hotelu

trzygwiazdkowym (...).

(„Nasza Polska” 36/2004)

Wybrała OH

PRZYSIADY Z KATECHETKĄ

FACET, BOLAŁO?

NAJLEPSI W KIBLU

MAŁE AUTO – DUŻY KŁOPOT

ZAPACH WSZYSTKICH ŚWIĘTYCH

C o jakiś czas można usłyszeć w telewizji, że de-

Nr 38 (237) 17 – 23 IX 2004 r.

NA KLĘCZKACH

BISKUP

PRZYDROŻNY

głoszenie ewangelii bez narzuca-

nia swojej woli”. Tak jawne zaprze-

czenie niejawnym ideałom Krk

ściągnęło na głowę kardynała gniew

samego papieża, który oskarża pod-

władnego o spadek powołań, kry-

zys praktyk religijnych i życia sa-

kramentalnego w Belgii. Daneels

uznawany jest za jednego z naj-

większych liberałów Krk. Gdyby

został papieżem, odwróciłby Ko-

ściół o 180 stopni.

Na „zbyt europejskiego” du-

chownego pomstuje solidarny z Ka-

rolem Wielkim polski kler, któremu

wcale nie marzy się odzyskanie za-

ufania drogą jakichkolwiek wyrze-

czeń. Wszak u nas wciąż nieźle skut-

kuje straszenie diabłem.

nowe miejsca pracy. Odwołali się

tym samym do wartości ludzkich,

czyli zupełnie innych niż te, które

przyświecają katooszołomom wal-

czącym z niedzielnym handlem

w Polsce.

Arcybiskup Tadeusz Gocłowski

ma w ostatnim czasie wiele kłopo-

tów i zmartwień. Tych problemów

dostarczają mu dwaj podwładni

– prałat H. Jankowski i ksiądz

Zbigniew B. , dyrektor Wydawnic-

twa Stella Maris. Obaj dbali o ku-

rię, dostarczając szmal, gdy tylko

był potrzebny (czyli zawsze). Gdy

nogi im się powinęły, sam arcybi-

skup musiał zacząć dorabiać. Ostat-

nio poświęcił nowy węzeł drogowy

Gdańsk-Matarnia. Abp Władysław

Ziółek z Łodzi także wyszedł na

drogę. W towarzystwie premiera

Belki wbił pierwszą łopatę na pla-

cu budowy łódzkiego odcinka A2

w miejscowości Emilia pod Zgie-

rzem. Za taką ciężką pracę trzeba

było zapewne odpowiednio wyna-

grodzić obu dostojników. Bo prze-

cież nic tak nie hańbi jak praca spo-

łeczna.

mieście w Polsce jest miejsce na

dwie spopielarnie? Z pewnością

tak. Zyskają na tym głównie nie

umarlaki, lecz ich krewni, którzy

będą mieli do wyboru dwie firmy.

Dziennikarze „FiM” już zamawia-

ją miejsce na rusztach – oczywiście

„Klepsydry”.

zauważył, że zmiana nazwy ulicy

wiąże się także z wydatkami finan-

sowymi z budżetu miasta i miesz-

kańców (wymiana dokumentów, za-

pisów w księgach wieczystych itp.).

Lewica zaproponowała więc, aby

imieniem Słowikowskiego nazwać

którąś z nowych ulic.

I co? Na sesji Rady Miejskiej

(3 września br.) spośród radnych klu-

bu SLD przeciwko zmianie nazwy

ulicy głosował jedynie... jego prze-

wodniczący. Troje radnych SLD

w ogóle nie wzięło udziału w głoso-

waniu, chociaż dwoje z nich było

na sali. Natomiast trójka ich klubo-

wych kolegów – Marian Pakuła ,

Jan Błażukiewicz i Zdzisław

Drozd (członek Unii Pracy) – za-

głosowali za projektem PiR. Z SdPl

„przeciw” miała odwagę podnieść

rękę jedynie Monika Wac . Jej ko-

ledzy – Kamil Zinczuk i Ryszard

Setnik (przedtem uzasadnił swoje

stanowisko) – głosowali za.

Ostatecznie nazwa ulicy zosta-

ła zmieniona stosunkiem głosów

2:20 przy 1 wstrzymującym się.

DLA KAŻDEGO

COŚ DOBREGO

W USA kampania wyborcza

w pełni. „George W. Bush: Wiara

w Białym Domu” – to tytuł filmu

reklamowego, ukazującego kan-

dydata republikanów jako człowie-

ka głębokiej wiary, który podniósł

się z alkoholizmu i powrócił na ło-

no kościoła. Dla bardziej liberal-

nych wyborców oprócz tradycyjnych

koszulek przygotowano m.in. bie-

liznę erotyczną z podobiznami kan-

dydatów.

DARY DLA WODZA

Z ZIEMI WŁOSKIEJ...

W Italii, ojczyźnie katolicyzmu,

powoli zamiera życie zakonne;

wiele klasztorów zmienia swoje

przeznaczenie. Powstają w nich

restauracje, hotele, a także ko-

szary karabinierów i urzędy pań-

stwowe. Część budynków zwyczaj-

nie niszczeje, bo jako cenne za-

bytki nie mogą być sprzedane,

a nie ma środków na ich restau-

rowanie.

EWOLUCJA SERBII

Nie tylko w rolniczych, prote-

stanckich stanach USA kreacjoni-

ści święcą swoje triumfy. W pra-

wosławnej Serbii rząd zakazał na-

uczania na lekcjach biologii teorii

ewolucji. Dopiero od przyszłego

roku będzie ona na powrót naucza-

na, ale razem z równorzędnie wy-

kładaną biblijną historią powsta-

nia człowieka. Pomysłodawczynią

projektu, który wywołał szok

w serbskim świecie naukowym, jest

minister edukacji Liljana Colić ,

praktykująca prawosławna. Od cza-

su obalenia w 2000 r. Miloševi-

cia i przywrócenia religii w szko-

łach publicznych Serbia przeżywa

narastający wpływ Cerkwi na życie

publiczne.

SALEZJANIE

PŁAC(Z)Ą!

Fot. Alex Wolf

Andrzej Lepper (na zdjęciu)

nawiedził 12 września Targi Rolne

w Barzkowicach (Zachodniopomor-

skie). Zwiedzanie rozpoczął od wi-

zyty na wystawie świń. Podążający

za nim orszak małolatów w koloro-

wych krawatach zbierał dary dla wo-

dza. Największe zainteresowanie

Leppera wzbudziły... końskie siodła.

Jedno z nich wódz zainkasował na

własność. Oczywiście gratis...

Wiadomo, że Lepper nie przy-

był wyłącznie do rolników. Jego

syn sprzedawał na wystawie buha-

ja zarodowego. Transakcja się uda-

ła, jednak cena jest owiana tajem-

nicą.

Trzeba było prawdziwego trzę-

sienia ziemi, by salezjanie zdecydo-

wali się zwrócić pieniądze 126 pa-

rafianom oszukanym w słynnej afe-

rze związanej z lubińską parafią św.

Jana Bosko (np. „FiM” 16, 31/2004).

W tych dniach przedstawiciele rzym-

skich władz Towarzystwa Salezjań-

skiego podpisali umowę z Kredyt

Bankiem na przekazanie mu ponad

12 mln zł. Trzech oszustów jeszcze

nie osądzono, bo Temida w Klery-

kowie wciąż ma na głowie ważniej-

sze sprawy... A przecież główny wą-

tek wspomnianej afery dotyczy po-

nad 400 mln zł!

LUZ CZY OBŁUDA?

LUBELSKI CUD

W Wielkiej Brytanii rośnie licz-

ba związków gejów i lesbijek za-

wieranych z błogosławieństwem du-

chownych anglikańskich. W ubie-

głym roku doliczono się 300 takich

uroczystości; połowa z nich miała

miejsce w kaplicach, kościołach lub

katedrach. Kościół Anglii nie uzna-

je co prawda małżeństw homosek-

sualnych ani nie udziela im ślubów,

nie sprzeciwia się jednak prywat-

nym błogosławieństwom z udzia-

łem duchownych...

W Lublinie, mimo przewagi pra-

wicy, Rada Miejska nie uchwaliła

prawa zakazującego hipermarke-

tom pracy w niedzielę. Projekt

uchwały wnieśli oczywiście radni

LPR, którzy domagali się, aby

wszystkie placówki handlu detalicz-

nego, gastronomiczne i usługowe,

które posiadają powierzchnię sprze-

daży powyżej 300 mkw., były za-

mknięte od godziny 18.00 w sobo-

tę do 5.00 w poniedziałek.

Z uzasadnienia: „(...) kultywo-

wanie handlu niedzielnego poprzez

rozliczne reklamy i promocje godzi

w odwieczny obyczaj spędzania świąt

charakterystyczny dla polskiego,

chrześcijańskiego kręgu kulturowe-

go”. Tym samym LPR-owcy stwier-

dzili, że działanie sklepów mniej-

szych w zwyczaj ten nie godzi.

– Większość lubelskich kościo-

łów jest większa niż 300 mkw. – mó-

wił radny Ryszard Setnik z przeciw-

nej projektowi LPR Socjaldemo-

kracji Polskiej. – Czy w niedzielę

będzie można w ich przedsionkach

kupić „Nasz Dziennik”, który prze-

cież nie jest przedmiotem kultu

religijnego?

Głupie pytanie.

GŁUPI

Z PRZYRODZENIA

EUROPA U PIERONKA

LUDZKI KSIĄDZ

Ze szpitala w Pitesti (Rumu-

nia) uciekł pacjent na wieść o tym,

że grozi mu kastracja. Zabieg oka-

zał się konieczny, po tym jak 42-

-latek w wyniku przegranego zakła-

du założył sobie na penisa meta-

lowe kółko i nie potrafił go potem

zdjąć. Doszło do zakażenia, w ra-

nę wdała się gangrena i nie moż-

na było narządu uratować. Zbiega

z kółkiem na przyrodzeniu poszu-

kuje rumuńska policja.

Co roku na zaproszenie bp. Pie-

ronka na konferencji „Rola Ko-

ścioła w procesie integracji euro-

pejskiej” zbiera się doborowe gro-

no hierarchów, urzędników i inte-

lektualistów. Przed autorytetem

Kościoła karki gną: Jan Rokita ,

Danuta Hübner , Leszek Balce-

rowicz , Bronisław Geremek ,

Włodzimierz Cimoszewicz oraz

Adam Michnik . Ten ostatni ocze-

kuje nawet interwencji biskupów

w celu polepszenia stosunków pol-

sko-niemieckich. Z kolei przyszły

premier Rokita skrytykował poli-

tyków europejskich, zwłaszcza fran-

cuskich, za wprowadzanie dykta-

tury Rady Europejskiej, zamiast

solidarności państw UE. Hierar-

chowie ubolewali nad religijną obo-

jętnością wierzących.

Księdzu Wiesławowi Potakow-

skiemu z parafii pw. św. Faustyny

w Łodzi gratulujemy odwagi i wy-

czucia. Publicznie zaprotestował on

przeciwko zmianie nazwy ul. Sie-

radzkiej na św. Faustyny. Dlacze-

go? – Znam swoich parafian. To

są ubodzy ludzie i nie stać ich na

zmiany dowodów osobistych oraz

wydawanie pieniędzy na nowe ta-

bliczki na domach – stwierdził pro-

boszcz. Na księdza w redakcji „FiM”

czeka nieustająca kawa!

WARTOŚCI

ANGLIKAŃSKIE

W Wielkiej Brytanii przywró-

cono częściowo niedzielny handel

w hipermarketach. Decyzję władz

poparła duża część duchownych

anglikańskich. Uznali oni, że wspól-

ne niedzielne zakupy integrują

rodzinę, a otwarte sklepy tworzą

KRZYWA LEWICA

W Lublinie prawicowi radni

z ugrupowania Prawo i Rodzina

(PiR) wnieśli projekt zmiany na-

zwy ul. Krzywej na ul. ks. Micha-

ła Słowikowskiego. Argumentowa-

li, iż Michałowi Słowikowskie-

mu (1898–1991) ulica należy się,

bo „służył Bogu, Kościołowi i Oj-

czyźnie”.

Na takie diktum zarząd miej-

ski SLD wydał oświadczenie, w któ-

rym wyraził swój stanowczy sprze-

ciw wobec projektu PiR: „Ulica

Krzywa jest utrwalona w pamięci

pokoleń lublinian i zmiana nazwy

wywoła niewątpliwie sprzeciw jej

mieszkańców, których nawet nie py-

tano o opinię w tej sprawie”. Sojusz

NOWA REFORMACJA?

ZIEMIA SPOPIELANA

Fakt, że katolicka część społe-

czeństwa Belgii coraz bardziej od-

dala się od nauki swoich pasterzy,

nie niepokoi tamtejszego prymasa

kard. Godfrieda Daneelsa , któ-

ry uważa, że sekularyzacja jest je-

dyną drogą, aby Kościół kat. roz-

stał się z triumfalizmem, stał się

na powrót ubogi i pokorny, a przez

to odzyskał wiarygodność. Jego

zdaniem, „najlepszą metodą, aby

być respektowanym w świecie, jest

W Łodzi powstaną dwa kon-

kurencyjne krematoria. Pierwsze

niedługo otworzy na Olechowie

Kuria Archidiecezjalna, która już

dawno zwietrzyła dochodowy inte-

res („FiM” 18/2004). Drugi tego

typu obiekt zamierza zbudować

w rejonie cmentarza na Mani fir-

ma pogrzebowa „Klepsydra”. Czy

w drugim pod względem wielkości

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: