4. Nachtschatten
Im Herzen der Stille
Im Herzen der Nacht
Wie oft hab' ich mich schon gefragt
Wo Du gerade bist
Ob Dir gerade Liebe widerfährt
Auf einem Fest - vielleicht in Cannes
In einem Club - vielleicht in Rom
Vielleicht Du ganz alleine diese Nacht verbringst
In einem Grandhotel in Wien
Im Geist Dich so begleite
Und Dich öfter so kann sehen
So kommen sie mir näher
Die Schatten aus den Ecken
Diese Schatten meiner Einsamkeit
Von den Wänden kriechen sie
Und sie kommen mich zu holen
Und versperren mir die Sicht
Und der Raum wird immer grösser
Und darin ich immer kleiner
Und die Stille wird zur Melodie der Herzens
Und das Sehnen wird zum Wesen meiner Seele
Und stark ist meine Seele
Und gewaltig ist das Hoffen
Und meine Sehnsucht ist unstillbar
Gleich der Liebe zart und mächtig
Und sie reisst mich aus der Einsamkeit
Führt mich zu Dir!
Und so treffe ich Dich in Cannes
Und vielleicht auch schon in Rom
Vielleicht bin ich der Mann
Der Dich anruft wenn Du einsam bist
Im Grandhotel in Wien
Nocne cienie
W sercu ciszy
W sercu nocy
Jak często pytałem się siebie
Gdzie akurat jesteś
Czy spotkałaś akurat miłość
Na jakimś festiwalu – może w Cannes
W jakimś klubie - może w Rzymie
Może spędzasz tę noc całkiem sama
W Grandhotelu w Wiedniu
Tak towarzyszę ci w myślach
I mogę cię tak częściej widzieć
Podchodzą do mnie bliżej
Cienie z kątów
Te cienie mojej samotności
Czołgają się ze ścian
I przychodzą, żeby mnie zabrać
I zasłonić mi widok
I pokój staje się coraz większy
A ja w nim coraz mniejszy
I cisza staje się melodią serca
A tęsknota istotą mojej duszy
I silna jest moja dusza
I potężna jest nadzieja
A moja tęsknota jest niepokonana
Zaraz po miłości delikatnej i potężnej
I ona wyrywa mnie z samotności
Prowadzi mnie do ciebie
I tak spotykam cię w Cannes
I może już też w Rzymie
Może jestem mężczyzną
Który do ciebie zadzwoni, gdy będziesz sama w Grandhotelu w Wiedniu
rapunzel