Dziennik Uczuć
Pomaga nauczyć się rozpoznawania własnych uczuć, a przez to poznawania samego siebie. Regularne prowadzenie Dziennika Uczuć pomaga zrozumieć lepiej własne reakcje i zachowania. Efektem tego może być zmiana zachowań, które przeszkadzają nam w ułożeniu dobrych stosunków z innym ludźmi lub odbierają nam spokój i pogodę ducha (tak bardzo nam potrzebne w procesie zdrowienia).
W dzienniku notujemy uczucia z całego dnia, również te które pojawiają się w czasie wolnym od zajęć. Odczytujemy tak jak w przykładach: „Poczułam wstyd gdy spóźniłam się na zajęcia. W ciele zaobserwowałam napięcie karku i ramion/ Pomyślałam że na pewno zostanę ukarana, wpiszą mnie na listę. Szybko usiadłam”. lub „Poczułem niepokój gdy pomyślałem, że zostanę zwolniony z pracy. W ciel poczułem ucisk w żołądku. Natężyłem uwagę i skupiłem się na słuchaniu wykładu”; lub „Poczułam radość i uniesienie gdy nieoczekiwanie zadzwonił syn. Zauważyłam jak szybko bije mi serce. Kolega powiedział mi potem, że mówiłam bardzo głośno. Było to bardzo przyjemne zdarzenie. Byłam ożywiona. Uśmiechałam się do swego odbicia w szybie dyżurki. Pomyślałam, że ‘jeszcze nie wszystko stracone...”
Uczucie
poczułam/em
Zdarzenie
(myśl, przypomnienie itp.)
kiedy (działo się to i to)
Co działo się
w moim ciele?
Czy było to dla mnie przyjemne
czy nieprzyjemne?
Jak się zachowałam/em?
Co zrobiłam/em?
wstyd
niepokój
radość, uniesienie
spóźnienie się na zajęcia
myśl o zwolnieniu z pracy (podczas zajęć)
telefon od syna
napięcie ramion
ucisk w żołądku
szybkie bicie serca. podwyższony ton głosu
nieprzyj.
bardzo przyjemne
pomyślałam o karze (wpis na listę)
natężyłem uwagę, słuchałem
uśmiechałem się, mówiłem szybciej, pomyślałem „nie wszystko stracone”
neprzyj.
dukat07