Starowieyska H - Tarot marsylski.doc

"AROTTAROTTAROT

MARSyLSKI        MARSyLSKI        MARSyLSKI

© WMJAWNICTWO HSJ I996

opracowanie graficzne: Jacek H. Herman zdjęcie Autorki: Joanna Siedlar redakcja i korekta: Ewianna Spiska

PRZEDMOWA

Czy jesteście ciekawi, co przyniesie Wam przyszłość? Jutro, za kilka dni lub w ciągu najbliższych miesięcy? Chcecie dowiedzieć się, jakie niespodzianki na Was czekają, jakie zasadzki szykuje na Was los? Chcecie ocenić szansę realizacji Waszych planów?

Nic prostszego. Potrzebna jest jedynie talia Tarota Marsylskiego, dobra znajomość symboliki kart i trochę intuicji, która rozwinie się w trakcie praktyki.

Dzięki kartom Tarota otrzymasz odpowiedź na każde pytanie. Bądź wierny swojej intuicji, ale przede wszystkim staraj się jak najlepiej zro­zumieć karty. Symbolika Tarota Marsylskiego przetrwała w nie zmie­nionej postaci kilkaset lat. Jest tak jednoznaczna i głęboka, że bez trudu poprowadzi cię ku właściwej interpretacji.

Pamiętaj, że Tarot nigdy się nie myli. Mylna może być jedynie Twoja interpretacja, gdy zanadto pozwolisz błądzić wyobraźni lub gdy będziesz próbował „być mądrzejszy" od kart.

Zacznij swoją przygodę z Tarotem mając pewność, że karty te po­wstały po to, aby pomóc Tobie, i abyś Ty mógł pomóc innym.

Autorka

ISBN 83-305047-0-7

TAROT

KSIĘGA WTAJEMNICZENIA

Do czego służy TAROT?

O Przewidywanie przyszłości - najbardziej praktyczne zastosowanie kart Tarota, którego skuteczność potwierdza kilkusetletnia tradycja. Talia Tarota Marsylskiego odgrywa w tej tradycji szczególną rolę jako kanon symboliki stanowiący punkt wyjścia dla imaginacji późniejszych twórców i badaczy kart.

O Poznanie samego siebie - szwajcarski psychiatra, Rorschach (1884 -1922), odkrył zależność między sposobem wzrokowego postrzegania kształtów i kolorów a osobowością człowieka. W związku z tym odkry­ciem wprowadził metodę badania osobowości, zwaną testem Rorscha-cha, polegającą na odczytywaniu przez badanego plarn z atramentu.

Karty TAROTA, z ich stylizowanymi obrazami, mogą spełniać podo­bne zadanie. Przyglądając się kartom, interpretując ich symbolikę, badając ich oddziaływanie na waszą psychikę, dowiecie się wiele o sobie i innych.

O Rozwój osobowości - karty Tarota mogą stać się pomoene w pracy nad uformowaniem własnej osobowości i osiągnięciu pełni indywidual­ności, w rozumieniu szwajcarskiego psychologa Carla Gustava Junga.

Proces osiągania pełni osobowości został nazwany przez Junga drogą do indywiduacji. Rozszerzanie osobowości polega na często bo­lesnym uświadomieniu sobie treści drzemiących w naszej nieświado­mości. Część tych treści należy do sfery archetypów (symboli właści­wych wszystkim ludziom), część stanowi naszą indywidualną historię.

„Drogowskazami i kamieniami milowymi zaobserwowanego i opisa­nego przez Junga procesu indywiduacji są pewne archetypowe symbo­le, których forma i sposób przejawiania się zmienia się zależnie od indywidualności człowieka". ^

W kartach Tarota łatwo odnaleźć motyw wędrówki przez zakamarki jaźni, a obrazy zamieszczone na kartach pobudzają do penetracji włas­nej nieświadomości, w której ukryta jest wiedza niedostępna poznaniu intelektualnemu.

Psychologia C. G. Junga, Jolande Jacobl, Warszawa 3993.

O Ewolucja duchowa - według mistyków Tarot przedstawia wszech­świat, hologram kosmosu. Arkana tworzące spójną całość pomagają człowiekowi odnaleźć właściwe miejsce w planie kosmicznym. Dzięki sto­pniowemu wtajemniczenia pozwalają opanować swój własny, wewnętrz­ny wszechświat, aby poprowadzić ku stopieniu się z Absolutem, który na­zywa się Bóg, Wielki Architekt Wszechświata, albo po prostu Kosmos. TAROT staje się więc drogą inicjacji mistycznej.

Zarys historyczny

TAROT - najstarsza księga wtajemniczenia, napisana przez ka­płanów, składa się z 78 kart przedstawiających alegoryczne obrazy opa­trzone numerami i nazwami. ^

Karty te dzielą się na zbiór 22 kart zwanych wielkimi arkanami i zbiór 56 kart zwanych małtmi arkanami.

To przede wszystkim o wielkich arkanach TAROTA mówi się, że po­chodzą z najstarszej księgi świata i posiadają potężną, tajemną moc.

Kronika Giovanniego de Juzzo de Cavelluzo, zachowana w archi­wum miasta Viterbo we Francji, odnotowuje: ,,W 1379 roku została sprowadzona do Viterbo gra w karty, która pochodzi z kraju Sara-cenów i która nosi tam nazwę naib".

Oznacza to, że historia kart TAROTA sięga czasów jeszcze wcześniejszych.

Przekazy ustne oraz dzieła takie, jak pochodzenie kształtu liter alfabetycznych wszystkich narodów, hieroglifów egipskich, chińskich itd." autorstwa Moreau de Daumartina, członka Instytutu Histo­rycznego w Paryżu, wskazują na znajomość Tarota przez Egipcjan, którzy z kolei przejęli go od ludów jeszcze dawniejszych.

Moreau de Daumartin twierdził, że starożytni kapłani kontemplu-j ąc niebo dostrzegli w gwiazdozbiorach i ruchach planet manifestację praw kosmicznych i ich symboliczną wykładnię przedstawili w se­kwencji obrazów. Obrazy te, przedstawione schematycznie, wykazu­ją zbieżność ze znakami hieroglificznymi. Liczba obrazów i ich se­kwencja zdeterminowane są przez prawo analogii, tworząc model budowy Wszechświata. Na poparcie swej teorii de Daumartin przed­stawił rysunki poszczególnych konstelacji gwiezdnych, wykazując ich podobieństwo do wizerunków Maga oraz innych kart TAROTA, a także korespondencję z odpowiadającymi im znakami alfabetu.

^Pochodzenie kart Tarola nie jest ostatecznie ustalom. Autorka prezentuje jeden z kilku poglądów na ten temat Iprzyp. red]

6

7

Osiemnasty wiek zaznaczył się w dziejach kultury europejskiej rozwojem okultyzmu. Tarot znalazł swe miejsce w tradycji okultysty­cznej dzięki francuskiemu pastorowi i wolnomularzowi Courtowi de Gebelin. W ósmym tomie dzieła „Le Mond Primitif" stwierdza on, że Tarot jest w rzeczywistości tajną księgą egipskich kapłanów. Gobelin opisał także strukturę Tarota opartą na liczbie SIEDEM. (Każda se­ria małych arkanów Tarota zawiera 14 kart, to jest dwa razy po sie­dem. Zaś 21 wielkich arkanów zawiera trzy razy po siedem kart). Tradycję Gebelina kontynuowali inni wielcy okultyści badający taje­mną moc kart Tarota i tworzący nowe wzory talii. Najsłynniejsi z nich to zafascynowany kabałą wróżbita Eteilla (prawdziwe nazwisko Aliette, z zawodu perukarz) i Alphonse-Louis Constans używający pseudonimu Eliphas Levi. Levi, w ślad za swymi poprzednikami, wy­wodził Tarot z czasów starożytnych. W dziele J)ogme et rituel de haute magie" wykazał związek dwudziestu dwóch liter alfabetu he­brajskiego z dwudziestoma dwoma wielkimi arkanami Tarota (21 plus karta Głupiec oznaczona w niektórych taliach numerem 0). Tradycja łączenia Tarota z kabalistyczną numerologią jest żywa do dziś. Ruch okultystyczny osiągnął apogeum z końcem dziewiętnastego i na początku dwudziestego wieku. Tarot stał się inspiracją dla wielu badaczy tradycji ezoterycznej oraz dla twórców nowych teorii doty­czących tarota i kolejnych wzorów talii. Stanislas de Guaita, Oswald Wirth, Papus (Gerard Encausse), Arthur Waite to postaci, które wy­warły największy wpływ na rozwój wiedzy o tarocie. Idee okultysty­czne przyjął również Aleister Crowley, jeden z największych magów dwudziestego wieku, adept Zakonu Złotego Brzasku, autor „The book of Toth" (,JC$ięga Tota") oraz projektu pięknej, choć uznawanej za satanistyczną talii kart, namalowanej przez jego przyjaciółkę, Friedę Harris.

Wszyscy badacze tarota byli zgodni co do tego, że odpowiednie roz­łożenie kart Tarota, jeśli dokonane zostało jednocześnie z projekcją mentalną lub uczuciową pytającego, może odsłonić prawo kosmicz­ne i wyjawić w pewnej mierze skutki jego działania, odsłaniając tym samym tajemnice przyszłości. W rezultacie powstały trzy prądy tradycji:

1 - wtajemniczający, dostępny jedynie adeptom wiedzy tajemnej, wy­
korzystuje karły TAEOTA do zgłębiania praw kosmicznych,

2 - przepowiadający przyszłość, używany przez wróżbitów,

3 - mający na względzie tylko przypadkowy wybór i posługiwanie się
kombinacjami; stworzył karty do gry.

Konsekwencją tego jest przedstawienie TAEOTA w trzech aspektach:

1 - symbolicznym;

2 - wróżbiarskim;

3 - technicznym, operującym zestawieniami kart.

Te trzy prądy dały początek niezliczonym wersjom kart, różniących się detalami obrazów, właściwościami przedstawionych alegorii, zna­czeniem filozoficznym, rytualnym, magicznym - ale równocześnie łą­cząc to mniej lub bardziej wiernie z zasadami Tarota. Tak więc, obok tradycyjnych kart do gry mamy rozliczne karty przedstawiające sce­ny albo postaci historyczne, polityków lub karykatury osób, zbiory obrazów symbolicznych ułatwiających wróżenie (np. karty pani Le-normand, które przepowiedziały Napoleonowi Bonaparte jego wielki los), w końcu rysunki przeznaczone do indywidualnej rekonstrukcji Tarota przez inspirację osobistą dla wtajemniczonych, do których na­leżą karty Eteilli, Eliphasa Levi, Papusa, Stanislasa de Guaita i Os­walda Wirtha.

Do chwili obecnej powstało na świecie kilkaset talii kart TAROT, nie licząc tych, które nie zyskały sławy lub z założenia miały służyć tylko ich twórcy. Żadnej z tych talii nie można porównywać ze staro­żytnym Tarotem, który przetrwaj w nie zmienionej postaci w kartach MARSYLSKICH.

Są one najwierniejsze tradycji, najbogatsze w znaczenia, najbardziej konsekwentne w symbolicznym obrazowaniu. W TAROCIE MARSYL-SKIM żaden detal nie został wprowadzony przypadkowo, a przyjęty w osiemnastym wieku przez rodzinę Grimaud kanon kolorystyczny jest efektem szczegółowych studiów, mających sprowadzić obraz do ujedno­liconej, jednoznacznej symboliki żywiołów.

Najstarsza znana wersja Tarot de Marseilles to talia Catelina Ge-offroya z 1557 r., której kanon obowiązuje do dziś.

Symboliczne znaczenie barw

Niebieski: kolor niebieski reprezentuje siłę duchową. Jest głęboki, mocny, czysty, pasywny, niematerialny. Jest to kolor próżni kosmicz­nej, nieba, nocy, marzenia, snu, nieświadomości. Symbolizuje nie­skończoność, duchowość, wzniosłe pragnienia, wieczność, czystość, uczuciowość, wrażliwość. Jest to także kolor depresji, ucieczki w świat nierealny. Obie te interpretacje nie muszą się wykluczać: po­szukiwania w sferze duchowej często rozbudzają lub są wywoływane przez niepokój płynący z nieświadomości.

Czerwony: wibrujący, gorący, ekscytujący, dynamiczny, aktywny, jest wyrazem życia, tak jak ogień albo krew tętniąca w żyłach. Ale krew w zetknięciu z powietrzem zmienia kolor na czarny. Dlatego też kolor czer-

r

wony w Tarocie musi być ukryty pod niebieską szatą, jak u Cesarzo­wej czy Kapłanki. Jeżeli nie jest ukryty, informuje o niebezpieczeństwie, o zranieniu, ślepej namiętności, nie kontrolowanej mocy,

Kolor ciemnoczerwony jest tajemniczy, związany z nocą, ma zna­czenie sekretne, a nawet sakralne. Jest to kolor serca, libido, a także świadomości ezoterycznej. Kolor ciemnoczerwony jest też kolorem symbolicznej śmierci.

Zielony: uspokajający, wzmacniający, orzeźwiający, jest przede ...