Abc ciąży

Dziewięć miesięcy, podczas których nosisz w brzuszku malca, to czas wyjątkowo piękny, ale i pełen niepokojów. Czy pamiętam o wszystkich badaniach? Co oznacza termin „łożysko przodujące”? Czy USG jest bezpieczne? Stop! Odpręż się, przyszła mamo, postaramy się wyjaśnić ci wszelkie ciążowe wątpliwości!   

Alkohol
Pić czy nie pić? Lampka czerwonego wina czy kufelek piwa od czasu do czasu nie powinny zaszkodzić? Pod warunkiem że nie jesteś w ciąży :) A jeżeli w twym brzuszku mieszka maleństwo, zrezygnuj z nich (aż do końca karmienia). Bo wszystko, co wypijesz, trafia do krwi, więc przez łożysko do smyka – a jego organizm sam się nie obroni przed takimi używkami. Dziecku grozi to, że urodzi się za wcześnie, będzie opóźnione w rozwoju fizycznym i psychicznym lub jego serce nie będzie pracować jak trzeba. Unikaj procentów. 

Badania laboratoryjne
Czeka cię ich wiele. Dostaniesz skierowanie na cytologię i określenie grupy krwi (oryginał noś przy sobie!). Na początku ciąży lekarz zleci też badania: na stężenie glukozy we krwi, które pozwoli stwierdzić, czy chorujesz na cukrzycę, oraz w celu wykrycia kiły i żółtaczki. Co miesiąc powinnaś sprawdzać, jak pracują nerki. Badanie moczu umożliwi wykrycie infekcji układu moczowego, krwi – np. anemię. A badanie na toksoplazmozę pozwoli określić, czy masz przeciwciała przeciwko pasożytowi wywołującemu tę chorobę. Groźną, ale dającą się leczyć.

Cukrzyca ciążowa
Można na nią zachorować, gdy organizm nie radzi sobie z produkcją odpowiedniej ilości insuliny – w czasie ciąży poziom cukru we krwi jest zwiększony. Pierwszym sygnałem, że zagraża ci cukrzyca, może być obecność cukru w moczu. Wykrywa się ją podczas badania, które przeprowadza się między 24. a 28. tygodniem ciąży. Powinno cię zaniepokoić większe niż dotąd pragnienie i częstsze bieganie do toalety. Nie lekceważ tych objawów, cukrzyca jest niebezpieczna dla dziecka. Lekarz zapewne zaleci odpowiednią dietę, kontrolowanie wagi, ćwiczenia, regularne badanie poziomu glukozy (glukometr można wypożyczyć) i – ewentualnie – podawanie insuliny. 

Ćwiczenia fizyczne
Nie rezygnuj z nich dlatego, że jesteś w ciąży. Jednak zanim się zapiszesz na zajęcia, spytaj lekarza, czy możesz uprawiać sport. Zabroni jazdy konnej, na nartach, na rowerze, gry w tenisa, biegania… Zaleci pływanie, spacery, jogę, ćwiczenia na piłkach, nawet taniec! Gimnastyka to nie tylko kontrola wagi. Kondycja przyda się też podczas porodu. Uwaga! Gdy podczas ćwiczeń poczujesz ból w dole brzucha lub zaczniesz krwawić, zrezygnuj z aktywności.

Widok igły do pobierania krwi na pewno niedługo przestanie na tobie robić wrażenie. Podczas ciąży przejdziesz wiele różnych badań, aby dziecko mogło się dobrze rozwijać, a ty dotrwać do porodu w dobrej formie. Podczas każdej wizyty kontrolnej lekarz zważy cię, zmierzy ci ciśnienie krwi i wykona badanie położnicze wewnętrzne. Z jego gabinetu wyjdziesz także z plikiem skierowań do laboratorium. Sprawdź, jakie badania cię czekają i po co się je wykonuje.

Morfologia krwi 
Skierowanie na to badanie możesz otrzymać ok. pięciu razy. Wykonuje się je, aby sprawdzić, czy nie grozi ci anemia – świadczy o niej m.in. spadek poziomu hemoglobiny lub obniżony poziom hematokrytu. Badanie krwi jest bardzo potrzebne, bo łagodna anemia często zdarza się przyszłym mamom. Jej wykrycie pozwala w porę uzupełnić niedobory i zapobiec wystąpieniu ciężkiej niedokrwistości, która mogłaby zaszkodzić dziecku. 

Grupa krwi i Rh 
Właściwie każdy człowiek powinien znać swoją grupę krwi. W przypadku przyszłej mamy jest to szczególnie ważne (np. jeśli podczas ciąży lub porodu konieczna byłaby transfuzja krwi). Zaraz po stwierdzeniu ciąży pobiera się krew, aby oznaczyć jej grupę i Rh. To ma także znaczenie dla przyszłości maluszka. Jeżeli nie masz czynnika Rh (Rh-), a ojciec dziecka ma Rh+, istnieje ryzyko konfliktu serologicznego. Przy pierwszej ciąży to nieistotne, ale jest ważne dla kolejnego potomstwa, u którego może skutkować chorobą krwi. Aby do niej nie doszło otrzymasz immunoglobulinę anty-D – w ciąży (odpłatnie) lub po porodzie (jeśli dziecko jest Rh+). Zaświadczenie o grupie krwi powinnaś zawsze mieć przy sobie, aby w nagłym wypadku nie oznaczać jej jeszcze raz (trwa to prawie dwie godziny, a lekarz nie może polegać na ustnych zapewnieniach o tym, jaką masz grupę krwi). 

Przeciwciała odpornościowe 
Badanie powinno być wykonywane u wszystkich kobiet – zarówno z czynnikiem Rh+, jak i Rh-, aby umożliwić wczesne rozpoznanie konfliktu serologicznego między mamą a dzieckiem. Wykrycie przeciwciał odpornościowych u kobiety w ciąży nie musi jeszcze oznaczać, że ten konflikt rzeczywiście istnieje.  

Analiza moczu
Wynik badania informuje o stanie ogólnym organizmu, pozwala wykluczyć infekcje układu moczowego, które mogłyby zagrozić dziecku. Przyszła mama jest na nie bardziej narażona. 

Cytologia 
Lekarz zleci to badanie, jeśli nie robiłaś go przez ostatni rok. Wymaz z szyjki macicy jest analizowany pod kątem obecności zmian, które nieleczone mogłyby przekształcić się w nowotwór. 

Czystość pochwy
Ze względu na zmiany hormonalne, jakie zachodzą w organizmie, jesteś bardziej podatna na infekcje intymne. Aby sprawdzić, czy nie masz bakterii, które mogłyby zagrozić dziecku, pobiera się wymaz z pochwy i ocenia pod względem bakteriologicznym. Wynik będzie wiarygodny, jeśli wymaz pobrano po upływie przynajmniej 48 godzin od ostatniego stosunku i nie w dniu badania ginekologicznego. Pod koniec ciąży wykonuje się również posiew z pochwy i odbytu w kierunku paciorkowców typu B. Mogą być obecne w drogach rodnych kobiety, a w czasie porodu istnieje ryzyko zarażenia dziecka. Jeśli wynik będzie pozytywny, w trakcie porodu otrzymasz antybiotyk.

VDRL 
Badanie wykrywa przeciwciała dla bakterii, która wywołuje kiłę – bardzo groźną chorobę przenoszoną drogą płciową. Wykonuje się je z krwi. Test VDRL daje większą pewność niż inny bardziej popularny WR. Oznacza się go na początku ciąży i jeszcze raz około 37. tygodnia.

Badania prenatalne

Właściwie każde badanie mające ocenić stan zdrowia dziecka, kiedy jest ono wciąż jeszcze w brzuchu mamy, można nazwać prenatalnym (czyli: robionym przed urodzeniem). Niestety, wiele osób błędnie kojarzy je wyłącznie z inwazyjnymi procedurami grożącymi poronieniem. A jest naprawdę inaczej...

Bezcenna ultrasonografia 
Do podstawowych badań prenatalnych należy USG. Pierwsze powinno zostać wykonane w 11–14. tygodniu ciąży. Nie wiąże się ono z żadnym ryzykiem. Lekarz przesuwa po brzuchu kobiety specjalną głowicę, ogląda i mierzy maluszka. Patrzy, jak zbudowane są niektóre narządy (sprawdza np. kość nosową, szerokość fałdu karkowego, ocenia kształt główki). Dzięki temu może stwierdzić, czy dziecko rozwija się prawidłowo. Jeżeli coś lekarza zaniepokoi, zleca wykonanie dodatkowych analiz. Przyszłej mamie pobiera się krew. W specjalistycznym laboratorium bada się współczynniki krwi (poziomy określonych markerów biochemicznych)  – pozwala to ocenić, czy dziec­ku zagraża wada genetyczna. Jednym z bardziej znanych badań tego typu jest test PAPP-A. Zleca go lekarz, ale można też zrobić go na własną rękę (wtedy sporo to kosztuje, około 400 zł).

Potwierdzić diagnozę
Jeśli test PAPP-A daje podejrzenie wady genetycznej, dla potwierdzenia diagnozy zleca się am­niopunkcję genetyczną (15–18. tydzień ciąży). To już bardziej inwazyjne badanie. Lekarz wkłuwa igłę w brzuch kobiety i pobiera próbkę wód płodowych. Wszystkie swoje ruchy monitoruje za pomocą USG. Wkłucie następuje w bezpiecznym miejscu, jak najdalej od dzidziusia. Przy tym badaniu istnieje niewielkie ryzyko powikłań i nigdy nie wykonuje się go bez potrzeby. W wodach płodowych są komórki płodu z naskór­ka, płuc oraz przewodu pokarmowego. W laboratorium można sprawdzić, czy – genetycznie – wszyst­ko jest z nimi w porządku. Czasem w celu wykrycia wad genetycznych wykonuje się biopsję trofoblastu (pobranie do analizy próbki tkanki łożyska) albo kordocentezę (pobranie krwi z naczyń pępo­winowych). Niestety, wady genetyczne są nieuleczalne. Moż­na natomiast leczyć schorzenia, jakie niektórym z nich towarzyszą, np. pewne wady serca w przypadku zespołu Downa. 

A może... operacja?
W bardziej zaawansowanej ciąży można robić wyżej opisane badania inwazyjne (amniopunkcja, kordocenteza), żeby diagnozować inne, niegenetyczne już, choroby dziecka w łonie mamy, np. małowodzie, konflikt serologiczny, toksoplazmozę. Wiele z tych schorzeń można również od razu zacząć leczyć. Maleństwu podaje się leki poprzez naczynia pępowinowe. Czasami robi się także operację na otwartej macicy. Nie kroi się w tym celu brzucha mamy, ale dostaje do malca poprzez brzuch kobiety za pomocą specjalnego narzędzia wprowadzanego przez niewielkie nakłucie (endoskopowo). W ten sposób można np. leczyć wady układu moczowego lub wodogłowie. Zabiegi te wykonywane są zarówno na Zachodzie, jak i w Polsce. Wykonywane są jednak bardzo rzadko. To poważne operacje brzuszne.

Kalendarium badań w ciąży

Przyszłe mamy zgłaszają się na kontrole do lekarza co cztery tygodnie, po 20. tygodniu ciąży – co trzy, po 32. tygodniu – co dwa, a po 36. tygodniu nawet co tydzień. Jeśli jednak zauważysz jakieś niepokojące objawy, idź do ginekologa, nie czekając na planowaną wizytę. Jedne spotkania ze specjalistami będą przyjemniejsze, np. obserwowanie pulsującego serduszka na ekranie USG, a inne możesz wspominać źle, np. częste pobrania krwi. Co ważne, warto przechowywać wyniki badań. Jeśli okaże się, że musisz zmienić lekarza lub trafisz do szpitala (odpukać!), historię ciąży będzie można bez problemu odtworzyć. Polskie Towarzystwo Ginekologiczne opracowało terminarz badań, które trzeba zrobić w prawidłowo przebiegającej ciąży (patrz: Tabela PDF). Tymczasem przeczytaj, po co właściwie wykonuje się niektóre z analiz i jak wygląda samo badanie.

Grupa krwi i czynnik Rh 
Jeżeli już kiedyś miałaś robione tego typu badania i masz ich oryginalny wynik, to może nie trzeba będzie ich powtarzać. Ten typ analizy jest ważny z dwóch powodów. Po pierwsze, jeśli przytrafi ci się coś złego i konieczne będzie przetaczanie krwi, to nie wystarczy tylko powiedzieć lekarzowi, jaką masz grupę. By wykonać transfuzję, musi on mieć w ręku dokument, który to stuprocentowo potwierdza. Druga ważna sprawa to czynnik Rh. Chodzi o to, by „wyłowić” kobiety z czynnikiem ujemnym (Rh–). Jeśli ich partnerzy mają czynnik dodatni, istnieje ryzyko, że w tej lub kolejnej ciąży dojdzie do konfliktu serologicznego i organizm matki będzie produkował przeciwciała przeciwko krwinkom płodu. Ciężarnym z czynnikiem krwi Rh– podaje się wtedy odpowiednio wcześniej przeciwciała, aby uniknąć poważnych powikłań w rozwoju maleństwa.

Badania prenatalne
Tak potocznie nazywane są inwazyjne analizy, dzięki którym można dokładnie ocenić rozwój maluszka. Niestety, niosą one pewne ryzyko komplikacji ciąży. Niekiedy tego typu badanie jest konieczne, aby ostatecznie potwierdzić lub wykluczyć istnienie wady rozwojowej albo genetycznej u dziecka. Najczęściej badania prenatalne zaleca się kobietom po 35. roku życia oraz tym, u których w rodzinie (własnej lub ze strony partnera) wystąpiły jakieś wady genetyczne. Są trzy rodzaje badań inwazyjnych:
- Amniopunkcja – pod kontrolą USG pobiera się za pomocą igły płyn owodniowy, bo w nim znajdują się przydatne do badania komórki płodu.
- Biopsja kosmówki – pod kontrolą USG lekarz nakłuwa igłą skórę na brzuchu i pobiera próbkę kosmków łożyskowych.
- Kardocenteza – pod kontrolą USG lekarz pobiera przez brzuch niewielką ilość krwi pępowinowej dziecka.

WR, czyli odczyn Wassermanna 
Badanie to służy wykrywaniu kiły, groźnej choroby zakaźnej przenoszonej drogą płciową. Wykonuje się je dwukrotnie – na początku (wtedy jest najgroźniejsza) i pod koniec ciąży – co pozwala zapobiec kile wrodzonej, która wywołuje u dziecka nieuleczalne zmiany (w przeciwieństwie do tej kiła nabyta matki jest chorobą całkowicie uleczalną i można ją leczyć nawet w czasie ciąży). Badanie to polega po prostu na pobraniu odrobiny krwi do analizy.

Ciąża pod kontrolą

Badania przeprowadzane regularnie w czasie ciąży zazwyczaj potwierdzają, że maleństwo rośnie i rozwija się prawidłowo. Jeśli jednak twój lekarz zauważy coś niepokojącego, może cię skierować na badania specjalistyczne. Postęp w medycynie jest tak niezwykły, że można już nawet leczyć dzieci, zanim przyjdą na świat.

Jak bije serduszko 
Począwszy od 24. tygodnia ciąży ginekolog podczas każdej wizyty słucha bicia serca dziecka (przez stetoskop położniczy lub ultradźwiękowy detektor tętna). Oprócz tego można wykonać tzw. KTG (badanie kardiotokograficzne), które sprawdza czynność skurczową macicy i informuje o pracy serca płodu. Powtarza się je, w zależności od wskazań lekarza, aż do końca ciąży. W czasie porodu KTG informuje o stanie rodzącego się maleństwa (lekarz ocenia to na podstawie zapisu pracy serca), rejestruje częstotliwość i siłę skurczów porodowych – uzyskane w ten sposób dane ułatwiają podjęcie decyzji o ewentualnym cesarskim cięciu.

AMNIOPUNKCJA 
Czemu służy? Określa skład chromosomów dziecka, by wykryć wady genetyczne (np. zespół Downa) i niektóre choroby metaboliczne (mukowiscydoza).
Na czym polega? Lekarz nakłuwa powłoki brzuszne i igłą pobiera wody płodowe z macicy (około 20 ml). Na podstawie analizy budowy komórek z pobranego płynu można ocenić ich strukturę genetyczną i zdrowie maleństwa.
Kiedy się wykonuje? Między 15. (skończonym) a 20. tygodniem ciąży. Bezpłatnie jest wykonywane kobietom po 35. roku życia oraz tym, u których w rodzinie występowały wady genetyczne lub które wcześniej urodziły chore dziecko. Badanie „na życzenie” kosztuje 1000–1500 zł. Istnieje ryzyko poronienia – 1%. Lekarze mają dziś wiele możliwości oceny stanu zdrowia nienarodzonego dziecka. Pozwala to w razie potrzeby otoczyć przyszłą mamę szczególną opieką, leczyć malca albo zaplanować poród w specjalistycznej klinice.

BADANIE DOPPLEROWSKIE 
Czemu służy? Analizuje falę przepływu krwi w naczyniach krwionośnych.
Na czym polega? Jest to rodzaj badania USG. Na ekranie można zobaczyć w kolorze naczynia krwionośne, a analiza przepływu krwi umożliwia m.in. rozpoznanie niedotlenienia płodu.
Kiedy się wykonuje? Ze wskazań lekarskich, w ciąży wysokiego ryzyka:
– w drugim trymestrze mierzy przepływ krwi w tętnicach macicznych, co pozwala rozpoznać zagrożenie nadciśnieniem u ciężarnej i wykryć ewentualne zaburzenia we wzroście płodu. 
– w trzecim trymestrze bada jakość krążenia krwi między łożyskiem i płodem, żeby stwierdzić lub wykluczyć niedotlenienie dziecka. W razie niedotlenienia lekarze mogą podjąć decyzję o wykonaniu cesarskiego cięcia. Najczęściej badanie wykonywane jest właśnie w trzecim trymestrze. W drugim trymestrze robi się je znacznie rzadziej.

ULTRASONOGRAFIA 
Czemu służy? Badanie w 7–9.tygodniu ciąży potwierdza ciążę i informuje, czy pęcherzyk ciążowy jest prawidłowo zagnieżdżony w jamie macicy. Kolejne pozwalają na dosyć dokładną ocenę budowy rozwijającego się płodu. 
Na czym polega? Pierwsze USG (7–9. tydzień) wykonuje się przez pochwę specjalną sondą. Podczas kolejnych do brzucha mamy przykładana jest specjalna głowica, a na ekranie ukazuje się obraz płodu. Już podczas drugiego badania lekarz dokładnie widzi m.in. czaszkę, kanał kręgowy, serce, nerki, żołądek. Może zmierzyć odległość między skórą karku a kręgosłupem oraz długość kości nosowej – pomaga to wykryć wady genetyczne. Kolejne badania umożliwiają systematyczną obserwację i ocenę rozwoju dziecka. Lekarz sprawdza także budowę łożyska i jego położenie.
Kiedy się wykonuje? Obowiązkowe badania w 11–14., 18–23. i w 28–32. tygodniu. Dodatkowe: 7–9 i 36–38 tydzień.

BIOPSJA TROFOBLASTU (ŁOŻYSKA) 
Czemu służy? Umożliwia wykrycie niektórych wad genetycznych.
Na czym polega? Lekarz nakłuwa powłoki brzuszne i igłą pobiera komórki łożyska, którego skład chromosomowy jest taki sam, jak u dziecka. Mogą być one także wydobyte przez kanał szyjki macicy za pomocą cewnika. Pobrany materiał jest hodowany przez dwa tygodnie. Potem lekarz ocenia budowę komórek. Prawidłowa oznacza, że maluszek nie jest obciążony wadą genetyczną. Jest to badanie inwazyjne (ryzyko poronienia wynosi 1,5–2%).
Kiedy się wykonuje? Około 11–14. tygodnia ciąży. Wskazania są takie, jak w przypadku amniopunkcji.

TEST PODWÓJNY 
Czemu służy? Określa ryzyko wystąpienia wady genetycznej. Test nie potwierdza wady, podaje tylko prawdopodobieństwo jej wystąpienia. Jeśli jest wysokie, przyszłą mamę kieruje się na amniopunkcję (patrz wyżej). 
Na czym polega? W pobranej od kobiety krwi oznacza się poziom hormonu beta-hCG oraz białka PAPP-A. Równolegle wykonuje się badania USG. Wyniki pozwalają oszacować ryzyko wystąpienia nieprawidłowości.
Kiedy się wykonuje? W 11–14. tygodniu. Wskazania do przeprowadzenia testu są takie same, jak w przypadku amniopunkcji i biopsji trofoblastu. Czasem, obecnie rzadko, wykonuje się tzw. test potrójny.

ECHOKARDIOGRAFIA 
Czemu służy? Pozwala ocenić budowę serca oraz to, czy pracuje ono prawidłowo.
Na czym polega? Jest to nieinwazyjne badanie USG, które przeprowadza się, przykładając ultrasonograficzną głowicę do brzucha mamy. Trwa ok. pół godziny.
Kiedy się wykonuje? Jeśli podczas zwykłego USG lekarz zauważy nieprawidłowości, gdy zbyt mały jest przyrost masy ciała płodu lub dziecko za wolno rośnie, kiedy mama cierpi na cukrzycę lub w przeszłości urodziła dziecko z wadą serca. Na ogół robione jest około 22–28. tygodnia ciąży, ze wskazań lekarskich (przeprowadza je zazwyczaj kardiolog-pediatra).
To ważne! Jeśli wada serca zostanie wykryta w życiu płodowym, poród odbywa się w klinice, w której od razu po urodzeniu można poddać dziecko specjalistycznemu leczeniu (np. operacji wady serca).

Rutynowe badania w ciąży

Regularne wizyty u ginekologa i wykonywanie zleconych przez niego badań pozwalają obserwować, czy maleńka istota w Twoim brzuchu rozwija się prawidłowo.

Regularne kontrole u ginekologa będą Cię mobilizować do dbania o siebie i wykonywania zalecanych badań. Lekarz to Twój najlepszy doradca, więc wybierz kogoś zaufanego. Umów się z nim, gdy tylko podejrzewasz, że jesteś w ciąży, ale nie wahaj się go zmienić na innego, jeśli masz poczucie, że nie poświęca Ci wystarczająco uwagi. 
Do 30.-34. tygodnia ciąży powinnaś zgłaszać się na wizyty co cztery tygodnie, do 38. – co dwa, a potem – co tydzień. W tym czasie ginekolog zleci Ci wykonywanie badań, które pozwolą ocenić stan Twojego zdrowia i rozwój ciąży. Niektóre z nich zrobi podczas wizyty, a na większość wypisze skierowanie lub wyśle Cię do innego specjalisty. 

Ciężar ciała
Nie lekceważ tego pomiaru. Zważ się podczas pierwszej wizyty i zapisz wynik, by móc go później porównywać. Pod koniec ciąży maleństwo waży mniej więcej 3,5 kilograma, a łożysko i wody płodowe razem – niewiele ponad półtora. Macica powiększa się o około kilogram, a piersi o pół. W Twoim organizmie przybywa krwi oraz płynów komórkowych, które łącznie ważą trochę ponad 2,5 kilograma. To daje wynik około 9 kilogramów. O tyle zaleca się przytyć kobiecie, która przed ciążą miała nadwagę. Jeśli była szczupła, może pozwolić sobie dodatkowo na 3-3,5 kilograma tkanki tłuszczowej. Pod koniec ciąży waga nie powinna wzrosnąć bardziej niż o dodatkowe 12-13 kilogramów. Możesz to osiągnąć, jeśli przez pierwszą połowę ciąży zamiast jeść bardziej kaloryczne potrawy, zaczniesz odżywiać się zdrowiej. Większy apetyt często wynika z potrzeby uzupełnienia przez organizm brakujących składników odżywczych, witamin, soli mineralnych. Pamiętaj, że zbyt duży przyrost wagi może też wynikać z zatrzymywania wody w organizmie, a także – co dużo groźniejsze – wskazywać na tzw. zatrucie ciążowe.

Cytologia, bakteriologia
Na początku należy wykonać cytologię oraz badanie na stopień czystości pochwy i jej pH. Po 34. tygodniu lekarz zleci Ci kolejne badanie bakteriologiczne – tym razem posiew z pochwy. W ten prosty sposób możesz zapobiegać niebezpiecznym dla dziecka infekcjom, a jeśli wystąpią – odkryć ich przyczyny i szybko rozpocząć właściwe leczenie. Również dwukrotnie (na początku i pod koniec ciąży) będziesz musiała zbadać odczyn WR – badanie krwi w kierunku kiły (jest ono wymagane przez szpital), a czasem także badanie w kierunku HIV.
Cytologię wykonuje się na początku ciąży, żeby stwierdzić, czy na szyjce macicy nie ma komórek nowotworowych. Wynik oznacza się cyfrą rzymską.
• Grupa I – układ rozrodczy jest zdrowy.
• Grupa II – masz stan zapalny pochwy.
• Grupa III – sygnalizuje, że z twoim zdrowiem może się dziać coś złego.
• Grupa IV – podejrzenie nowotworu.

Inne choroby
Możesz sprawdzić stężenie immunoglobulin odpornościowych (IgG, IgM), które wykażą, czy przechodziłaś zakażenie toksoplazmozą oraz różyczką i czy jesteś na te choroby uodporniona. 
Odczyn VDRL
Oznacza się go na początku ciąży, a potem jeszcze raz około 37. tygodnia. Jest to badanie serologiczne, wykrywające przeciwciała swoiste dla bakterii wywołującej kiłę. Wynik powinien być ujemny.
HbsAg
To antygen wirusowego zapalenia wątroby typu B (tzw. żółtaczki wszczepiennej). Jeśli nie miałaś kontaktu z wirusem wywołującym tę chorobę, wynik będzie ujemny. Badanie wykonuje się w 37. tygodniu ciąży.
Przeciwciała dla toksoplazmozy
Oznacza się je na początku ciąży i w zależności od uzyskanego wyniku powtarza się w 2. i 3. trymestrze. Obecność przeciwciał w klasie IgM świadczy o aktywnej fazie choroby, czyli możliwości zarażenia się w ciąży. Obecność przeciwciał w klasie IgG dowodzi o przebyciu choroby w przeszłości.
Przeciwciała dla różyczki
Jeśli są nieobecne w klasie IgM i IgG, świadczy to o braku kontaktu z chorobą. Obecność przeciwciał w klasie IgG – tak jest najczęściej – oznacza, że przeszłaś tę chorobę.
 

USG

Ile razy w czasie ciąży powinnam zrobić USG? Moje koleżanki robią je niemal co miesiąc. Czy to nie za często? Kinga z Radomia

Zgodnie z zaleceniami konsultanta krajowego ds. ginekologii i położnictwa kobieta w ciąży powinna przynajmniej raz zrobić badanie ultrasonograficzne między 18. a 22. tygodniem. Ultrasonolog sprawdzi, ile trwa ciąża i czy dziecko rozwija się prawidłowo. 

Jednak położnicy zlecają mamom trzykrotne badanie USG: pierwsze między 11. a 13. tygodniem (choć czasem USG wykonuje się nawet ok. 8. tygodnia), drugie między 20. a 23. tygodniem, a trzecie między 30. a 33 tygodniem. W razie potrzeby lekarz może zlecić dodatkowe badanie.