AMERYKA W OCZACH ENTUZJASTY.pdf

AMERYKA W OCZACH ENTUZJASTY

Jan Latus

Dobrze jest, jeśli ktoś przyjrzy się naszemu życiu od

zewnątrz. My na przykład oglądamy tak ludzi w Polsce.

Odfiltrowujemy ich narzekania i stwierdzamy często, że

ich życie jest całkiem niezłe i posiada wiele walorów

zagubionych w Ameryce, a tam traktowanych jako

oczywiste, więc niedocenionych. Tak samo przybysz z Polski do Ameryki może patrzeć z

podziwem na nasze życie i jakimi nie bylibyśmy malkontentami (a jesteśmy, mamy to we

krwi), takie pochwały zmuszą nas do spojrzenia na siebie od zewnątrz, docenienia

własnego dobrobytu, osiągnięć, życiowej sytuacji. Także - docenienia Ameryki, w której

życie posiada wiele walorów szybko uznanych przez przybyszów za oczywiste, więc

niedocenionych.

Takim obserwatorem z zewnątrz był mój tata, który, skończywszy 80 lat, po raz pierwszy

wybrał się w zaoceaniczną podróż.

Tata był Nowym Jorkiem (a także Kalifornią, gdzie zrobił sobie wypad) zachwycony.

Jakżeby nie mógł być? Przecież chodził po pięknych uliczkach Brooklyn Heights, jeździł

metrem prosto na plażę nad Atlantykiem, podziwiał panoramę miasta z dachu

Rockefeller Center. Potem, dla odmiany, wsiadał do Water Taxi, która przewoziła go, w

słońcu i w morskiej bryzie, w kolejne miejsca, gdzie nagromadzono domy osobliwe i

oryginalne, ludzi kolorowych i rozmaitych, kuchnie z całego świata. Korzystał z

turystycznych atrakcji? Ależ wymieniam przeżycia dostępne dla każdego z nas!

Nie znam takiego miasta na świecie, gdzie przez kilka tygodni urlopu można by

zaoferować turyście tyle atrakcji i które tak byłyby różnorodne. Bo przecież można

spędzić dzień oglądając obrazy w MoMA albo przebierając krawaty w sklepie Century

21, albo dziesiątki książek o szachach w księgarni The Strand. Poruszając się po

wodzie, po lądzie albo pod lądem. Jedząc rybę z rusztu w niepozornej greckiej knajpce

lub pikantne pierożki w restauracji koreańskiej. A we wszystkich - w gwarze i tłoku, bo na

jedzenie na mieście stać tu wielu.

Jak powiedziałem, tata był zachwycony, a ja się bardzo cieszyłem, że mogę spędzić

urlop zapewniając mu - jego słowami - najpiękniejsze wakacje w życiu.

Czy Wy, Czytelnicy ze smętkiem w duszy, goryczą w sercu i żółcią w wątrobie, naprawdę

nie zauważacie, w jak ciekawym żyjecie mieście? Może nie zauważacie, bo wasze kroki

prowadzą jedynie z pracy do domu, polskiej stołówki, kościoła i dyskoteki, a myśli wasze

skupiają się wyłącznie na zarabianiu i odkładaniu. Ale jeśli ktoś nie pozostaje umysłowo

zapętlony (wiem, że od imigranta wymagam wiele!), wtedy może sobie brać z tego

miasta, z Ameryki, co chce. Ameryka nie polega wyłącznie na zarabianiu pieniędzy!

Szokująca opinia, prawda? Jest tu miejsce zarówno dla dorobkiewiczów, jak i pracowitej,

kochającej swoich pacjentów pielęgniarki. Dla lubiącej dzieci opiekunki, dla miłośnika

impresjonizmu francuskiego, dla pijaka i ascety, dla utracjusza i liczykrupy.

Jedynym zgrzytem w tym miłym oglądaniu mojego nowojorskiego życia przez

obserwatora z zewnątrz były spotkania z Polakami. Oni zachwytu Ameryką po prostu nie

rozumieli. "No, chyba że przyjechał pan na wakacje, wtedy to co innego!". Uśmiechali się

przy tym smutno, jakby powstrzymując się przed opowiedzeniem starszemu, naiwnemu

panu, jakie naprawdę jest tu życie. Jakie jest, słowem, okropne.

Po tych rozmowach tata zadawał mi proste pytanie: dlaczego tu mieszkają, skoro tak im

się nie podoba? Lepiej im było w swoim miasteczku?

Wbrew pozorom, jego obserwacje nie wynikały z naiwności. Mój ojciec przeszedł więcej

niż my: okupację, łapanki, wywózkę do Niemiec, obóz uchodźców, stalinizm, śmierć

rodziców, kartki na mięso, wyjazd obydwojga dzieci do Ameryki, poważne choroby;

ostatnio - śmierć Żony. Może dzięki temu potrafi docenić proste przyjemności i rzeczy

obiektywnie dobre. Tak jak tam w Polsce cieszył się prostą kanapką z szynką, tu

próbował kilkunastu chyba kuchni świata - i smakowało mu wszystko, bo nie jest tak, jak

my, rozpuszczony, więcej ma natomiast tolerancji, więcej rzeczy rozumie i docenia. Jako

człowiek, który przeżył w Polsce całe życie, a nie tylko nieustannie podróżował i

porównywał, zauważał też i doceniał uprzejmość Amerykanów, niespotykaną w kraju

życzliwość. Nieznający słowa po angielsku emeryt uważnie się rozglądał - i dzięki temu

zauważał rzeczy, których my nie widzimy. Że metro nie może być tak czyste jak

warszawskie, skoro nowojorska sieć liczy kilkaset kilometrów. Że dużo domów jest

starych, to zauważył. Ale spostrzegał też, że nieustannie się je remontuje i czyści.

Podobało mu się, że wystarczy wychodząc zatrzasnąć drzwi mojego mieszkania, że

może spokojnie wracać sam do niego wieczorem i że w barze czuje się bezpiecznie.

Wrócił do Polski, bo to jest jego miejsce na ziemi, ale wrócił uspokojony, że jego dzieci

dobrze zrobiły osiedlając się w USA. Powiedział nawet raz, że rozumie, dlaczego

Amerykanie gotowi byli ginąć w czasie wojen za swój kraj. Śmieszne... naiwne... a może

właśnie przez takich imigrantów Ameryka została zbudowana?

Komentarze, opinie, sugestie - kliknij tu aby wyslac e-mail

Ostatnia modyfikacja: Fri Oct 27 16:36:55 2006

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: