Poruszanie_sie.pdf

CZARNA TAKTYKA Poruszanie się w budynkach

Umiejętność poruszania się w budynku ma na celu zmniejszenie strat własnych, oraz zapewnienie sobie

powodzenia akcji. Ponieważ wszystko musi być wykonane w sposób przemyślany i perfekcyjny, konieczne

są długie ćwiczenia z pełnym oporządzeniem, zakładające wiele wariantów i opcji sytuacyjnych. Korytarze

opanowane przez przeciwnika stanowią bardzo trudny teren walki. Na ogół są wąskie i pozbawione

elementów mogących stanowić osłonę. Nigdy nie należy poruszać się środkiem korytarza, lecz przy którejś

ze ścian. Członkowie zespołu szturmowego poruszając się powinni czuć ścianę, lecz jej nie dotykać. Po

korytarzu należy poruszać się w umiarkowanym tempie, w rzędzie przy jednej lub przy obu ścianach. Jeżeli

zespół biegnie, powinien to czynić również w rzędzie. Broń należy wtedy trzymać w taki sposób, jak w

postawie gotowości. Natomiast gdy poruszamy się marszem, broń powinna być trzymana tak jak w

postawie gotowości lub być oparta kolbą o ramię z lufą skierowaną w dół. Po obu stronach korytarza należy

poruszać się zwłaszcza wtedy, gdy jest on szeroki (powyżej 3 m). Poruszanie się po obu stronach umożliwia

lepszą penetrację wzrokową korytarza, oraz szybszą reakcję na ewentualne ruchy przeciwnika. W przypadku

ataku ze strony przeciwnika prowadzący zespół przyjmuje pozycję strzelecką i bierze na siebie ciężar

odparcia ataku. Pozostali zajmują pozycje w zależności od rozwoju sytuacji.

Jeżeli poruszający się zespół nie ma dokładnie zlokalizowanego przeciwnika i pomieszczenia do ataku,

ostatni żołnierz powinien poruszać się tyłem na wypadek ewentualnego ataku „zza pleców”. Ubezpiecza w

ten sposób kolegów z zespołu. Po schodach w odróżnieniu od korytarzy zespół (pierwsza dwójka w

zespole wieloosobowym) porusza się pojedynczo. Rozpoczynając pokonywanie schodów „jedynka” idzie po

nich z bronią skierowaną w stronę spodziewanego przeciwnika, podobnie jak na korytarzu „czując” ścianę.

Zatrzymuje się w momencie, gdy oceni, że może skutecznie osłonić „dwójkę”. Wydaje wtedy „dwójce”

komendę „IDŹ!” (lub przekazuje umówiony sygnał). „Dwójka” odpowiada „IDĘ!” (lub przekazuje umówiony

sygnał), przemieszcza się na wyższe partie schodów do miejsca, gdzie zajmuje pozycję umożliwiającą

skuteczna osłonę „jedynki”. I tak dalej. Przemieszczanie na przemian odbywa się do momentu, gdy któryś z

nich osiągnie róg na poziomie, na którym prowadzone będą dalsze działania. W trakcie poruszania się po

schodach pozostała część zespołu porusza się w pewnej odległości za prowadzącą dwójką. Zejście po

schodach w dół odbywa się w identyczny sposób.