Opisane przez nas zajęcie zostało przygotowane dla jednej z dziewczynek naszego przedszkola uczęszczającej do grupy integracyjnej. Uważamy, że z powodzeniem może być wykorzystane w pracy indywidualnej lub w małych zespołach. Jest tylko jeden warunek – prawdziwy śniegowy bałwanek, którego można ulepić samemu lub dzień wcześniej z dzieckiem.
„ ŚNIEGOWY BAŁWANEK”
SCENARIUSZ ZAJĘCIA DO PRACY INDYWIDUALNEJ
Z DZIECKIEM NIEPEŁNOSPRAWNYM INTELEKTUALNIE
W WIEKU PRZEDSZKOLNYM ( nie posługującym się mową czynną)
Miejsce zajęcia: sala przedszkolna, można także w trakcie zajęcia wyjść
na podwórko.
Czas trwania: 20 minut.
Cele:
terapeutyczny:
· rozwijanie spostrzegawczości wzrokowej i termicznej (wprowadzenie pojęcia: ciepło, zimno),
operacyjne:
· utrwalenia piosenki „Kto to?”
· utrwalenie rysowanego wierszyka „Bałwanek”,
· rozwijanie sprawności manualnej,
· ćwiczenia oddechowe,
· rozwijanie mowy biernej (rozumienie poleceń).
Pomoce dydaktyczne:
· bałwanek ze śniegu,
· miska,
· duży obrazek przedstawiający dzieci bawiące się zimą na podwórku,
· małe obrazki przedstawiające sylwetki dzieci, narty, dom, płot, drzewo,
· wata,
· słomka,
· duże pudełko z mąką.
Przebieg zajęcia:
1. Piosenka „Kto to?” Nauczycielka śpiewa piosenkę, można ją także odtwarzać z kasety i wspólnie z dzieckiem naśladują ruchem jej słowa:
Na podwórku już od rana dziwny gość zawitał.
Nie rusza się, nic nie mówi, o nic się nie pyta.
Twarz okrągła, nos kartofel, oczy dwa węgielki,
Szyi nie ma, nic nie widać, a jak beczka wielki.
Koszyk stary jak kapelusz, ma na czubku głowy.
Któż to taki? Czy już wiecie?
To bałwan śniegowy.
2. Nauczyciel: Ten bałwan, o którym śpiewałyśmy ulepiony jest ze śniegu. Stoi sobie na podwórku. Chodź zobaczymy, może za naszym oknem też jest bałwan?
Nauczycielka i dziecko podchodzą do okna, odsłaniają firankę. Na balkonie (lub parapecie) stoi mały bałwanek. Zabierają go do sali i ustawiają w misce.
3. Nauczyciel: Bałwan ulepiony jest ze śniegu, dotknij go, czujesz jaki jest zimny?
Dziecko dotyka bałwana, nauczyciel kilkakrotnie powtarza, że jest zimny.
4. Dziecko dostaje do ręki kawałek śniegu, obserwuje jak topnieje.
Nauczyciel: Zobacz, śnieg zamienił się w wodę, zimną wodę. Dotknij teraz tą ręką policzka, czujesz jaka jest zimna?
Dziecko dotyka policzka, czoło, drugą rękę i inne części ciała.
5. Nauczyciel: Moja ręką jest ciepła, czujesz?
Nauczycielka pociera ręce, dotyka drugiego policzka dziecka, jego ręki, szyi, czoła.
6. Dla utrwalenia ponownie dotykamy raz ciepłą, raz zimną ręką policzka dziecka.
7. Nauczyciel: Zaniosę na balkon bałwana, żeby cały nam nie stopniał, a ty zobacz, jaki ładny narysowałam dla ciebie obrazek.
Nauczycielka kładzie przed dzieckiem obrazek zachęcając do oglądania i odnosi bałwana na balkon.
8. Nauczyciel: Pokaż, gdzie są bałwanki?
Dziecko odszukuje i wskazuje palcem.
9. Nauczyciel: Te bałwanki ulepiły dzieci, które teraz bawią się w chowanego, poszukajmy je.
Nauczycielka demonstruje ilustracje przedstawiające dzieci, prosi o odszukanie ich na dużym obrazku.
10. Nauczyciel: Popatrz mam tutaj dom, gdzie jest taki sam?
Nauczycielka demonstruje kolejno małe obrazki przedstawiające dom, płot, drzewo, narty. Zadanie dziecka polega na dopasowaniu ich do takich samych na dużym obrazku.
11. Nauczyciel: A teraz zrzucimy na nasz obrazek trochę śniegu. Te małe kawałki waty, to będzie śnieg.
Układamy na dłoni dziecka kawałki waty i prosimy, żeby je zdmuchiwało na obrazek. Parę płatków możemy nanieść na ilustrację za pomocą słomki.
12. Nauczyciel: Czy pamiętasz nasz wierszyk o bałwanku? Ja powiem wierszyk, a ty narysuj bałwanka palcem.
Nauczycielka recytuje wiersz, a dziecko rysuje palcem w pudełku z mąką. Jeśli dziecko będzie miało trudności nauczycielka rysuje kolejne etapy obrazka na kartce, a dziecko odwzorowuje.
Nasz bałwanek śmieszny panek.
Zrobię kulę, zrobię dwie, skleję i trzymają się!
Trzecia kula - oto głowa i figurka już gotowa!
Oczy czarne plamki dwie, prosty nos, buzia w skos.
Rózga, czapka nieco krzywo i skończone nasze dziwo.!!!
Zawieszenie pracy na tablicy.
13. Zakończenie zajęcia – pożegnanie.
bronka851