P.C. WYKŁAD 1
Prof.dr. Julian Jezioro
Prawo cywilne – powszechni uznana i skodyfikowana gałąż polskiego prawa, której przedmiotem są stosunki cywilno-prawne, podmiotami tych stosunków są osoby fizyczne, prawne.
Stosunki cywilno-prawne – część stosunków społecznych o doniosłości majątkowej (dają się wyrazić w postaci wartości ekonomicznej) oraz związane z nimi stosunki nie majątkowe ukształtowane na zasadzie równorzędności podmiotów tych stosunków. Podmioty są autonomiczne względem siebie (równość podmiotów).
Prawo cywilne jako gałąż prawa prywatnego dotyczy stosunków pomiędzy poszczególnymi obywatelami, a nie pomiędzy państwem, a obywatelem lub organizacją społeczną realizującą funkcje państwa, a obywatelem.
Funkcja prawa cywilnego – zapewnienie bezkolizyjnej wymiany dóbr i usług w celu zaspokojenia potrzeb poszczególnych podmiotów oraz uregulowanie prowadzenia działalności gospodarczej.
Cechą prawa cywilnego jest jego samo usługowość. Większość sporów cywilnych może być rozstrzygana przez same strony bez udziału organów państwa. Uczestnicy sporu mogą sami rozstrzygnąć sprawę. Prawomocne rozstrzygnięcia sądowe są oddane dyspozycji stronom.
Postępowanie cywilne cechuje formalizm, sąd nie ma obowiązku ustalać prawdy obiektywnie, orzeka na podstawie faktów ukazanych przez strony, Sąd nie ma inicjatywy dowodowej.
Sankcja – skutek naruszenia prawa. Prawo cywilne nie stosuje sankcji bezpośrednio na dobra osobiste: pozbawienie wolności, grzywna. Podstawowa sankcja to obowiązek naprawienia szkody.
ZASADA ROZKŁADU CIĘŻARU DOWODU. (art. 6)
Domniemanie - polega na tym, że skutek prawny następuje pomimo braku wykazania jego podstawy praktycznej, a jedynie wykazania okoliczności uprawdopodabniające. Skutkiem domniemania jest zmiana rozkładu ciężaru dowodu, tz. zwolnienie z obowiązku wykazywania tego faktu który objęty jest w domniemaniu.
chomixus