Pogromcy Piwnych Mitów - Dobre, czyli drogie.pdf - Maciej Chołdrych - Piwoznawcy - Juzek_K

R YNKI A LKOHOLOWE styczeń 2011 5

PIWO

Dobre, czyli drogie?

Maciej Chołdrych, www.piwoznawcy.pl

W naszej alkoholowej kulturze od lat funk-

cjonuje sformułowanie będące ikoną byleja-

kości, niskich półek i wszystkich innych nega-

tywnie kojarzących się przymiotów. Chodzi

o produkt pt. „tanie wino”. Mówiąc tak, nie

mamy na myśli wina za kilkanaście złotych,

tylko niepijalny produkt winopodobny, który

przez lata na polskim rynku budował błędny

wizerunek kategorii wina.

Dzisiaj, mocno uświadomieni, znamy się

na winach na tyle, by bez strachu przejść mię-

dzy półkami i wybrać bezpieczną opcję, która

zapewni nam jako taki sukces kulinarno-to-

warzyski. Co więcej, nie tylko wina łatwiej

nam rozróżniać. Tanie wina powoli przecho-

dzą do przeszłości wypierane przez tanie na-

lewki i mocniejsze alkohole. Pojawił się jed-

nak termin, o którym przez lata nie było mowy,

a mianowicie „tanie piwo”. Jeszcze kilka lat

temu była to zapowiedź udanych zakupów

i wesołego weekendu. Dziś jednak na hasło

„tanie piwo” reagujemy inaczej, oczyma wy-

obraźni widząc wystrzałową nazwę trunku

kojarzącą się nieodparcie z terminatorem lub

wysokim napięciem oraz alkoholową moc na

poziomie 8,9 a może nawet 10%.

piwa i ogólnej pijalności. Średnio wyeduko-

wany miłośnik piwa bez trudu rozpozna tu

różnice.

Główną cechą świadczącą o tym, że tanie

piwo powstało w tani sposób, jest wyraźny

zapach alkoholu wydobywający się po otwar-

ciu piwa. Etanol przykrywa pozostałe cechy

i sprawia, że w smaku piwa wyczuwamy

ostrą, piekącą cierpkość. Tuż pod alkoholo-

wym aromatem wyczujemy niezharmonizo-

waną mieszankę zapachów, typowych dla na-

pojów warzonych po zachodzie słońca.

Śliwki, mirabelki, morele, a wszystko to deli-

katnie nadpsute. Duża ilość alkoholi wyż-

szych i aldehydów da się także odczuć już na-

stepnęgo poranka po wypiciu kilku „tanich

i dobrych” piw.

Zresztą nie tylko mocne piwa można w ten

sposób rozpoznać. Niska jakość piw lekkich

uwydatania się w katronowym, papierowym

czy wręcz woskowym aromacie typowym dla

piw utlenionych.

czy Belgii. Tylko tam kupimy owiane tajemni-

czymi historiami, pięknie zapakowane butelki

z unikalną zawartością. By jednak nie przeżyć

jednego z większych życiowych rozczarowań,

należy przygotować się na to, że najdroższe

piwa, uchodzące za najlepsze piwa na świe-

cie, nie smakują jak piwo, przynajmniej dla pi-

woszy ze środkowej i wschodniej Europy.

Najczęściej należą one do gatunków barley

wine (odmiana ang. ale), belgian ale, trapist

(dostepny w Polsce) czy bock (koźlak). Piwa

te są z reguły bardzo mocne, jednak ich moc

jest doskonale związana i otoczona doskona-

łym profilem aromatycznym, w którym kar-

mel, toffi czy zioła to cechy wręcz pospolite.

Mówiąc o najdroższych piwa, nie sposób nie

zahaczyć o tematy finansowe. Ile trzeba więc

wydać, by delektować się jednym z najdroż-

szych? Oczywiście mamy tu spory przekrój,

szlachetne trapist możemy

kupić w Polsce za około 25

zł, biere de gard czy biere

de champagne to już wy-

datek rzędu około 100 zł za

butelkę. Za angielskie la ville

bon secure zapłacimy 1000

dolarów (tak!), ale wszystkie

te piwa przebija angielski

wynalazek o wymownej

nazwie End of Story, któ-

ry kosztuje nie miej nie

więcej tylko 900 funtów

brytyjskich. Ani cena,

ani moc alkoholu (55%),

nie jest tak szokująca

jak opakowanie. Każda

butelka „zapakowana”

jest w wypchaną szarą

wiewiórkę. Szyjka zaś

wystaje z pyszczka

stworzenia. W tym mo-

mencie po raz kolejny

warto się zastanowić,

czy najdroższe na-

prawdę oznacza naj-

lepsze?

Drogie nie znaczy najlepsze

Wysoka cena piwa, podobnie jak w świe-

cie win częściowo bierze się z planu, jaki za-

łożył sobie producent. Jeżeli piwo będzie za-

pakowane w zieloną butelkę, oklejone

pięknymi, metalizowanymi etykietami i będzie

stało na najwyższej półce, to znaczy, że

mamy do czynienia z markami premium lub

super premium, które wcale nie muszą powa-

lać nas smakiem i aromatem. Co więcej,

mogą być piwami zupełnie przeciętnymi,

ubranymi jedynie w odświętny strój, by uza-

sadnić wyższą cenę. Nie można tu jednak ge-

neralizować, istnieją bowiem na naszym ryn-

ku piwa typu premium, które są zdecydowanie

godne polecenia, a ich cena jest adekwatna

do jakości. Jednak ocena współczynnika ja-

kości do ceny to zadanie dla naprawdę świa-

domych piwoszy. Warto zwrócić także uwagę,

gdzie kupujemy piwa. Różnice w cenach

w różnych miejscach mogą sięgać tu nawet

30% dla tych samych piw.

Tanie nie znaczy niedobre

Cena, jaką płacimy za piwo, ma oczywi-

ście wiele składowych. Istotny jest tu podatek

akcyzowy oraz wiele kosztów, którymi nie bę-

dziemy tu zaprzątać sobie głowy. Sednem

sprawy w temacie piw tanich, drogich, złych

i dobrych jest ich jakość. Czy piwo, które

kosztuje powiedzmy 1,4 zł za puszkę nie

może być dobre? Oczywiście, że może – nie

będzie to jednak międzynarodowa znana

marka, tylko niszowy, regionalny produkt, któ-

ry być może nie poczuł się jeszcze dobrze

w tematach slowfood czy organic i póki co

pozycjonuje się jako piwo dla miejscowych pi-

woszy, ewentualnie turystów żądnych smako-

wych wrażeń. Jeżeli jednak tanie piwo spo-

tkamy w sieciowym markecie, możemy

przypuszczać, że cena jest tu niestety wy-

kładnikiem jakości. Może to być oczywiście

także promocyjna strategia browaru, te jed-

nak zadarzają się coraz rzadziej. W szczegól-

ności tyczy się to piw mocnych. Poziom alko-

holu 9% w jasnym lagerze grozi

zdominowaniem bukietu przez alkohol. W ta-

nich mocnych piwach alkohol jest kluczowym

elementem, stąd też piwowarzy nie przykła-

dają z reguły dużej wagi do reszty bukietu

Najdroższe, najlepsze, tyl-

ko dla koneserów…

Po piwa z najwyższych półek trzeba

się niestety wybrać do Anglii, Szkocji

Pogromcy Piwnych Mitów - Dobre, czyli drogie.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: