GRY I ZABAWY DYDAKTYCZNE JAKO SPOSÓB PRZECIWDZIAŁANIA AGRESJI:
1. „ Ręka nie musi bić”
Wiele dzieci wykorzystuje swoje ręce przede wszystkim do bicia, szczypania i popychania. Dzięki temu ćwiczeniu doświadczają one tego, że rękoma można również nawiązywać przyjazne kontakty z innymi ludźmi.
Wszyscy siedzą w kole i zamykają oczy. Prowadzący mówi, co każdy ma robić:
Siedzisz bardzo wygodnie, obie stopy opierają się pewnie o podłogę. Skoncentruj się na oddechu. Poczuj jak on przychodzi i odchodzi. Wydychasz cały swój niepokój i napięcie. Stajesz się spokojny, coraz spokojniejszy. Oddychasz głęboko i równomiernie, czujesz się bardzo dobrze.
Połóż teraz prawą rękę na lewej. Pogłaskaj delikatnie lewym palcem wskazującym prawą dłoń, najpierw po kciuku, później po palcu wskazującym, po palcu środkowym, po palcu serdecznym i po małym palcu, a później po wewnętrznej stronie dłoni. Czujesz tam pagórki i doliny, rowki i zaokrąglenia. Do czego potrzebujesz tej dłoni? Co możesz nią robić? Jaka ona teraz jest?
Po zakończeniu ćwiczenia przeprowadzamy rozmowę:
- jak się czuliście w trakcie ćwiczenia?
- Jak się czuliście po zakończeniu ćwiczenia?
- Do czego wykorzystujecie swoje dłonie na co dzień?
2. „ są sytuacje w których czuję się ważny”
Dzieci siedzą w kręgu, a ty rozpoczynasz z nimi rozmowę o sytuacjach w których czują się ważne.
Następnie dzieci uzupełniają zdania:
- gdy są moje urodziny, czuję się ...
- gdy otrzymam pochwałę, czuję się ...
- gdy pomagam koledze, czuję się ...
- gdy dostanę dobrą ocenę, czuję się ...
Skok do środka koła; za każdym razem, gdy dziecko czuje się w danej sytuacji ważne, niech wskoczy do środka koła, można zapytać o powody czucia się ważnym. podajemy przykłady w których mogą czuć się ważne:
- jestem chwalony za dobrą naukę
- wypadł mi ząb
- koledzy przychodzą do mnie do domu
- ścieram tablicę
- zamykam drzwi do klasy na klucz
3. „ Jestem ,potrafię, mam”
Przylepiamy dzieciom na plecach kartki, na których wypisane zostały następujące początki zdań:
- jestem...
- potrafię...
- mam...
dzieci chodzą po sali i uzupełniają sobie nawzajem te zdania pozytywnymi uwagami, które rzeczywiście pasują do danego uczestnika. Kiedy wszystkie zdania zostaną dokończone, dzieci zdejmują kartki ze swoich pleców i czytają co inni myślą na ich temat, autorzy wypowiedzi zostają anonimowi.
Zakończenie- swobodne wypowiedzi na temat swojej kartki.
4. „ Dziura w murze”
dzielimy dzieci na grupy liczące po pięcioro dzieci. Czworo tworzy mur, piąte usiłuje przedostać się.
Zakończenie:
- jak często atak kończy się sukcesem?
- Co było pomocne przy pokonywaniu muru?
- Jak się czuliście jako mur?
- Jak się czuliście jak wybijaliście w murze dziurę?
5. „ obrona przed zaczepkami”
dzielimy dzieci na grupy i rozdajemy kartki z różnymi przezwiskami. Uczniowie zastanawiają się nad niekonfliktowymi reakcjami na agresywne zaczepki, a następnie przedstawiają swoje propozycje na forum grupy. Wymyślone odpowiedzi mogą przedstawić w zaimprowizowanych scenkach.
6. „ Czar przeciwko złości”
Prowadzący wysyła dzieci w krainę fantazji:
Zamknij oczy i wsłuchaj się w swoje wnętrze, głęboko w twoim ciele siedzi złość. Poczuj swoją złość, gdzie ona siedzi? Co robi w tym momencie? Jak wygląda?
A teraz masz zaczarowany dzban . złap złość, tak by jej nie obudzić i wprowadź do dzbana. Delikatnie kołysz dzbanem w prawo i lewo, zajrzyj do niego, dzban już czaruje, nasza złość ma cudowne kolory: żółty, niebieski, różowy...teraz kiedy nasza złość jest zmieniona opróżnij dzban, delikatnie przechyl go i wylej ją.
Wsłuchaj się w swoje wnętrze. twoja złość znikła. Zaczarowałeś ja. Zapanowałeś nad nią. Jesteś teraz wolny i spokojny, całkowicie odprężony i zadowolony. Przezwyciężyłeś swoją złość.
Po tej podróży do krainy fantazji dzieci malują swoją złość w nowej formie.
1
agawa18