Dekameron.docx

Dekameron - streszczenie

Utwór jest oparty na prawdziwych wydarzeniach z 1348 roku kiedy to Włochy nawiedziła potężna zaraza zbliżona do choroby zwanej dżumą.

Z ogromnym realizmem autor w Prologu opisuje skutki choroby która w zawrotnym tempie dziesiątkowała ludność . Widzimy zatem obraz rozpadającej się ogromnej społeczności, która wyniszczona cierpieniem fizycznym upada także moralnie. Opis ten można przyrównać do studium rodzenia się najgorszych instynktów ludzkich. Cóż widzi czytelnik ? Obraz ludzi pozamykanych w swoich domach w obawie przed zarażeniem. Inni obywatele uciekali w nieświadomość tego co się dzieje twierdzili oni iż „najlepszym lekarstwem na zarazę jest nie myśleć o niej, pić tęgo i żyć wesoło, śpiewać i żartować, wszystkie swoje pragnienia zaspokajać i śmiać się z tego, co wokół się dzieje”. Wśród zarażonej społeczności znajdują się i tacy którzy pozostawiają wszystko – rodziny, dobytek, pracę i uciekają jak najdalej od zarażonego miasta.

Wreszcie czytelnik poznaje główne narratorki – siedem młodych dziewcząt, które uciekają z miasta. Są one samotne, nie mają rodziny, bliskich, krewnych. Uciekają gdyż mają dosyć widoku śmierci oraz szerzącego się upadku moralnego.

Kobiety spotykają trzech mężczyzn i proszą by ci towarzyszyli im w ich ucieczce. Wówczas klimat utworu zmienia się diametralnie. Nie ma już tutaj przytłaczających pesymizmem opowieści lecz zarysowuje się wizja sielskiego życia na wsi pełnego niekończących się uciech i zabawy. W od tego momentu czytelnik obserwuje już tylko same radosne opowieści, w których przewija się kordon barwnego życia XIV-wiecznego.

Boccaccio opisuje tutaj także jedno z najbardziej uniwersalnych uczuć jakim jest miłość zarówno ta rozumiana jako uczucie oraz ta fizyczna, zmysłowa, pełna uniesień i prawdziwości. Miłość urasta tutaj do rangi najważniejszej wartości.

Dekameron - Geneza utworu

Jest to słynne dzieło G. Boccaccia napisane w języku włoskim, ogłoszone w całości w 1353 roku. Utwór składa się ze 100 krótkich nowel opowiadanych przez okres dziesięciu dni przez dziesięć kolejno występujących osób: siedem dziewcząt i trzech mężczyzn. Osoby te uciekły z Florencji i schroniły się w jednej z wiejski posesji. Z ich opowiadań poznajemy pewne tragiczne wydarzenia jakie miały faktycznie miejsce w owym czasie na terenie Florencji.

Dekameron - Symbolika

Utwór ten jest pochwałą miłości w każdym jej wymiarze. Tłumaczy on zdradę małżeńską oraz usprawiedliwia każde mało moralne posunięcie na rzecz dobrodziejstwa jakim jest miłość. Autor ukazuje potęgę miłości, której żadna siła, zakazy, reguły moralne czy religia nie są w stanie zniszczyć ani stłumić. Miłość według autora tkwi w naturze człowieka niezależnie od jego woli.

Utwór ten można również odczytywać jako pochwałę hasła przyświecającego renesansowi – epoce w której powstaje – czyli czerpania z chwili, cieszenia się życiem z całym jego bogactwem.

Dekameron - Czas i miejsce akcji

Książka składa się ze stu nowel, opisujących życie mieszkańców średniowiecznych włoskich miast – Florencji, Wenecji czy Pizy. Nowele opowiada dziesięć osób, zamkniętych w domu na wsi pod Florencją, skąd uciekli przed zarazą.

Dekameron - Problematyka

„Dekameron” opowiada o grupie szlachetnie urodzonych mieszkańców Florencji, którzy na wsi schronili się przed epidemią zarazy. Dziesięcioosobowa grupa spędza czas na snuciu opowieści o życiu średniowiecznych mieszkańców Włoch. Każdy z nich opowiada dziesięć historii w ciągu dziesięciodniowego okresu schronienia. W ten sposób powstało sto nowel dających bogaty i różnorodny opis typów ludzkich tamtych czasów.

Głównym tematem opowiadań jest miłość w różnych odmianach – miłość małżeńska, szczęśliwa i spełniona oraz tragiczna i platoniczna. W „Dekameronie” pojawia się również opis miłości zmysłowej, a także cudzołóstwa. Bohaterowie opowiadań uciekają się do przeróżnych forteli i sztuczek, by zyskać uczucie ukochanej osoby lub nakłonić kogoś do zdrady. Z ich losów i przeżyć wynika, że miłość jest wyjątkowym i bardzo silnym uczuciem, potrafiącym pokonać wszelkie przeciwności losu. Widać to w utworze„Sokół”, uznanym za modelowy wzór noweli. Jej bohater traci cały majątek, by zdobyć kobietę, którą kocha. Poświęca nawet ukochanego sokoła. Wybranka widząc jego poświęcenie, postanawia wyjść za niego za mąż.

Opowieść jest także pochwałą życia, ludzkich umiejętności oraz wiary we własne siły. Młodzi mieszkańcy Florencji na prowincji odnajdują spokój i radość życia. Radość życia to główna cecha bohaterów ich opowiadań. Nie ma takich przeciwności, których nie mogliby pokonać. Czynią to z pomocą własnego rozumu. „Dekameron” jest także pochwałą ludzkiej roztropności i umiejętności radzenia sobie z przeciwnościami.