Miss Arizona 28.pdf

A UTOR : D OMIOLE ã HTTP :// CHOMIKUJ . PL / DOMIOLE

Rozdział 28

Biegłam przed siebie po mokrym poboczu, nie patrząc nawet w jakim kierunku

zmierzam. Dopiero co się rozjaśniało, a deszcz padał od dobrych dwudziestu

minut. DuŜe krople spadały na moje dawno juŜ mokre włosy i rozmazywały

obraz, ale nie to zaprzątało teraz moje myśli.

Chyba się w tobie zakochałem…

Dlaczego to powiedział? Czego ode mnie oczekiwał? śe wyznam mu miłość i

będziemy Ŝyć długo i szczęśliwie? W jakim on świecie Ŝyje?

Chyba się…

Nie mogę odejść z konkursu dla niego. Pracowałam na to za cięŜko, Ŝeby

zaryzykować to dla związku bez przyszłości. Wiem, jakie historie krąŜą o

Edwardzie Cullenie i bez względu na to, jak boski jest, nie mogę ryzykować

swojej kariery.

… w tobie…

Co jeŜeli zostawi mnie, gdy zobaczy ładniejszą, mądrzejszą, lepszą ode mnie?

Co jeŜeli okaŜe się taki sam jak James? On teŜ mówił mi, Ŝe mnie kocha, a co

zrobił potem? Zostawił mnie dla Heidi!

… zakochałem…

Łzy zaczęły spływać po moich policzkach, mieszając się z deszczem i

ograniczając moje widzenie. Zatrzymałam się na myśl o Heidi i spojrzałam

przed siebie. Po jednej stronie miałam do wyboru nią, po drugiej Edwarda. Z

Ŝadnym nie chciałam się teraz widzieć. Opadłam na mokrą trawę i ukryłam

twarz w dłoniach.

Co jeśli Edward spotka Heidi i zostawi mnie dla niej, jak to zrobił James? Ona

by tego na pewno chciała. Zranić mnie po raz kolejny. A potem śmiałaby się ze

mnie w jego objęciach.

~ 2 ~

Ten obraz stanął mi przed oczami i więcej łez popłynęło z moich oczu. To

złamałoby mi serce.

Czy znowu dałaś się oszukać, Bello?

Tak bardzo jak nie chciałam się do tego przyznać, tak bardzo czułam się tak

samo bezbronna i naiwna jak trzy lata temu. Dopuściłam do siebie osobę, która

nie powinna mieć ze mną nic wspólnego. Powinnam była posłuchać Jacoba, gdy

jeszcze mogłam się wycofać.

Ale czy kiedykolwiek mogłaś?

Tak naprawdę byłam stracona, gdy zobaczyłam go tego dnia w klubie i mój

wewnętrzny głos to wiedział. Edward działał tak na wszystkie kobiety, nie

byłam wyjątkiem.

Czy go kochałam?

To tak naprawdę nie miało znaczenia. Miłość nie była nam dana. Poza tym

czym ona tak naprawdę jest? Ludzie tak często uŜywają tego słowa, Ŝe nikt juŜ

nie wie, co ono oznacza. Mi teŜ się kiedyś wydawało, Ŝe byłam zakochana.

Prawda zniszczyłaby nas obydwoje. MoŜe lepiej będzie, gdy odejdę, a on o

mnie zapomni. Prędzej, czy później i tak to zrobi.

Chyba się w tobie zakochałem…

Jego słowa wciąŜ huczały mi w głowie. Słodki szept obijał się o ścianki mojej

czaszki i był głośniejszy niŜ burza, która właśnie się zaczęła. Nic nie było w

stanie ich zagłuszyć. Ani ich, ani mojego irracjonalnego podekscytowania, które

wywołały.

~*~

Patrzyłam na śpiącą sylwetkę męŜczyzny, leŜącego obok mnie. Jego ramiona

obejmowały mnie, jak zawsze, a na jego ustach widniał zapierający dech w

piersiach uśmiech. Przeczesałam palcami jego kasztanowe kosmyki, które

zawsze były w nieładzie i uśmiechnęłam się na jego reakcję. Wydawał się taki

spokojny, śpiąc u mojego boku, a ja nie mogłam zmruŜyć oka. Jego słowa wryły

się w moją pamięć i przecinały mnie, jak ostry nóŜ wbity w kostkę masła.

~ 3 ~

Delikatnie wydostałam się z jego objęć, uwaŜając Ŝeby się nie obudził i

odsunęłam się nieznacznie. Nie miało teraz znaczenia, Ŝe od razu brakowało mi

jego dotyku. On nie mógł mnie kochać. To znacznie by wszystko skomplikowało.

Edward Cullen nie zakochuje się w głupich uczestniczkach konkursów piękności.

On nie tworzy związków. Nie kocha mnie. To niemoŜliwe.

Mimo Ŝe przekonywałam siebie, Ŝe to nie do przyjęcia, jakaś cząstka mnie

podskakiwała z radości, gdy moja podświadomość znów przywoływała jego

słodki szept. Nie mogłam z nim być, ale mogłabym słuchać tego jednego zdania

całą wieczność.

Chyba się w tobie zakochałem…

To była wspaniała noc. KaŜdy dotyk i pocałunek zostanie w mojej pamięci na

zawsze. Nie powiedziałam nic, byłam zbyt zdumiona, zbyt podniecona. To była

takie spokojne, czułe. Jakbyśmy wiedzieli, Ŝe to nasz ostatni raz. Jakbyśmy

starali się zapamiętać dotyk, smak, zapach drugiej osoby. CóŜ, ja się starałam.

Wiedziałam, Ŝe muszę wyjść, a mimo to nie mogłam zdobyć się na Ŝaden ruch.

Siedziałam, wpatrując się w ideał, który wyznał mi miłość kilka godzin temu, a

moje mięśnie odmówiły posłuszeństwa. Chciałam go dotknąć, ale wiedziałam, Ŝe

gdy to zrobię, zostanę tam juŜ na zawsze. Nie będę w stanie się pohamować.

Zeszłam z łóŜka i odnalazłam swoje ubrania, wkładając je na siebie. Musiałam

opuścić ten dom i Edwarda, zanim będzie za późno. Zanim się w nim zakocham i

wszystko zaprzepaszczę. To wszystko mnie przerastało. Nie byłam w stanie sobie

z tym poradzić.

Starałam się nie narobić hałasu, gdy powoli stąpałam po miękkim dywanie w

stronę drzwi. Jeszcze raz zerknęłam na śpiącego Edwarda. Niczego się nie

spodziewał, ale wiedziałam, Ŝe poczuje ulgę, gdy się obudzi. Zrobiłam to, co

było właściwe.

Szybkim ruchem otworzyłam drzwi i opuściłam pokój, a potem wyszłam na

deszcz, nie przejmując się niczym i zaczęłam biec, zanim zdąŜyłabym się

rozmyślić i wrócić do tego ciepła, o które wołała kaŜda komórka mojego ciała.

~*~

~ 4 ~

Coraz więcej łez spływało po moich policzkach, mimo Ŝe nie miałam juŜ siły

płakać. Schowałam się jeszcze bardziej w sobie, przypominając sobie chwile,

gdy po raz ostatni go widziałam. Czułam się, jakbym zostawiła tam kawałek

siebie.

Jakbym zostawiła tam serce.

WciąŜ czułem, jak się uśmiecham, gdy obudziłem się rano. Obrazy z zeszłej

nocy stanęły mi przed oczami. Ciągle czułem jej zapach, gdy przesunąłem się

odrobinę w jej stronę i zatopiłem się w jej poduszce.

Nie otwierając oczu, przesunąłem dłoń po miękkim prześcieradle w

poszukiwaniu jej ciepłego ciała, które znowu chciałem zamknąć w swoich

ramionach. Tam było jej miejsce.

Jednak serce przyspieszyło tempa, gdy moja ręka gładko przebiegła po całej

szerokości łóŜka, nie natrafiając na Ŝadne przeszkody. Spanikowany otworzyłem

oczy i rozejrzałem się po pokoju.

Nie ma jej…

Szybko wstałem i jeszcze raz omiotłem pokój spojrzeniem, zauwaŜając Ŝe jej

ubrania takŜe zniknęły. Przez moje myśli przebiegły najczarniejsze scenariusze,

ale musiałem się sobie przyznać, Ŝe najgorszy z nich właśnie był realizowany.

Odeszła. Zostawiła mnie.

Bella! – krzyknąłem, mając nadzieję, Ŝe jeszcze tu jest, ale odpowiedziała mi

tylko głucha cisza.

Nie przejmując się ubieraniem, wyszedłem z pokoju i zacząłem przeszukiwać

dom. Zszedłem na dół i obejrzałem pusty salon. Ostatki nadziei, Ŝe moŜe robiła

śniadanie takŜe umarły, gdy wszedłem do kuchni, zastając tam tylko brudne

naczynia z wczorajszego dnia. Łudząc się, szedłem dalej, wchodząc do

podziemi i patrząc na boisko do koszykówki. Na jego środku wciąŜ leŜała jej

~ 5 ~

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: