Para nierozłącznych braci bliźniaków. Wspierają darzących ich szacunkiem wojowników. Jako Waligóra i Wyrwidąb wędrują po świecie dając świadectwo swojemu braterstwu i niezwykłej sile. Bogowie ci najwyraźniej nie stronią od biesiad i hucznych zabaw skoro do dziś znany jest, poświęcony im staropolski toast i okrzyk: "Leli Poleli!".Źródła historyczne:- Kronika Miechowity (1521), (Lel i Polel, autor widział ich połamane posągi w Krakowie).- Stryjkowski (1564), (Lelus i Polelus).- Gwagnin (1578), (Lel i Polel, informacja o toastach ku ich czci w Wielkopolsce).Powiązania:- "Leli, Poleli" i "Lelum, Polelum" to stary polski przyśpiew lub okrzyk/toast biesiadny (L.Kolankiewicz).- Liczne polskie podania ludowe o bliźniaczych braciach (np. Waligóra i Wyrwidąb).- Polskie wycinanki Leluje/Lalki przedstawiają bliźniacze postacie adorujące Drzewo Życia i/lub kobiecą postać. - Staroindyjskie "lālāyati" to pieścić, piastować (bliźniacy ukołysani/wychowani przez boginię-matkę?).- Na wyspie Fischerinsel (Tollensee, dawniej jezioro dołęckie) w Meklemburgii odkryto (1969) słowiański posąg wyobrażający bliźnięta, a kojarzony z Lelem i Polelem (A.Gieysztor).- Analogiczny motyw bliźniąt jest popularny w wielu innych wierzeniach (bałtyjskie, rzymsko-greckie itd).Andrzej Kempiński w cenionej Encyklopedii mitologii ludów indoeuropejskich na temat bóstw Lela i Polela pisze następująco (s. 255):"... w mitologii zachodniosłowiańskiej (pol.) (pseudo.?) bóstwa, bracia bliźniacy, synowie Łady identyfikowani przez Macieja Miechowitę (1519) z Kastorem (Lel) i Polukusem (Polel). Istnienie kultu Lela i Polela jest podawane w wątpliwość, ale zwraca uwagę, po pierwsze, przypuszczalny etymologiczny związek ich imion z ros. lelek >zdrowy, silny młodzieniec<, a po drugie - znane od 1969r. słowiańskie figuralne wyobrażenie >syjamskich< braci (zrośniętych głowami i tułowiami) odkryte na Fischerinsel (wyspa na Tollensee w Meklemburgii)".
ludvikos.liberal