Masaż w osteoporozie
1.Charakterystyka jednostki
2.Cele masażu
3.Sposoby oddziaływania
4.Ocena skuteczności zabiegu
Definicja Światowej Organizacji Zdrowia „Osteoporoza jest uogólnioną chorobą metaboliczną kości, charakteryzującą się niską masą kostną, upośledzoną mikroarchitekturą tkanki kostnej, a w konsekwencji zwiększoną jej łamliwością i podatnością na złamania.”
Osteoporoza inaczej zwana jest zrzeszotnieniem kości. W Polsce szacuje się, że osteoporozą dotkniętych jest 2,2 mln kobiet i około mln mężczyzn z 11 mln 600 tys populacji. Diagnostyka osteoporozy opiera się głównie na badaniu densytometrycznym. Wiązką rentgenowską bada się kościec w odcinku lędźwiowym kręgosłupa lub szyjce kości udowej. Stanem zmniejszonej w odniesieniu do normalnej dla płci i wieku, ale jeszcze nie osiągającej wartości patologicznych gęstości kości jest osteopenia.
Kość jest żywą tkanką ulegającą przeciwstawnym procesom przebudowy (tworzenia i niszczenia). Procesy te trwają całe życie. Na ich przebieg mają przede wszystkim wpływ: hormony, wapń, witamina D (przyśpiesza wchłanianie wapnia z przewodu pokarmowego i jego wbudowywanie w strukturę kości), aktywność fizyczna (umiarkowane obciążenie mechaniczne kości powoduje jej wzmocnienie) oraz procesy uznane za szkodliwe dla prawidłowego metabolizmu kostnego. 80% kości stanowi wapń. Organizm stara się utrzymać stężenie wapnia we krwii w określonym zakresie. Kiedy maleje ilość wapnia dostarczanego z pokarmem albo zostaje zaburzone jego wchłanianie w ogranizmie uruchamiają się procesy powodujące przyśpieszenie uwalniania go z kości. Jeśli proces ten trwa wystarczająco długo dochodzi do znacznego odwapnienia kości czyli osteoporozy. Do odwapnienia może dojść również wtedy, gdy organizm nie jest wystarczająco sprawny do tworzenia kości np.: spada poziom estrogenów w ogranizmie kobiet, obciążenie wywierane na kość jest zbyt niskie, przeważają procesy niszczenia kośći (np.: nadmiar parathotmonu). Każdy proces w życiu człowieka charakteryzuje się innym kierunkiem przemian w kościach. W dzieciństwie i młodości przeważają procesy tworzenia kości, w wieku dorosłym są one zrównoważone, a u osób starszych przeważają procesy niszczenia. Do momentu zakończenia dojrzewania czyli do koło 19 roku życia tworzy się ponad 90% masy kości. Po zakończeniu okresu wzrastania, kości stopniowo i powoli ubywa. W przebiegu osteoporozy zaburzenie postawy ciała zmienia pracę segmentów ruchowych kręgosłupa, prowadząc do zaburzeń ich stabilności. Każdy ruch będzie powodował podrażnienie układu więzadłowego, torebek stawowych i stawów międzywyrostkowych oraz wzmagał napięcie mięśni przykręgosłupowych stając się przyczyną bólu i postępu zmian zwyrodnieniowych. Zmiany degeneracyjne krążka międzykręgowego postępujące wraz z wiekiem i obniżenie wysokości trzonu kręgowego w przebiegu osteoporozy wyzwalają bóle międzyżebrowe. Przy zmniejszonej wartości jakościowej kości, trzony kręgowe ulegają stopniowemu nieodwracalnemu klinowaceniu. Przyczyną powstawania bólu przy zmieniającym się kształcie trzonu kręgowego jest podrażnienie zakończeń czuciowych okostnej i uszkodzonych naczyń krwionośnych odżywiających kość (wynik przerwania ciągłości beleczek kostnych).
Podział osteoporozy:
1.Pierwotna
Etiologia nie jest do końca znana. Zmiany osteoporotyczne są głównym i jedynym objawem.
Osteoporoza młodzieńcza- występuje rzadko u dzieci między 5 a 15 rokiem życia. Przyczyną jest najprawdopodobniej zaburzenie wchłaniania wapnia w przewodzie pokarmowym oraz zwiększone wydalanie tego pierwiastka wraz z moczem.
2.Wtórna
Związana z innymi chorobami układowymi np.: nadczynność nadnerczy, tarczycy, przytarczyc, marskość wątroby lub z unieruchomienia (około 4 tygodnie unieruchomienia powoduje utratę 0,9% wapnia z kości). Ma to podłoże hormonalne. Na skutek pogorszenia ukrwienia w miejscu unieruchomienia, w surowicy krwi znacznie wzrasta stężenie zjonizowanego wapnia. Wzrost wapnia hamuje wydzielanie parathormonu (PTH). Obniżenie stężenia PTH we krwi prowadzi do zwiększenia stężenia fosforanu oraz zmniejszenia resorpcji wapnia w nerkach. W rezultacie w miejscu unieruchomienia wykształca się osteoporoza immobilizacyjna.
3.Inwolucyjna
Związana z zaburzeniem procesów osteoblastycznych i osteoklastycznych na podłożu zmian inwolucyjnych np.: osteoporoza pomenopauzalna i osteoporoza starcza.
Osteoporoza pomenopauzalna dotyczny 20-25% kobiet w okresie pomenopauzalnym, przyczyną jest niedobór estrogenów, które powodują zwiększenie wydzielania PTH oraz wpływają na obniżenie stężenia kalcytoniny. Procesy te nasilają działanie komórek osteoklastycznych (głównie tkanki gąbczastej), czego efektem są złamania kompresyjne i sklinowacenia kręgów.
Osteoporoza starcza rozwija się u pacjentów po 60 roku życia, pczyczyny związane z ujemnym bilansem białkowym, wapniowym i niedoborem wit.D, złamania dotyczą trzonów kręgów i kości długich.
Przyczyny wystąpienia osteoporozy pierwotnej:
-menopauza (zwłaszcza wczesna)
-zaawansowany wiek
-zaburzenia hormonalne
-długotrwałe unieruchomienie
-zaburzenie wchłaniania minerałów
Czynniki ryzyka wystąpienia osteoporozy:
-uwarunkowania genetyczne
-szczupła budowa ciała lub nadwaga
-nieprawidłowa dieta (ubogowapniowa, ubogobiałkowa)
-długotrwałe unieruchomienie (zmiany nawet u młodych osób)
-picie alkoholu
-palenie papierosów
-nadmierne spożywanie kawy
-przyjmowanie leków: kortykosteroidów (osteoporoza steroidowa), nasennych, hormonów tarczycy
-inne choroby: cukrzyca, RZS, kamica nerkowa
-niedobór estrogenów u kobiet i testosteronu u mężczyzn
Objawy:
W początkowej fazie choroba przebiega bezobjawowo. Do najczęstszych objawów klinicznie jawnej osteoporozy należą:
a. łagodne
-dyskomfort przy siadaniu i staniu
-spowolniony chód
-zmniejszenie zakresu ruchomości kręgosłupa bardziej przy skłonach do przodu niż prostowaniu
-zwiększenie napięcia mięśniowego mięśni przykręgosłupowych
-bolesność palpacyjna podczas badania mięsni grzbietu
b. objawy ostre
-ostry ból w okolicy przejścia piersiowo-lędźwiowego (nawet w spoczynku)
-znaczne ograniczenie ruchomości stawów i klatki piersiowej
-zaburzenia pokarmowe np.: wzdęcia, zaparcia
-bolesność kości długich pod wpływem obciążenia
-obniżenie wzrostu (złamania kompresyjne kręgów) i ból kręgosłupa oraz powstanie nadmiernej kifozy piersiowej (garb starczy)
-złamania kości przy niewielkich urazach (szczególnie niebezpieczne są złamania szyjki kości udowej, częściej łamią się kość ramienia, bliższy i dalszy odcinek kości promieniowej)
-złamania w osteoporozie mają charakter stabilny dzięki temu nie dochodzi do ucisku rdzenia i ogona końskiego. Obecne są jednak objawy podrażnienia lub ucisku korzeni nerwowych w postaci bólów opasujących.
-likwidacja bólów mięśniowych, bólów korzonkowych
-profilaktyka złamań
-normalizacja napięcia mięśni
-w przypadku hiperkifozy masujemy pobudzająco mięsień prostownik grzbietu i brzucha oraz rozluźniająco mięśnie klatki piersiowej
-w czasie unieruchomienia zapobieganie przykurczom, zapobieganie szybszemu postępowi choroby, zapobieganie zanikom mięśniowym
-wzmacnianie i usprawnienie układu ruchowego, poprawa koordynacji ruchów i zwiększenie ich precyzji
-usunięcie zmęczenia
-usprawnienie czynności narządu oddechowego, poprawa ukrwienia i krążenia chłonki, regulacja pracy serca
-obciążenia grawitacyjne i nacisk mięśni leżących w sąsiedztwie kości wspomagają utrzymanie równowagi między procesem resorpcji kości a jej tworzeniem
Ważne alby masaż był ostrożny i delikatny, nie powodujący urazów. Staramy się opracować tylko leczoną część ciała aby dodatkowo nie odwapniać kości. Nie należy stosować technik zmniejszających napięcie mięśni prostownika grzbietu. Może to powodować pogłębianie kifozy piersiowej. Należy jednocześnie masować rozluźniająco mięśnie klatki piersiowej. Napięcie należy normalizować w miejscu osłabionych trzonów. W spłyconej lub zniesionej lordozie lędźwiowej wykonujemy masaż pobudzający prostowników grzbietu oraz rozluźniający masaż mięśni brzucha. Spłycona lub zniesiona lordoza szyjna- masaż pobudzający mięśni karku oraz rozluźniający mięsni szyi, zwłaszcza mięśnia szerokiego szyi. Przy upośledzeniu mięsni oddechowych należy je wzmacniać. Podczas masażu starać się nie dopuścić do nadmiernego rozgrzania tkanek i ich przekrwienia ponieważ doprowadza to do zaostrzenia objawów choroby przyspieszając ucieczkę wapnia. W przypadku bólów osteoporotycznych wskazane są ćwiczenia izometryczne i masaż rozluźniający. Tylko zaawansowana osteoporoza jest bezwzględnym przeciwwskazaniem do jakiegokolwiek masażu.
Jego zadaniem jest normalizacja stanu pobudzenia ośrodkowego układu nerwowego, a w szczególności ośrodków współczulnych rdzenia kręgowego w tych segmentach w których nerw rdzeniowy unerwia chorobowo zmienioną kość. Masaż rozluźnia spięte mięśnie i uelastycznia je. Nie oddziałujemy bezpośrednio na kręgosłup ale jedynie na mięśnie przykręgosłupowe. Stosowane techniki to głaskanie powierzchowne, głębokie i rozcieranie. Głaskanie powierzchowne dotyczy części ciała położonych przeciwlegle. Głaskanie głębokie stosujemy po kinezyterapii celem uaktywnienia drenażu w tkankach położonych powyżej zmian chorobowych w kościach. Rozcieranie dotyczy tych przyczepów mięśniowych, które leżą poniżej otworu odżywczego. Zaleca się raczej rozcieranie powierzchowne gdyż ma działanie tonizujące i nie powoduje takiego odczynu i rozgrzania tkanek jak rozcieranie głębokie.
Rozcieranie w zależności od kierunku wykonywania dzielimy:
spiralne - działa troficznie na tkanki ( poprawia ukrwienie , odżywienie, metabolizm tkanek.
podłużne – działa rozluźniająco na receptory ścięgien, powięź mięśniową.
poprzeczne – działa mobilizująco, powoduje uruchomienie ścięgien, poprawia napięcie powięzi mięśniowej.
Cele rozcierania:
1. Obniżenie pobudliwości nerwów ( działanie przeciwbólowe).
2. Zapobiega otarciom i odleżynom , stosowane przy hartowaniu tkanek (po amputacjach).
3. Ułatwienie wchłaniania się krwiaków, obrzęków, wysięków pozapalnych.
4. Uaktywnienie miejscowego przepływu krwi i limfy ( masaż odprowadzający); daje lepsze przekrwienie stawów.
5. Uelastycznienie przykurczonych mięśni i powstałych blizn, oraz uelastycznienie torebek stawowych, więzadeł, przyczepów mięśniowych.
6. Likwidacja zgrubień, stwardnień, różnego pochodzenia mięśniowych; w torebkach stawowych.
7. Likwidacja blizn , bliznowców, zrostów po zabiegach operacyjnych.
Dobrą techniką rozluźniającą i uspokajającą jest delikatna wibracja.
Wykonuje się je opuszkami palców i kciuka poprzecznie do przebiegu włókien mięśniowych. Palce wykonujące zabieg i skóra pacjenta muszą poruszać się równomiernie. Faza aktywna polega na nacisku, zaś powrót do pozycji wyjściowej bez ucisku. Głębokie rozcieranie nie może być bolesne. Regeneracja tkanki odbywa się w oparciu o następujące efekty:
-neurofizjologiczny: hamowanie bólu
-biochemiczny: po okresie 3-5 minut poprawa ukrwienia i mobilności
-przeciwzapalny: po okresie 15-20 minut
Po zabiegu normalne jest uczucie ciepła.
Masaż wykonuje się po upłynięciu różnego czasu ze względu na indywidualny proces gojenia się złamania (tworzenia ziarniny i zrostu pierwotnego). Zależy także od ogólnej kondycji pacjenta, miejsca złamania, wieku pacjenta.
W złamaniach kończyn masaż wykonujemy w następującej kolejności:
-złamanie ręki- masaż przedramienia, stawu łokciowego, masaż ramienia i stawu barkowego
-złamanie przedramienia- masaż stawu łokciowego, masaż ramienia i stawu barkowego
-złamania ramienia- masaż stawu ramiennego, okolicy potylicy i karku z opracowaniem obręczy barkowej
-złamania stopy- masaż podudzia, staw kolanowy, udo, staw biodrowy
-złamania podudzia- masaż uda i stawu biodrowego
-złamanie uda- masaż grzbietu i kręgosłupa w odcinku lędźwiowym, masaż pośladka, masaż stawu biodrowego
Czas trwania 35 minut, częstotliwość- co drugi dzień, cykl terapeutyczny- 10-20 zabiegów, przerwa między cyklami- pół czasu trwania cyklu.
Pierwsze masaże wykonujemy delikatnie. Stosujemy chwyt głaskania oraz rozcierania i ugniatania. Kolejne masaże wykonujemy w obszarze złamania, ale zaczynamy od delikatnych bodźców stopniowo zwiększając ich intensywność i siłę. Następnie wykonujemy masaż mięśni, które uległy przykurczą. Masaż intensywnie wykonujemy w grupie mięśni antagonistycznych, a na mięśnie w przykurczu masaż rozluźniający. W trakcie leczenia złamanej kończyny opatrunkiem gipsowym (długotrwałe unieruchomienie) masażysta może wykonywać masaż zdrowej kończyny, co prowadzi do aktywizacji krążenia w chorej kończynie (masaż kontralateralny). Masaż wykonujemy do chwili osiągnięcia prawidłowego napięcia mięśni, powrotu prawidłowego zakresu ruchu czynnego i biernego w stawach sąsiadujących.
Wykonywany jest za pomocą techniki głaskania w obszarze podskórnym tułowia i kończyn. Polega na wykonywaniu ruchów okrężnych opuszkami palców oraz przesuwaniu fałdu skórnego kciukami i wskazicielami. Techniki stosujemy równolegle i prostopadle do przebiegu segmentów. Włókna wegetatywnego układu nerwowego są podczas tego masażu pobudzane. Masaż tkanki łącznej jest ważnym elementem masażu stref odruchowych. Zmiany odruchowe- obrzmienia, wciągnięcia, wgłębienia w tkankach skórnej i podskórnej, powięzi skórnej. Zmiany odruchowe zmniejszają elastyczność skóry, ogranicza przesuwalność tkanki łącznej, powoduje wzmożone napięcie tkanki łącznej. Zastosowanie tego masażu u chorych z osteoporozą zalecane jest przeważnie przy opornych stanach chorobowych i zakłóceniach w ukrwieniu po złamaniach, zwichnięciach lub dystorsji. Można w ten sposób również leczyć zakłócenia hormonalne. Najpierw wykonuje się delikatne i powierzchowne ruchy okrężne, potem wchodzi się głębiej aby uzyskać przesuwalność fałdu skórnego w obrębie wrażliwych stref odruchowych.
Chwyty:
1. Skórny- masujemy warstwy powierzchowne między skórą a tkanką podskórną
2.chwyt podskórny- masaż warstw leżących między tkanką podskórną a powięzią
3.powięziowy- do masażu powięzi
Masaż tkanki łącznej wykonywany jest przeważnie w pozycji siedzącej, a czasem również w ułożeniu bocznym i trwa 15-25 minut. Po 12-15 zabiegach wykonywanych 2-3- razy w tygodniu musi nastąpić co najmniej 4-tygodniowa przerwa, mająca na celu uspokojenie pobudzenia. Ze względu na silne pobudzenie wegetatywnego systemu nerwowego po każdym masażu tkanki łącznej pacjent powinien wypoczywać przez pół godziny.
Pozycja ułożeniowa w pełni wygodna, aby uzyskać rozluźnienie mięśni. Używane techniki powinny być wykonywane wolno, powierzchownie jak i głęboko. Techniki: głaskanie, rozcieranie, ugniatanie (podłużne, poprzeczne w dużym zakresie), rolowanie, wstrząsanie, głaskanie końcowe (od głębokiego do powierzchownego)
Kolejność masażu:
1.przód ciała
-kończyny dolne
-kończyny górne
-brzuch
-klatka piersiowa
2.tył ciała
-grzbiet
-kark
Ma zastosowanie w osteoporozie wtórnej. Wykonuje się jeżeli równocześnie występują zmiany odruchowe spowodowane schorzeniami narządów wewnętrznych. Jest wskazany ze względu na nieobciążanie układu oddechowego i krążenia.
Unerwienie segmentarne narządów wewnętrznych:
-żołądek- C3-C4, Th5-Th9 po lewej stronie
-jelito cienkie C3-C4
-okrężnica wstępująca C3-C4, Th9-L1
-jelito poprzeczne C3-C4, Th9-L1
-okrężnica zstępująca C3-C4
-choroby kręgosłupa C1-S5
-bóle wywołane osteoporozą- segmenty Th9-S5, punkty maksymalne: mięsień czworoboczny lędźwi, w przestrzeni między grzebieniem biodrowym a kręgosłupem, mięsień biodrowy, strefy przeczulicy: okolica lędźwiowa L1-L2, po obu stronach kręgosłupa L3-L5, Strefy mięśniowe: mięsień czworoboczny lędźwi Th12-L3, więzadło krzyżowo-kolcowe L2-L4, mięsień pośladkowy wielki L4-L5, mięsień biodrowo-lędźwiowy Th11-L2, zmiany okostnowe: kości miednicy, strefy łącznotkankowe: okolica lędźwiowa L1-L2, na kości krzyżowej L5-S2, na tylnej powierzchni kości biodrowej L4-L5 Kolejność postępowania: 1.wyszukanie stref segmentarnych zmienionych chorobowo
2.opracowanie grzbietu
3.opracowanie miednicy ze szczególnym uwzględnieniem mięśnia biodrowo-lędźwiowego
4.wstrząsanie miednicy
Terapeutyczne działanie masażu podwodnego polega na oddziaływaniu na pacjenta odprężająco oraz na możliwość skierowania strumienia wody pod większym lub mniejszym ciśnieniem na umięśnienie. Podczas masażu pacjent leży w wannie o pojemności 200-400 l napełnionej ciepłą wodą. Strumień wody o ciśnieniu 0,5-7 atmosfer doprowadzany jest wężem zakończonym dyszą. Temperatura wody powinna wynosić 36-38 stopni C. Dokładne kontrolowane temperatury wody jest wskazane ze względu na znaczne obciążenie układu krążenia podczas zabiegu. Stosowany jest aby przeciwdziałać nadmiernemu napięciu mięśni. Prowadzenie strumienia masującego może odbywać się wzdłużnie, poprzecznie do kierunku przebiegu mięśnia i w sposób wirujący. Masaż nóg strumieniem wodnym rozpoczyna się od ud w kierunku stóp. Dopiero wtedy prowadzi się masaż podudzi oraz stóp. Dzięki takiemu prowadzeniu masażu zapewnione zostają lepsze warunki do odpływu krwi z naczyń żylnych i limfatycznych. To samo odnosi się również do rąk. Masaż rozpoczyna się na ramieniu i dopiero później przechodzi do przedramienia i dłoni. Plecy należy masować strumieniem wodnym poczynając od miednicy, wielkiego mięśnia pośladkowego oraz kości krzyżowej w górę wzdłuż kręgosłupa. Czas trwania zabiegu ogólnego trwa 20-30 minut. Zabieg prowadzony częściowo trwa 10-15 minut. Konieczne jest 3 minutowe przyzwyczajenie ciała do wody przez rozpoczęciem zabiegu i półgodzinny odpoczynek po zabiegu. Przeciwwskazania dotyczą świeżych złamań, ale masaż jest wskazany po ustąpieniu stanu podostrego.
Rodzajem masażu podwodnego stosowanego w osteoporozie jest masaż perełkowy. Trwa on około 20 minut. Zwiększa skuteczność masażu wirowego poprzez wzbogacenie wydobywającego się powietrza cząsteczkami ozonu, które stykając się z zanurzoną w wodzie skórą delikatnie ją masują. Masaż ten działa głównie relaksująco. Wspomaga pracę serca, układu krążenia, poprawia przemianę materii.
Masaż, który rozciąga, rozluźnia, odciąża, delikatnie koryguje kręgosłup. Stosuje się w nim odpowiednie techniki ucisku oraz duże ilości olejku z dziurawca, który wcierany w plecy ma właściwości regenerujące krążki międzykręgowe. Masaż składa się z dwóch części. Pierwszy z nich ma charakter fizjoterapeutyczny i celem jego jest zaopatrzenie w wodę krążki międzykręgowe. Druga część ma charakter bioenergoterapeutyczny. Zabieg musi być wykonywany zawsze całościowo tzn: na całej długości kręgosłupa, nie zaś jedynie na aktualnie bolesnym odcinku jak to jest możliwe w przypadku masażu klasycznego.
Jest to masaż uciskowy odpowiednich punktów ciała. Punkty te zwane są receptorami. Są to unerwione miejsca, które odpowiadają odpowiednim organom ciała. Wykorzystując masaż receptorów osiąga się ich lepsze ukrwienie. Zaczyna się od lewej stopy i śródstopia. Istnieją również punkty uciskowe na małżowinie usznej. Ich uciskanie doskonale uśmierza ból.
Wskazania:
-bóle kręgosłupa
-bóle reumatyczne
-nerwobóle
-bóle mięśniowe
-osłabienie i zanik mięśni
-zaburzenia w okresie menopauzy
Przeciwwskazania:
-łagodne i złośliwe nowotwory
-ciąża
-zawał mięśnia sercowego
-ostre choroby infekcyjne
-gorączka
-wyniszczenie organizmu
Naciska na punkt poddawany akupresurze musi być równomierny. W zależności od rodzaju choroby i wieku choroby jest on stopniowany.
Czas trwania akupresury:
-dzieci w wieku 1-3 lat- 3-7 minut
-starsze dzieci – 5-10 minut
-dorośli- 5-15 minut
Szybkość ruchów masujących w czasie akupresury powinna być stała 70-120 ruchów na minutę.
Za pomocą ucisku na określone punkty na ciele człowieka można poprawić stan swojego zdrowia. Wykonując masaż w określonych miejscach wpływamy na ograny wewnętrzne organizmu i dzięki temu dodajemy im energii. Receptory połączone poprzez układ nerwowy z poszczególnymi narządami ciała. Masaż działający na odpowiednie punkty powoduje pobudzenie zakończeń nerwowych, które znajdują się w tych miejscach. W ten sposób powstałe impulsy biegną drogami nerwowymi do ośrodkowego układu nerwowego i dochodzą do kory mózgowej, zaś stamtąd do chorego narządu. W ten sposób zmniejszają ból.
Kolejność masowania receptorów:
1.Nerki, przewód moczowy i pęcherz moczowy- wskutek masażu substancje trujące zostają wydalone
2.Głowa- centrum sterujące każdym narządem
3.Żołądek, jelita, wątroba, trzustka- narządy odtruwające, od nich zależy czy występują produkty regeneracyjne dla każdego narządu
4.Produkty limfatyczne- dzięki nim następuje rozpad produktów osadowych i przeciwciał
5.Pozostałe produkty, które są zależne od rodzaju schorzenia. W przypadku osteoporozy może to być tarczyca, w bólach w ramionach punkty kolan i barków.
Masowanie punktu układu mięśniowego yang-ling-chuan zapobiega występowaniu kurczów mięśniowych, obrzęków i zmian zapalnych w mięśniach i aparacie więzadłowym. Układ sercowo-krążeniowy odgrywa istotną rolę w rehabilitacji osteoporozy. W tym przypadku masaż punktu nei-kuan reguluje czynność układów krążenia i oddychania. Ponadto zapobiega występowaniu stanów skurczowych w narządach tych układów.
Inne punkty często akupresowana u chorych na osteoporozę:
-tianliao- wzmacnia i usparawnia czynność barku i ramienia
-geshu (pęcherz moczowy)- wzmacnia mięsnie grzbietu i więzadła kręgosłupa, usprawnia czynność przepony
-zhisi (pęcherz moczowy)- wzmacnia mięsnie okolicy lędźwiowej
-huantiao (woreczek żółciowy)- wzmacnia mięsnie pośladków i ud
-feiyang (pęcherz moczowy)- usprawnianie nóg
-zhongfu (płuca)- wzmacnia i usprawnia mięsnie przedniej ściany klatki piersiowej, poprawia wentylację płuc, usprawnia rytm oddechowy
-zhongwan- wzmacnia mięsnie brzucha
-daju (żołądek)- wzmacnia mięśnie brzucha
-daihui- poprawia pamięć, koncentrację, czynność kojarzenia, zapewnia precyzję ruchów
-zenzhu (pęcherz moczowy)
-tongziliao (woreczek żółciowy)
-xinshu (pęcherz moczowy)
-tongli (serce)- przywraca spokój
Technika wykonywania zabiegu:
Metody:
1.Lekkie pukanie- u dzieci i u osób mających wątłą budowę ciała. Czubkami palców opukuje się określone punkty przez około 2-3 minuty
2.Ucisk palcami- głębokie, okrężne uciski
3.Masaż paznokciami- silnie działa, nie wskazany u osób chudych
4.Masaż drewnianą pałką
Leczniczy masaż punktów (stref odruchowych) znajdujących się na stopach, dłoniach lub twarzy, które są pomniejszeniem energetycznym narządów i układów ciała ludzkiego. Podczas masażu stref odruchowych, połączone z nimi kanałami energetycznymi (meridianami) narządy ciała, zostają pobudzone i w odpowiedzi na bodziec wyzwalają łańcuch reakcji biochemicznych w organizmie. Są to mechanizmy samoregulacji, samoregeneracji i samoleczenia. Masaż pobudza jednak krążenie krwi co nie jest wskazane w osteoporozie. Podczas masażu stref odruchowych np.: przysadki mózgowej na stopach gruczoł ten zostaje pobudzony do wydzielania endorfin. Ęndorfiny uśmierzają ból. Masaż zamyka też bramki bólu co przerywa jego odczuwanie. Masażu uciskowego nie stosuje się w przypadku złamania. Osteoporoza nie jest przeciwwskazaniem bezwzględnym do masażu. Masaż powinien być wtedy delikatny i krótszy. Masaż ten polega na stosowaniu specjalnych technik uciskowych. Terapeuta uciska stery odruchowe kciukiem. W fazie terapeutycznej nie używa się środków natłuszczających. Refleksoterapeuta pracuje na granicy bólu. Tylko wtedy jest w stanie dotrzeć do stref odruchowych położonych głęboko pod tkanką tłuszczową. Zabieg trwa maksymalnie 45-50 minut. Seria zabiegów składa się z 10 masaży. Odbywa się średnio 2-3 razy w tygodniu i stopniowo wydłuża się odstępy czasowe między nimi.
4.Ocena skuteczności masażu
-zmniejszenie dolegliwości bólowych
-poprawa postawy ciała
-zwiększenie zakresu ruchomości kręgosłupa, klatki piersiowej, łopatek
11
ulkaadyjak