Dokument7.doc

Wskaźnik ogólnego zadłużenia ustalamy według formuły:

Wskaźnik ten informuje w jakim stopniu majątek przedsiębiorstwa jest finansowany kapitałami obcymi. Powinien kształtować się na poziomie 0,5, a według standardów zachodnich w granicach 0,57 - 0,67. Im wyższy jego poziom, tym wyższy poziom zadłużenia i wyższe ryzyko finansowe.

Wskaźnik zadłużenia kapitału własnego ustalamy następująco:

Określa on stopień zaangażowania kapitału obcego w stosunku do zaangażowania kapitału własnego w przedsiębiorstwie. Wskaźnik ten powinien się kształtować w granicach 1,0 – 3,0, a według standardów zachodnich przyjmuje się w małym przedsiębiorstwie poziom może osiągnąć nawet 4,0, natomiast dla średnich i dużych powinien wynosić  1,0. Wskaźnik zadłużenia kapitału własnego odgrywa ważną rolę z punku widzenia jednostek współpracujących z danym przedsiębiorstwem. Niska wartość wskaźnika przekłada się na wysoką wiarygodność przedsiębiorstwa.

Wskaźnik zadłużenia długoterminowego (wskaźnik długu) ustalamy według formuły:

Jest to najistotniejszy wskaźnik w analizie poziomu zadłużenia, określający stopień zabezpieczenia kapitałów obcych długoterminowych przez kapitał własny przedsiębiorstwa. Mierzy on ryzyko wypłacalności związane z długoterminowym zadłużeniem firmy. Wskaźnik ten powinien się kształtować w granicach 0,5 – 1,0. Poziom wskaźnika powyżej jedności świadczy o tym, że zadłużenie długoterminowe przewyższa kapitał własny.