12) Grudzień.doc

1 grudnia

EDMUND

germ. ed- - majątek, dziedzictwo, -mund -opieka; “opiekun dziedzicznej posiadłości”.

Św. Edmund Campion, kapłan, męczennik (1540 - 1581). Urodził się w Londynie. Syn księgarza. Studiował w Oxfordzie. Był diakonem anglikańskim. Studium Ojców Kościoła przekonało go o wyłącznej autentyczności Kościoła katolickiego, do którego wstąpił w 1573 r. Z tego powodu zagrożony aresztowaniem opuścił Anglię, schronił się na kontynencie, a następnie udał do Rzymu. Tam wstąpił do jezuitów. Po odbyciu nowicjatu w Brnie podjął wykłady z retoryki w Pradze. W 1579 r. otrzymał święcenia kapłańskie. Był świetnym mówcą. Pisał wiersze i dramaty dla teatrów jezuickich kolegiów. Najbardziej znanym jest jego traktat “Decem rationes”, w którym podejmuje polemikę z Kościołem anglikańskim. Rok później wezwano go do Rzymu, skąd został wysłany z misją do Anglii. Do Londynu dotarł wśród trudności. Tam przez kilka miesięcy pracował duszpastersko w konspiracji. Wkrótce potem musiał schronić się na prowincję. Wskutek zdrady ks. Campion został ujęty i więziony w londyńskim Tower. Tutaj obietnicami i groźbami usiłowano go skłonić do przejścia na anglikanizm. Odmówił. Wobec tego poddano go torturom, a następnie wytoczono proces, oskarżając o “zdradę stanu”. Z rozkazu królowej Elżbiety I skazany na śmierć, zginął l grudnia 1581 r. na szafocie. Beatyfikowany w roku 1886, kanonizowany w 1970.

W ikonografii św. Edmund przedstawiany jest w stroju jezuity. Jego atrybutem jest strzała.

św. Ageryka bpa (+ 588),

św. Aleksandra Briant kpł. m. (+ 1581),

św. Ananiasza m. (+ 345),

św. Ansana m. (+ III/IV w.),

bł. Antoniego Bonfandini kpł. zk. (+ 1482),

św. Eligiusza bpa (+ 660),

bł. Jana z Vercelli zk. (+ 1283),

św. Kastrycjana bpa (+ III w.),

św. Natalii (+ III/IV w.),

św. Olimpiadesa konsula m. (+ III/IV w.),

św. Prokula bpa m. (+ poł. II w.),

św. Radulfa kpł. m. (+ 1581),

św. Ursycyna bpa (+ ok. 344).

2 grudnia

RAFAŁ (zob. 29 września)

Bł. Rafał Melchior Chyliński, kapłan, zakonnik. Melchior Chyliński urodził się w rodzinie szlacheckiej 1690 r., we wsi Wysoczka (woj. poznańskie). W 1712 r. zaciągnął się do wojska, jako zwolennik króla Stanisława Leszczyńskiego. Z czasem został oficerem i komendantem chorągwi. W trzy lata później opuścił wojsko. Wkrótce potem wstąpił do franciszkanów. Tam otrzymał imię zakonne Rafał. Dwa lata później przyjął święcenia kapłańskie. Życie ascetyczne łączył z posługą misyjną. Przebywał w klasztorach w Radziejowie, Poznaniu, Warszawie, Kaliszu, Gnieźnie, Warce nad Pilicą. Był cenionym spowiednikiem, kaznodzieją i opiekunem cierpiących, ubogich, opuszczonych. Jego pobożność oraz miłosierdzie zjednały mu za życia opinię świętości. Zmarł 2 grudnia 1741 r. w Łagiewnikach koło Łodzi. Tam znajdują się jego relikwie. Ojca Rafała beatyfikował Jan Paweł II w Warszawie (1991).

W ikonografii bł. Rafał przedstawiany jest w brązowym habicie franciszkańskim i w czerwonej stulę. Jego atrybutami są: księga na stole, dyscyplina, krzyż.

św. Bibiany dz. m. (+ III w.),

św. Blanki królowej (+ 1252),

św. Chromacjusza bpa (+ 408),

bł. Jana Ruysbrocka kpł. (+ 1381),

bł. Marii Anieli Astorch zk, (+ 1665),

św. Sylwana bpa (+ V w.),

św. Sylweriusza pp. (+ 537).

3 grudnia

FRANCISZEK (zob. 24 stycznia)

Św. Franciszek Ksawery, kapłan. Urodził się w 1506 r. na zamku Xavier (Hiszpania). Ojciec był doktorem uniwersytetu w Bolonii, prezydentem Rady Królewskiej Navarry. W 1525 r. Franciszek podjął studia teologiczne w Paryżu. Uzyskawszy stopień magistra wykładał w kolegium. Zaprzyjaźnił się wtedy z Ignacym Loyolą. W 1534 r. złożył z nim i innymi towarzyszami śluby. Dało to początek Towarzystwu Jezusowemu. W trzy lata później przyjął święcenia kapłańskie. W latach 1537 - 1538 apostołował w Bolonii, a następnie w Rzymie. W tym czasie Paweł III zatwierdził nowe zgromadzenie jezuitów. W 1541 r., zaopatrzony w królewskie pełnomocnictwa oraz mandat legata papieskiego, przez Lizbonę wyruszył na misje do Indii. Wylądował w Goa 6 maja 1542 r. Pokorą i niezwykłą postawą pełną miłości zjednał sobie tamtejszych mieszkańców. Nawrócił niezliczone rzesze. Zorganizował liczne misje, seminarium, nowicjat. Odbył misje, m. in. do Malakki (północny Singapur), na Moluki, Cejlon, wyspę Ambon, Kochin (Wietnam). Następnie rozpoczął ewangelizację w Japonii, gdzie założył stuosobową wspólnotę chrześcijan. Był tytanem pracy nadzwyczajne sukcesy były owocem jego modlitwy i głębokiego życia wewnętrznego. Zmarł 3 grudnia 1552 r. na wyspie Sancian koło Kantonu podczas misji do Chin. Ciało jego sprowadzono do Goa, gdzie spoczywa w kościele Di Gesú. Św. Franciszka kanonizował Grzegorz XV (1622). Jest patronem zakonu misjonarzy, ...