Żernicki Janusz - Landszaft z wędrującym dnem.pdf - Żernicki Janusz - IZABELLA-0480

Aby rozpocząć lekturę,

kliknij na taki przycisk ,

który da ci pełny dostęp do spisu treści książki.

Jeśli chcesz połączyć się z Portem Wydawniczym

LITERATURA.NET.PL

kliknij na logo poniżej.

Janusz Żernicki

Landszaft z wędrującym dnem

Wydanie pierwsze: Wydawnictwo Morskie, Gdynia 1968

Ognie na wzgórzach

Zawsze samotni na kamiennych stopniach

schodach

i tarasach

Klimatów tylko zmienny puls Cywilizacji dyskretny

krój

w balustradach Jakiś ptak lub inkuba

wołający nas po imieniu Długie włosy września

Tyle spraw Tyle win co do których ciągle się wahamy

„czy szlachetniejszą rzeczą” czy bardziej bezpieczną

gdy raz ustalony system planetarny

wartości rzadkich i tych co wskazane

choć z jednych jest wybrzeży nawzajem nam przeczy

w szprychach północnego słońca ciało się obraca

i wiedza nasza nas samych w decyzjach osacza

raz będąc ludzką raz tylko człowieczą

Tyle spraw Tyle win Tyle ogni na wzgórzach

Nieznane ich cele

Poprawmy sandały

Krętogłów przysiadł na jesionie A nie wołał go nikt

Pociągi przystanęły w polu I trąbki i światła długie

u sosen rudych I obnażony z nagła u korzeni piach

Krętogłów przysiadł Pora się rozliczyć Karty są znaczone

Byłem tutaj chłopcem Dławiło mnie słońce

i przeczucia jak bursztyn zadymione

Byłem tutaj chłopcem Tam dalej są cmentarze Wiatr

i sól

I tężnie Na ich pokładzie poznałem Jazona Był po

podróży

Jesteśmy tu na zbiór Karty są znaczone Wiemy to oboje

Wytryska czas żywicznym mleczem w głąb

I osty długo świeciły na drogę i leszczyny gałąź

,,Zapnij stanik Elektro Będziemy mieć dziecko”

Zamyka się krąg Jedyny ocalały

Zawsze samotny na kamiennych stopniach

Podziwiaj krój poręczy Tyle ogni na wzgórzach

Nieznane ich cele

Zostaje tylko rytm powtórzeń

gdy brnąc przez swoje tylko swoje splądrowane dobra

kimkolwiek jesteś lub będziesz nie ujdziesz zadłużeń

Wszystko ustaje tak wymierne że codziennie rani

Wszystko ustaje tak konieczne że staje się ssaniem

a to światła atrybut i nie dotyczy ludzi

Wszystko ustaje Nic nie jest w ruchu

Czego dotykasz nie tworzysz lecz na chwilę budzisz

przyjrzy ci się z ironią i zaśnie na nowo

Samych siebie się strzegą owdowiałe słowa

Promień u cięciw napiętych rzezi:

„Twe podobieństwo do Boga

jeszcze ci kiedyś zacięży"

Zawsze samotny na kamiennych schodach

Tyle ogni na wzgórzach Tyle win Tyle spraw

I tylko klimatów zmienny puls Jakiś ptak lub inkuba

woła mnie po imieniu Długie włosy września falują

Poemat 1965 r.

coraz trudniej od gestów stronić

słowa ciągną jak ptaków klucz

a nie do rzeczy lecz

opustoszałych nazw

między lądami wstaje traf

Żernicki Janusz - Landszaft z wędrującym dnem.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: