Praca pochodzi z serwisu www.e-sciagi.pl
ANALIZA FINANSOWA
Podstawowe znaczenie mają:
Wsk. wyposażenia przedsiębiorstwa w środki gospodarcze
Udział trwałych składników majątku w aktywach ogółem = majątek trwały /aktywa ogółem * 100%.
Udział rzeczowych składników majątku w aktywach ogółem = rzeczowe składniki majątku / aktywa ogółem * 100%.
Udział niematerialnych składników majątku w aktywach ogółem = niematerialne składniki majątku / aktywa ogółem * 100%.
Udział majątku obrotowego w aktywach ogółem = majątek obrotowy /aktywa ogółem * 100%
Udział zapasów a aktywach ogółem = zapasy /aktywa ogółem * 100%.
Udział należności w aktywach ogółem = należności / aktywa ogółem * 100%.
Udział środków pieniężnych w aktywach ogółem = środki pieniężne /aktywa ogółem * 100%.
Udział krótkoterminowych papierów wartościowych w aktywach ogółem = krótkoterminowe papiery wartościowe /aktywa ogółem * 100%.
W badaniu struktury kapitałów (pasywów) podstawowe znaczenie mają:
Wsk. wyposażenia przedsiębiorstwa w kapitały własne i obciążenia kapitałami obcymi:
Wyposażenie przedsiębiorstwa w kapitał własny = kapitał własny /pasywa ogółem * 100%.
Obciążenie przedsiębiorstwa zobowiązaniami długoterminowymi = zobowiązania długoterminowe /pasywa ogółem * 100%.
Wyposażenie przedsiębiorstwa w kapitał stały = kapitał stały /pasywa ogółem * 100%.
Obciążenia przedsiębiorstwa kredytem krótkoterminowym = kredyt krótkoterminowy /pasywa ogółem * 100%.
Obciążenia przedsiębiorstwa zobowiązaniami bieżącymi = zobowiązania bieżące /pasywa ogółem * 100%.
Analiza pionowa to badanie 100% aktywów i pasywów.
Analiza pozioma bilansu to porównanie poszczególnych składników aktywów i pasywów:
STRUKTURA KAPITAŁOWO – MAJĄTKOWA
(+) dodatnio różnica między kapitałem stałym a trwałymi składnikami majątku oznacza, że część środków obrotowych w przedsiębiorstwie finansowana jest kapitałem długoterminowym i dlatego pozostaje w jego ciągłej dyspozycji. Kapitał długoterminowy stanowiący kapitał obrotowy może być: tylko kapitałem obcym pochodzącym z kredytów
i pożyczek, w pełni kapitałem własnym oraz sumą części kapitału własnego i zobowiązaniami długoterminowymi. Za korzystanie z kapitału obcego przedsiębiorstwo płaci odsetki i angażowanie tych kapitałów jest korzystne, gdy średni Wsk. rentowności kapitału stałego przekracza obowiązującą wysokość stopy %.
Majątek trwały Kapitał Kapitał stały
Majątek obrotowy obrotowy Zobowiązania bieżące
Kapitał stały – majątek trwały >0
zerowy poziom kapitału obrotowego ma bardziej teoretyczne niż praktyczne znaczenie, chociaż okresowo stan kapitału obrotowego może równać się zero.
Majątek trwały Kapitał stały
Majątek obrotowy Zobowiązania bieżące
Kapitał stały – majątek trwały = 0
(-) ujemny poziom kapitału obrotowego występuje gdy majątek trwały jest wyższy niż kapitał stały. Część środków trwałych finansowana jest krótkoterminowymi zobowiązaniami, jest to typowe dla firm handlowych, które wydłużając termin płatności zobowiązań za dostarczone towary w momencie ich sprzedaży otrzymują na bieżąco gotówkę. Firmy mają więc krótsze terminy realizacji należności niż terminy płatności zobowiązań, co powoduje powstawanie wolnych środków pieniężnych.
Kapitał stały – majątek trwały < 0
Kapitał stały jest finansowany z majątku trwałego. Majątek obrotowy jest finansowany z zobowiązań bieżących.
Kapitał własny = aktywa ogółem – zobowiązania ogółem
Kapitał stały = kapitał własny + zobowiązania długoterminowe.
Udział kapitału własnego w finansowaniu majątku trwałego przedsiębiorstwa ustala się według:
Wsk. pokrycia majątku trwałego kapitałem własnym = kapitał własny /majątek trwały * 100%. Jeśli majątek trwały jest w pełni pokryty kapitałem własnym to zachowana jest tzw. złota reguła bilansowa. Wówczas trwałe składniki majątku przedsiębiorstwa powinny być finansowane z kapitału własnego, gdyż oddawane są na długi okres czasu do dyspozycji przedsiębiorstwa.
Wsk. pokrycia majątku trwałego kapitałem stałym = kapitał stały /majątek trwały * 100%. Przy prawidłowej polityce finansowej kwota kapitałów stałych powinna przekraczać wartość majątku trwałego o niskim stopniu płynności finansowej.
Wsk. pokrycia kapitałami krótkoterminowymi majątku obrotowego = kapitał krótkoterminowy /majątek obrotowy * 100%. Jeśli kapitał krótkoterminowy pokrywa w pełni majątek obrotowy to zachowana jest złota reguła bilansowa w stosunku do obrotu składnikami majątku.
Kapitał obrotowy = kapitał stały – majątek trwały.
Kapitał obrotowy a majątek przedsiębiorstwa.
Udział kapitału obrotowego w finansowaniu majątku ogółem = kapitał obrotowy /aktywa ogółem * 100%.
Udział kapitału obrotowego w finansowaniu majątku obrotowego przedsiębiorstwa = kapitał obrotowy /majątek obrotowy * 100%.
Kapitał obrotowy a płynność finansowa.
Wsk. pokrycia bieżących zobowiązań = środki obrotowe ogółem /łączne zobowiązania bieżące (zobowiązania krótkoterminowe)
Wsk. szybkości spłaty zobowiązań = płynne środki obrotowe (należności, środki pieniężne, krótkoterminowe papiery wartościowe) /zobowiązania bieżące.
Kapitał obrotowy w dniach obrotu = kapitał obrotowy /sprzedaż netto * 360. Wsk. określa liczbę dni na jaką wystarczy kapitału obrotowego. Oznacza to, że pozim kapitału obrotowego w dniach maleje przy zwiększani sprzedaży. Jeśli proporcjonalnie do obroty nie zwiększy się kapitał obrotowy to przy zwiększaniu obrotów wzrośnie niebezpieczeństwo utraty płynności finansowej. Trzeba: zbadać:
- Wsk. obrotu zapasmi = sprzedaż netto /średni stan zapasów. Jeśli firma zwiększa ten Wsk. tzn., że zapasy wystarczają na coraz mniejszą liczbę dni sprzedaży. Jest to korzystne, ponieważ zmniejszają się koszty ich magazynowania oraz następuje uwolnienie kapitału obrotowego zaangażowanego w zapasach. Zwiększa się jednak ryzyko, że w przypadku nie przewidzianej sytuacji przedsiębiorstwo nie będzie w stanie zaspokoić potrzeb odbiorców i straci klientów.
Wsk. obrotu zapasami w dniach = średni stan zapasów /sprzedaż netto *360. Wsk. określa, co ile dni przedsiębiorstwo odnawia swoje zapasy dla zrealizowania określonej sprzedaży. Wysoki Wsk. mówi o wolnym obrocie zapasów, a niski o występowaniu znacznego popytu na te towary, o łatwości ich sprzedaży i krótkim okresie ich magazynowania.
Wsk. obrotu należnościami = sprzedaż netto /średni stan należności. Wsk. określa ile razy w ciągu roku firma odtwarza stan swoich należności. Mieści się w przedziale 7,0 – 10,0. Jeśli jest mniejszy niż 7,0 oznacza, że w stosunku do ogólnie przyjętych norm przeds. Za długo kredytuje klientów i środki pieniężne są za długo zamrożone w należnościach.
Wsk. obrotu (rotacji) jest liczony w dniach i określa go wtedy Wsk. cyklu należności i oblicza się go:
Wsk. cyklu należności = średni stan należności /sprzedaż natto *360 dni. Określa ilość dni sprzedaży, za którą nie uzyskano jeszcze należności i w jakim stopniu kredytuje odbiorców. Wsk. obrotu należności w dniach = 360 /Wsk. obrotu nalezności.
Okres płacenia należności w dniach = średni stan zobowiązań /sprzedaż netto *360 dni. Do jej ustalenia przyjmuje się zobowiazania bieżące kredytu krótkotermino. Oraz raty kredytu długotermin. przypadające do spłacenia w danym roku. Ta relacja określa jaki jest stan regulowania zobowiązań w przeds. Im dłuższy, tym mniejsze są potrzeby w zakresie kapitału obrotowego. Porównując go z warunkami sprzedaży oferowanymi odbiorcom można określić czy firma będzie zdolna do zapłacenia w terminie płatności.
Cykl środków pieniężnych = obrót zapasami w dniach + okres ściągania należności – okres płacenia zobowiązań. Wsk. ten ilustruje okres czasu, jaki upływa od momentu odpływu gotówki przeznaczonej do regulowania zobowiązań do momentu przepływu gotówki z pobranych należności. Korzystny jest krótki cykl środków pieniężnych ze względu na to, że pieniądze zainwestowane w aktywa bieżące wracają do firmy szybko i mogą być znów wykorzystane.
Trzy dokumenty sporządzane przez przedsiębiorstwo:
- bilans,
- rachunek zysków i strat,
- sprawozdanie z przepływu środków pieniężnych.
SPRAWOZDANIE Z PRZEPŁYWU ŚRODKÓW PIENIĘŻNYCH
Przepływ środków pieniężnych z działalności operacyjnej:
I. wynik finansowy netto zysk / strata.
II. korekta o pozycje: amortyzacja, zysk / strata z tytułu różnic kursowych, odsetki i dywidendy otrzymane i zapłacone, rezerwy na należności, podatek dochodowy naliczony od zysku brutto, podatek dochodowy zapłacony, zysk / strata na sprzedaży i likwidacji składników działalności inwestycyjnej, zmiana stanu: zapasów, należności, rozliczeń międzyokresowych, zobowiązań krótkoterminowych (oprócz kredytów i pożyczek) oraz fundusze specjalne i przychodów przyszłych okresów
III. Środki pieniężne netto z działalności operacyjnej.
Przepływ środków pieniężnych z działalności inwestycyjnej:
I. Nabycie / sprzedaż wartości niematerialnych i prawnych.
II. Nabycie / sprzedaż składników rzeczowego majątku trwałego.
III. Nabycie / sprzedaż udziałów i akcji w jednostkach zależnych.
IV. Nabycie / sprzedaż udziałów i akcji w jednostkach stowarzyszonych.
V. Nabycie / sprzedaż składników finansowego majątku.
VI. Udzielone / zwrócone pożyczki.
VII. Otrzymane / zwrócone dywidendy.
VIII. Otrzymane / zwrócone odsetki.
IX. Inne pozycje.
X. Środki pieniężne netto z działalności inwestycyjnej.
Przepływ środków pieniężnych z działalności finansowej.
I. Zaciągnięcie / spłata długoterminowych kredytów bankowych.
II. Zaciągnięcie / spłata pożyczek, emisja / wykup obligacji, papierów wartościowych.
III. Zaciągnięcie / spłata krótkoterminowych kredytów bankowych.
IV. Zaciągnięcie / spłata krótkoterminowych pożyczek, emisja / wykup obligacji, papierów wartościowych.
V. Płatności dywidend i wypłata na rzecz właścicieli.
VI. Płatność zobowiązań z tytułu umów leasingu finansowego.
VII. Wpływy z emisji akcji i udziałów własnych oraz dopłat do kapitału.
VIII. Zapłacone / zwrócone odsetki.
X. Środki pieniężne netto z działalności finansowej.
Zmiana stanu środków pieniężnych netto (A +/- B +/- C).
Środki pieniężne na początek roku obrotowego.
Środki pieniężne na koniec roku obrotowego (D+E).
Punktem wyjścia przy sporządzaniu sprawozdań z przepływów środków pieniężnych jest ustalenie nadwyżki finansowej jaka przedsiębiorstwo wygospodarowało w okresie bilansowym. Składa się na nią zysk po opodatkowaniu (zysk netto) oraz amortyzacja środków trwałych, wyposażenia oraz wartości niematerialnych i prawnych. Nadwyżka ta jest określana „płynnością gotówkową” lub „cash flow”.
Nadwyżka finansowa (cash flow) = zysk netto + amortyzacja
RACHUNEK ZYSKÓW I STRAT:
I. Przychody netto ze sprzedaży towarów i produktów.
Przychody netto ze sprzedaży materiałów i towarów.
Przychody netto ze sprzedaży produktów.
II. Koszty sprzedanych towarów i produktów.
Wartość sprzedanych materiałów i towarów.
Koszt wytwarzania sprzedanych produktów.
III. Zysk brutto ze sprzedaży.
IV. Koszt sprzedaży.
V. Koszt ogólnego zarządu.
VI. Zysk / strata na sprzedaży.
VII. Pozostałe przychody operacyjne
Przychody ze sprzedaży składników majątku trwałego.
Dotacje.
Pozostałe przychody operacyjne.
VIII. Pozostałe koszty operacyjne.
Wartość sprzedanych składników majątku trwałego.
Pozostałe koszty operacyjne.
IX. Zysk na działalności operacyjnej.
X. Przychody z udziałów w innych podmiotach.
XI. Przychody z pozostałego finansowego majątku trwałego.
XII. Pozostałe przychody finansowe.
XIII. Koszty finansowe.
XIV. Zysk / strata na działalności gospodarczej.
XV. Wynik zdarzeń nadzwyczajnych.
Zyski nadzwyczajne.
Straty nadzwyczajne.
XVI. Zysk / strata brutto.
XVII. Obowiązkowe obciążenia wyniku finansowego.
Podatek dochodowy od osób prawnych.
Pozostałe obowiązkowe obciążenia.
XVIII. Zysk / strata netto.
BADANIE PŁYNNOŚCI FINANSOWEJ PRZEDSIĘBIORSTWA
Do oceny zdolności przedsiębiorstwa służą Wsk. bieżącej i szybkiej płynności.
Wsk. bieżącej płynności = aktywa bieżące/pasywa bieżące. Wsk. mówi ile razy bieżące aktywa pokrywają bieżące zobowiązania, są to zobowiązania wobec pracowników, dostawców, instytucji, kredyty krótkoterminowe i raty kredytu długoterminowego przypadającego do spłaty w danym roku.. Najkorzystniejszy jest poziom Wsk. w granicach 1,2-2,0, oznacza to, że zachowanie równowagi finansowej wymaga, aby wielkość aktywów bieżących była dwa razy większa niż kwota bieżących pasywów (zobowiązań). Minimum bezpieczeństwa określa poziom Wsk. równy 1,2. Niski Wsk. oznacza, że firma działa z dnia na dzień i nie posiada wystarczających zasaobów gotówki do spłacenia bieżących zobowiązań. Im Wsk. jest większy, tym mniejszy będzie udział zobowiązań bieżących w finansowaniu cyklu eksploatacyjnego.
Wsk. wysokiej (szybkiej) płynności = aktywa bieżące – zapasy – rozliczenia między. czynne/zobowiązania bieżące. Wsk. ten pokazuje stopień pokrycia zobowiązań krótkoterminowych aktywami o dużym stopniu płynności. Najlepszy jest poziom Wsk. wynoszący 1,0, gdyż pokazuje, że przedsiębiorstwo może szybko sprostać bieżącym zobowiązaniom. Gdy jest wysoka inflacja Wsk. może być niższy niż 1,0.
Dobrze działające przedsiębiorstwo to przedsiębiorstwo, w którym różnica między Wsk. bieżącym a Wsk. szybkim nie jest za duża. Jeśli szybki Wsk. jest niski a Wsk. bieżący wysoki, to firma utrzymuje zbyt wysoki poziom zapasów, w których zamrożony jest fundusz obrotowy. Gdy Wsk. szybki jest wysoki, oznacza to nieproduktywne gromadzenie środków pieniężnych w banku.
Wsk. płynności gotówkowej = środki pieniężne + papiery wartościowe przeznaczone do obrotu/zobowiązania bieżące. Wsk. mówi jaką część zobowiązań firma może spłacić posiadaną gotówką. Spadek wartości pieniężnej może sugerować racjonalizację gospodarki środkami pieniężnymi.
Kapitał obrotowy = aktywa bieżące – zobowiązania bieżące.
Cykl rotacji kapitału obrotowego = kapitał obrotowy/sprzedaż*t, t = liczba dni w badanym okresie. Cykl określa liczbę dni na które w firmie wystarczy posiadanego kapitału obrotowego (przez taki okres firma zachowa płynność finansową nawet w przypadku braku przychodów ze sprzedaży). Na ogół za korzystny przyjmuje się cykl nie krótszy niż 30 dni. Przy dominującej pozycji należności w aktywach bilansu zachowanie płynności przez badaną spółkę zależy od poziomu spłacalności tych należności. Nadmierna płynność finansowa na ogół wpływa niekorzystnie na poziom rentowności firmy.
Wsk. rotacji zapasów = sprzedaż /przeciętne zapasy. Do zmierzenia tempa rotacji stosuje się: sprzedaż, koszt własny, koszt uzyskania przychodów, koszty operacyjne, koszty zmienne i inne.
Cykl rotacji zapasów = przeciętne zapasy /sprzedaż * t (t – długość mierzenia czasu).
CYKL oznacza okres w którym firma w całości odnawia stan swoich zapasów. Cykl im krótszy tym korzystniejszym przy czym powinien być pochodną tzw. optymalnego stanu zapasów – tzn. takiego, który z jednej strony zapewnia zachowanie ciągłości operacyjnej, a z drugiej minimalizuje koszty zapasów. Długość cyklu zależy od: poziomu płynności finansowej, sposobu organizacji logistyki, charakteru działalności operacyjnej, lokalizacji i dostępności odbiorców i dostawców. Za optymalny uznaje się cykl nie dłuższy niż 30 dni. Jako nadmierny uznaje się cykl przekraczający 3, 4 miesiące.
Cykl rotacji należności = przeciętne należności /sprzedaż * t. Cykl jest liczbą dni przez które firma przeciętnie oczekuje na spłatę należności. Im krótszy tym korzystniejszy przy czym cykl nadmiernie skrócony może być barierą dla wzrostu sprzedaży.
Cykl operacyjny = cykl rotacji zapasów + cykl spłaty należności. Cykl ten to okres jaki upływa pomiędzy wydatkowaniem środków na zakup zapasów a ich odzyskaniem z tytułu spłaty należności. Wydłużenie cyklu może oznaczać pogorszenie płynności finansowej.
Cykl spłaty zobowiązań = zobowiązania bieżące /sprzedaż *t. Cykl ten informuje co ile dni przeciętnie firma spłaca swoje zobowiązania. Im dłuższy tym korzystniejszy przy czym nadmiernie wydłużony może doprowadzić do utraty płynności finansowej.
Cykl konwersji gotówkowej = cykl operacyjny – cykl spłaty zobowiązań. Jeśli wzrostowi długości cyklu operacyjnego nie towarzyszy adekwatne wydłużenie się cyklu spłaty zobowiązań to firmie zagraża utrata płynności finansowej, a to oznacza, że cykl konwersji gotówkowej jest optymalny gdy nie wykazuje zmian w czasie i jest możliwie najkrótszy.
Wsk. rotacji aktywów = sprzedaż /aktywa. Wsk. mówi o tym jaka wartość sprzedaży przypada na jednostkę aktywów. Im wyższy tym korzystniejszy, tym aktywniej działa badana firma. W branżach nakładochłonnych jest niski, a w nakładooszczędnych jest wysoki. Jeżeli występuje zmniejszenie aktywów mierzone sprzedażą to wynika ono z szybszego przyrostu sumy bilansowej niż sprzedaży. Taka tendencja utrzymująca się przez dłuższy czas oznacza nieefektywne angażowanie środków w majątek firmy. Optymalna sytuacja występuje, gdy Wsk. wzrasta lub gdy jest ustabilizowany przy szybkim wzroście aktywów.
ZADŁUŻENIE – Ocena firmy składa się z dwóch części:
Oceny poziomu zadłużenia
Wsk. ogólnego zadłużenia = zobowiązania/aktywa * 100%. Wsk. ten określa udział zobowiązań, czyli kapitałów obcych w finansowaniu majątku przedsiębiorstwa. Wysoki Wsk. mówi o dużym ryzyku finansowym i o tym, że przedsiębiorstwo może utracić zdolność do zwrotu długów. W przedsiębiorstwie w którym nie została zachwiana równowaga między kapitałem obcym a kapitałem własnym, Wsk. powinien się mieścić w granicach 0,57-0,67.
Wsk. zadłużenia kapitału własnego = zobowiązania ogółem/kapitał własny. Wsk. ten określa stopień zaangażowania kapitału obcego w stosunku do kapitału własnego. Banki niechętnie udzielają kredytów inwestycyjnych, gdy kapitał własny w stosunku do zamierzonego kredytu nie osiąga relacji 1:1. Wartością graniczącą w małym biznesie np. w USA to relacja 3:1.
Wsk. zadłużenia długoterminowego = zobowiązania długoterminowe/kapitał własny. Zobowiązania długoterminowe dotyczą długów spłacanych w okresie dłuższym niż rok od daty sporządzenia bilansu. Korzystny poziom tego Wsk. wynosi 0,5. Wsk. wyższy niż 1,0 oznacza, że zobowiązania długoterminowe są wyższe niż kapitał własny. A więc racjonalny Wsk. długu powinien mieścić się w przedziale 0,5 – 1,0. Przedsiębiorstwa posiadające wyższą proporcję długoterminowych zobowiązań do kapitału własnego są uważane za zadłużone.
Wsk. pokrycia zobowiązań długoter. rzeczowymi składnikami majątku = rzeczowe składniki majątku/zobowiązania długoterminowe. Wsk. ten mówi o stopniu zabezpieczenia zobowiązań długoterminowych przez rzeczowe składniki majątku przedsiębiorstwa.
Ocena zdolności firmy do obsługi posiadanego zadłużenia.
Wsk. pokrycia obsługi długu I = zysk przed opodatkowaniem + odsetki (zysk brutto) /raty kapitałowe + odsetki. Wsk. ten informuje ile razy zysk w działalności przedsiębiorstwa pokrywa roczne spłaty kredytu długoterminowego i odsetki od niego. Określa on więc stopień zabezpieczenia obsługi kredytu przez wygospodarowany w przedsiębiorstwie zysk. Jego wysokość zależy od kondycji finansowej firmy i powinien się mieścić w przedziale 1,2 - 2,5. Oznacza to, że jeżeli wpływy z działalności spadną o 50%, to przedsiębiorstwo i tak będzie zdolne do spłaty kredytu w granicach minimum Wsk..
Wsk. pokrycia obsługi długu II = zysk po opodatkowaniu (zysk netto) /raty kapitałowe + odsetki >=1.
Malejąca w czasie wielkość Wsk. może świadczyć o nieefektywnym zarządzaniu przedsi., niewielkiej zyskowności zainwestowanych środków lub zbyt ambitnych planach rozwojowych firmy (nadmiernej skłonności do inwestowania). Stałe utrzymywanie się niskiego poziomu tego Wsk. może być sygnałem o konieczności wydłużenia okresu spłaty kredytu.
Wsk. pokrycia zobowiązań odsetek = zysk przed opodatkowaniem + odsetki/odsetki. Do jego ustalenia przyjmuje się zysk brutto, gdyż odsetki płacone są kredytodawcy przed odprowadzeniem podatku dochodowego do budżetu. Wsk. ten mówi czy firma jest w stanie spłacać odsetki, pomija spłatę kredytu. Zakłada się, że kredyt nie będzie spłacany z zysku tylko jego spłata będzie rozłożona w czasie. Jeśli odsetki jak i kredyt muszą być spłacone z zysku równocześnie to nie trzeba liczyć tego Wsk..
Wsk. pokrycia obsługi kredytu z cash flow= zysk netto + amortyzacja /rata kredytu + odsetki. Za wartość normatywną przyjmuje się 1,5 tzn., że suma zysku po opodatkowaniu wraz z amortyzacją powinna być co najmniej 50% wyższa niż roczna rata kredytu wraz z odsetkami. Dopuszczalny jest niższy poziom Wsk., ale projekt który finansowany będzie kredytem oznacza ryzykowne przedsięwzięcie i kredytodawca żąda dodatkowych gwarancji.
ANALIZA SPRAWNOŚCI GOSPODAROWANIA obejmuje:
Analizę rotacji składników kapitału obrotowego.
Analizę kosztów.
Anali...
stary_hipis