1. Pojęcie aktywności obywatelskiej
Aktywność obywatelska przekłada się na udział w życiu społeczności lokalnych, organizacji pozarządowych oraz np. udziału w wyborach. W szerszym sensie aktywność obywatelska dotyczy również innych kwestii, tj. religii, udziału w wyborach na szczeblu lokalnym i ogólnokrajowym.
POJĘCIE - INSTYTUCJA POZARZĄDOWA
Organizacje pozarządowe to wszystkie podmioty, które nie są organami lub jednostkami podległymi administracji publicznej (rządowej i samorządowej) oraz których działalność nie jest nastawiona na osiąganie zysku. Czasami o organizacjach pozarządowych mówi się jako o „trzecim sektorze”, w odróżnieniu od sektora publicznego oraz sektora przedsiębiorstw.
To instytucja która działa dla innych, dla wszystkich i dla siebie, a zyskiem jest satysfakcja.
Miejsce organizacji trzeciego sektora w systemie instytucji w państwie.
Trzeci sektor, czyli społeczny ma do spełnienia dwie ważne funkcje. Po pierwsze, stwarza możliwości twórczej i pożytecznej działalności rzecz poszczególnych osób lub ogółu społeczeństwa.
Po drugie, działalność na powinna sprawiać, że ludzie będą czuli że stanowią wspólnotę- czy to jako naród, czy jako mieszkańcy.
Etiologia ich powstania
Organizacje pozarządowe, fundacje i stowarzyszenia pojawiły się w Polsce mniej więcej w tym samym czasie co w państwach Europy Zachodniej. Początkowo zajmowały się przede wszystkim działalnością charytatywną, później podjęły również działalność korporacyjną, kulturalną, edukacyjną i naukową oraz działalność związaną z propagowaniem idei rozwoju społecznego i społecznej solidarności. Niektóre miały charakter wyznaniowy, inne całkowicie świecki. W okresie II Rzeczpospolitej (1918 - 1939) organizacje pozarządowe rozwijały się bardzo intensywnie. II wojna światowa i okres dominacji komunistycznej, który po niej nastąpił, spowodował ogromny spadek społecznej aktywności. Część organizacji pozarządowych została zlikwidowana (ich majątki przejęło państwo), część włączono w ideologiczne struktury.
Podstawy prawne działania, Konstytucja.
Konstytucja jako akt prawny o szczególnym znaczeniu politycznym określa przede wszystkim zasady organizacji i funkcjonowania aparatu państwa oraz podstawowe prawa i wolności obywatelskie. Zatem wyznacza również zasady funkcjonowania organizacji pozarządowych. Nadmienić należy jednak, że w Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. nie używa się terminu „organizacje pozarządowe”. W art. 12 stwierdza się natomiast, iż „Rzeczpospolita Polska zapewnia wolność tworzenia i działania związków zawodowych, organizacji społeczno – zawodowych rolników, stowarzyszeń, ruchów obywatelskich, innych dobrowolnych zrzeszeń oraz fundacji.” Z kolei w art. 58 ust. 1 Konstytucji „Każdemu zapewnia się wolność zrzeszania się”. Konstytucyjna wolność zrzeszania się stanowi podstawową zasadę wolności w społeczeństwie obywatelskim.[1]
Ustawodawstwo polskie przewiduje trzy formy prawne tworzenia i funkcjonowania organizacji pozarządowych. Należą do nich stowarzyszania, fundacje oraz organizacje działające na podstawie odrębnych ustaw.
Formy prawne: fundacje
W przypadku fundacji pierwszym polskim aktem prawnym regulującym ich powstawanie i funkcjonowanie był dekret z 7 lutego 1919 r. o fundacjach i o zatwierdzaniu darowizn i zapisów.
Fundacja jest jednostką organizacyjną posiadającą osobowość prawną, wyposażoną przez fundatora (lub fundatorów) w majątek, który jest przeznaczony na realizację określonego celu i trwale z tym celem związany.
Powstanie fundacji jako osoby prawnej na ogół następuje w Polsce w systemie normatywno – rejestracyjnym. Oznacza to, że prawo (ustawa o fundacjach) określa wymogi, jaki muszą zostać spełnione, aby fundacja mogła powstać.
Zgodnie z art. 7 ust. 2 fundacja uzyskuje osobowość prawną z chwilą wpisania do Krajowego Rejestru Sądowego.
Fundacja może być również utworzona w systemie aktów organów państwa. W tym przypadku, aby fundacja powstała, konieczne jest wydanie przez organ państwa odpowiedniego aktu.
Dla powstania fundacji niezbędne są trzy czynności : dokonanie aktu fundacyjnego, ustanowienie statutu oraz wpis do Krajowego Rejestru Sądowego.
Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy o fundacjach, fundacje mogą ustanawiać osoby fizyczne niezależnie od ich obywatelstwa i miejsca zamieszkania bądź osoby prawne mające siedziby w Polsce lub za granicą.
Stowarzyszenia
Do 1989 r. podstawą tworzenia i funkcjonowania stowarzyszeń w Polsce było Rozporządzenie Prezydenta RP z dnia 27 października 1932 r. – Prawo o stowarzyszeniach. Obecnie obowiązującym aktem prawnym w tym zakresie jest ustawa z dnia 7 kwietnia 1989 r. – Prawo o stowarzyszeniach.
Ustawa Prawo o stowarzyszeniach w art. 2 określa stowarzyszenie jako dobrowolne, samorządne i trwałe zrzeszenie o celach niezarobkowych, oparte na społecznym.
zaangażowaniu swoich członków. Z definicji tej wynikają co najmniej cztery cechy stowarzyszenia, a mianowicie niezarobkowość, dobrowolność, samorządność oraz trwałość.
Prawo tworzenia stowarzyszeń przysługuje obywatelom polskim mającym pełną zdolność do czynności prawnych i nie pozbawionym praw publicznych.
INNE Organizacje
Znaczna rzesza organizacji zaliczonych do trzeciego sektora powoływana jest w Polsce w oparciu o odrębne przepisy. Zgodnie z art. 7 ust. 1, przywołanej wyżej ustawy – Prawo o stowarzyszeniach, jej przepisom nie podlegają : 1) organizacje społeczne działające na podstawie odrębnych ustaw lub umów międzynarodowych, których Rzeczpospolita Polska jest stroną; 2) kościoły i inne związki wyznaniowe oraz ich osoby prawne; 3) organizacje religijne, których sytuacja prawna jest uregulowana ustawami o stosunku państwa do kościołów i innych związków wyznaniowych, działające w obrębie tych kościołów i związków.
Do organizacji społecznych działających na podstawie odrębnych ustaw możemy zaliczyć m. in. : Polski Czerwony Krzyż (ustawa z dnia 16 listopada 1964 r. o Polskim Czerwonym Krzyżu), Polski Związek Łowiecki (ustawa z dnia 13 października 1995 r. Prawo Łowieckie), Polski Związek Ochotniczych Straży Pożarnych (ustawa z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej).
Pojęcie Non Profit
Non – profit to nazwa określająca organizację, która prowadząc swoją działalność skupia się na wspieraniu prywatnego lub publicznego dobra, ale nie kierując się przy tym osiągnięciem zysku. Nazwa „non-profit” odróżnia organizacje pozarządowe od organizacji drugiego sektora i podkreśla, że ich działalność nie jest nastawiona na zysk. Organizacja non – profit jest to najczęściej stowarzyszenie, czyli trwałe, dobrowolne i samorządne zrzeszenie o celach niezarobkowych, o określonych celach, programie działania i strukturze organizacyjnej.
Organizacje non - profit określane są czasem jako wolontarystyczne, gdyż ich działalność jest w znacznym stopniu oparta na działaniu ochotników, czyli na wolontariacie.
Determinanty organizacji pozarządowych.
Dominujące są dwa podejścia do tego problemu. Są tacy, którzy uważają, że organizacje pozarządowe to nic innego jak efekt niewydolności państwa i rynku w zakresie zaspokajania potrzeb społecznych. Dodają oni również, że jest to sposób na minimalizowanie kosztów tego procesu. Chwała organizacji polega na tym, że robią to tanio i znacznie lepiej. Są też i tacy, którzy sądzą, że organizacje pozarządowe pełnią chyba nawet ważniejszą rolę. Ich zdaniem organizacje są poduszką powietrzną pomiędzy państwem a społeczeństwem. Rozwiązują one, bowiem trudne problemy społeczne, zmniejszają napięcia i sytuacje konfliktowe w społeczeństwie. Dzięki nim również obywatele mają możliwość wyrażania swoich opinii, niekoniecznie w sprawach wielkiej polityki.
Odkąd człowiek wykształcił umiejętność nawiązywania relacji międzyludzkich, to tworzyły się pierwsze, pierwotne ugrupowania. Przecież ludzie są istotami społecznymi i potrzebują przebywania z innym jednostkami społecznymi. Jeszcze w czasach dzieciństwa tworzą się pierwsze ugrupowania, czyli tak zwane podwórkowe paczki znajomych, kolegów, przyjaciół.
Jedną z organizacji, która jest tworzona z inicjatywy obywatelskiej jest organizacja pozarządowa. Od innych organizacji odróżnia je fakt, że nie są one tworzone z myślą o zyskach, lecz służą one interesom społeczeństwa. Cechy te sprawiają, że organizacje pozarządowe nazywane są organizacjami ‘’non – profit’’, czyli tłumacząc na polski, bez korzyści. Celami takich organizacji jest służba społeczeństwu. Pomoc w sprawach codziennych, wyjściu z kłopotów, oraz innych trudności. Często organizacje pozarządowe podejmują również walkę z trudnościami, z którymi pojedynczy obywatel nie dałby sobie rady. Są to między innymi takie cele, jak walka z alkoholizmem, edukowanie o chorobach zakaźnych przenoszonych drogą płciową, lub przemocą kierowaną w małoletnich.
organizacje krajowe
Wśród dzieci i młodzieży działają organizacje pozarządowe nawiązujące bezpośrednio do tradycji skautingu: Związek Harcerstwa Polskiego (ZHP) i Związek Harcerstwa Rzeczpospolitej (ZHR).
Wśród największych organizacji pozarządowych zajmujących się sprawami kultury trzeba wymienić: Fundację Kultury, Fundację im. Fryderyka Chopina oraz fundacje i stowarzyszenia działające na rzecz zachowania i promocji polskich dóbr kultury (np. zabytków, dzieł sztuki).
W Polsce działają też organizacje specjalizujące się w działaniach na rzecz ochrony praw człowieka (np. Helsińska Fundacja Praw Człowieka czy polski oddział Amnesty International), monitorujące przestrzeganie praw człowieka i obywatela w Polsce i działające na rzecz ochrony tych praw (w tym praw więźniów) w państwach uznawanych za niedemokratyczne.
Dużą grupę organizacji pozarządowych w Polsce tworzą organizacje proekologiczne, zainteresowane ochroną środowiska naturalnego i działalnością promocyjną takiego systemu gospodarowania bogactwami naturalnymi, który nie zakłóca równowagi ekologicznej (np. Fundacja "Nasza Ziemia" - polski koordynator akcji "Sprzątanie Świata", Społeczny Instytut Ekologiczny, Fundacja Wspierania Inicjatyw Ekologicznych, Obywatelski Ruch Ekologiczny).
Ważną działalność prowadzi Fundacja ITAKA, poszukująca osób zaginionych i niosąca pomoc rodzinom osób uznawanych za zaginione oraz Polska Fundacja Pomocy Humanitarnej "Res Humanae", która propaguje postawy humanitarne, pomaga osobom uzależnionym żyjącym z HIV i prowadzi hospicjum dla chorych na AIDS. Trzeba wspomnieć również Stowarzyszenie "Solidarni Plus", skupiające się na pomocy terapeutycznej, socjalnej i prawnej osobom żyjącym z HIV i chorym na AIDS oraz ich rodzinom, i Stowarzyszenie na Rzecz Prewencji HIV/AIDS "TADA", którego celem jest przeciwdziałanie zjawisku pedofilii i rozprzestrzenianiu się zakażeń HIV, działające wśród środowisk szczególnie narażonych na choroby przenoszone drogą płciową.
Wśród największych organizacji pozarządowych zajmujących się działalnością charytatywną trzeba wymienić takie, jak:
· Polski Czerwony Krzyż (członek Międzynarodowej Federacji Stowarzyszeń Czerwonego Krzyża i Czerwonego Półksiężyca) - niesie pomoc wszystkim potrzebującym, pozyskuje honorowych dawców krwi, prowadzi Krajowe Biuro Informacji i Poszukiwań, zapobiega chorobom zakaźnym i cywilizacyjnym, bierze udział w międzynarodowych akcjach pomocy humanitarnej;
· Caritas Polska (organizacja charytatywna Kościoła Rzymskokatolickiego) - organizuje i koordynuje działania pomocowe za granicą i w Polsce i informacyjne;
· Polska Akcja Humanitarna - niesie pomoc ofiarom wojen i kataklizmów za granicą i w Polsce oraz uchodźcom, wspiera szkoły i ośrodki zdrowia w rejonach dotkniętych ubóstwem, prowadzi akcje edukacyjne;
· Fundacja SOS - obejmuje opieką osoby zagrożone ubóstwem i społeczną marginalizacją, inicjuje i stymuluje akcje społeczne;
· Fundacja Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy
Organizacje społeczne pełnią też czasami funkcje administracyjną, zastępując administrację rządową w niektórych, ściśle określonych sferach życia publicznego. Np. Polski Związek Łowiecki, zrzeszający myśliwych, zarządza gospodarką łowiecką, wprowadza limity odstrzałów zwierzyny łownej, kontroluje przestrzeganie okresów ochronnych, prowadzi hodowlę i dokarmianie dzikich zwierząt. Polski Związek Wędkarski ma podobne zadania w zakresie połowu ryb słodkowodnych i wydawania odpowiednich zezwoleń.
organizacje międzynarodowe
W Polsce działają też organizacje pozarządowe o charakterze międzynarodowym. Część z nich (np. Fundacja Konrada Adenauera, Fundacja im. Roberta Schumana, Fundacja Edukacja dla Demokracji, Fundacja im. Friedricha Berta, Polsko-Amerykańska Fundacja Wolności) wspiera polskie organizacje pozarządowe w budowaniu dialogu społecznego i społeczeństwa obywatelskiego w demokratycznej Polsce.
- NATO - Organizacja Traktatu Północnoatlantyckiego - Celem NATO jest wzmocnienie potencjału militarnego państw członkowskich oraz ich obrona w razie niebezpieczeństwa.
- UZE - Unia Zachodnioeuropejska Do podstawowych celów Unii należą: synchronizacja gospodarek krajów członkowskich, popieranie harmonijnego rozwoju, stabilizacja gospodarki,
- Unia Europejska Do podstawowych celów Unii należą: synchronizacja gospodarek krajów członkowskich, popieranie harmonijnego rozwoju, stabilizacja gospodarki, podniesienie standardu życia
- RADA EUROPY Celem Rady Europy jest stanie na straży demokracji i praworządności w krajach członkowskich.
- OBWE - Organizacja Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie Do działań OBWE należy dbanie o bezpieczeństwo w Europie, pokojowe rozstrzyganie sporów, ochrona praw człowieka,
- ONZ - Organizacja Narodów Zjednoczonych, ma na celu współprace w celu utrzymania pokoju na świecie oraz organizowanie i koordynowanie współpracy międzynarodowej w różnych dziedzinach.
2. organizacje pozarządowe w obronie i ochronie narodowej
Organizacje pozarządowe działają na rzecz ochrony ludności więc realizacja misji ochrony ludności we wszystkich stanach funkcjonowania państwa, tj. w czasie pokoju oraz w okresie kryzysu i wojny.
Ujętą w ten sposób obronę cywilną można interpretować jako: 1. Organizację humanitarną, biorącą udział w działaniach wojennych, według prawa międzynarodowego, tj. wg Konwencji Genewskiej 2. Organizację przygotowującą ludność do wojny, według prawa polskiego z okresu PRL, które w dalszym ciągu w RP obowiązuje3. Cywilną organizację obrony narodowej w państwach demokracji zachodnich, np. w Szwecji i w Niemczech.
Ochrona ludności obejmuje zapewnienie zdrowia i życia ludzi oraz ochronę mienia i środowiska. Jeżeli chodzi o jej zakres, to warto zwrócić uwagę, że ochrony ludności nie można utożsamiać tylko i wyłącznie z ratownictwem, czyli ratowaniem życia i zdrowia ludzkiego. Współczesne zagrożenia wymagają organizacji całego systemu przeciwdziałania, obejmującego na pewno bezpośrednie ratowanie, ale również pomoc psychologiczną, religijna, opiekę społeczną (krótko- i długofalową), zapewnienie warunków do przeżycia w trudnych sytuacjach życiowych (wynikłych np. z sytuacji popowodziowej lub pożarowej).
Organizacje wspierające bezpieczeństwo i porządek publiczny w Polsce.
Zaangażowanie na rzecz obronności
Włączanie się organizacji pozarządowych do działań na rzecz umacniania obronności i przygotowania społeczeństwa do działań wojennych sięgają czasów pierwszej wojny światowej. Istotną rolę w tych działaniach odegrały organizacje paramilitarne. Nie wymagały dużych nakładów finansowych, a przysposabiały do obrony państwa znaczną liczbę obywateli, uczyły strzelać, pełnić służbę wartowniczą, obsługiwać podstawowy sprzęt łączności i udzielać pierwszej pomocy medycznej. Władze II Rzeczypospolitej przywiązywały dużą wagę do właściwego funkcjonowania organizacji paramilitarnych, uznając i doceniając ich realne możliwości przygotowania społeczeństwa do wypełniania konstytucyjnego obowiązku obrony ojczyzny. Właśnie taka postawa zaowocowała rozwiniętym na dużą skalę ruchem oporu, zbudowaniem podziemnego państwa i podziemnej armii. Euforia po zakończeniu wojny, a także polityka Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej powiązanej z Układem Warszawskim spowodowały, że zainteresowanie społeczeństwa obronnością kraju stopniowo zaczęło się zatracać. Działające w tamtych czasach organizacje czyniły liczne próby angażowania obywateli do działań na rzecz obronności: jedną z takich inicjatyw było zachęcanie ludności do służby w oddziałach samoobrony. Oddziały te były formowane przy ścisłej współpracy z Ligą Obrony Kraju, Polskim Czerwonym Krzyżem, Związkiem Ochotniczych Straży Pożarnych, czy też ze Związkiem Krótkofalowców. Zasada formowania oddziałów samoobrony polegała na rozwinięciu istniejących terenowych kół tych organizacji i racjonalnym wykorzystaniu posiadanego sprzętu szkoleniowego. W tym celu powołano w 1962 r. z inicjatywy LOK Krajowy Komitet Koordynacji Społecznej Działalności Obronnej. Organizacje rozdzieliły pomiędzy siebie zadania obronne, określiły główne kierunki działalności obronnej, wśród nich przygotowanie w określonym zakresie przedpoborowych do służby specjalistycznej w wojsku (kierowców, łącznościowców, pilotów), doskonalenie umiejętności i wojskowej sprawności rezerwistów, organizowanie i szkolenie oddziałów samoobrony oraz prowadzenie szkolenia ludności, popularyzowanie idei obronności wśród młodzieży i dorosłych. Wraz z upływem lat idea organizacji oddziałów samoobrony upadła i nigdy nie doczekała się pełnej realizacji. Tragiczne wydarzenia ostatnich lat, wzrastająca liczba zagrożeń różnego rodzaju, spowodowały, iż społeczeństwo coraz silniej odczuwa potrzebę organizowania się w celu ochrony i obrony swojego życia i mienia. Społeczeństwa lokalne przekonały się, iż liczenie na pomoc służb ratowniczych z zewnątrz jest zawodne (np. w czasie powodzi w 1997 r.), a najskuteczniejszym ratunkiem jest umiejętność zorganizowania własnych struktur w celu ochrony wspólnego dobra.
Rola tych organizacji w ochronie i obronie narodowej oraz wspieraniu
bezpieczeństwa i porządku publicznego.
Działalności pożytku publicznego obejmuje następujące sfery zadań publicznych:
· pomocy społecznej, w tym pomocy rodzinom i osobom w trudnej sytuacji życiowej
· zapewnienia zorganizowanej opieki byłym żołnierzom zawodowym, którzy uzyskali uprawnienia do emerytury wojskowej
· działalności charytatywnej;
· podtrzymywania tradycji narodowej, pielęgnowania polskości oraz rozwoju świadomości narodowej, obywatelskiej i kulturowej;
· działalności na rzecz mniejszości narodowych;
· ochrony i promocji zdrowia;
· działania na rzecz osób niepełnosprawnych;
· promocji zatrudnienia i aktywizacji zawodowej osób pozostających bez pracy i zagrożonych zwolnieniem z pracy;
· upowszechniania i ochrony praw kobiet oraz działalność na rzecz równych praw kobiet i mężczyzn;
· działalności wspomagającej rozwój gospodarczy, w tym rozwój przedsiębiorczości;
· działalności wspomagającej rozwój wspólnot i społeczności lokalnych;
· nauki, edukacji, oświaty i wychowania;
· krajoznawstwa oraz wypoczynku dzieci i młodzieży;
· kultury, sztuki, ochrony dóbr kultury i tradycji
· upowszechniania kultury fizycznej i sportu;
· ekologii i ochrony zwierząt oraz ochrony dziedzictwa przyrodniczego;
· porządku i bezpieczeństwa publicznego oraz przeciwdziałania patologiom społecznym;
· upowszechniania wiedzy i umiejętności na rzecz obronności państwa;
· upowszechniania i ochrony wolności i praw człowieka oraz swobód obywatelskich, a także działań wspomagających rozwój demokracji;
· ratownictwa i ochrony ludności;
· pomocy ofiarom katastrof, klęsk żywiołowych, konfliktów zbrojnych i wojen w kraju i za granicą;
· upowszechniania i ochrony praw konsumentów;
· działań na rzecz integracji europejskiej oraz rozwijania kontaktów i współpracy między społeczeństwami;
· promocji i organizacji wolontariatu;
· działalności wspomagającej technicznie, szkoleniowo, informacyjnie lub finansowo organizacje pozarządowe.
Potrzeby włączenia organizacji pozarządowych w tworzenie bezpieczeństwa
AKTYWNOŚĆ ORGANIZACJI POZARZĄDOWYCH NA RZECZ BEZPIECZEŃSTWA:
1. AKTYWNOŚĆ BEZPOŚREDNIA
SZKOLENIE OBRONNE, SZKOLENIE PARAMILITARNE, RATOWNICTWO SPOŁECZNE, POMOC HUMANITARNA, BEZPIECZEŃSTWO I PORZĄDEK PUBLICZNY, OPIEKA SOCJALNA, OPIEKA SPOŁECZNA, MONITORING ZAGROŻEŃ
2. AKTYWNOŚĆ POŚREDNIA
EDUKACJA DLA BEZPIECZEŃSTWA, WYCHOWANIE OBYWATELSKIE, PATRIOTYCZNE, OBRONNE, KSZTAŁTOWANIE OPINI PUBLICZNEJ, INICJOWANIE PRZEDSIĘWZIĘĆ NA RZECZ BEZPIECZEŃSTWA
ORGANIZACJE POZARZĄDOWE
W TWORZENIU BEZPIECZEŃSTWA NARODOWEGO III RP:
1. ORGANIZACJE POZARZĄDOWE STANOWIĄ DRUGI, OBOK ORGANIZACJI RZĄDOWYCH KONIECZNY I NIEZASTĘPOWALNY KOMPONENT ORGANIZACJI BEZPIECZEŃSTWA NARODOWEGO;
2. ORGANIZACJE RZĄDOWE SAME NIE SĄ W STANIE PRZECIWDZIAŁAĆ ZAGROŻENIOM XXI WIEKU. KONIECZNE JEST ICH WSPARCIE I POMOC STRUKTUR POZARZĄDOWYCH;
3. ORGANIZACJE POZARZĄDOWE MOGĄ WYRĘCZAĆ PAŃSTWO W WYPEŁNIANIU WIELU OBOWIĄKÓW I POWINNOŚCI WZGLĘDEM OBYWATELI. DOTYCZY TO RÓWNIEŻ SFERY BEZPIECZEŃSTWA, ZWŁASZCZA NA SZCZEBLU LOKALNYM I REGIONALNYM;
4. WSPÓŁCZESNE ZAGROŻENIA NIEMILITARNE WYMAGAJĄ ZASADNICZEGO ZWIEKSZENIA ZORGANIZOWANEJ SPOŁECZNOŚCI, KTÓRA POSIADA SZCZEGÓLNE MOŻLIWOŚCI SPOŁECZNEGO MONITORINGU ZAGROŻEŃ, SAMORATOWNICTWA ORAZ WSPARCIA ORGANIZACJI RZĄDOWYCH ;
5. POWSZECHNE ANGAŻOWANIE ORGANIZACJI POZARZĄDOWYCH W DZIAŁALNOŚĆ NA RZECZ BEZPIECZEŃSTWA NARODOWEGO STANOWI NORMĘ W PAŃSTWACH O UGRUNTOWANYCH TRADYCJACH DEMOKRATYCZNYCH;
6. PRZED POLSKĄ NAUKĄ, A ZWŁASZCZA NAUKAMI WOJSKOWYMI STOI WYZWANIE TWORZENIA SYSTEMU WIEDZY O ORGANIZACJACH POZARZĄDOWYCH ORAZ ICH WSPÓŁUDZIALE W KSZTAŁTOWANIU BEZPIECZEŃSTWA POLSKI W XXI WIEKU DLA WSPARCIA WŁADZ ORAZ DLA EDUKACJI NA RZECZ BEZPIECZEŃSTWA
Rola w kształtowaniu postaw patriotycznych i propaństwowych
Organizacje obronne odgrywają istotną rolę w dziedzinie pogłębiania wśród społeczeństwa poczucia patriotycznej i społecznej współodpowiedzialności za sprawy obrony ojczyzny (popularyzowanie roli i zadań wojska, jego tradycji, więzi z narodem). Oprócz popularyzacji wysiłku obronnego, organizacje realizują poprzez konkretne czyny swe funkcje obronne: przygotowują specjalistów na potrzeby sił zbrojnych, doskonalą rezerwistów, prowadzą szkolenia obronne w zakresie technicznym, strzeleckim, ratowniczym itd., niosą pomoc medyczno-sanitarną w nagłych wypadkach, w walce z pożarami i ze skutkami powodzi czy opadów śnieżnych, w zakresie ochrony porządku i zabezpieczenia mienia społecznego i osobistego obywateli przed zniszczeniem, kradzieżą itd.
Możliwości
wsparcia władz lokalnych, współpracy z administracją rządową, z siłami zbrojnymi i służbami bezpieczeństwa wewnętrznego.
Współdziałanie organizacji pozarządowych z siłami zbrojnymi może być realizowane m.in. poprzez wspólne misje, cele i zadania, do których zaliczyć należy:
- działalność na rzecz obronności państwa,
- wychowanie patriotyczne, obywatelskie i wojskowe,
- reagowanie na zagrożenia militarne i niemilitarne,
...
RNA1